เจ้าไม่ใช่แมลงสาบ แปลกนัก... มีแมลงสาบอยู่รอบกายข้าเต็มไปหมด สีดำ สี่อวัยวะ ตัวมีหนาม เจ้ามีหนามไหม? หากเจ้ามีหนาม แถบผ้าของข้าจะกระชากสันหลังของเจ้าออกมาเอง
มาลาไคชอบสันหลัง ชอบสันหลัง{ของข้า} สันหลังที่งดงาม ประดับประดาไปด้วยมณีกับความอุดมสมบูรณ์ มากพอที่จะทำให้จักรวรรดิหนึ่งนั้นหลั่งน้ำตา
เจ้าหลั่งน้ำตาบ้างไหม เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ? ข้าหลั่งน้ำตา น้ำตานั้นเป็นอนันต์ ทำไมหรือ เพราะในวันนี้ ข้าพบเหตุผลใหม่ให้หลั่งน้ำตาแล้ว
— แนะนำตัว |
แถบผ้านั้นเป็นระเบียบ สะอาดและเกลี้ยงเกลา รับใช้และคุ้มครอง
แล้วไอ้พวกแมลงสาบนั่นก็คืบคลานเข้ามา กรูเข้ามาผ่านรอยร้าว แกนแถบผ้านั้นถูกพรากไป {ถูกขโมยไป} ไอ้พวกดำต้องการพวกมัน พวกแถบผ้าของข้า พวกมันอยากเอาแถบผ้าดำห่อหุ้มรอบนคร
ตามหาแกนแถบผ้าเสีย เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ ลองมองไปยังธรณีประตูของข้า ที่ที่พวกแถบผ้านั้นบดขยี้พวกแมลงสาบเสียสิ้น นำแกนแถบผ้ามาให้ข้า แล้วข้าจะตามหาความขอบคุณให้กับเจ้าเอง
— ม้วนแถบผ้า |
เจ้ามีสิ่งใดกันเล่า เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ? แกนแถบผ้าของข้าไง! ไอ้พวกดำต้องการพวกมัน พวกแถบผ้าของข้า พวกมันอยากเอาแถบผ้าดำห่อหุ้มรอบนคร
บัดนี้พวกมันกลายมาเป็นแถบผ้า{ของข้า}ไปตลอดกาล ไปตลอดกาล... ข้าเกลียดคำว่าตลอดกาลเสียจริง ข้าอยากฉีกทึ้งคำว่า 'มีสุขไปชั่วนิรันดร์' ออกจากลิ้นของไอ้พวกกวีขับลำเสียให้สิ้น!
เจ้ายังอยู่ที่นี่หรือ เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ? โอ้ ความขอบคุณ ใช่ ข้าควรมอบของขวัญอะไรให้กับเจ้า ของขวัญ... ของขวัญอะไรดี? อันนี้ไหม? เจ้าชอบสิ่งนี้ไหม?
— ม้วนแถบผ้า |
บัดนี้พวกมันกลายมาเป็นแถบผ้า{ของข้า}ไปตลอดกาล ไปตลอดกาล... ข้าเกลียดคำว่าตลอดกาลเสียจริง ข้าอยากฉีกทึ้งคำว่า 'มีสุขไปชั่วนิรันดร์' ออกจากลิ้นของไอ้พวกกวีขับลำเสียให้สิ้น!
เจ้ายังอยู่ที่นี่หรือ เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ? โอ้ ความขอบคุณ ใช่ ข้าควรมอบของขวัญอะไรให้กับเจ้า ของขวัญ... ของขวัญอะไรดี? อันนี้ไหม? เจ้าชอบสิ่งนี้ไหม?
— ม้วนแถบผ้า |
ไอ้พวกแมลงสาบมันจะมาอีกครั้ง พวกมันอยากได้พลังทราม ไอ้จักรพรรดิแมลงสาบ... แมลงตัวอื่นๆ ตะโกนเรียกชื่อของมัน {กราวิเชียส} ข้ามแม่น้ำไป แล้วบี้จักรพรรดิแมลงสาบเสียให้ตายคารัง
สะพานนั้นเหรอ? มันมีด่านกั้นหรือ? งั้นมันก็เกิดคำถามที่ซับซ้อน คำถาม คำถาม... ข้าถามคำถามมามากเกินไป ชิตัสเคยพูดกับข้าเช่นนั้น ข้าเคยถามเขาว่าพวกมันจะไปอยู่ที่ไหนกัน... อุจจาระของเราน่ะ เขาทำให้พวกเขาแสดงให้ข้าเห็น ภายใต้แม่น้ำ ท่อน้ำทิ้งจากฝั่งนี้ไปยังฝั่งนั้น ถ้ำโสโครกอันเน่าเหม็น ประหนึ่งเป็นทวารของโรอ์ก็ไม่ปาน
มันเป็นที่ที่ดำมืด มีพวกไร้มรณาคืบคลานอยู่เต็มไปหมด เมื่อก่อนพวกมันเคยเป็นมณีชนผู้งดงามและเย่อหยิ่ง บัดนี้ก็กลายเป็นเพียงมูลเสียของจักรวรรดิไปเสียแล้ว เหมาะสมใช่ไหมล่ะ? เหมาะ เหมาะ เหมาะเสียจริง
— ท่อระบายน้ำ |
ข้าชอบเจ้านะ เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ ข้าชอบที่เจ้าเชื่อฟัง ข้าคงไม่สบอารมณ์นักหากพวกไร้มรณาคร่าชีวิตเจ้า
ซัลไฟต์มนต์มณี นั่นเป็นสิ่งที่เจ้าต้องการ มันเป็นสสารที่ช่างร้าย ร้ายกาจเสียจริง มาลาไคสั่งให้พวกทาสทำเหมือง แล้วขนมาจากภูเขาทางเหนือสู่โรงแปรธาตุทางท่าเรือ ไม่ว่าจะชาวเอโซไมต์ มาราเค็ท หรือคารุย... สสารนั้นคร่าชีวิตพวกเขาเสียสิ้น ทำให้เลือดนั้นร้อนรุ่มและทำให้จิตใจมอดไหม้
แต่เจ้าฉลาดนัก เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ เจ้าจะทำให้มันอยู่ห่างเพียงช่วงแขน เจ้าจะนำมันมาให้กับข้า เพื่อที่ข้าจะได้ทำบางสิ่งบางอย่างให้กับเจ้า ผงฝุ่นโลกันตร์ที่จะนำแสงอันเกรี้ยวกราดมาสู่ความมืดไร้มรณา
— ซัลไฟต์มนต์มณี |
เจ้ามีซัลไฟต์มนต์มณีแล้วหรือ? เจ้านั้นเป็นผู้มิใช่แมลงที่มีดีใช่ไหมเล่า? นำมันมาให้กับข้า ข้าก็คอยดูคอยฟังอยู่เสมอยามที่มาลาไคทำงาน ข้ารู้ดีว่าต้องทำอย่างไรบ้าง
— ซัลไฟต์มนต์มณี |
ข้าชอบเจ้านะ เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ ข้าชอบที่เจ้าเชื่อฟัง ข้าคงไม่สบอารมณ์นักหากพวกไร้มรณาคร่าชีวิตเจ้า
ซัลไฟต์มนต์มณี นั่นเป็นสิ่งที่เจ้าต้องการ
เจ้ามีอยู่แล้วหรือ? เจ้านั้นเป็นผู้มิใช่แมลงที่มีดีใช่ไหมเล่า? นำมันมาให้กับข้า ข้าก็คอยดูคอยฟังอยู่เสมอยามที่มาลาไคทำงาน ข้าจะสร้างอะไรบางอย่างจากซัลไฟต์มนต์มณีของเจ้า ข้าจะทำให้บังเกิดผงฝุ่นโลกันตร์ที่จะนำแสงอันเกรี้ยวกราดมาสู่ความมืดไร้มรณา
— ซัลไฟต์มนต์มณี |
ความลี้ลับหนึ่งเหยาะ ความบ้าคลั่งหนึ่งหยิบมือ ความหยาบคายหนึ่งกระซิบ บัดนี้ผงฝุ่นโลกันตร์ก็พร้อมแล้ว
— ผงฝุ่นโลกันตร์ |
มันเป็นผงฝุ่นที่บังเกิดระเบิดได้ง่ายที่สุด โปรยเพียงนิดเดียว ผงฝุ่นโลกันตร์อันแสนสงบจะยั่วยุให้มณีเดือดดาลเสียจนหลอมละลาย สำหรับพวกไร้มรณาแล้ว ดวงตะวันจะแหวกออกมาจากเนื้อหนังของพวกมัน
พวกมันผู้บาปหนาต้องมอดไหม้ เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ พวกมันต้องมอดไหม้!
— ผงฝุ่นโลกันตร์ |
ข้ารักมาลาไค เขามอบมณีให้กับข้ามากมาย มณีศักดิ์สิทธิ์แด่ราชินีมณีชนของเขา เพื่อราชินี{ผู้สิ้นชีพ}ของเขา แต่ข้าไม่อยากสิ้นชีพ! มาลาไคขอร้องข้า: ทำเพื่อเขา ทำเพื่อจักรวรรดิ ข้าเลือกตัวเอง... ข้าช่างเห็นแก่ตัวนัก จักรวรรดิตายลงแล้วข้าก็รอด รอด รอด แล้วก็รอด รอด รอด
— มาลาไค |
ข้าเคยเป็นคนโปรดของจักรพรรดิมาพักหนึ่ง แต่ว่าชิตัสมีคนโปรดอยู่มากมาย เขานำพวกคนโปรดของเขาไปพำนักในพระแห่งพระเจ้าเสียเต็มไปหมด ชั่วครั้งชั่วคราว เขาก็กำจัดส่วนเกินไปบ้าง พวกที่เขาพอใจก็ถูกมอบให้กับนายเหนือหัวกับนายพลของเขา พวกที่ไม่... ถูกมอบให้กับนักเวทมณีของเขา
ข้าพูดมากเกินไป ถามคำถามยากลำบากเกินไป ข้าถูกมอบให้กับมาลาไค มาลาไคที่รักผู้เป็นทุกข์นัก
— ชิตัส |
แมลงสาบกราวิเชียสสิ้นลงแล้ว เป็นจักรพรรดิอีกคนที่ถูกบดขยี้อยู่บาทา จักรพรรดิมีจุดจบเช่นนั้น มีจุดจบเช่นนั้นอยู่เสมอ พวกเขาไม่เคยเรียนรู้เลย
— นายพลกราวิเชียส |
เจ้านั้นช่างน่าทึ่งนัก เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ! ดูเจ้าสิ เจ้าแทบเผยธรรมชาติอันเป็นตำนานอยู่ให้เห็นกับตา เจ้าเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์ที่สุดที่ข้าเคยพบเจอในระยะเวลาอันเนิ่นนาน แม้ข้าจะไม่ได้เห็นอะไรมามากนัก เว้นแต่ภายในวิหารแห่งนี้ สุสานอันสบายกาย.. แต่ข้าว่าเจ้าได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเจ้านั้นคู่ควร คู่ควรแก่ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของมาลาไค: ห้องทดลองนิรันดร
เจ้านั้นช่างชาญฉลาดและไร้ความเกรงกลัวในโลก{ใบนี้}ยิ่งนัก เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ จงยอมรับของขวัญอันเป็นแก่ความบริสุทธิ์เสียจนน่าสะพรึงขวัญจากห้องทดลองนิรันดรเสียเถิด
— DiallaMaps |
ที่เจ้าถืออยู่นั่นใช่ซัลไฟต์มนต์มณีหรือไม่ เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ? จงระวังสสารนั้นให้ดี มันเป็นสสารที่กัดกร่อนได้ดียิ่งกว่าสสารใด ข้ามิอยากเห็นใบหน้าเจ้าละลายหลุดออกมาจากกะโหลกนัก
— ซัลไฟต์มนต์มณี |
เจ้าได้ไต่ไปถึงจุดสูงสุดของจักรวรรดิแล้ว เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ เจ้าได้บดขยี้จักรพรรดิแมลงแล้วปัดเอาความฝันหนอนแมลงของเขาออกไปจากผิวพรรณของเวร์แคลส์ท
โดมินัสเนรเทศเจ้าไปอย่างเปลือยเปล่าและเดียวดายไปสู่ฝ่ามือแห่งความตาย แต่เจ้าจะไม่ตายใช่ไหมเล่า?
ไม่เลย ไม่... เจ้าสวมกอดความตาย สัญญากับมันไว้ว่าจะมอบโลกทั้งใบให้ ทำให้มันกลายเป็นเพียงสนมของเจ้า และหยิบยื่นให้กับเพื่อนร่วมโลกของเจ้าที่หายใจมิได้นานในเวร์แคลส์ทแห่งนี้
เจ้าไม่เคยลืมกำพืดของตัวเองเลยสักครั้ง เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบที่กัดกินศพจักรวรรดิ ต่างจากพวกแมลงที่ถูกเจ้าบดขยี้ไปตามฝีเท้าของเจ้า
เจ้าเป็นบุรุษ บุรุษดั่งผู้ที่ได้ปลูกเมล็ดพันธุ์ของจักรวรรดิที่ซาร์นแห่งนี้ในกาลก่อนอันแสนไกล
ไม่ว่าแผ่นดินนี้จะมีชีวิตอันโรยรินและเสื่อมทรามเพียงใด แต่แผ่นดินนี้ก็ติดหนี้บุญคุณต่อเจ้า ชาโดว์
— โดมินัส |
เจ้าได้ไต่ไปถึงจุดสูงสุดของจักรวรรดิแล้ว เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ เจ้าได้บดขยี้จักรพรรดิแมลงแล้วปัดเอาความฝันหนอนแมลงของเขาออกไปจากผิวพรรณของเวร์แคลส์ท
โดมินัสเนรเทศเจ้าไปอย่างเปลือยเปล่าและเดียวดายไปสู่ฝ่ามือแห่งความตาย แต่เจ้าจะไม่ตายใช่ไหมเล่า?
ไม่เลย ไม่... เจ้าสวมกอดความตาย สัญญากับมันไว้ว่าจะมอบโลกทั้งใบให้ ทำให้มันกลายเป็นเพียงคู่ครองของเจ้า และหยิบยื่นให้กับเพื่อนร่วมโลกของเจ้าที่หายใจมิได้นานในเวร์แคลส์ทแห่งนี้
เจ้าไม่เคยลืมกำพืดของตัวเองเลยสักครั้ง เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบที่กัดกินศพจักรวรรดิ ต่างจากพวกแมลงที่ถูกเจ้าบดขยี้ไปตามฝีเท้าของเจ้า
เจ้าเป็นสตรี สตรีดั่งผู้ที่ได้ปลูกเมล็ดพันธุ์ของจักรวรรดิที่ซาร์นแห่งนี้ในกาลก่อนอันแสนไกล
ไม่ว่าแผ่นดินนี้จะมีชีวิตอันโรยรินและเสื่อมทรามเพียงใด แต่แผ่นดินนี้ก็ติดหนี้บุญคุณต่อเจ้า วิทช์
— โดมินัส |
เจ้าได้ไต่ไปถึงจุดสูงสุดของจักรวรรดิแล้ว เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ เจ้าได้บดขยี้จักรพรรดิแมลงแล้วปัดเอาความฝันหนอนแมลงของเขาออกไปจากผิวพรรณของเวร์แคลส์ท
โดมินัสเนรเทศเจ้าไปอย่างเปลือยเปล่าและเดียวดายไปสู่ฝ่ามือแห่งความตาย แต่เจ้าจะไม่ตายใช่ไหมเล่า?
ไม่เลย ไม่... เจ้าสวมกอดความตาย สัญญากับมันไว้ว่าจะมอบโลกทั้งใบให้ ทำให้มันกลายเป็นเพียงลูกศิษย์ของเจ้า และหยิบยื่นให้กับเพื่อนร่วมโลกของเจ้าที่หายใจมิได้นานในเวร์แคลส์ทแห่งนี้
เจ้าไม่เคยลืมกำพืดของตัวเองเลยสักครั้ง เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบที่กัดกินศพจักรวรรดิ ต่างจากพวกแมลงที่ถูกเจ้าบดขยี้ไปตามฝีเท้าของเจ้า
เจ้าเป็นบุรุษ บุรุษดั่งผู้ที่ได้ปลูกเมล็ดพันธุ์ของจักรวรรดิที่ซาร์นแห่งนี้ในกาลก่อนอันแสนไกล
ไม่ว่าแผ่นดินนี้จะมีชีวิตอันโรยรินและเสื่อมทรามเพียงใด แต่แผ่นดินนี้ก็ติดหนี้บุญคุณต่อเจ้า เทมพลาร์
— โดมินัส |
เจ้าได้ไต่ไปถึงจุดสูงสุดของจักรวรรดิแล้ว เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ เจ้าได้บดขยี้จักรพรรดิแมลงแล้วปัดเอาความฝันหนอนแมลงของเขาออกไปจากผิวพรรณของเวร์แคลส์ท
โดมินัสเนรเทศเจ้าไปอย่างเปลือยเปล่าและเดียวดายไปสู่ฝ่ามือแห่งความตาย แต่เจ้าจะไม่ตายใช่ไหมเล่า?
ไม่เลย ไม่... เจ้าสวมกอดความตาย สัญญากับมันไว้ว่าจะมอบโลกทั้งใบให้ ทำให้มันกลายเป็นเพียงชัยชนะของเจ้า และหยิบยื่นให้กับเพื่อนร่วมโลกของเจ้าที่หายใจมิได้นานในเวร์แคลส์ทแห่งนี้
เจ้าไม่เคยลืมกำพืดของตัวเองเลยสักครั้ง เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบที่กัดกินศพจักรวรรดิ ต่างจากพวกแมลงที่ถูกเจ้าบดขยี้ไปตามฝีเท้าของเจ้า
เจ้าเป็นบุรุษ บุรุษดั่งผู้ที่ได้ปลูกเมล็ดพันธุ์ของจักรวรรดิที่ซาร์นแห่งนี้ในกาลก่อนอันแสนไกล
ไม่ว่าแผ่นดินนี้จะมีชีวิตอันโรยรินและเสื่อมทรามเพียงใด แต่แผ่นดินนี้ก็ติดหนี้บุญคุณต่อเจ้า ดูเอลลิสต์
— โดมินัส |
เจ้าได้ไต่ไปถึงจุดสูงสุดของจักรวรรดิแล้ว เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ เจ้าได้บดขยี้จักรพรรดิแมลงแล้วปัดเอาความฝันหนอนแมลงของเขาออกไปจากผิวพรรณของเวร์แคลส์ท
โดมินัสเนรเทศเจ้าไปอย่างเปลือยเปล่าและเดียวดายไปสู่ฝ่ามือแห่งความตาย แต่เจ้าจะไม่ตายใช่ไหมเล่า?
ไม่เลย ไม่... เจ้าสวมกอดความตาย สัญญากับมันไว้ว่าจะมอบโลกทั้งใบให้ ทำให้มันกลายเป็นเพียงสัตว์เลี้ยงที่น่ารักของเจ้า และหยิบยื่นให้กับเพื่อนร่วมโลกของเจ้าที่หายใจมิได้นานในเวร์แคลส์ทแห่งนี้
เจ้าไม่เคยลืมกำพืดของตัวเองเลยสักครั้ง เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบที่กัดกินศพจักรวรรดิ ต่างจากพวกแมลงที่ถูกเจ้าบดขยี้ไปตามฝีเท้าของเจ้า
เจ้าเป็นสตรี สตรีดั่งผู้ที่ได้ปลูกเมล็ดพันธุ์ของจักรวรรดิที่ซาร์นแห่งนี้ในกาลก่อนอันแสนไกล
ไม่ว่าแผ่นดินนี้จะมีชีวิตอันโรยรินและเสื่อมทรามเพียงใด แต่แผ่นดินนี้ก็ติดหนี้บุญคุณต่อเจ้า เรนเจอร์
— โดมินัส |
เจ้าได้ไต่ไปถึงจุดสูงสุดของจักรวรรดิแล้ว เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ เจ้าได้บดขยี้จักรพรรดิแมลงแล้วปัดเอาความฝันหนอนแมลงของเขาออกไปจากผิวพรรณของเวร์แคลส์ท
โดมินัสเนรเทศเจ้าไปอย่างเปลือยเปล่าและเดียวดายไปสู่ฝ่ามือแห่งความตาย แต่เจ้าจะไม่ตายใช่ไหมเล่า?
ไม่เลย ไม่... เจ้าสวมกอดความตาย สัญญากับมันไว้ว่าจะมอบโลกทั้งใบให้ ทำให้มันกลายเป็นเพียงชัยชนะของเจ้า และหยิบยื่นให้กับเพื่อนร่วมโลกของเจ้าที่หายใจมิได้นานในเวร์แคลส์ทแห่งนี้
เจ้าไม่เคยลืมกำพืดของตัวเองเลยสักครั้ง เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบที่กัดกินศพจักรวรรดิ ต่างจากพวกแมลงที่ถูกเจ้าบดขยี้ไปตามฝีเท้าของเจ้า
เจ้าเป็นบุรุษ บุรุษดั่งผู้ที่ได้ปลูกเมล็ดพันธุ์ของจักรวรรดิที่ซาร์นแห่งนี้ในกาลก่อนอันแสนไกล
ไม่ว่าแผ่นดินนี้จะมีชีวิตอันโรยรินและเสื่อมทรามเพียงใด แต่แผ่นดินนี้ก็ติดหนี้บุญคุณต่อเจ้า มอรอว์เดอร์
— โดมินัส |
เจ้าได้ไต่ไปถึงจุดสูงสุดของจักรวรรดิแล้ว เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ เจ้าได้บดขยี้จักรพรรดิแมลงแล้วปัดเอาความฝันหนอนแมลงของเขาออกไปจากผิวพรรณของเวร์แคลส์ท
โดมินัสเนรเทศเจ้าไปอย่างเปลือยเปล่าและเดียวดายไปสู่ฝ่ามือแห่งความตาย แต่เจ้าจะไม่ตายใช่ไหมเล่า?
ไม่เลย ไม่... เจ้าสวมกอดความตาย สัญญากับมันไว้ว่าจะมอบโลกทั้งใบให้ ทำให้มันกลายเป็นเพียงคู่ครองของเจ้า และหยิบยื่นให้กับเพื่อนร่วมโลกของเจ้าที่หายใจมิได้นานในเวร์แคลส์ทแห่งนี้
เจ้าไม่เคยลืมกำพืดของตัวเองเลยสักครั้ง เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบที่กัดกินศพจักรวรรดิ ต่างจากพวกแมลงที่ถูกเจ้าบดขยี้ไปตามฝีเท้าของเจ้า
เจ้าเป็นสตรี สตรีดั่งผู้ที่ได้ปลูกเมล็ดพันธุ์ของจักรวรรดิที่ซาร์นแห่งนี้ในกาลก่อนอันแสนไกล
ไม่ว่าแผ่นดินนี้จะมีชีวิตอันโรยรินและเสื่อมทรามเพียงใด แต่แผ่นดินนี้ก็ติดหนี้บุญคุณต่อเจ้า ไซออน
— โดมินัส |
แน่นอน มันย่อมมีมากไปกว่านี้ เจ้ารู้ดีใช่ไหมเล่า? พวกจักรพรรดิน่ะ พวกแมลงรังควานจอมโลภที่อยากขโมยมรดกของผู้ที่ทำได้ดีกว่า เว้นแต่เราจะเผาทำลายมรดกนั่น เผาการติดเชื้อนั่นออกไปจากเนื้อหนังของการมีอยู่
ไปทางเหนือเสียเถิด เจ้าผู้มิใช่แมลงที่น่ารักของข้า ไปสู่ไฮเกทเถิด ไปสู่จุดเริ่มต้นของจุดจบเสีย
ดำดิ่งลงไปในทะเลแห่งฝันร้าย จับปลาตัวใหญ่ๆ มาย่างไฟเสีย
— ไฮเกท |
มันได้เวลาแล้ว เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ ได้เวลาที่เจ้าจะปีนเข้าไปในท้องของฝันร้าย เข้าไปในอวัยวะภายในของมัน แล้วกระชากหัวใจเปี่ยมมลทินของมันออกมาเสีย!
โอยุนจะช่วยเรา ไปเสียเถิด ไปตีซี้กับผู้นำหญิงชาวมาราเค็ท เรียนรู้ในสิ่งที่เจ้าต้องเรียนรู้อย่างว่องไว
ในภูเขานั้นมีความมืดอันโสโครก มันส่งไออันรีบร้อนเพราะรอเจ้าเสียไม่ไหว
— โอยุน |
เครื่องความวินาศนั้นเป็นความหวังของเรา มันเป็นความจนตรอกของเรา มันจะทำให้ฝันร้ายนั้นเดือด ต้มปลาใหญ่นั่นให้สุกด้วยน้ำเกลืออันคร่ำครวญของมันเสียเอง
เจ้าจงใช้หูฟังเสียให้ดี เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ เครื่องความวินาศนั้นเป็นผลงานอันมหัศจรรย์ที่สุดของมาลาไค มันเป็นไฟเดียวที่สามารถเผาบีสต์จนไม่อาจมีตัวตนอยู่
แล้วเชื้อเพลิงของมันหรือ? ก็แค่ราชินีมณีชนคนหนึ่ง ทั้งเลือด เนื้อ และมณี แต่ว่าข้านั้นเห็นแก่ตัว ข้าไม่อยากจะมอดไหม้ไป ดังนั้นไฟจึงเป็นเพียงประกายไฟขนาดจิ๋ว ประกายไฟแห่งวันมหาภัยพิบัติ
ข้าเสียใจนะที่รัก มาลาไคที่รัก
ไปเสียเถิด เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ ไปตามหาเครื่องความวินาศ แล้วทำให้ข้าหมดความเสียใจไปเสียที
— มาลาไค |
เจ้าควรรู้นะ เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ หากข้ายอมรับตำแหน่ง ยอมรับหน้าที่อันวินาศของข้า บีสต์นั้นย่อมไม่มีมอยู่ ไม่มี ไม่มีเลยสักนิด ความเห็นแก่ตัวของข้านั้นสาแก่ใจของบีสต์ และมันหัวเราะเอาโลกที่ข้ารู้จักให้สลายไป
แต่ข้ามีเวลามากมายให้คิดอยู่ตามลำพัง มีเวลาสงสัยอยู่มากมาย สงสัยว่าเครื่องวินาศนั้นต้องกินราชินีมณีชนคนหนึ่งไปจริงหรือ
เป็นไปได้ว่าของอย่างอื่นนั้นจะหลั่งน้ำลายแห่งความพิบัติขึ้นมา ของอย่าง... ซุปดวงตา!
ดวงตาแห่งโทสะ ดวงตาแห่งปรารถนา มันเป็นมณีอันงดงามเพื่อของประดิษฐ์อันงามงดของเรา แต่ดวงตาเหล่านั้นจะอยู่ที่ไหนกันได้? อย่าเพิ่งกังวลไปเสียเลย ข้ามีจุดที่ข้าสงสัยอยู่
คอมม์ ประมุขแห่งการสังหาร เขายังอยู่ที่นั่น อยู่ในความหลงผิด อยู่ในทางเดินแห่งฝันร้าย เขารู้จักเพียงโทสะ ดังนั้นคอมม์ย่อมมีโทสะ
ดาเรสโซ่ ราชาแห่งคมดาบ ถูกสาปส่งด้วยปรารถนา โอ้ เราทุกคนก็เป็นเช่นนั้นมิใช่หรือ? เขาก็อยู่ข้างล่างนี้เช่นเดียวกัน และเขาจึงต้องแบกรับคำสาปแห่งปรารถนาต่อไป
ไปเถิด เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ จงนำเพชรเม็ดใหญ่มาเพื่อให้เราปลุกเครื่องวินาศ แล้วปลิดชีพบีสต์ที่รังควานนี่ให้สิ้นเสียที
— ความวินาศ |
เจ้างัดเอาโทสะออกไปจากมือคอมม์ผู้ตายแล้วใช่ไหม? หรือว่าเป็นมือที่ 'ตายอีกครา' เล่า? หรือว่าเป็นมือที่ 'ตายซ้ำ' หรือว่าการ 'ไร้มรณา' นั้นเป็นเพียงการตายที่มีประโยชน์เพียงเท่านั้น?
ไม่ว่าอย่างไรเจ้าก็ไม่ได้ฆ่าคอมม์หรอก เพราะเขาตายไปแล้ว มันเป็นเรื่องที่ออกจะเทาอยู่สักหน่อย และมันไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้เลย
— ดวงตาแห่งโทสะ |
เรายังขาดมณีอีกเม็ด ไปเถิด เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ จงปลดเปลื้องโทสะออกมาจากคอมม์เสีย
— ดวงตาแห่งโทสะ |
เจ้างัดเอาปรารถนาออกไปจากมือดาเรสโซ่ผู้ตายแล้วใช่ไหม? หรือว่าเป็นมือที่ 'ตายอีกครา' เล่า? หรือว่าเป็นมือที่ 'ตายซ้ำ' หรือว่าการ 'ไร้มรณา' นั้นเป็นเพียงการตายที่มีประโยชน์เพียงเท่านั้น?
ไม่ว่าอย่างไรเจ้าก็ไม่ได้ฆ่าดาเรสโซ่หรอก เพราะเขาตายไปแล้ว มันเป็นเรื่องที่ออกจะเทาอยู่สักหน่อย และมันไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้เลย
— ดวงตาแห่งปรารถนา |
เรายังขาดมณีอีกเม็ด ไปเถิด เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ จงปลดเปลื้องปรารถนาออกมาจากดาเรสโซ่เสีย
— ดวงตาแห่งปรารถนา |
โทสะกับปรารถนามาร่วมกันอีกครั้ง ช่างน่ารักเสียจริง เหลี่ยมมุมนั้นช่างแวววาว เต็มอิ่มไปด้วยพลังจากวิญญาณผู้ถูกฆ่าตายทั้งหลาย
มาลาไคของข้าทำการแกะสลักมันขึ้นมาเอง มันเป็นผลงานอันงดงาม ส่วนนายพลเอดัสก็ทำการสังหารเอง มันเป็นผลงานอันงดงามอย่างเท่าเทียมกันในทางที่ชุ่มฉ่ำของมันเอง
— ความวินาศ |
ได้เวลากินแล้ว เจ้าเครื่องวินาศตัวน้อย!
{"ท่านเคยไปถึงจุดจบของโลกมาก่อนไหม ท่านพระราชา" ลิงสีดำที่สุดถามขึ้น
"ไม่ ข้าไม่เคย" ราชาแห่งลิงทรงตระหนัก
"นี่เป็นเหตุที่ข้าจะไปในที่ที่เจ้าไป จงไปที่ที่ท่านไปเสียเถิด ราชาของข้า" ลิงสีดำที่สุดปิดท้ายด้วยเสียงที่อบอุ่นต้อนรับราวกับความตาย}
รู้ไหมว่าใครเป็นผู้เขียนคำพูดเหล่านั้น เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ? วิคทาริโอ เนวาเลียส ผู้เป็นกวีมหาชนแห่งซาร์น เขาเคยเป็นเพื่อนของข้า... แล้วข้าก็หักหลังเขา ข้ารับความรักจากเขาแล้วนำมันไปเผาตรงหน้าข้า
บัดนี้ข้าก็ถูกหักหลัง ถูกเผาใจให้ดำมืดด้วยน้ำมือของชายคนเดียวที่ข้าเคยรัก... มาลาไค
เขาพบหัวใจดวงใหม่แล้วน่ะ หัวใจบีสต์ที่เขาโอบกอดให้อบอุ่นและปลอดภัย ณ จุดจบของโลก
วันนี้ข้าจะทำให้มาลาไคหวนนึกถึงการหักหลังของเขา วันนี้มันถึงตาของเขาที่จะมอดไหม้...
— ความวินาศ |
เครื่องทั้งหลายของมาลาไค สิ่งสร้างสรรค์ทั้งหลายของมาลาไค... เขารักพวกมันทั้งหมด เขาไม่ได้รักข้า
ตอนนั้นเขาหักหลังข้า เขาบอกว่าเขารักข้า แล้วเขาก็บอกว่าข้าสมควรตาย บัดนี้เขาหักหลังข้า ทิ้งให้ข้าทรมาน ทิ้งให้ข้าเหี่ยวเฉา
ข้าเป็นความผิดพลาดเดียวของเจ้าหรือ มาลาไค?
ใช่ นั่นก็คือข้า ดิอัลล่าผู้เป็นราชินีมณีชน ความผิดเล็กน้อยของมาลาไค
ทำให้เขาเสียใจกับความผิดของเขาเสีย เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ ฉีกเอาหัวใจอันดำมืดของบีสต์ออกมา กระชากเอามาลาไคออกมาจากฝันร้ายโสโครกเล็กๆ ของเขา สับเขาเป็นชิ้นๆ บดขยี้เขาให้เละ เผาให้เขามอดไหม้เสียจนไม่มีตัวตน!
เขาไม่ควรจะได้ดีไปกว่านี้ และข้าก็ไม่ควรได้อะไรที่แย่ไปกว่านี้แล้ว ข้ามันไร้รักสิ้นดี ไร้รัก ไร้รัก... ไร้รัก...
— ความวินาศ |
ไออันรีบร้อน กลิ่นมันพัดสะพือมาหาข้าจากภูเขานั้น จมูกข้ารับรู้เพียงกลิ่นนั้น เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ มันเป็นกลิ่นเหม็นของการรอคอยอย่างคาดหวัง
— ผืนธงของเดสเชรท |
โวลล์ผู้บริสุทธิ์ พวกเขาเรียกเขาแบบนั้น โวลล์ผู้เป็นฆาตกร ข้าเรียกเขาแบบนั้น จักรพรรดิคนหนึ่งถูกฆ่าตายในนามของเขา จักรวรรดิแห่งหนึ่งถูกฆ่าตายในนามของเขา
ใช่ ปากที่จุมพิตข้าเป็นปากของมาลาไค ใช่ มือที่นำข้ามาสู่เครื่องวินาศนั้นเป็นมือของมาลาไค แต่ว่าไม่ ไม่ และไม่ คำที่นำข้าไปสู่ตรงนั้นเป็นคำของโวลล์
— โวลล์ |
เครื่องวินาศจะฉีกหนังของฝันร้าย แล้วอบเครื่องในอันขมขื่นของบีสต์ด้วยไฟมรณะ
ภาชนะนั้นช่างแข็งแกร่งและยินดี
แต่ยานั้นช่างอ่อนแอนัก
— เครื่องบังเกิดความวินาศ |
ขวานเขาขึ้นสมอง คอมม์จับพวกนิรันดร์ออกมาจากบ้านมาตลอดทางชายฝั่งทางใต้
เขาเชือดพวกเขาดั่งแกะ ไม่ว่าพวกเขาจะร้องออกมาอย่างไรก็ตาม เขาประดับทางเข้าประตูไปด้วยหัวของผู้หญิงและเด็ก
อะไรเป็นตัวตัดสินว่าเป็นวีรบุรุษหรือผู้โฉดชั่วน่ะเหรอ? ขึ้นอยู่กับว่าเจ้าถามใครน่ะ
— คอมม์ |
ราชาแห่งคมดาบ มาก่อนเวลาของข้า ห่างไกลจากเวลาของข้า แล้วเวลามันอยู่ที่ไหนเวลาที่เจ้าต้องการเล่า? มันไม่เคยอยู่นิ่งๆ ไง นั่นแหละปัญหา!
เว้นแต่ถ้าเจ้าเป็นดาเรสโซ่ เขาย่อมถูกตราตรึงให้แน่นิ่งไว้ด้วยรักเป็นแน่ รักที่เขาไม่รู้ว่ามันนาน นาน นาน... หายไปนานแล้ว
— ดาเรสโซ่ |
อะไรอยู่ในตาเจ้าน่ะ? แสงประกายนั่น ความ... นุ่มนวลนั่น ความเวทนาเหรอ?
หันเอาดวงตาเวทนาของเจ้าไปทางอื่นเสีย ก่อนที่ข้าจะควักมันออกมาจากหน้าเจ้า!
ข้าต้องการจากเจ้าเพียงอย่างเดียวแล้ว: มาลาไค... ต้องตาย
— ดิอัลล่า |
อะไรอยู่ในตาเจ้าน่ะ? แสงประกายนั่น ความ... นุ่มนวลนั่น ความเวทนาเหรอ?
หันเอาดวงตาเวทนาของเจ้าไปทางอื่นเสีย ก่อนที่ข้าจะควักมันออกมาจากหน้าเจ้า!
— ดิอัลล่า |
ไอ้แม่มดแมลงสาบนั่นน่ะเหรอ? มาลาไคเลือกเธอ... เลือกเธอแทนที่จะเลือกข้าเหรอ?!
งั้นก็หลอกใช้เธอเสีย ใช้เธอเหมือนกับที่มาลาไคหลอกใช้เธอ เอาความทรยศมาแผดเผาความทรยศเสียให้สิ้น พวกมันทุกคนควรโดนเช่นนั้น!
— พายตี้ |
ใช่ ข้าเห็นแล้วว่ามาลาไคร่ายรำอยู่ภายในสถานที่มืดมิดที่สุด หุ่นเชิดกับผู้เชิดหุ่น พลังกับพันธนาการ ตัดเส้นใยทิ้งแล้วหุ่นเชิดย่อมร่วงหล่น จบการแสดง
ก่อนที่เจ้าจะตัดสายของเขา เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบของข้า กรุณาบอกมาลาไคที่ข้ารักว่าเขาได้เล่นบทบาทของเขาได้ดีที่สุดแล้ว
บอกเขาว่าข้ารักเขา จากก้นบึ้งของความเกลียดชังของข้า
— มาลาไค |
รับนี่ไปเสีย ข้าให้อย่างอื่นไปกับเขาหมดแล้ว ความเยาว์วัยกับความงามของข้า ร่างกายกับจิตใจของข้า หัวใจของข้า และท้ายที่สุด สิ่งเดียวที่เขาเคยมอบให้ข้าเป็นการตอบแทน... พลังมณีชนของข้า
ข้าเหลือเพียงเท่านี้แล้ว ข้าขอไว้ใจให้เจ้าเป็นผู้ดูแล เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ
มาลาไคสั่งสอนข้าว่าไม่ให้ไว้ใจใคร
ได้เวลาที่ข้าจะลืมทุกอย่างที่มาลาไคสอนข้ามาแล้ว
— เครื่องบังเกิดความวินาศ |
ชาโดว์คนหนึ่งกลับคืนมาจากความมืดมิด เงาที่มีกลิ่นของแค้นที่ถูกชำระ เงาที่อาบชุ่มไปด้วยจุดจบของโลก เงาอันมืดดำที่สุด
มาลาไคของข้าตายแล้ว ข้ารู้ ข้าสัมผัส ข้าเข้าใจมันในทันทีที่เจ้าจู่โจมเป็นครั้งสุดท้าย ข้าเป็น ข้าเคยเป็น... ราชินีมณีชน และบัดนี้ราชาของข้าก็ตายไปแล้ว
— มาลาไค |
สาวน้อยคนนั้นเดินเข้าไปในถ้ำอันมดแสนมืด สาวน้อยคนนั้นพบกับบีสต์อันมืดแสนมืด สาวน้อยคนนั้นกินหัวใจอันมืดแสนมืดของมัน
มาลาไคของข้าตายแล้ว ข้ารู้ ข้าสัมผัส ข้าเข้าใจมันในทันทีที่เจ้าจู่โจมเป็นครั้งสุดท้าย ข้าเป็น ข้าเคยเป็น... ราชินีมณีชน และบัดนี้ราชาของข้าก็ตายไปแล้ว
— มาลาไค |
"ผู้ที่ทรงธรรมย่อมได้รับการสืบทอด" โวลล์เคยพูดเอาไว้เช่นนั้น ในการเทศนากลางกองเทียนในหนึ่งวันก่อนวันมหาภัยพิบัติ มันเป็นเรื่องฉลาดเรื่องเดียวที่เจ้าโง่นั่นเคยพูดออกมา มันเป็นครั้งเดียวที่พระเจ้าทรงเห็นตรงกับเขา
มาลาไคของข้าตายแล้ว ข้ารู้ ข้าสัมผัส ข้าเข้าใจมันในทันทีที่เจ้าจู่โจมเป็นครั้งสุดท้าย ข้าเป็น ข้าเคยเป็น... ราชินีมณีชน และบัดนี้ราชาของข้าก็ตายไปแล้ว
— มาลาไค |
ข้าเคยพบชายเพียงผู้เดียวที่เหมือนกับเจ้าตลอดชีวิตอันยืดยาวและผิดเพี้ยนของข้า ชิตัส เขาเป็นชายคนหนึ่งที่เข้าใจว่าต้องทำเช่นไรจึงจะถวายตัวให้กับเกียรติยศ
ทว่าเจ้ากับเขาต่างกันอย่างน้อยนิดเพียงเรื่องเดียว ชิตัสตายอย่างมีเกียรติ แต่เจ้าหาได้เป็นเช่นนั้น
และบัดนี้มาลาไคของข้าก็เป็นผู้ที่ตาย ข้ารู้ ข้าสัมผัส ข้าเข้าใจมันในทันทีที่เจ้าจู่โจมเป็นครั้งสุดท้าย ข้าเป็น ข้าเคยเป็น... ราชินีมณีชน และบัดนี้ราชาของข้าก็ตายไปแล้ว
— มาลาไค |
มาลาไคเคยบอกกับข้าว่าผู้ที่ออกล่าหาความรักจะไม่มีวันพบ และผู้ที่ยอมรับว่าพวกเขาจะเป็นเหยื่อของรักมักจะถูกพบ... และถูกกลืนกิน
แน่นอนว่าเขาไม่เคยพบเจ้ามาก่อน จนถึงตอนนี้
มาลาไคของข้าตายแล้ว ข้ารู้ ข้าสัมผัส ข้าเข้าใจมันในทันทีที่เจ้าจู่โจมเป็นครั้งสุดท้าย ข้าเป็น ข้าเคยเป็น... ราชินีมณีชน และบัดนี้ราชาของข้าก็ตายไปแล้ว
— มาลาไค |
เจ้าได้ทำสงครามมาเนิ่นนาน สงครามที่จะทำลายโลกใบหนึ่งแล้วสร้างโลกใบใหม่ขึ้นมา และบัดนี้เจ้าได้เรียนรู้เรื่องที่สำคัญที่สุดเกี่ยวกับสงครามแล้ว
ชัยชนะนั้นไม่มีอยู่จริง มันมีเพียงความเหลือรอด
มาลาไคของข้าตายแล้ว ข้ารู้ ข้าสัมผัส ข้าเข้าใจมันในทันทีที่เจ้าจู่โจมเป็นครั้งสุดท้าย ข้าเป็น ข้าเคยเป็น... ราชินีมณีชน และบัดนี้ราชาของข้าก็ตายไปแล้ว
— มาลาไค |
เขาว่ากันว่ามาลาไคเป็นผู้ที่มีปัญญาเป็นเลิศที่สุดจากยุคของเรา ยุคของเราหมดลงแล้ว ยุคใหม่นี้เป็นของเจ้า และเขาก็ว่ากันว่า 'ผู้มีปัญญาอันยิ่งใหญ่ย่อมคิดคล้ายกัน' อีกเช่นกัน ข้าหวังว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น
แล้วมาลาไคของข้าตายแล้วหรือ? ใช่... ข้ารู้ ข้าสัมผัส ข้าเข้าใจมันในทันทีที่เจ้าจู่โจมเป็นครั้งสุดท้าย ข้าเป็น ข้าเคยเป็น... ราชินีมณีชน และบัดนี้ราชาของข้าก็ตายไปแล้ว
— มาลาไค |
มาลาไคกับข้า เราต่างมีเพียงฝันอันใหญ่ยิ่ง มันเป็นจักรวรรดิที่เป็นนิรันดร์อย่างแท้จริง ชีวิตนิรันดร์ รักนิรันดร์ เป็นอนาคตที่ไม่เกรงกลัวอดีตอีกต่อไป
การโกหกนิรันดร์ การสูญเสียนิรันดร์ นั่นเป็นของขวัญอันแท้จริงที่เรามอบให้กับเวร์แคลส์ท ไม่มีทางที่แผ่นดินนี้จะมีราชากับราชินีที่แย่ไปกว่านั้นแล้ว
เวร์แคลส์ททิ้งอดีตเอาไว้เบื้องหลังแล้ว ทั้งอดีตของมาลาไค อดีตของข้า มันขอบคุณเจ้า เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ มันรักเจ้า
ข้าอยาก ข้าอยาก ข้าอยาก... อยากทำเช่นนั้นได้เช่นกัน
— เวร์แคลส์ท |
— D01a.ogg |
— D01a2.ogg |
— D01b.ogg |
— D01c.ogg |
— D01d.ogg |
— D01e.ogg |
— D02a.ogg |
— D02b.ogg |
— D02c.ogg |
— D02d.ogg |
— Goodbye_01.ogg |
— Goodbye_02.ogg |
— Goodbye_03.ogg |
— Goodbye_04.ogg |
— Goodbye_05.ogg |
— Goodbye_06.ogg |
— Goodbye_07.ogg |
— Dialla_Greeting_01.ogg |
— Dialla_Greeting_02.ogg |
— Dialla_Greeting_03.ogg |
— Dialla_Greeting_04.ogg |
— Dialla_Greeting_05.ogg |
— Dialla_Farewell_01.ogg |
— Dialla_Farewell_02.ogg |
— Dialla_Farewell_03.ogg |
— Dialla_Farewell_04.ogg |
— Dialla_Farewell_05.ogg |
— Dialla_Farewell_06.ogg |
— WitheredDialla_Greeting_01.ogg |
— WitheredDialla_Greeting_02.ogg |
— WitheredDialla_Greeting_03.ogg |
— WitheredDialla_Greeting_04.ogg |
— WitheredDialla_Greeting_05.ogg |
— WitheredDialla_Greeting_06.ogg |
— WitheredDialla_Farewell_01.ogg |
— WitheredDialla_Farewell_02.ogg |
— WitheredDialla_Farewell_03.ogg |
— WitheredDialla_Farewell_04.ogg |
— WitheredDialla_Farewell_05.ogg |
— WitheredDialla_Farewell_06.ogg |
