เพทารัสและวานยา Topic /4
NPCชื่อ
โอยุนข้า​จะ​เป็นมิตร​กับ​ใคร​ก็ตาม​ที่​ข้า​มองว่า​มี​ประโยชน์ เรา​ต่าง​ได้​เห็น​การ​กระทำ​ของ​ทั้ง​การ์ด​ดำกับ​เอ็กไซล์ และ​ก็​เป็น​เพทารัส​กับ​วานยา​ที่​ทำให้​การก​ระ​ทำ​เหล่า​นั้น​มี​ความ​หมาย

{อังคะรา}​มิได้​พบปะ​กับ​ใคร​อื่น​นอกจาก​พวก​เดียวกัน​มา​เกิน​สอง​ร้อย​ปี ใน​เมื่อ​โลก​ภายนอก​ได้​ค้น​พบ​พวก​เรา มัน​จึง​เป็น​เวลา​ที่​เรา​จะ​ได้​ค้น​พบ​โลก​ภายนอก​เช่น​กัน
คิระเมื่อ​เรา​มอบ​กำลัง​ให้​กับ​ภายนอก ภายใน​ของ​เรา​ย่อม​อ่อนแอ ตอน​แรก​ก็​เป็น​เพทารัส​กับ​วานยา ตอน​นี้​ก็​เป็น​เจ้า

มัน​ทำให้​เห็น​ว่า​โอยุน​หมด​ความ​เชื่อ​มั่น​ใน​ตัว​พวก​เรา​ขนาด​ไหน ใน​ตัว{อังคะรา}ของ​เรา​เอง จนถึง​ขั้น​ที่​เธอ​ประพฤติ​ต่อ​พวก​การ์ด​ดำ​กับ​เอ็กไซล์​ด้วย​ความ​ชื่นชม​เช่น​นี้
ทาซูนีเพทารัส​กับ​วานยา สองปาก​ที่​พูด​ออก​มา​จาก​หัว​เดียว

เมื่อ​อยู่​ด้วย​กัน พวก​เขา​แสดง​ความ​คิด​ที่​น่า​สนใจ​นัก แต่​เมื่อ​แยก​จาก​กัน​... ครึ่ง​หนึ่ง​ของ​ความ​คิด​ก็​หา​ใช่​ความ​คิด​ใช่​ไหม​เล่า​?
อิราช่าพวก​เขา​เป็น​คน​สอง​คน​จาก​คน​ต่าง​ถิ่น​ทั้งหมด​ที่​ข้า​มอง​ว่า​มี​น้ำยา

ข้า​ไม่​ได้​บอก​ว่า​พวก​เขา​ควร​จะ​มี​อิทธิพล​ใน{อังคะรา}​ของ​เรา​ขนาด​นี้ แต่​เรื่อง​จริง​คือ​ทุก​คน​ชอบ​พวก​เขา โอยุน​ก็​ชอบ และ​ถึง​แม้​พวก​เขา​จะ​พยายาม​รับ​วัฒนธรรม​ของ​เรา​อย่าง​ไม่​ค่อย​รู้​อะไร ข้า​เอง​ก็​ชอบ​พวก​เขา​เช่น​กัน
เพทารัสและวานยา Text Audio /66
ชื่อ
เพทารัส: ข้า​เคย​ออก​ล่า​คน​อย่าง​เจ้า​ใน​ธีโอโพลิส​มา​ก่อน​นะ ชาโดว์ ข้า​เคย​เห็น​มา​ก่อน​ว่า​เจ้า​ลงมือ​กับ​คน​อื่น​อย่างไร และ​เพื่อ​อะไร​บ้าง

วานยา: การ​ถาม​ว่า 'เพื่ออะไร' มัน​ไม่มี​ประโยชน์​ตั้งแต่​เรา​ก้าว​เข้า​สู่​เวร์แคลส์ท​แล้ว​นะ เพทารัส

เพทารัส: ถ้า​ไม่มี​การ​ถาม​ว่า 'เพื่ออะไร' แล้ว​จะ​เหลือ​อะไร​อีก​ล่ะคุณ?

วานยา: '​อย่างไร​'... เอา​ตัว​รอด​อย่างไร​น่ะ ข้า​ขอร้อง​นะ​ชาโดว์ อย่า​ไป​สนใจ​เพทารัส​เลย
แนะนำตัว
วานยา: เจ้า​เป็น​ที่​ยอมรับ​ที่​นี่​เป็น​แน่ พี่​สาว สิ่ง​ที่เจ้า​ได้ทำ​ลง​ไป​ที่​ซาร์น​นั้น มัน​ช่าง​...

เพทารัส: ...​น่า​ขนลุก​ขน​พอง​สิ้น​ดี อย่า​เข้าใจ​ข้า​ผิด​นะ พายตี้​กับ​คน​อื่นๆ ควร​ได้​รับ​กรรม​แบบ​นั้น แต่​ที่​นี่​ไม่มี​คน​แบบ​นั้น​เลย​สัก​นิด ชาว​มาราเค็ท​พวก​นี้​เป็น​คน​ดี​กัน​ทั้ง​นั้น

วานยา: เธอ​ก็​รู้​น่า​! ข้า​ขอร้อง​นะ​พี่​สาว อย่า​ไป​สนใจ​เพทารัส​เลย
แนะนำตัว
เพทารัส: พระคุณ​เจ้า​เทมพลาร์ ข้า​ซาบซึ้ง​ใจ​จริงๆ ที่​ได้​พบ​ชาย​ผู้​ที่​ทุ่มเท​แรง​กาย​แรง​ใจ​เพื่อ​นำ​ภาคี​กลับ​ไป​สู่​ทาง​แห่ง​ศาสนา​อีก​ครั้ง...

วานยา: ...พระเจ้าช่วย เพทารัส!

เพทารัส: วานยา!

วานยา: ฉัน​เห็น​การก​ระ​ทำ​อัน​ชั่ว​ช้า​ใน​นาม​ของ​ศาสนา​มา​มา​เกิน​พอแล้ว​นะ

เพทารัส: การ​กระทำ​ใน​นาม​ของ​ผู้​ที่​อ้าง​พระนาม​ของ​พระเจ้า​ทั้ง​ที่​ทำ​เพื่อ​ประโยชน์​ส่วน​ตน

วานยา: ก็ได้ เพทารัส ก็ได้
แนะนำตัว
เพทารัส: ข้า​เคย​เห็น​เจ้า​ต่อสู้​มา​ก่อน​ที่​ธีโอโพลิส เจ้า​มัน​เก่ง​จริงๆ แต่​ที่​เจ้า​ได้​ทำ​ลง​ไป​ที่​ซาร์น​นั้น มัน​ช่าง​...

วานยา: ...​น่า​ขนลุก​ขน​พอง​สิ้น​ดี อย่า​เข้าใจ​ข้า​ผิด​นะ พายตี้​กับ​คน​อื่นๆ ควร​ได้​รับ​กรรม​แบบ​นั้น แต่​ที่​นี่​ไม่มี​คน​แบบ​นั้น​เลย​สัก​นิด ชาว​มาราเค็ท​พวก​นี้​เป็น​คน​ดี​กัน​ทั้ง​นั้น

เพทารัส: เขา​ก็​รู้​น่า​ วานยา!

วานยา: ข้าหวังว่าจะเป็นแบบนั้นนะ เพทารัส
แนะนำตัว
วานยา: การ​ได้​มอง​แม่​นาง​หมาป่า​ออก​ล่า​มัน​ก็​เรื่อง​หนึ่ง แต่​การ​ได้​เชิญ​เธอ​มา​นั่ง​ร่วม​แคม​ป์​ไฟ​มัน​ก็​คนละ​เรื่อง เจ้า​เห็น​ด้วย​ไหม เรนเจอร์?

เพทารัส: ไม่ เธอ​ไม่​เห็น​ด้วย​หรอก​วานยา ผม​เอง​ก็​ไม่​เห็น​ด้วย​เหมือน​กัน

วานยา: เรา​ทั้ง​คู่​ก็​เห็น​ว่า​เธอ​ทำ​อะไร​ที่​ซาร์น!

เพทารัส: แล้ว​เรา​ทั้ง​คู่​ก็​รู้​ว่า​พายตี้​กับ​คน​อื่นๆ ควร​ได้​รับ​กรรม​แบบ​นั้น!

วานยา: ก็ได้ เพทารัส ก็ได้
แนะนำตัว
วานยา: ทาลาโมอานา นักรบ ข้า​ซาบซึ้ง​ใจ​จริงๆ ที่​ได้​พบ​ชาย​ผู้​ที่​ทุ่มเท​แรง​กาย​แรง​ใจ​เพื่อ​ต่อสู้...

เพทารัส: พระเจ้า​ช่วย วานยา!

วานยา: เพทารัส!

เพทารัส: ผม​เห็น​หัว​เพื่อน​ผม​ถูก​ห้อย​จาก​เข็มขัด​คา​รุย​มา​มาก​เกิน​พอแล้ว​นะ

วานยา: {เพื่อน}ที่​ได้​รับคำ​สั่ง​ให้​จับ​ชาว​คา​รุย​ไป​ทำ​เป็น​ทาส​ให้​ได้​มาก​ที่สุด​เท่า​ที่​จะ​ได้​เนี่ย​นะ ข้า​ขอร้อง​นะ​มอรอว์เดอร์ อย่า​ไป​สนใจ​เพทารัส​เลย
แนะนำตัว
เพทารัส: ท่าน​หญิง สิ่ง​ที่​เจ้า​ทำ​ลง​ไป​ที่​ซาร์น​มัน​ช่าง...

วานยา: ...​น่า​ขนลุก​ขน​พอง​สิ้น​ดี อย่า​เข้าใจ​ข้า​ผิด​นะ พายตี้​กับ​คน​อื่นๆ ควร​ได้​รับ​กรรม​แบบ​นั้น แต่​ที่​นี่​ไม่มี​คน​แบบ​นั้น​เลย​สัก​นิด ชาว​มาราเค็ท​พวก​นี้​เป็น​คน​ดี​กัน​ทั้ง​นั้น

เพทารัส: เธอก็​รู้​น่า​ วานยา!

วานยา: ข้าหวังว่าจะเป็นแบบนั้นนะ เพทารัส
แนะนำตัว
วานยา: คราว​นี้​จักรพรรดิ​โวลล์​ก็​ตาย​ไป​จริงๆ สักที

เพทารัส: แล้ว​ทาง​เข้า​เหมือง​ก็​เปิด​กว้าง ข้า​ว่า​เจ้า​คงจะ​เดิน​ทาง​ไป​ที่​นั่น​เพื่อ...

วานยา: ...​เพื่อ​ปลด​ปล่อย​เรา​ให้​พ้น​จาก​ฝัน​ร้าย​ที่​ครอบงำ​เรา​อยู่

เพทารัส: ผม​ว่า​จะ​พูด​ว่า 'เพื่อ​ตื้บ​ฝัน​ร้าย​ให้​ยับ'

วานยา: ฉัน​ว่า​ฉัน​พูด​ออก​มา​ดี​กว่า​นะ

เพทารัส: แน่นอน​จ้ะ​ที่รัก
เหมือง
เพทารัส: ปู่​ของ​ข้า​เคย​เป็น​กัปตัน​ใน​กองพัน​ไม้มะเกลือ พ่อ​ข้า​ก็​ด้วย ข้า​เอง​ก็​ด้วย ข้า​แค่​ไป​ตาม​ทาง​ที่​คน​อื่น​ปู​ไว้​ให้​ข้า

วานยา: จน​กระทั่ง​คุณ​ได้​พบ​กับ​ฉัน

เพทารัส: ใช่ จน​กระทั่ง​ข้า​ได้​พบ​กับ​ผู้​หญิง​ที่​สวย​ที่สุดที่​ข้า​เคย​พบ​มา

วานยา: ใน​คุก เป็น​เอ็กไซล์​ที่​รอ​ให้​ถูก​ทดลอง​อยู่ มัน​ไม่ใช่​ทาง​ที่​ข้า​คิด​นัก​ว่า​จะ​ได้​พบ​กับ​ชาย​ใน​ฝัน​ของ​ข้า​น่ะ

เพทารัส: จากนั้น​ข้า​จึง​รู้​ว่า​ข้า​ไม่​ได้​อยู่​กับ​กองพัน​ไม้มะเกลือ​อีก​ต่อ​ไป​แล้ว ข้า​กลาย​เป็น​การ์ด​ดำ เหมือน​กับ​ทหาร​ทุก​ผู้​ทุก​คนใน​ซาร์น​ที่​รับคำ​สั่ง​จาก​คน​บ้า​คน​หนึ่ง

วานยา: เพทารัส​ปลด​ปล่อย​ข้า​แล้ว​นำ​พวก​เรา​มา​ที่​นี่

เพทารัส: ข้า​เคย​ได้ยิน​เรื่อง​ชาว​มาราเค็ท​จาก​ทหาร​ไม่​กี่​คน​ที่​รอด​จาก​การ​จู่โจม​ไฮเกท

วานยา: แล้ว​ข้า​ก็​เกลี้ย​กล่อม​ให้​พวก​เขา​รับ​เรา​เข้าไป

เพทารัส: วานยา​พูดจา​เกลี้ย​กล่อม​ได้​ดี​ใน​ยาม​ที่​เธอ​ต้อง​การ​น่ะ
ไฮเกท
เพทารัส: ดิอัลล่า​เคย​อยู่​ที่​นั่น​ตอน​ที่​อะไรๆ มัน​แย่​ลงไป หาก​จะ​มี​ใคร​ช่วย​แก้ไข​ให้​มันดี​ขึ้น​ได้ มัน​ก็​คือ...

วานยา: ...แล้ว​เธอ​จะ​ทำ​แบบ​นั้น​ไป​ทำไม? เวร์แคลส์ท​เป็น​แบบ​นี้​มา​เกือบ​สาม​ร้อย​ปี​แล้ว ทำไม​เธอ​ถึง​อยาก​จะ​ทำ​อะไร​ขึ้น​มา​ตอน​นี้​เล่า?

เพทารัส: เธอ​เป็น​ราชินี​มณีชน​นะ วานยา! เรา​ไม่มี​ทาง​เข้าใจ​หรอก​ว่า​เธอ​คิด​อะไร​อยู่

วานยา: ข้ารู้ นี่​แหละ​ที่​ข้า​กังวล
ดิอัลล่า
วานยา: คิระ​เป็น​อันธพาล​ที่​เหยียด​ชาติพันธุ์ ทำตัว​โง่​ราวกับ​มี​สมอง​อยู่​ที่...

เพทารัส: ...เอาน่า วานยา เธอ​เป็น​นักรบ มัน​ไม่ใช่​หน้าที่​ของ​เธอ​ที่​จะ​ทำตัว​ดีๆ มัน​เป็น​หน้าที่​ของ​เธอ​ที่​จะ​ปกป้อง...

วานยา: ...ดู​คล่องแคล่ว​ทั้ง​ที่​เหงื่อ​เต็ม​กาย​ใน​ตอน​ที่​คุณ​ดู​เธอ​ฝึกฝน​น่ะ​เห​รอ​? คุณ​สนใจ​แค่ 'หน้าที่' ตรง​นั้น​เท่านั้น​แหละ

เพทารัส: ผม​แค่​ศึกษา​ลักษณะ​การ​ต่อสู้​ของ​ชาว​มาราเค็ท​เท่านั้น​เอง!

วานยา: แหง​ล่ะ​ที่รัก
คิระ
วานยา: โอยุน​ทำ​ให้​เรา​มี​ที่​ซุก​หัวนอน...

เพทารัส: ...​ทำให้​เรา​กลับ​มา​มี​ชีวิต​อีก​ครั้ง

วานยา: ข้า​ชื่นชม​คน​ดีๆ ที่​อยู่​ใน​เวร์​แคลส์ท​น่ะ

เพทารัส: ก็​ใช่​ว่า​จะ​มี​มาก​นัก​นี่​นา
โอยุน
เพทารัส: ทาซูนี​เหรอ? เขา​เป็น​นัก​ต้ม​ตุ๋น

วานยา: เพทารัส​แค่​ไม่​เข้าใจ​เขา​เท่านั้น​แหละ

เพทารัส: ข้า​เข้าใจ​ว่า​เขา​หา​ทุก​อย่าง​ที่​ต้องการ​มา​ได้​ด้วย​การ​พูด​ปริศนา​และ​เล่า​เรื่อง​โกหก...

วานยา: ...​บอก​เล่า​ความ​จริง​เกี่ยว​กับ​ฝัน​ร้าย เขา​พยายาม​ทำความ​เข้าใจ​ความ​โกลาหล​ทั้งหมด​นี้​อย่าง​สุด​ความ​สามารถ

เพทารัส: แล้ว​เรา​จะ​รู้​ได้​ยัง​ไง​ว่าที่​เขา​พูด​มัน​เป็น​เรื่อง​จริง​หรือ​เปล่า

วานยา: เรา​ไม่รู้​หรอก แต่​เรา​จะ​ไป​ถาม​ใคร​ได้​อีก​เล่า?
ทาซูนี
วานยา: เรา​พอ​มี​อะไร​เล็กๆ น้อยๆ อยู่​บ้าง อาจ​จะ​ช่วย​ให้​เจ้า​เผชิญ​กับ​เรื่อง​ที่​จะ​มา​ถึง​ได้

เพทารัส: "อะไรเล็กๆ น้อยๆ" เนี่ย​นะ กว่า​ผม​จะ​หา​ของ​โบราณ​พวก​นั้น​มา​ได้ ผม​เอา​ตัว​ไป​เสี่ยง​แทบ​ตาย!

วานยา: ฉัน​รู้​น่า​ที่รัก มัน​มี​ค่า​จริงๆ​... ของ​โบราณ​ของ​คุณ​น่ะ

เพทารัส: ตอน​ที่​ผม​เอา​กลับ​มา คุณ​ไม่​ได้​พูด​แบบ​นั้น​สัก​หน่อย คุณ​บอก​ว่า "เอา​มา​แค่​นี้​เห​รอ?"

วานยา: ก็​คุณ​หายหัว​ไป​เป็น​ชาติ​นี่!

เพทารัส: แล้ว​คุณ​คิด​ว่า{คุณ}​ทำได้​เร็ว​กว่า​นี้​หรือ​ไง?

วานยา: ใช่​สิ ข้า​คุณ​ยอม​ให้​ฉัน​ทำ​น่ะ ใช่​แน่ๆ!

เพทารัส: ไม่ ต่อ​ให้​เอา​เพชร​พลอย​ทั้ง​โลก​มา​แลก​ก็​ไม่​ยอม ถ้า​ผม​เสีย​คุณ​ไป​ล่ะ?

วานยา: โอเค ฉัน​ขอโทษ เรา​มี​ทั้ง​เครื่องราง​กับ​อาภรณ์​มากมาย​ที่​เสี่ยง​ตาย​หา​มา​จาก​ที่​ที่​อันตราย​ยิ่ง​ใน​เวร์​แค​ลส์ท ดี​กว่า​เดิม​ไหม​?

เพทารัส: ดี​ขึ้น​มาก​เลย ขอบคุณ​นะ
การซื้อขาย
วานยา: พายตี้... มัน​ยัง​มี​ชีวิต​อยู่​เห​รอ​?

เพทารัส: งั้น​มัน​ก็​ต้อง​ตาย​ไป{อีกรอบ}...

วานยา: ...คราว​นี้​ก็​ควร​ตาย​ไป​อย่าง{ถาวร}​ด้วย ข้า​ไม่รู้​ว่า​ข้า​กลัว​อะไร​มากกว่า​กัน​ระหว่าง​บีสต์​หรือ​นัง​แม่มด​ใจมาร​นั่น​!

เพทารัส: ทั้ง​สอง​อย่าง​นั่น​ทำให้​ข้า​กลัว เจ้า​เอง​ก็​ควร​กลัว​เช่น​กัน​นะ​เอ็กไซล์
พายตี้
วานยา: ข้า​เคย​ได้ยิน​ชื่อ​ของ​บีสต์​มา​ก่อน​ที่​ข้า​จะ​มา​ที่​นี่ พายตี้​เคย​พูด​เรื่อง​นี้​มา​ก่อน ข้า​ว่า​มัน​คง​ไม่​คิด​จะ​ปิด​ความ​ลับ​ไป​จาก​คน​ที่​เธอ​ตั้งใจ​ฆ่า​ทิ้ง​ไป​หรอก

เพทารัส: ผม​ขอโทษ​จริงๆ วานยา

วานยา​: พระเจ้า​ช่วย คุณ​ไม่​ได้​ผิด​สัก​หน่อย เพทารัส! พายตี้​เคย​บอก​ว่า​บีสต์​เป็น​แหล่ง​พลัง​ของ​มัน เป็น​วิธี​ที่​มัน​ทำให้​ชาย​หญิง​ผู้​น่า​สงสาร​กลาย​เป็น​... สิ่ง​เหล่า​นั้น มัน​ชอบ​พูด​ถึง​วลี​หนึ่ง​อยู่​เป็น​ประจำ​... วลี​นั้น​ว่ายัง​ไง​นะ?

เพทารัส: การ​เปลี่ยน​รูป​สัมบูรณ์ ข้า​เคย​ได้ยิน​ผู้​ช่วย​ของ​มัน​พูด​เรื่อง​นั้น​ด้วย

วานยา: มัน​เป็น​พลัง​ที่​จะ​เปลี่ยน​โลก​ให้​เป็น​สิ่ง​ที่​เจ้า​ต้องการ

เพทารัส: มัน​เป็น​พลัง​ที่​น่า​กลัว​สิ้น​ดี​เมื่อ​อยู่​ใน​มือ​ของ​คน​อย่าง​พายตี้

วานยา: น่า​กลัว​สิ้น​ดี เท่านั้น​เลย​!
บีสต์
เพทารัส: ดาเรสโซ่? เขา​อยู่​ใน​ภูเขา​ข้าง​ล่าง​นั่น​เหรอ?

วานยา: เรา​พูด​ถึง​ดาเรสโซ่{ผู้นั้น}เหรอ? ผู้ที่​เป็น​ราชา​แห่งคม​ดาบ​น่ะ​นะ?

เพทารัส: เหมือน​จะ​เป็น​แบบ​นั้น แต่... เขา​เข้าไป​ใน​นั้น​ได้​ยัง​ไง​? เขา​เดิน​ทางออก​จาก​โอริอาท​มา​ประมาณ​ศตวรรษ​ครึ่ง​เพื่อ​ตาม​หา​ยา​รักษา​เมอร์เวล ท่าน​หญิง​คน​รัก​ของ​เขา เขา​คงจะ​ต้อง​ต่อสู้​ฝ่า​พวก​มาราเค็ท​ไป แต่... โอยุน​ไม่​เคย​พูด​ถึง​เรื่อง​แบบ​นั้น​มา​ก่อน

วานยา: เขา​อาจ​ไม่​ได้​เข้าไป​ตอน​ที่​มี​ชีวิต​อยู่​ก็ได้

เพทารัส: คุณ​หมายความ​ว่า​อะไร?

วานยา: เรา​อยู่​ใน​แผ่น​ดิน​ที่​คน​ตาย​เดิน​ได้ แล้ว{สิ่งมีชีวิต}​อย่าง​ดิอัลล่า​อยู่​มา​ได้​หลาย​ศตวรรษ​นะ

เพทารัส: คุณ​คิด​ว่า​เขา​ตาย​ที่​อื่น แล้ว​บีสต์​ก็​เข้า​ถึง​ตัว​เขา​เห​รอ?

วานยา: ก็​เป็น​ไป​ได้

เพทารัส: ถ้า​บีสต์​มัน​ทำ​แบบ​นั้น​ได้ แล้ว​... คาถา​ผนึก​ของ​เดสเชรท​มัน​จะ​ไป​มี​ประโยชน์​อะไร​กัน?

วานยา: ตาม​นั้น​เลย
ดาเรสโซ่
เพทารัส: เจ้า​ฆ่า​ราชา​แห่ง​คมดาบ​ไป​เห​รอ?

วานยา: ดาเรสโซ่​ก็​ไม่​ได้{มีชีวิต}​อยู่​จริง​นะ เพทารัส

เพทารัส: ดาเรสโซ่​คง​คิด​ว่า​เขา​มี​ชีวิต​อยู่​แน่ๆ

วานยา: ใช่ การ​คิด​และ​การ​เป็น​อยู่... มัน​ก็​มี​เส้น​ไม่​ชัดเจน​นัก​ใน​เวร์​แคลส์ท

เพทารัส: ตาม​นั้น​เลย
ดาเรสโซ่
เพทารัส: ดิอัลล่า​เห็น​ความ​ผิด​พลาด​ใน​อดีต​มา​กับ​ตา​ของ​เธอ​เอง แล้ว​เธอ​ก็​ให้​ทุก​อย่าง​เพื่อ​แก้ไข​ความ​ผิด​พลาด​พวก​นั้น ถูก​ไหม วานยา?

วานยา: ฉัน​ไม่รู้​สิ เพทารัส ฉัน​เคย​เห็น​ผู้คน​ยอม​ตาย​เพื่อ​กัน​และ​กัน​ที่​ซาร์น ฉัน​ได้​เห็น​ความ​กระจ่าง ได้​เห็น​ปณิธาน​ใน​ดวงตา​ของ​พวก​เขา แต่​ใน​ดวงตา​ของ​ดิอัลล่า... ฉัน​เห็น​เพียง​แค่​ผี

เพทารัส: ดวงตา​เหล่า​นั้น​ได้​เห็น​เรื่อง​สยอง​ขวัญ​มา​มากกว่า​ที่​เรา​คาด​คิด

วานยา: ก็​เป็น​ไป​ได้ แต่​การ 'เสีย​สละ​' ของ​เธอ​น่ะ​เหรอ​? ข้า​ว่า​มัน​เหมือน​กับ{ข้อตกลง}แล้ว​ดิอัลล่า​ก็​ไม่​ได้​อย่าง​ที่​เธอ​หวัง​เอา​ไว้​เสีย​มากกว่า
ดิอัลล่า
เพทารัส: ตอน​นี้​ใคร​ต่อ​ใคร​ก็ได้​เห็น​กัน​แล้ว

วานยา: ไม่มี​ใคร​ที่​เหมือน​เจ้า​เลย วิทช์

เพทารัส: บีสต์​ได้​รู้​เรื่อง​นั้น​กับ​ตัว​แล้ว...

วานยา: ...​และ​ไม่​ช้า​ก็​เร็ว เรื่อง​นี้​จะ​เป็น​ที่​รู้​กัน​ทั่ว​ทั้ง​เวร์แคลส์ท ไม่​ทาง​ใด​ก็​ทาง​หนึ่ง

เพทารัส: ฉะนั้น​นี่​ก็​เป็น​ตอน​จบ​ของ​เรา​ที่​จะ​มี​ความ​สุข​ไป​ตลอด​กาล อย่าง​ที่​พวก​เขา​เคย​บอก​กับ​เรา​ไว้​ใน​ตอน​เด็กๆ ใช่​ไหม​ล่ะ วานยา?

วานยา: สำหรับ​เรา​น่ะ​นะ แต่​สำหรับ​เวร์แคลส์ท... ก็​เป็น​ไป​ได้ แล้ว​เจ้า​ล่ะ พี่สาว? เจ้า​รู้​ไหม​ว่า​มัน​จะ​เป็น​อย่างไร​สำหรับ​เจ้า?

เพทารัส: ที่​นี่​มี​ความ​สุข​มากมาย​แล้ว

วานยา: เจ้า​เอง​ก็​ควร​ได้​รับ​ความ​สุข​นั้น​เช่น​กัน
มาลาไค
เพทารัส: ไม่มี​ลาน​ประลอง​ใด ไม่มี​รางวัล​ใด ไม่มี​เกียรติ​ใด ไม่มี​ตำแหน่งใด...

วานยา: ...​ไม่มี​อะไร​ที่​ทำให้​เพทารัส​หยุด​พูด​สรรเสริญ​เพื่อ​เป็น​เกียรติ​กับ​เจ้า​ได้​อีก

เพทารัส: ใน​กรณี​นี้ ผม​ว่า​เรา​ยกย่อง​เขา​ไป​สัก​หน่อย​มัน​ก็​ดีแล้ว​ไม่ใช่​เหรอ​คุณ​? เรา​กำลัง​ยืน​อยู่​ตรง​หน้า​ดู​เอลลิสต์​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​ที่สุด​ใน​ปัจจุบัน​นี้

วานยา: ข้า​ก็​เห็น​ด้วย​กับ​เขา​นะ

เพทารัส: เจ้า​ไม่​ได้​รับ​เพียง​เกียรติยศ​เท่านั้น เจ้า​กอบ​กู้​โลก​ทั้ง​ใบ​ได้​เชียว​นะ​!

วานยา​: เรา​ต้องการ​วีรชน แล้ว​เจ้า​ก็​มา​เป็น​วีรชน​เสีย​จริง ข้า​ขอบคุณ​มาก
มาลาไค
เพทารัส: ข้า​ภูมิใจ​นัก​ที่​ได้​เป็น​ส่วน​หนึ่ง​ของ​ภาคี ภาคี​ของ​ท่าน ท่าน​ผู้ทรง​โปรด

วานยา: ข้า​ขอโทษ​จริงๆ ข้า​ควร​จะ​เชื่อ​มั่น​ใน​ศาสนา​มากกว่า​นี้ ข้า​ศรัทธา​ต่อ​พระเจ้า​มา​โดย​ตลอด แต่​ว่า​ข้า​แค่​ไม่​เชื่อ​ว่า​เทมพลาร์​มี​ศรัทธา​ต่อ​พระเจ้า​จนถึง​ตอน​นี้

เพทารัส: บางที​เรา​ก็​คง​ต้อง​อาศัย​ปาฏิหาริย์​เพื่อ​พิสูจน์​ว่า​เรา​ไม่​ได้​อยู่​ตัว​คน​เดียว​ใน​โลก​ใบ​นี้​น่ะ​นะ

วานยา: ก็​จริง ข้า​ขอบคุณ​เจ้า เทมพลาร์ ที่​ทำให้​ข้า​นึก​ขึ้น​ได้​ว่าการ​ศรัทธา​นั้น​เป็น​เช่น​ไร มัน​เป็น​อภิสิทธิ์​ที่​ข้า​ไม่​อาจ​ทำได้​มา​จนถึง​ตอน​นี้

เพทารัส: ใช่ นี่​เป็น​เรื่อง​ที่​ทั่ว​ทั้ง​เวร์แคลส์ท​จะ​ทำได้​แล้ว
มาลาไค
วานยา: ข้า​ภูมิใจ​นัก​ที่​ได้​รู้จัก​เจ้า ชาว​คารุย

เพทารัส: และ​ข้า​ขอโทษ ข้า​ไม่​ควร​ด่วน​...

วานยา: ...เหยียด​ชาติพันธุ์​น่ะ​เหรอ

เพทารัส: {ด่วน​ตัดสิน}น่ะ แต่​ถึง​แบบ​นั้น... เวร์แคลส์ท​มัก​ทำให้​ผู้คน​เป็น​เช่น​นั้น ถ้า​ไม่​ด่วน​ตัดสิน​ก็​ตาย​ไว​... มัน​เป็น​แบบ​นั้น​มา​นาน​เกิน​ไป​แล้ว

วานยา: แต่​ต้อง​ขอบคุณ​นักรบ​ของ​เรา​คน​นี้​ที่​เรื่อง​นี้​อาจ​เปลี่ยน​ไป​ได้​โดย​เร็ว

เพทารัส: โดมินัส​ตาย​ไป​แล้ว บีสต์​ตาย​ไป​แล้ว เหมือน​ว่า​เรา​จะ​เริ่ม​ต้น​กัน​ใหม่​ได้​สัก​ที

วานยา: ไม่​ว่า​จะ​เป็น​ชาว​โอริอาท​หรือ​ชาว​คารุย​ก็​เริ่ม​ต้น​กัน​ใหม่​ได้ ด้วย​ฝีมือ​ของ​เจ้า​เอง
มาลาไค
เพทารัส: เรา​เป็น​หนี้​บุญ​คุณ​ต่อ​เจ้า ท่านหญิง และ​อีก​ไม่​นาน​ทั้ง​เวร์แคลส์ท​จะ​เข้าใจ​ว่า​พวก​เขา​ต้อง​ซาบซึ้ง​ต่อ​เจ้า​เท่าไร

วานยา: เจ้า​เป็น​หญิง​สูง​ศักดิ์​คน​แรก​ที่​ข้า​พบ​ที่{ควรค่า}แก่​การ​ถูก​เรียก​ว่า 'ท่านหญิง'

เพทารัส: วานยา!

วานยา: มัน​จริง​นี่​นา เธอ​ก็​รู้​ดี การ​เป็น​ผู้นำ​นั้น​ไม่ใช่​เรื่อง​ของ​อำนาจ แต่​เป็น​เรื่อง​ของ​ความ​รับ​ผิด​ชอบ และ​ท่าน​หญิง​คน​นี้​ก็​แบก​รับ​ภาระ​เอา​ไว้​จาก​โลก​ทั้ง​ใบ

เพทารัส: คุณ​พูด​ได้​ดี​นะ​วานยา!

วานยา: มัน​คงจะ​ดี​นัก​หาก​เพทารัส​เชื่อ​ฟัง​ข้า​มากกว่า​นี้ แต่​พอ​เป็น​เรื่อง​ของ​เจ้า ไซออน ข้า​ก็​ดีใจ​นัก​ที่​เขา​ไม่​ได้​ฟัง​ข้า
มาลาไค
วานยา: เจ้า​นั้น​เป็น​ผู้​ที่​มหัศจรรย์​เสีย​จริง แม่เสือ​ภูเขา

เพทารัส: โอ้ เธอ​สามารถ​มา​ร่วม​แคม​ป์​ไฟ​กับ​เรา​ได้​แล้ว​ใช่​ไหม​ล่ะ?

วานยา: เมื่อ​ข้า​คิด​ผิด ข้า​ยอมรับ​ผิด​ได้​เสมอ​ไป​น่า

เพทารัส: แหง​ล่ะ แค่​ต้อง​มี​ใคร​ไป​กอบ​กู้​โลก​ก่อน คุณ​ถึง​จะ​ทำ​แบบ​นั้น

วานยา: ผู้​หญิง​แต่ละ​คน​ก็​ต้อง​มี​มาตรฐาน​น่ะ เพทารัส

เพทารัส: อย่าง​น้อย​มัน​ก็​คงจะ​บอก​ได้​นะ​วาน​ยา ว่า​เรนเจอร์​ของ​เรา​คน​นี้​ได้​ตั้ง​มาตรฐาน​ใหม่​เอา​ไว้ เป็น​มาตรฐาน​ที่​ทั้ง​เวร์แคลส์ท​จะ​ต้อง​เอา​เป็น​เยี่ยง​อย่าง

วานยา: ฉัน​ดีใจ​จริงๆ ที่​จะ​ได้​บอก​ว่า​คุณ​คิด​ถูก​นะ เพทารัส คิด​ถูก​อย่าง​ไม่มี​ผิด​เลย​แม้แต่​น้อย
มาลาไค
วานยา: ข้า​นึก​ว่า​เจ้า​จะ​สอน​ให้​เรา​เอา​ตัว​รอด ชาโดว์ แต่เจ้า​กลับ​ทำให้​เรา​มี​โอกาส​ทำ​อะไร​ได้​มากกว่า​นั้น​ตั้ง​เยอะ เจ้า​ทำให้​เรา​มี​โอกาส​ใช้​ชีวิต

เพทารัส: ใช่​... เป็น​ไป​ได้​ว่า​ข้าม​อง​เจ้า​ผิด​ไป

วานยา: เป็น​ไป​ได้​เหรอ

เพทารัส: ผิด​มหันต์ ผิด​สิ้น​ดี ไม่​ถูก​เลย​สัก​นิด และ​ข้า​ดีใจ​นัก​ที่​ข้า​คิด​ผิด​เช่น​นั้น แบบ​นี้​ดี​ไหม?

วานยา: ยอด​เยี่ยม

เพทารัส: แล้ว​เจ้า​จะ​ทำ​อะไร​ต่อ​ไป​เล่า ชาโดว์​? เจ้า​ทำการ​ฆาตกรรม​ครั้ง​ที่​ยิ่ง​ใหญ่​ที่สุด​ใน​ประวัติศาสตร์​ของ​เวร์แคลส์ท​แล้ว เจ้า​จะ​ทำ​อะไร​ให้​เหนือ​กว่า​นั้น​ได้​อีก​เล่า​?

วานยา: เขา​เป็น​คน​ที่​มี​ดี​น่า เพทารัส เขา​ย่อม​นึก​อะไร​ออก​ขึ้น​มา​แน่
มาลาไค
วานยา: เศร้า​เท่า​ไหร่​ก็​เศร้า​ไป​ที่รัก เรา​อยู่​นี่​ไม่​ได้​แน่ๆ มัน​มี​แต่​เลือด​เต็ม​ไป​หมด...

เพทารัส: แล้ว​เรา​จะ​ไป​ไหน​ได้​ล่ะ​วานยา ทาง​ผ่าน​แดน​สูง​นี่​มี​อนาคต​ให้​เรา​ตั้ง​มากมาย

วานยา: ฉัน​ก็​ไม่รู้​... ไป​ทาง​ตะวัน​ตก​ไหม ดิน​แดน​เอโซไมต์ ที่ไหน​ก็ได้ ขอ​ให้​มี​แหล่ง​น้ำ​สะอาด​ก็​พอ​...

เพทารัส: โอ้​นัก​ฆ่า​บีสต์!

วานยา: ดีใจ​ที่​ได้​เจอ​เจ้า​อีก​นะ!

เพทารัส: แม้​เจ้า​จะ​โผล่​มา​ใน​เวลา​ที่​ไม่​ค่อย​เหมาะ​นัก...

วานยา​: เงียบ​น่า​ที่รัก ไม่​ต้อง​เอา​เรื่อง​ราว​ของ​เรา​ไป​รบกวน​เขา​หรอก
ทักทาย
เพทารัส: โอ้ เขา​ไม่รู้​นี่​นา​! หน้า​เจ้า​ฟ้อง​ขนาด​นี้ เจ้า​ไม่รู้...

วานยา: คิระ​เนี่ย​แหละ เธอ​เสีย​สติ​ไป​แล้ว!

เพทารัส: บ้า​สิ้น​ดี​เลย​ละ

วานยา: เธอ​ลักพาตัว​โอยุน...

เพทารัส: นำ​ตัว​เธอ​เข้าไป​ที่​ทะเล​ทราย และ​ยิ่ง​แย่​ไป​กว่า​นั้น​...

วานยา: ...​ทั้ง​ทาง​ผ่าน​แดน​สูง​กำลัง​ระส่ำระสาย มี​เลือด​ของ​สัตว์​ร้าย​อยู่​ใน​น้ำ​!

เพทารัส: ...มี​แต่​คน​จ้อง​จะ​ฮุบ​บัลลังก์

วานยา: แถม​เทพโบราณ​ก็​ฟื้น​ขึ้น​มา​อีก​! ข้า​แนะนำ​ให้​เจ้า​รีบ​ออก​จาก​ทาง​ผ่าน​แดน​สูง​...

เพทารัส: ...หรือ​ช่วย​เรา...

วานยา: ...​ขณะ​ที่​เจ้า​ยัง​ทำได้​อยู่
โอยุน
เพทารัส: ได้​โปรด​เถอะ​วานยา อย่า​พูด​ออก​มา​เลย

วานยา: พูด​ว่า​อะไร​? ที่​ฉัน​เตือน​คุณ​แล้​วน่ะ​เห​รอ​? ก็นะ ข้า​ไม่​เคย​ไว้ใจ​คิระ​ตั้งแต่​แรก เพราะ​เธอ​อยาก​คุม​ทุก​อย่าง​ไม่​ว่า​จะ​ต้อง​แลก​กับ​อะไร​ก็ตาม ฉัน​ไม่​ให้​ราคา​กับ​นิสัย​แบบ​นั้น​มา​แต่​ไหน​แต่​ไร

เพทารัส: ใช่ แต่​ความ​ทะเยอทะยาน​ไม่ใช่​ปัญหา ผมก็​ทะเยอทะยาน แสดง​ว่า​คุณ​ไม่...

วานยา: ฉัน​เชื่อ​ใจ​คุณ​อยู่​แล้ว​ที่รัก แต่​คุณ​คง​ไม่​ออก​ไป​ฆ่า​คน​หมด​โลก​เพื่อ​แลก​กับ​อำนาจ​กระ​จิดริด​ใช่​ไหม​เล่า​?

เพทารัส: ผม​ยินดี​เอา​ความ​ฝัน​แห่ง​การ​ครอง​อำนาจ​มา​แลก​กับ​ความ​ฝัน​ถึง​คุณ​ได้​เสมอ​เลย​นะ​ที่รัก​!

วานยา: โอ้ เพทารัส​...
คิระ
เพทารัส: อิราช่า​น่ะ​เหรอ​? เธอ​เป็น​คน​ที่​เก่ง​ที่สุด​ที่​เรา​มี​แล้ว เธอ​นั้น​แข็งแกร่ง​เด็ด​เดี่ยว​สม​เป็น​นักรบ​ผู้ทรง​เกียรติ...

วานยา: ที่รัก ฉัน​ว่า​คุณ​ลืม​อธิบาย​ว่า​เธอ​เป็น "พวกหัวโบราณ" นะ

เพทารัส: พวก​หัว​โบราณ​เห​รอ?

วานยา: ใช่ เธอ​หัว​แข็ง​และ​จริงจัง​เกิน​เหตุ​แบบ​พวก​นั้น​เลย

เพทารัส: คุณ​เพียง​แค่​ไม่​ชอบ​เธอ​เพราะ​ว่า​เธอ​ทำ​กับ​คุณ​ไม่​เหมือน​คน​อื่น

วานยา: อิราช่า​เป็น​พวก​หัวสูง เธอ​ไม่​ยอม​มอง​ว่า​ข้า​เป็น​ผู้​หญิง​แม้แต่​น้อย

เพทารัส: โอ้​ที่รัก ข้า​ว่า​เจ้า​เป็น​ผู้​หญิง​มากกว่า​พวก​เธอ​ทุก​คน​รวม​กัน​อีก
อิราช่า
เพทารัส: เจ้า​คง​เคย​พบ​ชาย​หญิง​อย่าง​เรา​มา​ก่อน...

วานยา: พวกเรา​เป็น​นัก​ล่า​วัตถุ​โบราณ!

เพทารัส: ...อะแฮ่ม นัก​สะสม​โบราณ​วัตถุ​ที่​หา​ยาก อย่างไร​ก็ตาม วานยา​กับ​ข้า​เป็น​มือ​หนึ่ง​ใน​วงการ

วานยา: และ​เรา​อยาก​ให้​เจ้า​ช่วย​หา​ของ​ที่​หา​ยาก​เป็น​อย่าง​ยิ่ง

เพทารัส: ที่รัก ผม​เกลี้ย​กล่อม​เขา​อยู่​เลย...

วานยา: มัน​เป็น​ดาบ​โบราณ​ของ​เทพีมาราเค็ท​องค์​หนึ่ง​อัน​มี​นาม​ว่า​การูคาน!

เพทารัส: บาง​คน​เรียก​มัน​ว่า​ดาบวายุ มัน​เป็น​อาวุธ​ที่​แกะ​สลัก​จาก​คริสตัล คม​ดาบ​ที่​ไม่มี​วัน​โอน​อ่อนข​อง​มัน​สามารถ​เก็บพลัง​พายุ​อัน​แสน​คลั่ง​เอา​ไว้​ได้

วานยา: เทพี​ทำ​มัน​หาย​ไป​ที่ไหน​สัก​แห่ง​ใน​ทะเล​ทราย​ทาง​ตะวัน​ออก ระหว่าง​การ​ต่อสู้​ครั้ง​โบราณ​กับ​หมอผี​ซาเรช​และ​ฝูง​อันเดดของ​เขา

เพทารัส: ...จาก​ที่​เรา​ศึกษา​มาน่​ะ​นะ

วานยา: ค้นหา​ดาบ​ให้​เรา แล้ว​เรา​จะ​จ่าย​อย่าง​งาม

เพทารัส: เรา​ก็​อยาก​ทำ​เอง แต่​เหตุการณ์​วุ่นวาย​ทางการ​เมือง​ใน​ทาง​ผ่าน​แดน​สูง​ช่วง​นี้​...

วานยา: เรา​ไม่​กล้า​ทิ้ง​บ้าน​เพราะ​กลัว​ถูก​ปิด​ทาง​แล้ว​ไม่มี​บ้าน​อยู่​น่ะ
ดาบวายุ
วานยา: เจ้า​ทำ​ได้! พวก​นั้น​เจอ​แล้ว เพทารัส เขา​หา​เจอ​แล้ว!

เพทารัส: พระเจ้า​ช่วย ดาบ​วายุ​อัน​เลื่องชื่อ​ของ​การูคาน...

วานยา: คุณ​รู้​ว่า​มัน​หมายความ​ว่า​อะไร ที่รัก เมื่อ​เรา​เจอ​นักสะสม​ที่​ถูก​คน...

เพทารัส: ...เรา​จะ​ไป​ที่ไหน​ก็ได้ อยาก​ได้​อะไร​ก็​ได้ เรา​จะ​เหมือน​ราชา​เลย!

วานยา: แต่​พลัง​พายุ​ข้าง​ใน​นั้น​เป็น​ปัญหา สภาพ​ปัจจุบัน​นี้​มัน​แปรปรวน​จน​เกิน​ไป

เพทารัส: ก็​จริง เรา​ไม่​ควร​เอา​อาวุธ​โลกาวินาศ​เช่น​นี้​ไป​ขาย​เล่นๆ แน่ๆ

วานยา: ฉัน​ว่า​เรา​ต้อง​ไป​คิด​ให้​ดี​อีก​ที​นะ​ที่รัก แต่​ตอน​นี้ เอ็กไซล์ เรา​ขอบคุณ​มาก เจ้า​เลือก​เอา​ของ​จาก​คลัง​เรา​ไป​ได้​เลย
ดาบวายุ
เพทารัส: มัน​ใช้​เวลา​ไป​เยอะ​เหมือน​กัน​นะ แต่​ด้วย​ความ​ช่วย​เหลือ​จาก​เพื่อน​บ้าน​มาราเค็ท​ของ​เรา...

วานยา: ...​และ​ประเพณี​โบราณ​ของ​พวก​นั้น...

เพทารัส: เรา​นำ​เอา​มนต์มณี​เล็ก​น้อย​มา​กำจัด​เอา​พลัง​พายุ​ออก​จาก​คม​อาวุธ​ของ​การูคาน​แล้ว

วานยา: เรา​เก็บ​ใส่​ขวด​ไว้​เพื่อ​ไม่​ให้​เป็น​ภัย​ด้วย​นะ

เพทารัส: เรา​ไม่​ให้​ใคร​อื่น​เก็บ​พลัง​ร้าย​แบบ​นี้​ไว้​แน่ แต่​เจ้า​อาจ​จะ​เอา​ไป​ทำลาย​พายุ​ทราย​นั่น​ได้​อยู่​มั้ง?

วานยา: หา​สิ่ง​เลว​ร้าย​ที่​ซ่อน​อยู่​ใน​ทะเล​ทราย แล้วไป​หยุด​ยั้ง​พวก​มัน​เสีย!
วายุในขวดแก้ว
เพทารัส: ข้า​จะ​ให้​วานยา​เป็น​คน​เล่า​นะ

วานยา: ขอบคุณ​ที่รัก ข้า​เคย​ฝึก​อยู่​ใน​โอริอาท...

เพทารัส: เป็น​แม่มด! คิด​ดู​สิ!

วานยา: ฉัน​นึก​ว่า​จะ​ให้​ฉัน​เป็น​คน​เล่า​ไม่ใช่​เหรอ เพทารัส?

เพทารัส: ขอโทษ​ที​นะ​ที่รัก

วานยา: ข้า​รู้​เรื่อง​ราว​เรื่อง​เทพโบราณ​มา​หมด พวก​เขา​ควร​เป็น​ผู้​ที่​เรา​เคารพ​สักการะ เป็น​สิ่ง​ศักดิ์สิทธิ์​ที่​นำทาง​มนุษย์​อย่าง​พวก​เรา

เพทารัส: แต่​พวก​เขา​ไม่​ได้​เป็น​แบบ​นั้น​เลย​ใช่​ไหม​ล่ะ​ที่รัก​?

วานยา: ไม่​เลย เหล่า​ทวยเทพ​มัน​ก็​เลว​พอๆ กับ​พวก​เรา​นั่น​แหละ​! และ​คน​ที่​เลว​พอๆ กับ​พวก​เรา​ก็​ไม่​ควร​ครอบ​ครอง​พลัง​มาก​ขนาด​นี้​!

เพทารัส: เลว​เท่า​เรา​เหรอ​? คุณ​เชิญ​พูด​แทน​ตัว​เอง​เถอะ ผม​เนี่ย​เป็น​คน​ดี​เสีย​จริงๆ​!

วานยา: ใช่ ใช่ ปาก​หวาน​จัง​นะ สงสัย​ตอน​เด็ก​พวก​นั้น​เคย​จับ​คุณ​หมก​ถัง​น้ำตาล​แหงๆ เรา​รู้​อยู่​แล้ว​น่า​!
ทวยเทพโบราณ
วานยา: โอยุน​เป็น​เพื่อน​ข้า การ​ลาโลก​ไป​แบบ​นี้​มัน...

เพทารัส: ...ป่า​เถื่อน และ​ถ้า​เรา​ขาด​ผู้​คุ้มครอง​เผ่า​ไป เรา​ก็​เหมือน​ลูกไก่​ใน​กำ​มือ ทาซูนี​คิด​ว่า​เขา​จะ​ปกครอง​ได้ แต่​ความ​มืด​เย้า​ยวน​กลืน​กิน​เขา​ไป​หมด​แล้ว

วานยา: มัน​ไม่มี​วิธี​แก้​ได้​ง่าย​ๆ เลย ข้า​คง​หลับ​ไม่​ลง​ไป​หลาย​คืน

เพทารัส: ผมจะ​อยู่​เคียง​ข้าง​คุณ​นะ​ที่รัก

วานยา: อย่า​หลอก​ตัว​เอง​เลย​ที่รัก คุณ​นอน​เต็ม​อิ่ม​แน่

เพทารัส: ไม่​ว่า​ยัง​ไง​ก็ได้​เวลา​แต่ง​ตั้ง​หัวหน้า​เผ่า​สาว​ใหม่​แล้ว

วานยา: หรือ​หัวหน้า​เผ่า​หนุ่ม ทาซูนี​เป็น​คนใน​สาย​เลือด​คน​ต่อ​ไป มัน​จริง​อยู่​ที่​เขา​แหก​กฎ​นั่น​กฎ​นี่​ไป​บ้าง แต่​อย่าง​น้อย​เขา​ก็​ไม่ใช่​โดมินัส

เพทารัส: ผม​หวัง​ว่า​คุณ​จะ​ล้อ​เล่น​อยู่​นะ​ที่รัก​! ชาว​มาราเค็ท​นั้น​เป็น​ระบอบ​มาตาธิปไตย! ทาซูนี​จะ​ทำลาย​ทุก​อย่าง​ที่​พระมารดา​เคย​สร้าง​ขึ้น​มา

วานยา: หรือ​อยาก​ให้​พวก​เขา​แต่ง​ตั้ง​อิราช่า​เล่า?

เพทารัส: เธอ​แข็งแกร่ง มั่นคง และ​เป็น​ผู้​ที่​รักษา​ธรรมเนียม ผม​ไม่รู้​เหตุผล​ที่​เธอ​ไม่​ควร​ปกครอง​น่ะ

วานยา: เพราะ​ถึง​มัน​จะ​ดู​ตลก​เพียง​ใด แต่​ทาซูนี​ก็​มี​ใน​สิ่ง​ที่​อิราช่า​ขาด

เพทารัส: มัน​คือ​อะไร​เหรอ

วานยา: วิสัยทัศน์​ไง
โอยุน
วานยา: ทาซูนี​ได้​ขน​นก​ไป​เห​รอ​? ทาง​ผ่าน​แดน​สูง​คง​ปลอดภัย​แล้ว​ละ ถึง​เวลา​ให้​เหล่า​หนุ่มๆ ใน​เผ่า​ได้​พิสูจน์​ตัว​เอง​บ้าง ทาซู​นี​จะ​นำ​ชาว​มา​รา​เค็ท​ให้​รุ่งเรือง

เพทารัส: ผม​หวัง​ว่า​คุณ​จะ​คิด​ถูก​นะ​ที่รัก

วานยา: เจ้า​ไม่มี​อะไร​อยู่​ตรง​หว่าง​ขา​หรือ​ไง​ที่รัก​? เขา​ผู้​ใด​ย่อม​เชื่อ​ว่า​ชาย​ใด​ย่อม​อยาก​ให้​ชาย​ได้​ขึ้น​ครอง​มากกว่า​หญิง

เพทารัส​: งั้น​เขา​ผู้​นั้น​ก็​คิด​ผิด​แล้ว ทาซูนี​อาจ​ให้​ประโยชน์​กับ​ผม​เพราะ​ว่า​เขา​เกิด​มา​เหมือน​กับ​ผม แต่​อนาคต​ของ​ชน​เผ่า​นี้​แหละ​ที่​ข้า​ห่วง เพราะ​เขา​ไม่​สนใจ​ไม่​แยแส​ต่อ​ธรรมเนียม​ศักดิ์สิทธิ์​ของ​พวก​เขา ข้า​กลัว​ว่า​หาก​เขา​ได้​อยู่​ตรง​หน้า{เด็คคารา}ของ​เขา ทั้ง​ชน​เผ่า​จะ​เสีย​ความ​ศักดิ์สิทธิ์​ไป พวก​เขา​จะ​เหมือน​ชน​เผ่า​ป่า​เถื่อน​ที่​ตระเวน​ไป​ตาม​ที่​รกร้าง​ว่าง​เปล่า หรือ​แย่​ไป​กว่า​นั้น พวก​เขา​อาจ​เป็น​เหมือน​พวก​การ์ด​ดำ​!

วานยา: แต่​การ​เป็น​การ์ด​ดำ​มัน​ก็​ไม่​ได้​แย่​ขนาด​นั้น​ไม่ใช่​เห​รอ​?

เพทารัส: ...​ไม่​เอา​อีก​ต่อ​ไป​แล้ว
ทาซูนี
เพทารัส: อิราช่า​ถือ​ขน​นก​เห​รอ? งั้น​ไฮเกท​ก็​ได้​รับ​การก​อบ​กู้​แล้ว เธอ​อาจ​เป็น​คน​ต่าง​สาย​เลือด แต่​เธอ​ยึดถือ​ประเพณี​ของ​พวก​เขา​เอา​ไว้ และ​มัน​ก็​สำคัญ​เพียง​เท่านั้น คิด​ดูสิ ทาซูนี​อาจ​นำ​ชน​เผ่า​ไป​สู่​ทิศทาง​ที่​อันตราย​อย่าง​ไม่มี​ใคร​รู้​ก็​เป็น​ได้

วานยา: คน​เลว​ที่​คุณ​รู้จัก​มัน​ไม่​ได้​ดี​ไป​กว่า​คน​เลว​ที่​คุณ​ไม่รู้​จัก​เสมอ​ไป​นะ ที่รัก
อิราช่า
เพทารัส: ทำไม​แผ่น​ดิน​ถึง​ไหว เจ้า​บีสต์​นั่น​หายใจ​เฮือก​สุดท้าย​รึ​? ข้า​ไม่รู้​เรื่องมนต์มณี​อะไร แต่​ข้า​รู้สึก​ถึง​พลัง​มลทิน​ที่​ไหล​ออก​มา​จาก​รอย​แตก​ใน​ภูเขา​นั้น เป็น​ไป​ไม่​ได้​! เจ้า​ไป​รบกวน​ศพ​มัน​ทำไม​?

วานยา: เงียบ​ก่อน​ที่รัก ผม​ว่า​เรื่อง​นี้​ซับ​ซ้อน​กว่า​ที่​คิด

เพทารัส: พวก​มาราเค็ท​อาศัย​อยู่​ใต้​คำ​สาป​ของ​บีสต์​นี่​มา​เป็น​พันๆ ปี พวก​เขา​เพิ่ง​เป็น​อิสระ แต่​ตอน​นี้​เจ้า​กลับ​ทำ​... บาง​สิ่ง​บาง​อย่าง​... ที่​จะ​นำ​ต้น​กำเนิด​ความ​มืด​มา​อยู่​ใกล้​เรา​เนี่ย​นะ มัน​ผิด​ศีล​ธรรม​ยิ่ง​นัก มัน...

วานยา: ...​เป็น​ทางออก​ที่​ถูก​ต้อง หรือ​คุณ​อยาก​ให้​เทพ​อมตะ​หลาย​องค์​ขึ้น​ครอง​ราชย์​แล้ว​รบ​รา​ฆ่า​ฟัน​กัน​เล่า​? วีรชน​ของ​เรา​ย่อม​มี​แผน​อยู่​แล้ว และ​ถ้า​แผ่น​ดิน​ไหว​นั่น​สามารถ​เอา​เหล่า​ทวย​เทพ​ออก​ไป​จาก​เวร์แคลส์ท​ได้ ข้า​ก็​ยินดี​เจอ​แผ่น​ดิน​ไหว​เล็กๆ น้อยๆ นะ

เพทารัส: ไม่​ว่า​ยัง​ไง อย่าง​น้อย​เรา​ก็​มี​กัน​และ​กัน

วานยา: และ​เรา​นั้น​แข็งแกร่ง​ที่สุด​เมื่อ​เรา​ยืน​อยู่​ด้วย​กัน
บีสต์
เพทารัส: เจ้า​รู้​เรื่อง​ราว​ตำนาน​มาราเค็ท​ไหม

วานยา: เป็น​จักรวาล​วิทยา​ที่​เป็น​เอกลักษณ์ มี​สิ่ง​มี​ชีวิต​แปลก​ประหลาด มี​เทพ​นอกรีต มี​สมบัติ​มหาศาล

เพทารัส: มี​เรื่อง​ราว​หนึ่ง​พูด​ถึง​หน้า​ปัด​ศิลา​วิเศษ...

วานยา: นั่น​ก็​คือ​ปฏิทิน​มาราเค็ท ปฏิทิน​ที่​กล่าว​ถึง​ราย​ละเอียด​เหตุการณ์​สำคัญ​ใน​อนาคต​ของ​โลก​เรา

เพทารัส: นายพล​เอดัส วีรบุรุษ​สงคราม​ของ​จักรวรรดิ​ได้​รายงาน​ไว้​ใน​บันทึก​ของ​เขา​เกี่ยว​กับ​การ​พบ​ของ​การ​ค้น​พบ​หน้า​ปัด​ที่​มี​ลักษณะ​ตรง​กัน​ใน​จุด​ขุด​ค้น​ที่​เชิง​เขา

วานยา: เหมือน​ว่า​วีรบุรุษ​ท่าน​นี้​แอบ​สนใจ​เรื่อง​โบราณคดี​เหมือน​กัน​นะ​...

เพทารัส: แต่​วัน​มหา​ภัย​พิบัติ​ทำให้​แผ่น​ดิน​นั้น​ราบคาบ ทำให้​หิน​กับ​ทราย​ฝัง​กลบ​จุด​ขุด​ค้น​นั้น​จน​มิด ไม่มี​ใคร​หา​จุด​ขุด​ค้น​หรือ​หน้า​ปัด​นั่น​เจอ​อีก​เลย

วานยา: ดู​เหมือน​ว่า​จาก​เรื่อง​ที่​เกิด​ขึ้น​ใน​ช่วง​นี้ หาก​เรา​ล่วง​รู้​ถึง​สิ่ง​ที่​จะ​เกิด​ขึ้น​ใน​อนาคต มัน​ย่อม​เป็น​ความ​สามารถ​ที่​ทำ​กำไร​ได้​พอ​สมควร...

เพทารัส: เราว่า​เจ้า​คง​ไม่​อาจ​หา​ประโยชน์​จาก​ของ​ขวัญ​นั้น...

วานยา: มัน​คง​ทำให้​การ​ผจญ​ภัย​ของ​เจ้า​นั้น​หมด​ความ​ลุ้น​ระทึก​ไป​เสีย​สิ้น!

เพทารัส: แต่​ใน​กาล​เวลา​เช่น​นี้ มัน​คงจะ​ดี​ไม่​น้อย​ถ้า​คน​ตัว​เล็ก​ตัว​น้อย​อย่าง​พวก​เรา​ได้​รู้​ล่วง​หน้า​ว่า​จะ​เกิด​เรื่อง​เลว​ร้าย​อะไร​ขึ้น​มา อีก​อย่าง วัตถุ​โบราณ​แบบ​นี้​ควร​จะ​อยู่​ใน​พิพิธภัณฑ์...

วานยา: ...​หรือ​ใน​ของ​สะสม​ของ​เรา...

เพทารัส: ...ดี​กว่า​จม​อยู่​ใน​ซาก​ปรัก​หัก​พัง​ที่​ไม่​เกิด​ประโยชน์​กับ​ใคร

วานยา: ถ้า​เจ้า​หา​ปฏิทิน​นั่น​เจอ เรา​จะ​จ่าย​ให้​เจ้า​อย่าง​งาม เอ็กไซล์

เพทารัส: ใช่ ยัง​ไง​เรา​ก็​เป็น​นัก​ค้า​ของ​เก่า​นี่​นา
ปฏิทินมาราเค็ท
วานยา: อ้อ นัก​ล่า​สมบัติ​ของ​เรา​กลับ​มา​แล้ว!

เพทารัส: เจ้า​น่า​จะ​ทำ​เป็น​งาน​ประจำ​นะ

วานยา: ว่าไง​วีรชน? ไม่​ต้อง​ออก​ไป​รบ​อีก ทำงาน​ให้​เรา​เลย...

เพทารัส: ...ไม่​เหรอ​? ไม่​เป็นไร อย่างไร​เสีย​...

วานยา: นี่​คือ​รางวัล​ที่​เรา​สัญญา​ไว้
ปฏิทินมาราเค็ท
วานยา: ทหาร​ผู้ทรง​ธรรม​...

เพทารัส: ...แต่​ก็​ยัง​เป็น​ทหาร​อยู่​วัน​ยัง​ค่ำ

วานยา: เพทารัส​กับ​ข้า​สืบ​เรื่อง​ราว​ของ​เอ​ดัส

เพทารัส: เรา​จำเป็น​ต้อง​รู้​ให้​มาก​เกี่ยว​กับ​เขา​และ​จุด​ขุด​ค้น​ของ​เขา...

วานยา: ...​เพื่อ​ให้​แน่ใจ​ว่า​เขา​นั้น​คุ้ม​ค่า​แก่​การ​ลงทุน

เพทารัส: นาย​พล​นั้น​เป็น​ผู้​บัญชาการ​ชาว​นิรันดร์​ของกอง​พันทาง​ผ่าน​สะพาน​สูง...

วานยา: เขา​ทำ​ค่าย​เหมือง​ใน​ภูเขา​เหล่า​นี้ ไอ้​ชั่ว​นั่น​เป็น​คน​ที่​คุม​ทาส​ชาว​คารุย มาราเค็ท เอโซไมต์ บังคับ​ให้​พวก​เขา​ขุด​เข้าไป​ใน​รอย​แตก​อัน​มืด​ดำ​เพื่อ​หา​มณี​...

เพทารัส: ...อย่าง​น้อย​เขา​ก็​ปฏิบัติ​ต่อ​พวก​เขา​อย่าง​เป็น​ธรรม​ใน​ฐานะ​มนุษย์​นะ

วานยา: ทาส​ก็​ยัง​คง​เป็น​ทาส​อยู่​วัน​ยัง​ค่ำ​นะ​ที่รัก

เพทารัส: ถึง​เขา​จะ​ไม่​ดี​พร้อม แต่​เขา​ก็​เป็น​คน​ดี​ใน​ยุค​สมัย​ของ​เขา มัน​แย่​นัก​ที่​เกิด​เรื่อง​แบบ​นั้น​ขึ้น​กับ​เขา​... และ​ที่​แย่​กว่า​คือ​เขา​ดัน​กลับ​มา​ด้วย จาก​ที่​เรา​ได้ยิน​กัน​มา

วานยา: ใช่ เรา​ว่า​เจ้า​อยู่​ห่างๆ จาก​ค่าย​เก่า​ของ​เขา​ดี​กว่า
นายพลเอดัส

PetAndVan_Greeting_01.ogg

PetAndVan_Greeting_02.ogg

PetAndVan_Greeting_03.ogg

PetAndVan_Greeting_04.ogg

PetAndVan_Greeting_05.ogg

PetAndVan_Greeting_06.ogg

PetAndVan_Greeting_07.ogg

PetAndVan_Greeting_08.ogg

PetAndVan_Greeting_09.ogg

PetAndVan_Greeting_10.ogg

PetAndVan_Greeting_11.ogg

PetAndVan_Greeting_12.ogg

PetAndVan_Farewell_01.ogg

PetAndVan_Farewell_02.ogg

PetAndVan_Farewell_03.ogg

PetAndVan_Farewell_04.ogg

PetAndVan_Farewell_05.ogg

PetAndVan_Farewell_06.ogg

PetAndVan_Farewell_07.ogg

PetAndVan_Farewell_08.ogg

PetAndVan_Farewell_09.ogg

PetAndVan_Farewell_10.ogg

PetAndVan_Farewell_11.ogg

PetAndVan_Farewell_12.ogg

PetAndVan_Farewell_13.ogg
Edit

Wikis Content is available under CC BY-NC-SA 3.0 unless otherwise noted.