ดิอัลล่า Topic /14
NPCชื่อ
ดิอัลล่าอะไร​อยู่​ใน​ตา​เจ้า​น่ะ​? แสง​ประกาย​นั่น ความ​... นุ่ม​นวล​นั่น ความ​เวทนา​เหรอ?

หันเอา​ดวงตา​เวทนา​ของ​เจ้า​ไป​ทาง​อื่น​เสีย ก่อน​ที่​ข้า​จะ​ควัก​มัน​ออก​มา​จาก​หน้า​เจ้า​!

ข้า​ต้องการ​จาก​เจ้า​เพียง​อย่าง​เดียว​แล้ว: มาลาไค... ต้อง​ตาย
ดิอัลล่าอะไร​อยู่​ใน​ตา​เจ้า​น่ะ​? แสง​ประกาย​นั่น ความ​... นุ่ม​นวล​นั่น ความ​เวทนา​เหรอ?

หันเอา​ดวงตา​เวทนา​ของ​เจ้า​ไป​ทาง​อื่น​เสีย ก่อน​ที่​ข้า​จะ​ควัก​มัน​ออก​มา​จาก​หน้า​เจ้า​!
โอยุนดิอัลล่า​อยาก​ให้​บีสต์​นั้น​ถูก​ฆ่า​ตาย แต่​ทำไม​กัน​เล่า​? ทำไม​ฝัน​ร้าย​หนึ่ง​ถึง​อยาก​ฆ่า​อีก​ฝัน​ร้าย​หนึ่ง​เสีย​ให้​ตาย?

มัน​เป็น​คำถาม​ที่​น่า​สนใจ​มาก แต่​มี​ความ​สำคัญ​เพียง​น้อย​นิด ตะวัน​จะ​ขึ้น​หรือ​ตก​อย่างไร​ก็​ไม่​สำคัญ ตราบ​ใด​ที่​ตะวัน​ยัง​เป็น​เช่น​นั้น​ต่อ​ไป
โอยุนดิอัลล่า​พูด​เพียง​อย่าง​เดียว​กับ​ข้า ก่อน​ที่​จะ​เดิน​เข้าไป​ใน​เหมือง​นั้น: "รัก​ข้า​รอ​อยู่"

ถึง​ข้า​จะ​ไม่รู้​เหตุผล แต่​ว่า​สี่​คำ​นั้น​ทำให้​ข้า​เสีย​ขวัญ​ยิ่ง​ไป​กว่า​คำ​ใด​ที่​ข้า​เคย​ได้ยิน​มา​ตลอด​ชีวิต
โอยุนความ​หวัง​ของ​ดิอัลล่า​อาจ​พัง​ทลาย แต่​ความ​หวัง​ของ​เรา​ยัง​คง​รุ่งเรือง​... ใน​ตัว​เจ้า ผู้​สลาย​คำ​สาป

จาก​ที่​ทาซู​นี​บอก​ข้า บัดนี้​เจ้า​สามารถ​เข้าไป​ทะลวง​เครื่อง​ใน​ของ​บีสต์​ได้​แล้ว ดีอัลล่า​ได้​ทำ​หน้าที่​ของ​เธอ​แล้ว ได้​เวลา​ที่​เจ้า​จะ​ทำ​หน้าที่​ของ​เจ้า​เสียที

ตาม​หา​มาลาไค​ที่ดิอัลล่า​พร่ำ​บ่น​อยู่​เป็นนิจ​เสีย หาก​ข้า​เข้าใจ​ถูก เขา​นั้น​เป็น​หัว​ของ​บีสต์ ฆ่า​เขา​แล้ว​ร่างกาย​ของ​ฝัน​ร้าย​จะ​ตาย​ตาม​เขา​ไป​ด้วย
คิระ"เมื่อ​ผู้​หญิง​คน​หนึ่ง​ลืม​วิธี​ตาย เธอ​ย่อม​ลืม​วิธี​การ​ใช้​ชีวิต​"

เดสเชรท​เคย​พูด​เช่น​นั้น​ต่อ{เด็คคารา}ของ​เธอ​ใน​วัน​ที่​เธอ​สังหาร​ทิทูเชียส ผู้นำ​หายนะ​แก่​มาราเค็ท

{ข้า}จะ​พูด​เช่น​นี้​เรื่อง​ดิอัลล่า​: เมื่อ​ผู้​หญิง​คน​หนึ่ง​ไม่รู้​จัก​ชีวิต เธอ​จะ​รัก​ผู้​มี​ชีวิต​ได้​อย่างไร​?
คิระราชินีมณีชน​ได้​สละ​ชีวิต​อัน​มืด​ดำ​ของ​เธอ... เพื่อ​อะไร​เล่า? เพื่อ​ทำร้าย​และ​ปลุก​บีสต์​ที่​ควร​จะ​ถูก​ฆ่า​ตาย​ใน​ยาม​ที่​มัน​หลับ​ใหล

ทาง​ของ​ดิอัลล่า​จะ​นำ​เรา​ไป​สู่​วัน​มหา​ภัย​พิบัติ นับ​แต่​นี้​ไป​เจ้า​ควร​ตาม​เส้น​ทาง​ของ​เจ้า​เสีย
เพทารัสและวานยาเพทารัส: ดิอัลล่า​เคย​อยู่​ที่​นั่น​ตอน​ที่​อะไรๆ มัน​แย่​ลงไป หาก​จะ​มี​ใคร​ช่วย​แก้ไข​ให้​มันดี​ขึ้น​ได้ มัน​ก็​คือ...

วานยา: ...แล้ว​เธอ​จะ​ทำ​แบบ​นั้น​ไป​ทำไม? เวร์แคลส์ท​เป็น​แบบ​นี้​มา​เกือบ​สาม​ร้อย​ปี​แล้ว ทำไม​เธอ​ถึง​อยาก​จะ​ทำ​อะไร​ขึ้น​มา​ตอน​นี้​เล่า?

เพทารัส: เธอ​เป็น​ราชินี​มณีชน​นะ วานยา! เรา​ไม่มี​ทาง​เข้าใจ​หรอก​ว่า​เธอ​คิด​อะไร​อยู่

วานยา: ข้ารู้ นี่​แหละ​ที่​ข้า​กังวล
เพทารัสและวานยาเพทารัส: ดิอัลล่า​เห็น​ความ​ผิด​พลาด​ใน​อดีต​มา​กับ​ตา​ของ​เธอ​เอง แล้ว​เธอ​ก็​ให้​ทุก​อย่าง​เพื่อ​แก้ไข​ความ​ผิด​พลาด​พวก​นั้น ถูก​ไหม วานยา?

วานยา: ฉัน​ไม่รู้​สิ เพทารัส ฉัน​เคย​เห็น​ผู้คน​ยอม​ตาย​เพื่อ​กัน​และ​กัน​ที่​ซาร์น ฉัน​ได้​เห็น​ความ​กระจ่าง ได้​เห็น​ปณิธาน​ใน​ดวงตา​ของ​พวก​เขา แต่​ใน​ดวงตา​ของ​ดิอัลล่า... ฉัน​เห็น​เพียง​แค่​ผี

เพทารัส: ดวงตา​เหล่า​นั้น​ได้​เห็น​เรื่อง​สยอง​ขวัญ​มา​มากกว่า​ที่​เรา​คาด​คิด

วานยา: ก็​เป็น​ไป​ได้ แต่​การ 'เสีย​สละ​' ของ​เธอ​น่ะ​เหรอ​? ข้า​ว่า​มัน​เหมือน​กับ{ข้อตกลง}แล้ว​ดิอัลล่า​ก็​ไม่​ได้​อย่าง​ที่​เธอ​หวัง​เอา​ไว้​เสีย​มากกว่า
ทาซูนีดิอัลล่า​นั้น​มี{รูปร่าง}​ของ​ผู้​หญิง​คน​หนึ่ง แต่​ว่า​สสาร​นั้น​ประกอบ​ด้วย​มลทิน​หนึ่ง​ส่วน กับ​ความ​ตาย​อีก​เก้า​ส่วน

อีก​ไม่​นาน​เจ้า​จะ​ได้​เห็น​ว่าที่​จริง​เธอ​นั้น​ไร้​ชีวิต​ชีวา​เพียง​ใด
ทาซูนีเมื่อ​ตุ่ม​หนอง​นั้น​บวม​เป่ง​ไป​ด้วย​เชื้อ​ร้าย มัน​ย่อม​ส่อง​ประกาย​ด้วย​มัน​เงา​แห่ง​ความ​เยาว์​วัย​อัน​ลวง​หลอก หาก​ตุ่ม​หนอง​นั้น​ถูก​ทิ่ม มัน​ย่อม​ร่ำไห้​เอา​มลทิน​ออก​มา​และ​เหี่ยวแห้ง​ไป​สู่​ความ​ว่าง​เปล่า

ไม่​ว่า​เจ้า​จะ​มี​ประสงค์​หรือ​มี​ปรารถนา​หรือ​ไม่ เจ้า​ก็​ถือ​เป็น​อายุรแพทย์​ที่​ได้​เผย​ธาตุ​แท้​ที่แท้​จริง​ขอ​งดิอัล​ล่า​ออก​มา
Dialla's Malefactionเขา​จับ​มือ​ข้า สัญญา​กับ​ข้า
ว่า​จะ​มอบ​พลัง​เหนือ​พลัง​ให้
แต่​ข้า​ไม่​ได้​ทำ​เพื่อ​อำนาจ
ข้า​ทำ​เพื่อ​ความรัก
และ​ข้า​ยินดี​ทำ​เช่น​นั้น​อีก​ครั้ง​เสมอ
Dialla's Subjugation{สัญลักษณ์​แห่ง​ความงาม​และ​ความ​ไร้เดียงสา
อัญมณี​ทำให้​ใจ​ของ​เธอ​ต่ำทราม
มาลาไค​ทำให้​อัญมณี​ของ​เธอ​ต่ำทราม
ทั้งหมด​เหลือ​เพียง​ความ​ยิ่งใหญ่​ที่​ริบหรี่
หาย​ไป​ใน​ความบ้าคลั่ง}
Gift of the Gemling Queenท่านหญิง​ดิอัลล่า
ดัง​เช่น​สัญลักษณ์ของ​ความ​ก้าวหน้า​ของเรา
ส่อ​งสว่าง​กว่า​มณีใด
ท่านหญิงดิอัลล่า Topic /2
NPCชื่อ
อิราช่าราชินี​มณี​ชน​ได้​ให้​บท​เรียน​กับ​เรา​มากมาย​ผ่าน​การก​ระ​ทำ​คดโกง​และ​ความ​รัก​มืด​บอด ร่าง​เธอ​อยู่​นี่​ท่ามกลาง​ดอกไม้ เป็น​เครื่อง​เตือน​ใจ​เรา​ว่า​อย่า​ปล่อย​ตัว​ปล่อย​ใจ​ไป​กับ​ความ​ปรารถนา

ใคร​จะ​ขีด​เส้น​ได้​ละ​ว่า​อะไร​คือ​ความ​ทะเยอทะยาน​ที่​แข็ง​ขัน อะไร​คือ​ความ​เย่อ​หยิ่ง​ที่​โง่​เขลา​?
Gift of the Gemling Queenท่านหญิง​ดิอัลล่า
ดัง​เช่น​สัญลักษณ์ของ​ความ​ก้าวหน้า​ของเรา
ส่อ​งสว่าง​กว่า​มณีใด
ท่านหญิงดิอัลล่า Text Audio /91
ชื่อ
เจ้า​ไม่ใช่​แมลงสาบ แปลก​นัก​... มี​แมลงสาบ​อยู่​รอบ​กาย​ข้า​เต็ม​ไป​หมด สีดำ สี่​อวัยวะ ตัว​มี​หนาม เจ้า​มี​หนาม​ไหม? หาก​เจ้า​มี​หนาม แถบ​ผ้า​ของ​ข้า​จะ​กระชาก​สัน​หลัง​ของ​เจ้า​ออก​มา​เอง

มาลาไค​ชอบ​สัน​หลัง ชอบ​สัน​หลัง{ของข้า} สัน​หลัง​ที่​งดงาม ประดับ​ประดา​ไป​ด้วย​มณี​กับ​ความ​อุดม​สมบูรณ์ มาก​พอที่​จะ​ทำให้​จักรวรรดิ​หนึ่ง​นั้น​หลั่ง​น้ำตา

เจ้า​หลั่ง​น้ำตา​บ้าง​ไหม เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ​? ข้า​หลั่ง​น้ำตา น้ำตา​นั้น​เป็น​อนันต์ ทำไม​หรือ เพราะ​ใน​วัน​นี้ ข้า​พบ​เหตุผล​ใหม่​ให้​หลั่ง​น้ำตา​แล้ว
แนะนำตัว
แถบ​ผ้า​นั้น​เป็น​ระเบียบ สะอาด​และ​เกลี้ยง​เกลา รับ​ใช้​และ​คุ้มครอง

แล้ว​ไอ้​พวก​แมลงสาบ​นั่น​ก็​คืบ​คลาน​เข้า​มา กรู​เข้า​มา​ผ่าน​รอย​ร้าว แกน​แถบ​ผ้า​นั้น​ถูก​พราก​ไป {ถูกขโมยไป} ไอ้​พวก​ดำ​ต้องการ​พวก​มัน พวก​แถบ​ผ้า​ของ​ข้า พวก​มัน​อยาก​เอา​แถบ​ผ้าดำ​ห่อ​หุ้ม​รอบ​นคร

ตาม​หา​แกน​แถบ​ผ้า​เสีย เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ ลอง​มอง​ไป​ยัง​ธรณี​ประตู​ของ​ข้า ที่​ที่​พวก​แถบ​ผ้า​นั้น​บดขยี้​พวก​แมลงสาบ​เสีย​สิ้น นำ​แกน​แถบ​ผ้า​มา​ให้​ข้า แล้ว​ข้า​จะ​ตาม​หา​ความ​ขอบคุณ​ให้​กับ​เจ้า​เอง
ม้วนแถบผ้า
เจ้า​มี​สิ่ง​ใด​กัน​เล่า เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ​? แกน​แถบ​ผ้า​ของ​ข้า​ไง​! ไอ้​พวก​ดำ​ต้องการ​พวก​มัน พวก​แถบ​ผ้า​ของ​ข้า พวก​มัน​อยาก​เอา​แถบ​ผ้าดำ​ห่อ​หุ้ม​รอบ​นคร

บัดนี้​พวก​มัน​กลาย​มา​เป็น​แถบ​ผ้า{ของข้า}​ไป​ตลอด​กาล ไป​ตลอด​กาล​... ข้า​เกลียด​คำ​ว่า​ตลอด​กาล​เสีย​จริง ข้า​อยาก​ฉีก​ทึ้ง​คำ​ว่า 'มีสุข​ไป​ชั่ว​นิรันดร์​' ออก​จาก​ลิ้น​ของ​ไอ้​พวก​กวี​ขับ​ลำ​เสีย​ให้​สิ้น​!

เจ้า​ยัง​อยู่​ที่​นี่​หรือ เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ​? โอ้ ความ​ขอบคุณ ใช่ ข้า​ควร​มอบ​ของ​ขวัญ​อะไร​ให้​กับ​เจ้า ของ​ขวัญ​... ของ​ขวัญ​อะไร​ดี​? อัน​นี้​ไหม​? เจ้า​ชอบ​สิ่ง​นี้​ไหม​?
ม้วนแถบผ้า
บัดนี้​พวก​มัน​กลาย​มา​เป็น​แถบ​ผ้า{ของข้า}​ไป​ตลอด​กาล ไป​ตลอด​กาล​... ข้า​เกลียด​คำ​ว่า​ตลอด​กาล​เสีย​จริง ข้า​อยาก​ฉีก​ทึ้ง​คำ​ว่า 'มีสุข​ไป​ชั่ว​นิรันดร์​' ออก​จาก​ลิ้น​ของ​ไอ้​พวก​กวี​ขับ​ลำ​เสีย​ให้​สิ้น​!

เจ้า​ยัง​อยู่​ที่​นี่​หรือ เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ​? โอ้ ความ​ขอบคุณ ใช่ ข้า​ควร​มอบ​ของ​ขวัญ​อะไร​ให้​กับ​เจ้า ของ​ขวัญ​... ของ​ขวัญ​อะไร​ดี​? อัน​นี้​ไหม​? เจ้า​ชอบ​สิ่ง​นี้​ไหม​?
ม้วนแถบผ้า
ไอ้​พวก​แมลงสาบ​มัน​จะ​มา​อีก​ครั้ง พวก​มัน​อยาก​ได้​พลัง​ทราม ไอ้​จักรพรรดิ​แมลงสาบ​... แมลง​ตัว​อื่นๆ ตะโกน​เรียก​ชื่อ​ของ​มัน {กราวิเชียส} ข้าม​แม่น้ำ​ไป แล้ว​บี้​จักรพรรดิ​แมลงสาบ​เสีย​ให้​ตาย​คา​รัง

สะพาน​นั้น​เหรอ​? มัน​มี​ด่าน​กั้น​หรือ​? งั้น​มัน​ก็​เกิด​คำถาม​ที่​ซับ​ซ้อน คำถาม คำถาม​... ข้า​ถาม​คำถาม​มา​มาก​เกิน​ไป ชิตัส​เคย​พูด​กับ​ข้า​เช่น​นั้น ข้า​เคย​ถาม​เขา​ว่า​พวก​มัน​จะ​ไป​อยู่​ที่ไหน​กัน​... อุจจาระ​ของ​เรา​น่ะ เขา​ทำให้​พวก​เขา​แสดง​ให้​ข้า​เห็น ภาย​ใต้​แม่น้ำ ท่อน้ำทิ้ง​จาก​ฝั่ง​นี้​ไป​ยัง​ฝั่​งนั้น ถ้ำ​โสโครก​อัน​เน่า​เหม็น ประหนึ่ง​เป็น​ทวาร​ของ​โรอ์​ก็​ไม่​ปาน

มัน​เป็น​ที่​ที่​ดำ​มืด มีพวก​ไร้มรณา​คืบ​คลาน​อยู่​เต็ม​ไป​หมด เมื่อ​ก่อน​พวก​มัน​เคย​เป็น​มณีชน​ผู้​งดงาม​และ​เย่อ​หยิ่ง บัดนี้​ก็​กลาย​เป็น​เพียง​มูล​เสีย​ของ​จักรวรรดิ​ไป​เสีย​แล้ว เหมาะ​สม​ใช่​ไหม​ล่ะ​? เหมาะ เหมาะ เหมาะ​เสีย​จริง
ท่อระบายน้ำ
ข้า​ชอบ​เจ้า​นะ เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ ข้า​ชอบ​ที่​เจ้า​เชื่อ​ฟัง ข้าคง​ไม่​สบ​อารมณ์​นัก​หาก​พวก​ไร้​มรณา​คร่า​ชีวิต​เจ้า

ซัลไฟต์​มนต์มณี นั่น​เป็น​สิ่ง​ที่​เจ้า​ต้องการ มัน​เป็น​สสาร​ที่​ช่าง​ร้าย ร้ายกาจ​เสีย​จริง มาลาไค​สั่ง​ให้​พวก​ทาส​ทำ​เหมือง แล้ว​ขน​มา​จาก​ภูเขา​ทาง​เหนือ​สู่​โรง​แปรธาตุ​ทาง​ท่าเรือ ไม่​ว่า​จะ​ชาว​เอโซไมต์ มาราเค็ท หรือ​คารุย​... สสาร​นั้น​คร่า​ชีวิต​พวก​เขา​เสีย​สิ้น ทำให้​เลือด​นั้น​ร้อน​รุ่ม​และ​ทำให้​จิตใจ​มอด​ไหม้

แต่​เจ้า​ฉลาด​นัก เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ เจ้า​จะ​ทำให้​มัน​อยู่​ห่าง​เพียง​ช่วง​แขน เจ้า​จะ​นำ​มัน​มา​ให้​กับ​ข้า เพื่อ​ที่​ข้า​จะ​ได้​ทำ​บาง​สิ่ง​บาง​อย่าง​ให้​กับ​เจ้า ผง​ฝุ่น​โลกันตร์​ที่​จะ​นำ​แสง​อัน​เกรี้ยว​กราด​มา​สู่​ความมืด​ไร้​มรณา
ซัลไฟต์มนต์มณี
เจ้า​มี​ซัลไฟต์​มนต์มณีแล้ว​หรือ​? เจ้า​นั้น​เป็น​ผู้​มิใช่​แมลง​ที่​มี​ดี​ใช่​ไหม​เล่า​? นำ​มัน​มา​ให้​กับ​ข้า ข้า​ก็​คอย​ดู​คอย​ฟัง​อยู่​เสมอ​ยาม​ที่มาลาไค​ทำงาน ข้า​รู้​ดี​ว่า​ต้อง​ทำ​อย่างไร​บ้าง
ซัลไฟต์มนต์มณี
ข้า​ชอบ​เจ้า​นะ เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ ข้า​ชอบ​ที่​เจ้า​เชื่อ​ฟัง ข้าคง​ไม่​สบ​อารมณ์​นัก​หาก​พวก​ไร้​มรณา​คร่า​ชีวิต​เจ้า

ซัลไฟต์มนต์มณี นั่น​เป็น​สิ่ง​ที่​เจ้า​ต้องการ

เจ้า​มีอยู่​แล้ว​หรือ​? เจ้า​นั้น​เป็น​ผู้​มิใช่​แมลง​ที่​มี​ดี​ใช่​ไหม​เล่า​? นำ​มัน​มา​ให้​กับ​ข้า ข้า​ก็​คอย​ดู​คอย​ฟัง​อยู่​เสมอ​ยาม​ที่มาลาไค​ทำงาน ข้า​จะ​สร้าง​อะไร​บางอย่าง​จาก​ซัลไฟต์​มนต์มณี​ของ​เจ้า ​ข้า​จะ​ทำให้บังเกิด​ผง​ฝุ่น​โลกันตร์​ที่​จะ​นำ​แสง​อัน​เกรี้ยว​กราด​มา​สู่​ความมืด​ไร้​มรณา
ซัลไฟต์มนต์มณี
ความ​ลี้ลับ​หนึ่ง​เหยาะ ความ​บ้า​คลั่ง​หนึ่ง​หยิบ​มือ ความ​หยาบ​คาย​หนึ่ง​กระซิบ บัดนี้​ผง​ฝุ่น​โลกันตร์​ก็​พร้อม​แล้ว
ผงฝุ่นโลกันตร์
มัน​เป็น​ผง​ฝุ่น​ที่​บังเกิด​ระเบิด​ได้​ง่าย​ที่สุด โปรย​เพียง​นิด​เดียว ผงฝุ่นโลกันตร์​อัน​แสน​สงบ​จะ​ยั่ว​ยุ​ให้​มณี​เดือดดาล​เสีย​จน​หลอมละลาย สำหรับ​พวก​ไร้มรณา​แล้ว ดวงตะวัน​จะ​แหวก​ออก​มา​จาก​เนื้อ​หนัง​ของ​พวก​มัน

พวก​มัน​ผู้​บาปหนา​ต้อง​มอด​ไหม้ เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ พวก​มัน​ต้อง​มอด​ไหม้!
ผงฝุ่นโลกันตร์
ข้า​รัก​มาลาไค เขา​มอบ​มณี​ให้​กับ​ข้า​มากมาย มณี​ศักดิ์สิทธิ์​แด่​ราชินี​มณี​ชน​ของ​เขา เพื่อ​ราชินี{ผู้สิ้นชีพ}​ของ​เขา แต่​ข้า​ไม่​อยาก​สิ้นชีพ​! มาลา​ไค​ขอร้อง​ข้า​: ทำ​เพื่อ​เขา ทำ​เพื่อ​จักรวรรดิ ข้า​เลือก​ตัว​เอง​... ข้า​ช่าง​เห็น​แก่​ตัว​นัก จักรวรรดิ​ตาย​ลง​แล้ว​ข้า​ก็​รอด รอด รอด แล้ว​ก็​รอด รอด รอด
มาลาไค
ข้า​เคย​เป็น​คน​โปรด​ของ​จักรพรรดิ​มา​พัก​หนึ่ง แต่​ว่า​ชิตัส​มี​คน​โปรด​อยู่​มากมาย เขา​นำ​พวก​คน​โปรด​ของ​เขา​ไป​พำนัก​ในพระ​แห่ง​พระเจ้า​เสีย​เต็ม​ไป​หมด ชั่ว​ครั้ง​ชั่วคราว เขา​ก็​กำจัด​ส่วน​เกิน​ไป​บ้าง พวก​ที่​เขา​พอใจ​ก็​ถูก​มอบ​ให้​กับ​นาย​เหนือ​หัว​กับ​นาย​พล​ของ​เขา พวก​ที่​ไม่​... ถูก​มอบ​ให้​กับ​นักเวทมณี​ของ​เขา

ข้า​พูด​มาก​เกิน​ไป ถาม​คำถาม​ยาก​ลำบาก​เกิน​ไป ข้า​ถูก​มอบ​ให้​กับ​มาลาไค มาลาไค​ที่รัก​ผู้​เป็น​ทุกข์​นัก
ชิตัส
แมลงสาบกราวิเชียส​สิ้น​ลง​แล้ว เป็น​จักรพรรดิ​อีก​คน​ที่​ถูก​บดขยี้​อยู่​บาทา จักรพรรดิ​มี​จุดจบ​เช่น​นั้น มี​จุดจบ​เช่น​นั้น​อยู่​เสมอ พวก​เขา​ไม่​เคย​เรียน​รู้​เลย
นายพลกราวิเชียส
เจ้า​นั้น​ช่าง​น่า​ทึ่ง​นัก เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ​! ดู​เจ้า​สิ เจ้า​แทบ​เผย​ธรรมชาติ​อัน​เป็น​ตำนาน​อยู่​ให้​เห็น​กับ​ตา เจ้า​เป็น​สิ่ง​ที่​มหัศจรรย์​ที่สุด​ที่​ข้า​เคย​พบ​เจอ​ใน​ระยะ​เวลา​อัน​เนิ่น​นาน แม้​ข้า​จะ​ไม่​ได้​เห็น​อะไร​มา​มาก​นัก เว้น​แต่​ภายใน​วิหาร​แห่ง​นี้ สุสาน​อัน​สบาย​กาย​.. แต่​ข้า​ว่า​เจ้า​ได้​พิสูจน์​ให้​เห็น​แล้ว​ว่า​เจ้า​นั้น​คู่ควร คู่ควร​แก่​ความ​สำเร็จ​อัน​ยิ่ง​ใหญ่​ของ​มาลา​ไค​: ห้อง​ทดลอง​นิรันดร

เจ้า​นั้น​ช่าง​ชาญ​ฉลาด​และ​ไร้​ความ​เกรง​กลัว​ใน​โลก{ใบนี้}ยิ่ง​นัก เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ จง​ยอมรับ​ของ​ขวัญ​อัน​เป็น​แก่​ความ​บริสุทธิ์​เสีย​จน​น่า​สะ​พรึง​ขวัญ​จาก​ห้อง​ทดลอง​นิรันดร​เสีย​เถิด
DiallaMaps
ที่เจ้า​ถือ​อยู่​นั่น​ใช่​ซัลไฟต์มนต์มณี​หรือ​ไม่ เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ​? จง​ระวัง​สสาร​นั้น​ให้​ดี มัน​เป็น​สสาร​ที่​กัดกร่อน​ได้​ดี​ยิ่ง​กว่า​สสาร​ใด ข้า​มิ​อยาก​เห็น​ใบหน้า​เจ้า​ละลาย​หลุด​ออก​มา​จาก​กะ​โหลก​นัก
ซัลไฟต์มนต์มณี
เจ้า​ได้​ไต่​ไป​ถึง​จุด​สูงสุด​ของ​จักรวรรดิ​แล้ว เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ เจ้า​ได้​บดขยี้​จักรพรรดิ​แมลง​แล้ว​ปัด​เอา​ความ​ฝัน​หนอน​แมลงของเขา​ออก​ไป​จาก​ผิวพรรณ​ของ​เวร์แคลส์ท

โดมินัส​เนรเทศ​เจ้า​ไป​อย่าง​เปลือย​เปล่า​และ​เดียว​ดาย​ไป​สู่​ฝ่ามือ​แห่ง​ความ​ตาย แต่​เจ้า​จะ​ไม่​ตาย​ใช่​ไหม​เล่า​?

ไม่​เลย ไม่​... เจ้า​สวมกอด​ความ​ตาย สัญญา​กับ​มัน​ไว้​ว่า​จะ​มอบ​โลก​ทั้ง​ใบ​ให้ ทำให้​มัน​กลาย​เป็น​เพียง​สนม​ของ​เจ้า และ​หยิบ​ยื่น​ให้​กับ​เพื่อน​ร่วม​โลก​ของ​เจ้า​ที่​หายใจ​มิได้​นาน​ใน​เวร์แคลส์ท​แห่ง​นี้

เจ้า​ไม่​เคย​ลืม​กำพืด​ของ​ตัว​เอง​เลย​สัก​ครั้ง เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ​ที่​กัด​กิน​ศพ​จักรวรรดิ ต่าง​จาก​พวก​แมลง​ที่​ถูก​เจ้า​บดขยี้​ไป​ตาม​ฝีเท้า​ของ​เจ้า

เจ้า​เป็น​บุรุษ บุรุษ​ดั่ง​ผู้​ที่​ได้​ปลูก​เมล็ด​พันธุ์​ของ​จักรวรรดิ​ที่​ซาร์น​แห่ง​นี้​ใน​กาล​ก่อน​อัน​แสน​ไกล

ไม่​ว่า​แผ่น​ดิน​นี้​จะ​มี​ชีวิต​อัน​โรย​ริน​และ​เสื่อมทราม​เพียง​ใด แต่​แผ่น​ดิน​นี้​ก็​ติด​หนี้​บุญ​คุณ​ต่อ​เจ้า ชาโดว์
โดมินัส
เจ้า​ได้​ไต่​ไป​ถึง​จุด​สูงสุด​ของ​จักรวรรดิ​แล้ว เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ เจ้า​ได้​บดขยี้​จักรพรรดิ​แมลง​แล้ว​ปัด​เอา​ความ​ฝัน​หนอน​แมลงของเขา​ออก​ไป​จาก​ผิวพรรณ​ของ​เวร์แคลส์ท

โดมินัส​เนรเทศ​เจ้า​ไป​อย่าง​เปลือย​เปล่า​และ​เดียว​ดาย​ไป​สู่​ฝ่ามือ​แห่ง​ความ​ตาย แต่​เจ้า​จะ​ไม่​ตาย​ใช่​ไหม​เล่า​?

ไม่​เลย ไม่​... เจ้า​สวมกอด​ความ​ตาย สัญญา​กับ​มัน​ไว้​ว่า​จะ​มอบ​โลก​ทั้ง​ใบ​ให้ ทำให้​มัน​กลาย​เป็น​เพียง​คู่ครอง​ของ​เจ้า และ​หยิบ​ยื่น​ให้​กับ​เพื่อน​ร่วม​โลก​ของ​เจ้า​ที่​หายใจ​มิได้​นาน​ใน​เวร์แคลส์ท​แห่ง​นี้

เจ้า​ไม่​เคย​ลืม​กำพืด​ของ​ตัว​เอง​เลย​สัก​ครั้ง เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ​ที่​กัด​กิน​ศพ​จักรวรรดิ ต่าง​จาก​พวก​แมลง​ที่​ถูก​เจ้า​บดขยี้​ไป​ตาม​ฝีเท้า​ของ​เจ้า

เจ้า​เป็น​สตรี สตรี​ดั่ง​ผู้​ที่​ได้​ปลูก​เมล็ด​พันธุ์​ของ​จักรวรรดิ​ที่​ซาร์น​แห่ง​นี้​ใน​กาล​ก่อน​อัน​แสน​ไกล

ไม่​ว่า​แผ่น​ดิน​นี้​จะ​มี​ชีวิต​อัน​โรย​ริน​และ​เสื่อมทราม​เพียง​ใด แต่​แผ่น​ดิน​นี้​ก็​ติด​หนี้​บุญ​คุณ​ต่อ​เจ้า วิทช์
โดมินัส
เจ้า​ได้​ไต่​ไป​ถึง​จุด​สูงสุด​ของ​จักรวรรดิ​แล้ว เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ เจ้า​ได้​บดขยี้​จักรพรรดิ​แมลง​แล้ว​ปัด​เอา​ความ​ฝัน​หนอน​แมลงของเขา​ออก​ไป​จาก​ผิวพรรณ​ของ​เวร์แคลส์ท

โดมินัส​เนรเทศ​เจ้า​ไป​อย่าง​เปลือย​เปล่า​และ​เดียว​ดาย​ไป​สู่​ฝ่ามือ​แห่ง​ความ​ตาย แต่​เจ้า​จะ​ไม่​ตาย​ใช่​ไหม​เล่า​?

ไม่​เลย ไม่​... เจ้า​สวมกอด​ความ​ตาย สัญญา​กับ​มัน​ไว้​ว่า​จะ​มอบ​โลก​ทั้ง​ใบ​ให้ ทำให้​มัน​กลาย​เป็น​เพียงลูกศิษย์​ของ​เจ้า และ​หยิบ​ยื่น​ให้​กับ​เพื่อน​ร่วม​โลก​ของ​เจ้า​ที่​หายใจ​มิได้​นาน​ใน​เวร์แคลส์ท​แห่ง​นี้

เจ้า​ไม่​เคย​ลืม​กำพืด​ของ​ตัว​เอง​เลย​สัก​ครั้ง เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ​ที่​กัด​กิน​ศพ​จักรวรรดิ ต่าง​จาก​พวก​แมลง​ที่​ถูก​เจ้า​บดขยี้​ไป​ตาม​ฝีเท้า​ของ​เจ้า

เจ้า​เป็น​บุรุษ บุรุษ​ดั่ง​ผู้​ที่​ได้​ปลูก​เมล็ด​พันธุ์​ของ​จักรวรรดิ​ที่​ซาร์น​แห่ง​นี้​ใน​กาล​ก่อน​อัน​แสน​ไกล

ไม่​ว่า​แผ่น​ดิน​นี้​จะ​มี​ชีวิต​อัน​โรย​ริน​และ​เสื่อมทราม​เพียง​ใด แต่​แผ่น​ดิน​นี้​ก็​ติด​หนี้​บุญ​คุณ​ต่อ​เจ้า เทมพลาร์
โดมินัส
เจ้า​ได้​ไต่​ไป​ถึง​จุด​สูงสุด​ของ​จักรวรรดิ​แล้ว เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ เจ้า​ได้​บดขยี้​จักรพรรดิ​แมลง​แล้ว​ปัด​เอา​ความ​ฝัน​หนอน​แมลงของเขา​ออก​ไป​จาก​ผิวพรรณ​ของ​เวร์แคลส์ท

โดมินัส​เนรเทศ​เจ้า​ไป​อย่าง​เปลือย​เปล่า​และ​เดียว​ดาย​ไป​สู่​ฝ่ามือ​แห่ง​ความ​ตาย แต่​เจ้า​จะ​ไม่​ตาย​ใช่​ไหม​เล่า​?

ไม่​เลย ไม่​... เจ้า​สวมกอด​ความ​ตาย สัญญา​กับ​มัน​ไว้​ว่า​จะ​มอบ​โลก​ทั้ง​ใบ​ให้ ทำให้​มัน​กลาย​เป็น​เพียงชัยชนะ​ของ​เจ้า และ​หยิบ​ยื่น​ให้​กับ​เพื่อน​ร่วม​โลก​ของ​เจ้า​ที่​หายใจ​มิได้​นาน​ใน​เวร์แคลส์ท​แห่ง​นี้

เจ้า​ไม่​เคย​ลืม​กำพืด​ของ​ตัว​เอง​เลย​สัก​ครั้ง เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ​ที่​กัด​กิน​ศพ​จักรวรรดิ ต่าง​จาก​พวก​แมลง​ที่​ถูก​เจ้า​บดขยี้​ไป​ตาม​ฝีเท้า​ของ​เจ้า

เจ้า​เป็น​บุรุษ บุรุษ​ดั่ง​ผู้​ที่​ได้​ปลูก​เมล็ด​พันธุ์​ของ​จักรวรรดิ​ที่​ซาร์น​แห่ง​นี้​ใน​กาล​ก่อน​อัน​แสน​ไกล

ไม่​ว่า​แผ่น​ดิน​นี้​จะ​มี​ชีวิต​อัน​โรย​ริน​และ​เสื่อมทราม​เพียง​ใด แต่​แผ่น​ดิน​นี้​ก็​ติด​หนี้​บุญ​คุณ​ต่อ​เจ้า ดูเอลลิสต์
โดมินัส
เจ้า​ได้​ไต่​ไป​ถึง​จุด​สูงสุด​ของ​จักรวรรดิ​แล้ว เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ เจ้า​ได้​บดขยี้​จักรพรรดิ​แมลง​แล้ว​ปัด​เอา​ความ​ฝัน​หนอน​แมลงของเขา​ออก​ไป​จาก​ผิวพรรณ​ของ​เวร์แคลส์ท

โดมินัส​เนรเทศ​เจ้า​ไป​อย่าง​เปลือย​เปล่า​และ​เดียว​ดาย​ไป​สู่​ฝ่ามือ​แห่ง​ความ​ตาย แต่​เจ้า​จะ​ไม่​ตาย​ใช่​ไหม​เล่า​?

ไม่​เลย ไม่​... เจ้า​สวมกอด​ความ​ตาย สัญญา​กับ​มัน​ไว้​ว่า​จะ​มอบ​โลก​ทั้ง​ใบ​ให้ ทำให้​มัน​กลาย​เป็น​เพียงสัตว์เลี้ยงที่น่ารักของ​เจ้า และ​หยิบ​ยื่น​ให้​กับ​เพื่อน​ร่วม​โลก​ของ​เจ้า​ที่​หายใจ​มิได้​นาน​ใน​เวร์แคลส์ท​แห่ง​นี้

เจ้า​ไม่​เคย​ลืม​กำพืด​ของ​ตัว​เอง​เลย​สัก​ครั้ง เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ​ที่​กัด​กิน​ศพ​จักรวรรดิ ต่าง​จาก​พวก​แมลง​ที่​ถูก​เจ้า​บดขยี้​ไป​ตาม​ฝีเท้า​ของ​เจ้า

เจ้า​เป็น​สตรี สตรี​ดั่ง​ผู้​ที่​ได้​ปลูก​เมล็ด​พันธุ์​ของ​จักรวรรดิ​ที่​ซาร์น​แห่ง​นี้​ใน​กาล​ก่อน​อัน​แสน​ไกล

ไม่​ว่า​แผ่น​ดิน​นี้​จะ​มี​ชีวิต​อัน​โรย​ริน​และ​เสื่อมทราม​เพียง​ใด แต่​แผ่น​ดิน​นี้​ก็​ติด​หนี้​บุญ​คุณ​ต่อ​เจ้า เรนเจอร์
โดมินัส
เจ้า​ได้​ไต่​ไป​ถึง​จุด​สูงสุด​ของ​จักรวรรดิ​แล้ว เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ เจ้า​ได้​บดขยี้​จักรพรรดิ​แมลง​แล้ว​ปัด​เอา​ความ​ฝัน​หนอน​แมลงของเขา​ออก​ไป​จาก​ผิวพรรณ​ของ​เวร์แคลส์ท

โดมินัส​เนรเทศ​เจ้า​ไป​อย่าง​เปลือย​เปล่า​และ​เดียว​ดาย​ไป​สู่​ฝ่ามือ​แห่ง​ความ​ตาย แต่​เจ้า​จะ​ไม่​ตาย​ใช่​ไหม​เล่า​?

ไม่​เลย ไม่​... เจ้า​สวมกอด​ความ​ตาย สัญญา​กับ​มัน​ไว้​ว่า​จะ​มอบ​โลก​ทั้ง​ใบ​ให้ ทำให้​มัน​กลาย​เป็น​เพียงชัยชนะ​ของ​เจ้า และ​หยิบ​ยื่น​ให้​กับ​เพื่อน​ร่วม​โลก​ของ​เจ้า​ที่​หายใจ​มิได้​นาน​ใน​เวร์แคลส์ท​แห่ง​นี้

เจ้า​ไม่​เคย​ลืม​กำพืด​ของ​ตัว​เอง​เลย​สัก​ครั้ง เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ​ที่​กัด​กิน​ศพ​จักรวรรดิ ต่าง​จาก​พวก​แมลง​ที่​ถูก​เจ้า​บดขยี้​ไป​ตาม​ฝีเท้า​ของ​เจ้า

เจ้า​เป็น​บุรุษ บุรุษ​ดั่ง​ผู้​ที่​ได้​ปลูก​เมล็ด​พันธุ์​ของ​จักรวรรดิ​ที่​ซาร์น​แห่ง​นี้​ใน​กาล​ก่อน​อัน​แสน​ไกล

ไม่​ว่า​แผ่น​ดิน​นี้​จะ​มี​ชีวิต​อัน​โรย​ริน​และ​เสื่อมทราม​เพียง​ใด แต่​แผ่น​ดิน​นี้​ก็​ติด​หนี้​บุญ​คุณ​ต่อ​เจ้า มอรอว์เดอร์
โดมินัส
เจ้า​ได้​ไต่​ไป​ถึง​จุด​สูงสุด​ของ​จักรวรรดิ​แล้ว เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ เจ้า​ได้​บดขยี้​จักรพรรดิ​แมลง​แล้ว​ปัด​เอา​ความ​ฝัน​หนอน​แมลงของเขา​ออก​ไป​จาก​ผิวพรรณ​ของ​เวร์แคลส์ท

โดมินัส​เนรเทศ​เจ้า​ไป​อย่าง​เปลือย​เปล่า​และ​เดียว​ดาย​ไป​สู่​ฝ่ามือ​แห่ง​ความ​ตาย แต่​เจ้า​จะ​ไม่​ตาย​ใช่​ไหม​เล่า​?

ไม่​เลย ไม่​... เจ้า​สวมกอด​ความ​ตาย สัญญา​กับ​มัน​ไว้​ว่า​จะ​มอบ​โลก​ทั้ง​ใบ​ให้ ทำให้​มัน​กลาย​เป็น​เพียงคู่ครองของ​เจ้า และ​หยิบ​ยื่น​ให้​กับ​เพื่อน​ร่วม​โลก​ของ​เจ้า​ที่​หายใจ​มิได้​นาน​ใน​เวร์แคลส์ท​แห่ง​นี้

เจ้า​ไม่​เคย​ลืม​กำพืด​ของ​ตัว​เอง​เลย​สัก​ครั้ง เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ​ที่​กัด​กิน​ศพ​จักรวรรดิ ต่าง​จาก​พวก​แมลง​ที่​ถูก​เจ้า​บดขยี้​ไป​ตาม​ฝีเท้า​ของ​เจ้า

เจ้า​เป็น​สตรี สตรี​ดั่ง​ผู้​ที่​ได้​ปลูก​เมล็ด​พันธุ์​ของ​จักรวรรดิ​ที่​ซาร์น​แห่ง​นี้​ใน​กาล​ก่อน​อัน​แสน​ไกล

ไม่​ว่า​แผ่น​ดิน​นี้​จะ​มี​ชีวิต​อัน​โรย​ริน​และ​เสื่อมทราม​เพียง​ใด แต่​แผ่น​ดิน​นี้​ก็​ติด​หนี้​บุญ​คุณ​ต่อ​เจ้า ไซออน
โดมินัส
แน่นอน มัน​ย่อม​มี​มาก​ไป​กว่า​นี้ เจ้า​รู้​ดี​ใช่​ไหม​เล่า​? พวกจักรพรรดิน่ะ พวก​แมลง​รังควาน​จอม​โลภ​ที่​อยาก​ขโมย​มรดก​ของ​ผู้​ที่​ทำได้​ดี​กว่า เว้น​แต่​เรา​จะ​เผา​ทำลาย​มรดก​นั่น เผา​การ​ติด​เชื้อ​นั่น​ออก​ไป​จาก​เนื้อ​หนัง​ของ​การ​มี​อยู่

ไป​ทาง​เหนือ​เสีย​เถิด เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลง​ที่​น่า​รัก​ของ​ข้า ไป​สู่ไฮเกทเถิด ไป​สู่​จุด​เริ่ม​ต้น​ของ​จุดจบ​เสีย

ดำ​ดิ่ง​ลง​ไป​ใน​ทะเล​แห่ง​ฝัน​ร้าย จับ​ปลา​ตัว​ใหญ่ๆ มา​ย่าง​ไฟ​เสีย
ไฮเกท
มัน​ได้​เวลา​แล้ว เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ ได้​เวลา​ที่​เจ้า​จะ​ปีน​เข้าไป​ใน​ท้อง​ของ​ฝัน​ร้าย เข้าไป​ใน​อวัยวะ​ภายใน​ของ​มัน แล้ว​กระ​ชาก​หัวใจ​เปี่ยม​มลทิน​ของ​มัน​ออก​มา​เสีย​!

โอยุน​จะ​ช่วย​เรา ไป​เสีย​เถิด ไปตี​ซี้​กับ​ผู้นำ​หญิง​ชาว​มา​รา​เค็ท เรียน​รู้​ใน​สิ่ง​ที่​เจ้า​ต้อง​เรียน​รู้​อย่าง​ว่องไว

ใน​ภูเขา​นั้น​มี​ความ​มืด​อัน​โสโครก มัน​ส่ง​ไอ​อัน​รีบ​ร้อน​เพราะ​รอ​เจ้า​เสีย​ไม่​ไหว
โอยุน
เครื่อง​ความ​วินาศ​นั้น​เป็น​ความ​หวัง​ของ​เรา มัน​เป็น​ความ​จน​ตรอก​ของ​เรา มัน​จะ​ทำให้​ฝัน​ร้าย​นั้น​เดือด ต้ม​ปลา​ใหญ่​นั่น​ให้​สุก​ด้วย​น้ำ​เกลือ​อัน​คร่ำครวญ​ของ​มัน​เสีย​เอง

เจ้า​จง​ใช้​หู​ฟัง​เสีย​ให้​ดี เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ เครื่อง​ความ​วินาศ​นั้น​เป็น​ผลงาน​อัน​มหัศจรรย์​ที่สุด​ของ​มาลาไค มัน​เป็น​ไฟ​เดียว​ที่​สามารถ​เผา​บีสต์​จน​ไม่​อาจ​มี​ตัว​ตน​อยู่

แล้ว​เชื้อ​เพลิง​ของ​มัน​หรือ​? ก็​แค่​ราชินีมณีชน​คน​หนึ่ง ทั้ง​เลือด เนื้อ และ​มณี แต่​ว่า​ข้า​นั้น​เห็น​แก่​ตัว ข้า​ไม่​อยาก​จะ​มอด​ไหม้​ไป ดัง​นั้น​ไฟ​จึง​เป็น​เพียง​ประกาย​ไฟ​ขนาด​จิ๋ว ประกาย​ไฟ​แห่ง​วัน​มหา​ภัย​พิบัติ

ข้า​เสียใจ​นะ​ที่รัก มาลาไค​ที่รัก

ไป​เสีย​เถิด เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ ไป​ตาม​หา​เครื่อง​ความ​วินาศ แล้ว​ทำให้​ข้า​หมด​ความ​เสียใจ​ไป​เสียที
มาลาไค
เจ้า​ควร​รู้​นะ เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ หาก​ข้า​ยอมรับ​ตำแหน่ง ยอมรับ​หน้าที่​อัน​วินาศ​ของ​ข้า บีสต์​นั้น​ย่อม​ไม่มี​มอ​ยู่ ไม่มี ไม่มี​เลย​สัก​นิด ความ​เห็น​แก่​ตัว​ของ​ข้า​นั้น​สา​แก่​ใจ​ของ​บีสต์ และ​มัน​หัวเราะ​เอา​โลก​ที่​ข้า​รู้จัก​ให้​สลาย​ไป

แต่​ข้า​มี​เวลา​มากมาย​ให้​คิด​อยู่​ตาม​ลำพัง มี​เวลา​สงสัย​อยู่​มากมาย สงสัย​ว่า​เครื่อง​วินาศ​นั้น​ต้อง​กิน​ราชินี​มณี​ชน​คน​หนึ่ง​ไป​จริง​หรือ

เป็น​ไป​ได้​ว่า​ของ​อย่าง​อื่น​นั้น​จะ​หลั่ง​น้ำลาย​แห่ง​ความ​พิบัติ​ขึ้น​มา ของอย่าง... ซุป​ดวงตา​!

ดวงตา​แห่ง​โทสะ ดวงตา​แห่ง​ปรารถนา มัน​เป็น​มณี​อัน​งดงาม​เพื่อ​ของประดิษฐ์​อัน​งาม​งด​ของ​เรา แต่​ดวงตา​เหล่า​นั้น​จะ​อยู่​ที่ไหน​กัน​ได้​? อย่า​เพิ่ง​กังวล​ไป​เสีย​เลย ข้า​มี​จุด​ที่​ข้า​สงสัย​อยู่

คอมม์ ประมุข​แห่ง​การ​สังหาร เขา​ยัง​อยู่​ที่​นั่น อยู่​ใน​ความ​หลง​ผิด อยู่​ใน​ทาง​เดิน​แห่ง​ฝัน​ร้าย เขา​รู้จัก​เพียง​โทสะ ดัง​นั้น​คอมม์​ย่อม​มี​โทสะ

ดาเรสโซ่ ราชา​แห่งคม​ดาบ ถูก​สาป​ส่ง​ด้วย​ปรารถนา โอ้ เรา​ทุก​คน​ก็​เป็น​เช่น​นั้น​มิใช่​หรือ​? เขา​ก็​อยู่​ข้าง​ล่าง​นี้​เช่น​เดียวกัน และ​เขา​จึง​ต้อง​แบก​รับคำ​สาป​แห่ง​ปรารถนา​ต่อ​ไป

ไป​เถิด เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ จงนำ​เพชร​เม็ด​ใหญ่​มา​เพื่อ​ให้​เรา​ปลุก​เครื่อง​วินาศ แล้ว​ปลิด​ชี​พบีสต์​ที่​รังควาน​นี่​ให้​สิ้น​เสียที
ความวินาศ
เจ้า​งัด​เอา​โทสะ​ออก​ไป​จาก​มือ​คอมม์​ผู้​ตาย​แล้ว​ใช่​ไหม​? หรือ​ว่า​เป็น​มือ​ที่ '​ตาย​อีก​ครา' เล่า? หรือ​ว่า​เป็น​มือ​ที่ 'ตาย​ซ้ำ' หรือ​ว่าการ '​ไร้​มรณา​' นั้น​เป็น​เพียง​การ​ตาย​ที่​มี​ประโยชน์​เพียง​เท่านั้น​?

ไม่​ว่า​อย่างไร​เจ้า​ก็​ไม่​ได้​ฆ่า​คอมม์​หรอก เพราะ​เขา​ตาย​ไป​แล้ว มัน​เป็น​เรื่อง​ที่​ออก​จะ​เทา​อยู่​สัก​หน่อย และ​มัน​ไม่​เกี่ยว​อะไร​กับ​เรื่อง​นี้​เลย​
ดวงตาแห่งโทสะ
เรา​ยัง​ขาด​มณี​อีก​เม็ด ไป​เถิด เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ จง​ปลดเปลื้อง​โทสะ​ออก​มา​จาก​คอมม์​เสีย
ดวงตาแห่งโทสะ
เจ้า​งัด​เอา​ปรารถนา​ออก​ไป​จาก​มือดาเรสโซ่​ผู้​ตาย​แล้ว​ใช่​ไหม​? หรือ​ว่า​เป็น​มือ​ที่ '​ตาย​อีก​ครา' เล่า? หรือ​ว่า​เป็น​มือ​ที่ 'ตาย​ซ้ำ' หรือ​ว่าการ '​ไร้​มรณา​' นั้น​เป็น​เพียง​การ​ตาย​ที่​มี​ประโยชน์​เพียง​เท่านั้น​?

ไม่​ว่า​อย่างไร​เจ้า​ก็​ไม่​ได้​ฆ่า​ดาเรสโซ่​หรอก เพราะ​เขา​ตาย​ไป​แล้ว มัน​เป็น​เรื่อง​ที่​ออก​จะ​เทา​อยู่​สัก​หน่อย และ​มัน​ไม่​เกี่ยว​อะไร​กับ​เรื่อง​นี้​เลย​
ดวงตาแห่งปรารถนา
เรา​ยัง​ขาด​มณี​อีก​เม็ด ไป​เถิด เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ จง​ปลดเปลื้อง​ปรารถนา​ออก​มา​จาก​ดาเรสโซ่​เสีย
ดวงตาแห่งปรารถนา
โทสะ​กับ​ปรารถนา​มา​ร่วม​กัน​อีก​ครั้ง ช่าง​น่า​รัก​เสีย​จริง เหลี่ยม​มุม​นั้น​ช่าง​แวววาว เต็ม​อิ่ม​ไป​ด้วย​พลัง​จาก​วิญญาณ​ผู้​ถูก​ฆ่า​ตาย​ทั้ง​หลาย

มาลา​ไค​ของ​ข้า​ทำการ​แกะ​สลัก​มัน​ขึ้น​มา​เอง มัน​เป็น​ผล​งาน​อัน​งดงาม ส่วน​นาย​พล​เอดัส​ก็​ทำการ​สังหาร​เอง มัน​เป็น​ผล​งาน​อัน​งดงาม​อย่าง​เท่า​เทียม​กัน​ใน​ทาง​ที่​ชุ่ม​ฉ่ำ​ของ​มัน​เอง
ความวินาศ
ได้​เวลา​กิน​แล้ว เจ้า​เครื่อง​วินาศ​ตัว​น้อย!

{"​ท่าน​เคย​ไป​ถึง​จุดจบ​ของ​โลก​มา​ก่อน​ไหม ท่าน​พระ​ราชา​" ลิง​สี​ดำ​ที่สุด​ถาม​ขึ้น

"ไม่ ข้า​ไม่​เคย" ราชา​แห่ง​ลิง​ทรง​ตระหนัก

"​นี่​เป็น​เหตุ​ที่​ข้า​จะ​ไป​ใน​ที่​ที่​เจ้า​ไป จงไป​ที่​ที่​ท่าน​ไป​เสีย​เถิด ราชา​ของ​ข้า" ลิง​สี​ดำ​ที่สุด​ปิด​ท้าย​ด้วย​เสียง​ที่​อบอุ่น​ต้อนรับ​ราวกับ​ความ​ตาย}

รู้​ไหม​ว่า​ใคร​เป็น​ผู้​เขียน​คำ​พูด​เหล่า​นั้น เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ? วิคทาริโอ เนวาเลียส ผู้​เป็นก​วี​มหาชน​แห่ง​ซาร์น เขา​เคย​เป็น​เพื่อน​ของ​ข้า... แล้ว​ข้า​ก็​หัก​หลัง​เขา ข้า​รับ​ความ​รัก​จาก​เขา​แล้ว​นำ​มัน​ไป​เผา​ตรง​หน้า​ข้า

บัดนี้​ข้า​ก็​ถูก​หัก​หลัง ถูก​เผา​ใจ​ให้​ดำ​มืด​ด้วย​น้ำมือ​ของ​ชาย​คน​เดียว​ที่​ข้า​เคย​รัก​... มาลาไค

เขา​พบ​หัวใจ​ดวง​ใหม่​แล้​วน่ะ หัวใจ​บีสต์​ที่​เขา​โอบ​กอด​ให้​อบอุ่น​และ​ปลอดภัย ณ จุดจบ​ของ​โลก

วัน​นี้​ข้า​จะ​ทำให้​มาลาไค​หวน​นึกถึง​การ​หัก​หลัง​ของ​เขา วัน​นี้​มัน​ถึง​ตา​ของ​เขา​ที่​จะ​มอด​ไหม้...
ความวินาศ
เครื่อง​ทั้ง​หลาย​ของ​มาลาไค สิ่ง​สร้างสรรค์​ทั้ง​หลาย​ของ​มาลาไค​... เขา​รัก​พวก​มัน​ทั้งหมด เขา​ไม่​ได้​รัก​ข้า

ตอน​นั้น​เขา​หัก​หลัง​ข้า เขา​บอก​ว่า​เขา​รักข้า แล้ว​เขา​ก็​บอก​ว่า​ข้า​สมควร​ตาย บัดนี้​เขา​หัก​หลัง​ข้า ทิ้ง​ให้​ข้า​ทรมาน ทิ้ง​ให้​ข้า​เหี่ยว​เฉา

ข้า​เป็น​ความ​ผิด​พลาด​เดียว​ของ​เจ้า​หรือ มาลาไค​?

ใช่ นั่น​ก็​คือ​ข้า ดิอัลล่า​ผู้​เป็น​ราชินี​มณี​ชน ความ​ผิด​เล็ก​น้อย​ของ​มาลาไค

ทำให้​เขา​เสียใจ​กับ​ความ​ผิด​ของ​เขา​เสีย เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ ฉีก​เอา​หัวใจ​อัน​ดำ​มืด​ขอ​งบีสต์​ออก​มา กระชาก​เอา​มาลา​ไค​ออก​มา​จาก​ฝัน​ร้ายโสโครก​เล็กๆ ของ​เขา สับ​เขา​เป็น​ชิ้นๆ บดขยี้​เขา​ให้​เละ เผา​ให้​เขา​มอด​ไหม้​เสีย​จน​ไม่มี​ตัว​ตน​!

เขา​ไม่​ควร​จะ​ได้​ดี​ไป​กว่า​นี้ และ​ข้า​ก็​ไม่​ควร​ได้​อะไร​ที่​แย่​ไป​กว่า​นี้​แล้ว ข้า​มัน​ไร้​รัก​สิ้น​ดี ไร้​รัก ไร้​รัก​... ไร้​รัก​...
ความวินาศ
ไอ​อัน​รีบ​ร้อน กลิ่น​มัน​พัด​สะพื​อมา​หา​ข้า​จาก​ภูเขา​นั้น จมูก​ข้า​รับ​รู้​เพียง​กลิ่น​นั้น เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ มัน​เป็นก​ลิ่น​เหม็น​ของ​การ​รอ​คอย​อย่าง​คาด​หวัง
ผืนธงของเดสเชรท
โว​ลล์​ผู้​บริสุทธิ์ พวก​เขา​เรียก​เขา​แบบ​นั้น โวลล์​ผู้​เป็น​ฆาตกร ข้า​เรียก​เขา​แบบ​นั้น จักรพรรดิ​คน​หนึ่ง​ถูก​ฆ่า​ตาย​ใน​นาม​ของ​เขา จักรวรรดิ​แห่ง​หนึ่ง​ถูก​ฆ่า​ตาย​ใน​นาม​ของ​เขา

ใช่ ปาก​ที่​จุมพิต​ข้า​เป็น​ปาก​ของ​มาลาไค ใช่ มือ​ที่​นำ​ข้า​มา​สู่​เครื่อง​วินาศ​นั้น​เป็น​มือ​ของ​มาลาไค แต่​ว่า​ไม่ ไม่ และ​ไม่ คำ​ที่​นำ​ข้า​ไป​สู่​ตรง​นั้น​เป็น​คำ​ของ​โวลล์
โวลล์
เครื่อง​วินาศ​จะ​ฉีก​หนัง​ของ​ฝัน​ร้าย แล้ว​อบ​เครื่อง​ใน​อัน​ขมขื่น​ขอ​งบีสต์​ด้วย​ไฟ​มรณะ

ภาชนะ​นั้น​ช่าง​แข็งแกร่ง​และ​ยินดี

แต่​ยา​นั้น​ช่าง​อ่อนแอ​นัก
เครื่องบังเกิดความวินาศ
ขวาน​เขา​ขึ้น​สมอง คอม​ม์​จับ​พวก​นิรันดร์​ออก​มา​จาก​บ้าน​มา​ตลอด​ทาง​ชายฝั่ง​ทาง​ใต้

เขา​เชือด​พวก​เขา​ดั่ง​แกะ ไม่​ว่า​พวก​เขา​จะ​ร้อง​ออก​มา​อย่างไร​ก็ตาม เขา​ประดับ​ทาง​เข้า​ประตู​ไป​ด้วย​หัว​ของ​ผู้​หญิง​และ​เด็ก

อะไร​เป็น​ตัว​ตัดสิน​ว่า​เป็น​วีรบุรุษ​หรือ​ผู้​โฉด​ชั่ว​น่ะ​เห​รอ​? ขึ้น​อยู่​กับ​ว่า​เจ้า​ถาม​ใคร​น่ะ
คอมม์
ราชา​แห่ง​คมดาบ มา​ก่อน​เวลา​ของ​ข้า ห่าง​ไกล​จาก​เวลา​ของ​ข้า แล้ว​เวลา​มัน​อยู่​ที่ไหน​เวลา​ที่​เจ้า​ต้องการ​เล่า​? มัน​ไม่​เคย​อยู่​นิ่งๆ ไง นั่น​แหละ​ปัญหา​!

เว้น​แต่​ถ้า​เจ้า​เป็น​ดาเรสโซ่ เขา​ย่อม​ถูก​ตรา​ตรึง​ให้​แน่​นิ่ง​ไว้​ด้วย​รัก​เป็น​แน่ รัก​ที่​เขา​ไม่รู้​ว่า​มัน​นาน นาน นาน​... หาย​ไป​นาน​แล้ว
ดาเรสโซ่
อะไร​อยู่​ใน​ตา​เจ้า​น่ะ​? แสง​ประกาย​นั่น ความ​... นุ่ม​นวล​นั่น ความ​เวทนา​เหรอ?

หันเอา​ดวงตา​เวทนา​ของ​เจ้า​ไป​ทาง​อื่น​เสีย ก่อน​ที่​ข้า​จะ​ควัก​มัน​ออก​มา​จาก​หน้า​เจ้า​!

ข้า​ต้องการ​จาก​เจ้า​เพียง​อย่าง​เดียว​แล้ว: มาลาไค... ต้อง​ตาย
ดิอัลล่า
อะไร​อยู่​ใน​ตา​เจ้า​น่ะ​? แสง​ประกาย​นั่น ความ​... นุ่ม​นวล​นั่น ความ​เวทนา​เหรอ?

หันเอา​ดวงตา​เวทนา​ของ​เจ้า​ไป​ทาง​อื่น​เสีย ก่อน​ที่​ข้า​จะ​ควัก​มัน​ออก​มา​จาก​หน้า​เจ้า​!
ดิอัลล่า
ไอ้​แม่มด​แมลง​สาบ​นั่นน่ะ​เหรอ? มาลาไค​เลือก​เธอ​... เลือก​เธอ​แทนที่​จะ​เลือก​ข้า​เห​รอ​?!

งั้น​ก็​หลอก​ใช้​เธอ​เสีย ใช้​เธอ​เหมือน​กับ​ที่​มาลาไค​หลอก​ใช้​เธอ เอา​ความ​ทรยศ​มา​แผด​เผา​ความ​ทรยศ​เสีย​ให้​สิ้น พวก​มัน​ทุก​คน​ควร​โดน​เช่น​นั้น​!
พายตี้
ใช่ ข้า​เห็น​แล้ว​ว่า​มาลาไค​ร่าย​รำ​อยู่​ภายใน​สถาน​ที่​มืด​มิด​ที่สุด หุ่น​เชิด​กับ​ผู้​เชิด​หุ่น พลัง​กับ​พันธนาการ ตัด​เส้นใย​ทิ้ง​แล้ว​หุ่น​เชิด​ย่อม​ร่วง​หล่น จบ​การ​แสดง

ก่อน​ที่​เจ้า​จะ​ตัด​สาย​ของ​เขา เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ​ของ​ข้า กรุณา​บอก​มาลาไค​ที่​ข้า​รัก​ว่า​เขา​ได้​เล่น​บทบาท​ของ​เขา​ได้​ดี​ที่สุด​แล้ว

บอก​เขา​ว่า​ข้า​รัก​เขา จาก​ก้น​บึ้ง​ของ​ความ​เกลียด​ชัง​ของ​ข้า
มาลาไค
รับ​นี่​ไป​เสีย ข้า​ให้​อย่าง​อื่น​ไป​กับ​เขา​หมด​แล้ว ความ​เยาว์​วัย​กับ​ความ​งาม​ของ​ข้า ร่างกาย​กับ​จิตใจ​ของ​ข้า หัวใจ​ของ​ข้า และ​ท้าย​ที่สุด สิ่ง​เดียว​ที่​เขา​เคย​มอบ​ให้​ข้า​เป็นการ​ตอบแทน​... พลัง​มณี​ชน​ของ​ข้า

ข้า​เหลือ​เพียง​เท่า​นี้​แล้ว ข้า​ขอ​ไว้ใจ​ให้​เจ้า​เป็น​ผู้​ดูแล เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ

มาลาไค​สั่ง​สอน​ข้า​ว่า​ไม่​ให้​ไว้ใจ​ใคร

ได้​เวลา​ที่​ข้า​จะ​ลืม​ทุก​อย่าง​ที่มาลาไค​สอน​ข้า​มา​แล้ว
เครื่องบังเกิดความวินาศ
ชาโดว์​คน​หนึ่ง​กลับ​คืน​มา​จาก​ความ​มืด​มิด เงา​ที่​มี​กลิ่น​ของ​แค้น​ที่​ถูก​ชำระ เงา​ที่​อาบ​ชุ่ม​ไป​ด้วย​จุดจบ​ของ​โลก เงา​อัน​มืด​ดำ​ที่สุด

มาลาไค​ของ​ข้า​ตาย​แล้ว ข้า​รู้ ข้า​สัมผัส ข้า​เข้าใจ​มัน​ใน​ทันที​ที่​เจ้า​จู่โจม​เป็น​ครั้ง​สุดท้าย ข้า​เป็น ข้า​เคย​เป็น​... ราชินี​มณี​ชน และ​บัดนี้​ราชา​ของ​ข้า​ก็​ตาย​ไป​แล้ว
มาลาไค
สาว​น้อย​คน​นั้น​เดิน​เข้าไป​ใน​ถ้ำ​อัน​มด​แสน​มืด สาว​น้อย​คน​นั้น​พบ​กับ​บีสต์​อัน​มืด​แสน​มืด สาว​น้อย​คน​นั้น​กิน​หัวใจ​อัน​มืด​แสน​มืด​ของ​มัน

มาลาไค​ของ​ข้า​ตาย​แล้ว ข้า​รู้ ข้า​สัมผัส ข้า​เข้าใจ​มัน​ใน​ทันที​ที่​เจ้า​จู่โจม​เป็น​ครั้ง​สุดท้าย ข้า​เป็น ข้า​เคย​เป็น​... ราชินี​มณี​ชน และ​บัดนี้​ราชา​ของ​ข้า​ก็​ตาย​ไป​แล้ว
มาลาไค
"​ผู้​ที่​ทรงธรรม​ย่อม​ได้​รับ​การ​สืบทอด" โวลล์​เคย​พูด​เอา​ไว้​เช่น​นั้น ใน​การ​เทศนา​กลาง​กอง​เทียน​ใน​หนึ่ง​วัน​ก่อน​วัน​มหาภัยพิบัติ มัน​เป็น​เรื่อง​ฉลาด​เรื่อง​เดียว​ที่​เจ้า​โง่​นั่น​เคย​พูด​ออก​มา มัน​เป็น​ครั้ง​เดียว​ที่​พระเจ้า​ทรง​เห็น​ตรง​กับ​เขา

มาลาไค​ของ​ข้า​ตาย​แล้ว ข้า​รู้ ข้า​สัมผัส ข้า​เข้าใจ​มัน​ใน​ทันที​ที่​เจ้า​จู่โจม​เป็น​ครั้ง​สุดท้าย ข้า​เป็น ข้า​เคย​เป็น​... ราชินี​มณี​ชน และ​บัดนี้​ราชา​ของ​ข้า​ก็​ตาย​ไป​แล้ว
มาลาไค
ข้า​เคย​พบ​ชาย​เพียง​ผู้​เดียว​ที่​เหมือน​กับ​เจ้า​ตลอด​ชีวิต​อัน​ยืด​ยาว​และ​ผิด​เพี้ยน​ของ​ข้า ชิตัส เขา​เป็น​ชาย​คน​หนึ่ง​ที่​เข้าใจ​ว่า​ต้อง​ทำ​เช่น​ไร​จึง​จะ​ถวาย​ตัว​ให้​กับ​เกียรติยศ

ทว่า​เจ้า​กับ​เขา​ต่าง​กัน​อย่าง​น้อย​นิด​เพียง​เรื่อง​เดียว ชิตัส​ตาย​อย่าง​มี​เกียรติ แต่​เจ้า​หา​ได้​เป็น​เช่น​นั้น

และ​บัดนี้​มาลาไค​ของ​ข้า​ก็​เป็น​ผู้​ที่​ตาย ข้า​รู้ ข้า​สัมผัส ข้า​เข้าใจ​มัน​ใน​ทันที​ที่​เจ้า​จู่โจม​เป็น​ครั้ง​สุดท้าย ข้า​เป็น ข้า​เคย​เป็น​... ราชินี​มณี​ชน และ​บัดนี้​ราชา​ของ​ข้า​ก็​ตาย​ไป​แล้ว
มาลาไค
มาลาไค​เคย​บอก​กับ​ข้า​ว่า​ผู้​ที่​ออก​ล่า​หาความ​รัก​จะ​ไม่มี​วัน​พบ และ​ผู้​ที่​ยอมรับ​ว่า​พวก​เขา​จะ​เป็น​เหยื่อ​ของ​รัก​มัก​จะ​ถูก​พบ​... และ​ถูก​กลืน​กิน

แน่นอน​ว่า​เขา​ไม่​เคย​พบ​เจ้า​มา​ก่อน จนถึง​ตอน​นี้

มาลาไค​ของ​ข้า​ตาย​แล้ว ข้า​รู้ ข้า​สัมผัส ข้า​เข้าใจ​มัน​ใน​ทันที​ที่​เจ้า​จู่โจม​เป็น​ครั้ง​สุดท้าย ข้า​เป็น ข้า​เคย​เป็น​... ราชินี​มณี​ชน และ​บัดนี้​ราชา​ของ​ข้า​ก็​ตาย​ไป​แล้ว
มาลาไค
เจ้า​ได้​ทำ​สงคราม​มา​เนิ่น​นาน สงคราม​ที่​จะ​ทำลาย​โลก​ใบ​หนึ่ง​แล้ว​สร้าง​โลก​ใบ​ใหม่​ขึ้น​มา และ​บัดนี้​เจ้า​ได้​เรียน​รู้​เรื่อง​ที่​สำคัญ​ที่สุด​เกี่ยว​กับ​สงคราม​แล้ว

ชัยชนะ​นั้น​ไม่มี​อยู่​จริง มัน​มี​เพียง​ความ​เหลือ​รอด

มาลาไค​ของ​ข้า​ตาย​แล้ว ข้า​รู้ ข้า​สัมผัส ข้า​เข้าใจ​มัน​ใน​ทันที​ที่​เจ้า​จู่โจม​เป็น​ครั้ง​สุดท้าย ข้า​เป็น ข้า​เคย​เป็น​... ราชินี​มณี​ชน และ​บัดนี้​ราชา​ของ​ข้า​ก็​ตาย​ไป​แล้ว
มาลาไค
เขา​ว่า​กัน​ว่า​มาลาไค​เป็น​ผู้​ที่​มี​ปัญญา​เป็น​เลิศ​ที่สุด​จาก​ยุค​ของ​เรา ยุค​ของ​เรา​หมด​ลง​แล้ว ยุค​ใหม่​นี้​เป็น​ของ​เจ้า และ​เขา​ก็​ว่า​กัน​ว่า '​ผู้​มี​ปัญญา​อัน​ยิ่ง​ใหญ่​ย่อม​คิด​คล้าย​กัน​' อีก​เช่น​กัน ข้า​หวัง​ว่า​จะ​ไม่​เป็น​เช่น​นั้น

แล้ว​มาลาไค​ของ​ข้า​ตาย​แล้ว​หรือ​? ใช่... ข้า​รู้ ข้า​สัมผัส ข้า​เข้าใจ​มัน​ใน​ทันที​ที่​เจ้า​จู่โจม​เป็น​ครั้ง​สุดท้าย ข้า​เป็น ข้า​เคย​เป็น​... ราชินี​มณี​ชน และ​บัดนี้​ราชา​ของ​ข้า​ก็​ตาย​ไป​แล้ว
มาลาไค
มาลาไค​กับ​ข้า เรา​ต่าง​มี​เพียง​ฝัน​อัน​ใหญ่​ยิ่ง มัน​เป็น​จักรวรรดิ​ที่​เป็น​นิรันดร์​อย่าง​แท้จริง ชีวิต​นิรันดร์ รัก​นิรันดร์ เป็น​อนาคต​ที่​ไม่​เกรง​กลัว​อดีต​อีก​ต่อ​ไป

การ​โกหก​นิรันดร์ การ​สูญ​เสีย​นิรันดร์ นั่น​เป็น​ของ​ขวัญ​อัน​แท้จริง​ที่​เรา​มอบ​ให้​กับ​เวร์แคลส์ท ไม่มี​ทาง​ที่​แผ่น​ดิน​นี้​จะ​มี​ราชา​กับ​ราชินี​ที่​แย่​ไป​กว่า​นั้น​แล้ว

เวร์แคลส์ท​ทิ้ง​อดีต​เอา​ไว้​เบื้อง​หลัง​แล้ว ทั้ง​อดีต​ของ​มาลาไค อดีต​ของ​ข้า มัน​ขอบคุณ​เจ้า เจ้า​ผู้​มิใช่​แมลงสาบ มัน​รัก​เจ้า

ข้า​อยาก ข้า​อยาก ข้า​อยาก​... อยาก​ทำ​เช่น​นั้น​ได้​เช่น​กัน
เวร์แคลส์ท

D01a.ogg

D01a2.ogg

D01b.ogg

D01c.ogg

D01d.ogg

D01e.ogg

D02a.ogg

D02b.ogg

D02c.ogg

D02d.ogg

Goodbye_01.ogg

Goodbye_02.ogg

Goodbye_03.ogg

Goodbye_04.ogg

Goodbye_05.ogg

Goodbye_06.ogg

Goodbye_07.ogg

Dialla_Greeting_01.ogg

Dialla_Greeting_02.ogg

Dialla_Greeting_03.ogg

Dialla_Greeting_04.ogg

Dialla_Greeting_05.ogg

Dialla_Farewell_01.ogg

Dialla_Farewell_02.ogg

Dialla_Farewell_03.ogg

Dialla_Farewell_04.ogg

Dialla_Farewell_05.ogg

Dialla_Farewell_06.ogg

WitheredDialla_Greeting_01.ogg

WitheredDialla_Greeting_02.ogg

WitheredDialla_Greeting_03.ogg

WitheredDialla_Greeting_04.ogg

WitheredDialla_Greeting_05.ogg

WitheredDialla_Greeting_06.ogg

WitheredDialla_Farewell_01.ogg

WitheredDialla_Farewell_02.ogg

WitheredDialla_Farewell_03.ogg

WitheredDialla_Farewell_04.ogg

WitheredDialla_Farewell_05.ogg

WitheredDialla_Farewell_06.ogg
Edit

Wikis Content is available under CC BY-NC-SA 3.0 unless otherwise noted.