กองสำรวจผู้สาบสูญ
MasterQuest
Act: 6
แดนนิก​ได้​ขอ​ให้​คุณ​ช่วย​เหลือ​ชาวคาลเกอร์​ใน​การ​เปิด​แผ่น​ดิน​หา​ชะตา​กรรม​ของ​กอง​สำรวจ​ที่มา​ยัง​เวร์แคลส์ท​แต่​กาล​ก่อน ค้นหา​บันทึก​คาลเกอร์​ดึกดำบรรพ์​ทั้งหลาย​แล้ว​มา​คืนให้​กับ​เขา​เพื่อ​ทำการ​แปล
The Lost Expedition
#ชื่อ
1ค้นหาบันทึกคาลเกอร์ดึกดำบรรพ์ทั้งหลาย
แดนนิก​ได้​ขอ​ให้​คุณ​ช่วย​เหลือ​ชาวคาลเกอร์​ใน​การ​เปิด​แผ่น​ดิน​หา​ชะตา​กรรม​ของ​กอง​สำรวจ​ที่มา​ยัง​เวร์แคลส์ท​แต่​กาล​ก่อน ค้นหา​บันทึก​คาลเกอร์​ดึกดำบรรพ์​ทั้งหลาย​แล้ว​มา​คืนให้​กับ​เขา​เพื่อ​ทำการ​แปล
  • ค้นหา​บันทึก​คาลเกอร์​ดึกดำบรรพ์​ทั้ง​หลาย​ใน​สถาน​ที่​สำรวจ​ต่างๆ
  • 2เก็บ​บันทึก​คาลเกอร์​ดึกดำบรรพ์
    เก็บ​บันทึก​คาลเกอร์​ดึกดำบรรพ์ แล้ว​นำ​มัน​ไป​คืนให้​กับ​แดนนิก​เพื่อ​ทำการ​แปล
  • เก็บ​บันทึก​คาลเกอร์​ดึกดำบรรพ์
  • 3ค้นหาเพลิงทริสเกียล
    คุณ​ได้​ค้น​พบ​เรื่อง​ราว​ทั้งหมด​เกี่ยว​กับ​ชาว​คาลเกอร์​ดึกดำบรรพ์​ใน​เวร์แคลส์ท​แล้ว ค้นหา​เพลิง​ทริส​เกียล ซึ่ง​น่า​จะ​อยู่​ที่​หลุม​ฝัง​ศพ​สุดท้าย​ของ​หนึ่ง​ใน​มหา​วีรชน​ทั้ง​สี่​ของ​พวก​เขา
  • ค้นหา​เพลิง​ทริสเกียล​ใน​สถาน​ที่​สำรวจ
  • NPC:
  • แดนนิก กวีนักรบ ผู้สุดท้ายที่วินาศ ตอนที่ 5: กาล​นั้น​เธอ​ลุก​ขึ้น ออก​ไป​จาก​กำแพง เก็บ​เกี่ยว​ความ​ตาย​จาก​พวก​ภัย​สยอง​ยาม​ค่ำคืน​ด้วย​การ​ตวัด​เคียว​ของ​เธอ พวก​มัน​ไม่​อาจ​ต้านทาน​ความ​อาจหาญ​ของ​เธอ​ได้ เธอ​เรียก​หา​พวก​เรา "​ข้า​จะ​ไม่​หยุด​พัก​จนกว่า​ไอ้​พวก​ชั่ว​ช้า​พวก​นี้​จะ​ตาย​สิ้น​!"

    พวก​เรา​บาง​คน​เชื่อ​ว่า​เธอ​สามารถ​ฆ่า​อสุรกาย​ทุก​ตัว​ใน​แผ่น​ดิน​ที่​ถูก​ทอด​ทิ้ง​แห่ง​นี้​ได้ แต่​คน​อื่นๆ ไม่​ได้​มอง​อะไร​ใน​แง่​ดี​เช่น​นั้น หาก​วอราน่า​ไม่​กลับ​มา พวก​เขา​ยัง​มี​ทางออก​อีก​ทาง​หนึ่ง ซึ่ง​เป็น​ทางออก​ที่​พวก​เรา​ไม่​กล้า​ออก​ไป​ตั้งแต่​แรก มัน​เป็น​ทางออก​ที่​แฝง​อยู่​ใต้​แผ่น​ดิน เก่า​แก่​ยิ่ง​กว่า​ผู้​ที่​ชรา​ที่สุด​... เรา​จะ​ต้อง​รักษา​ความ​หวัง​เอา​ไว้ นี่​ไม่ใช่​จุดจบ​ของ​กลุ่ม​ชน​ของ​เรา​ใน​แผ่น​ดิน​นี้ แม้​ราตรี​จะ​บังเกิด แต่​รุ่งอรุณ​ย่อม​ตาม​มา​เสมอ
  • แดนนิก กวีนักรบ ผู้สุดท้ายที่วินาศ ตอนที่ 5: กาล​นั้น​เธอ​ลุก​ขึ้น ออก​ไป​จาก​กำแพง เก็บ​เกี่ยว​ความ​ตาย​จาก​พวก​ภัย​สยอง​ยาม​ค่ำคืน​ด้วย​การ​ตวัด​เคียว​ของ​เธอ พวก​มัน​ไม่​อาจ​ต้านทาน​ความ​อาจหาญ​ของ​เธอ​ได้ เธอ​เรียก​หา​พวก​เรา "​ข้า​จะ​ไม่​หยุด​พัก​จนกว่า​ไอ้​พวก​ชั่ว​ช้า​พวก​นี้​จะ​ตาย​สิ้น​!"

    พวก​เรา​บาง​คน​เชื่อ​ว่า​เธอ​สามารถ​ฆ่า​อสุรกาย​ทุก​ตัว​ใน​แผ่น​ดิน​ที่​ถูก​ทอด​ทิ้ง​แห่ง​นี้​ได้ แต่​คน​อื่นๆ ไม่​ได้​มอง​อะไร​ใน​แง่​ดี​เช่น​นั้น หาก​วอราน่า​ไม่​กลับ​มา พวก​เขา​ยัง​มี​ทางออก​อีก​ทาง​หนึ่ง ซึ่ง​เป็น​ทางออก​ที่​พวก​เรา​ไม่​กล้า​ออก​ไป​ตั้งแต่​แรก มัน​เป็น​ทางออก​ที่​แฝง​อยู่​ใต้​แผ่น​ดิน เก่า​แก่​ยิ่ง​กว่า​ผู้​ที่​ชรา​ที่สุด​... เรา​จะ​ต้อง​รักษา​ความ​หวัง​เอา​ไว้ นี่​ไม่ใช่​จุดจบ​ของ​กลุ่ม​ชน​ของ​เรา​ใน​แผ่น​ดิน​นี้ แม้​ราตรี​จะ​บังเกิด แต่​รุ่งอรุณ​ย่อม​ตาม​มา​เสมอ
  • ทูเจน นักต่อราคา การปราชัยของเออห์เทร็ด: จาก​ที่​เจ้า​ได้​พบ ขณะ​ที่​วอราน่า​ยืน​หยัด​สู้​จน​ตัว​ตาย กลุ่ม​ชน​ที่​เหลือ​ของ​เรา​ใน​เวร์แคลส์ท​พยายาม​หลบ​หนี​ผ่าน​สถาน​ที่​แห่ง​หนึ่ง​ที่​มี​พลัง เออห์เทร็ด​รอ​พวก​เขา​อยู่​ตรง​นั้น​... แล้ว​เรา​ก็​รู้​แล้ว​ว่า​ตอน​นั้น​เกิด​อะไร​ขึ้น เขา​เอง​ก็​แพ้​พ่าย​ให้​กับ​ความ​คลั่ง​ที่​บังเกิด​มลทิน​เช่น​กัน เขา​คง​สังหาร​พวก​เขา​ทุก​คนใน​เขต​นั้น แต่​ข้า​ก็​หวัง​ว่า​บาง​คน​จะ​ฝ่า​เขา​แล้ว​หนี​ไป​ได้

    แต่​ข้า​ก็​มี​คำถาม​หนึ่ง​ที่​คาใจ​: เออห์เทร็ด​เป็น​คน​แรก​ที่​ประกาศ​ว่า​มณี​นั้น​เป็น​ของ​ที่​ไม่​สะอาด จาก​คำ​บอก​เล่า​ที่​เรา​พบ เขา​ไม่​เคย​ใช้​มณี​เหล่า​นั้น​เลย แล้ว​เขา​เสีย​สติ​ไป​ได้​ยัง​ไง​? เขา​พบเห็น​อะไร​ถึง​เสีย​สติ​ไป​แบบ​นี้?
  • ทูเจน นักต่อราคา วอราน่า: เรื่อง​ราว​ของ​วอราน่า​แห่ง​เคียว​ดำ​นั้น​เสร็จ​สมบูรณ์​แล้ว เธอ​ตาย​ไป​เหมือน​กับ​ที่​เธอ​ใช้​ชีวิต​: ด้วย​การ​ทำ​สงคราม​นั่นเอง ใน​ฐานะ​ผู้​ที่​สืบ​เชื้อ​สาย​มา​จาก​แอนเนสต์ ลูกสาว​ของ​วอราน่า เรื่อง​ราว​นี้​จะ​เติม​ช่อง​โหว่​ที่​หาย​ไป​ใน​เชื้อ​สาย​ของ​ข้า เมื่อ​เรา​กลับ​บ้าน คาลเกอร์​ย่อม​ต้อง​ได้​รู้​ว่า​วอราน่า​ตาย​อย่าง​มี​เกียรติ ด้วย​การ​ก่อ​ศึก​กับ​อสุรกาย​ทั้ง​ทวีป​ด้วย​ตัว​เอง

    เรา​จะ​ไม่​พูด​ถึง​ส่วน​ที่​เธอ​กลาย​เป็น​สิ่ง​มี​ชีวิต​ชั่ว​ช้า​ที่​เป็น​อมตะ​นะ เข้าใจ​ไหม​?
  • ทูเจน นักต่อราคา วอราน่า: กลุ่ม​ชน​ของ​เรา​เผชิญ​กับ​ความ​ตาย​ใน​เวร์แคลส์ท​แห่ง​นี้ ใจ​ข้า​ก็​อยาก​จะ​เชื่อ​ว่า​วอ​รา​น่า​เผชิญ​หน้า​กับ​ทวีป​บ้าๆ ทั้ง​ทวีป​ด้วย​ตัว​เธอ​เอง แต่​เรา​ก็​อยู่​ตรง​นี้ อสุรกาย​ก็​ยัง​อยู่ เรา​ทั้ง​คู่​ก็​คง​รู้​ว่า​เธอ​ไม่​ได้​ชนะ แต่​กลุ่ม​ชน​ของ​เรา​พยายาม​หนี​ผ่าน​ถ้ำ​ไป​น่ะ​เหรอ? เรา​ต้องหา​เรื่อง​ราว​ที่​เหลือ​ให้​พบ!
  • 4เข้าหา​เพลิง​ทริสเกียล
    เข้าหา​เพลิงทริสเกียล แล้ว​เก็บ​มัน​ไป​ให้​กับ​กลุ่ม​ชาว​คาลเกอร์
  • เข้าหา​เพลิง​ทริสเกียล
  • 5สยบออลรอธ
    เพลิงทริสเกียล​ได้​ชุบ​ชีวิต​ออลรอธ​ผู้​มืดมน หัวหน้า​กอง​อัศวิน​ดวงตะวัน​ขึ้น​มา​จาก​ความ​ตาย ส่ง​เขา​ไป​สู่​สุคติ​เป็น​ครั้ง​สุดท้าย​เสีย
  • ส่ง​ออลรอธ​ไป​สู่​สุคติ
  • 6ค้นหาบันทึกคาลเกอร์ดึกดำบรรพ์ทั้งหลาย
    คุณ​ได้​สยบ​ออลรอธ​และ​ทำลาย​เพลิงทริสเกียล​ไป​แล้ว แต่​เรื่อง​ราว​ยัง​ไม่​ครบ​ถ้วน ค้นหา​บัน​ทึก​คาลเกอร์​ดึกดำบรรพ์​ทั้ง​หลาย แล้ว​นำ​มัน​มา​คืนให้​กับ​แดนนิก​เพื่อ​ทำการ​แปล
  • ค้นหา​บันทึก​คาลเกอร์​ดึกดำบรรพ์​ทั้ง​หลาย​ใน​สถาน​ที่​สำรวจ​ต่างๆ
  • NPC:
  • แดนนิก กวีนักรบ การปราชัยของออลรอธ: อย่า​บอก​คน​อื่นๆ ล่ะ​ว่า​เรา​ทำลาย​เพลิง​นั้น​ไป​แล้ว พวก​เขา​จะ​หมด​หวัง จุด​หมาย​ปลาย​ทาง​ของ​ภารกิจ​นี้​มัน​ไม่ใช่​เรื่อง​สำคัญ มัน​สำคัญ​ที่​การ​เดิน​ทาง​ระหว่าง​นั้น
  • ร็อก นักขาย การปราชัยของออลรอธ: แดนนิก​บอก​เรา​ว่า​เจ้า​ได้​เผชิญ​หน้า​กับ​ออลรอธ แล้ว​ร่วม​กัน​สยบ​เขา​ด้วย! มัน​ย่อม​เป็นการ​ต่อ​สู่​แห่ง​ยุค​สมัย​เป็น​แน่!

    แต่​ข้า​ยัง​สับสน​นัก หาก​เออห์เทร็ด​ไม่มี​เพลิงทริสเกียล คน​ที่​ขโมย​ไป​ก็​ต้อง​เป็น​ออลรอธ​สิ แต่​แดนนิก​อ้าง​ว่า​เพลิง​นั้น​ไม่​ได้​อยู่​กับ​ออลรอธ แล้ว​ถ้า​งั้น​... ใคร​เอา​เพลิง​นั่น​ไป​กัน​แน่? ใคร​เป็น​คน​เผา​เรือ​แล้ว​ล่อง​เรือ​หนี​ไป​ใน​วัน​สุดท้าย​ของ​หายนะ​นั่น​เล่า? มัน​มี​อะไร​แปลกๆ ข้า​ไม่​ชอบ​ความ​รู้สึก​นี้​เลย​เอ็กไซล์ มัน​เหมือน​เป็น​ลาง​ว่า​มี​ใคร​บาง​คน​ หรือ{บาง​สิ่ง​บาง​อย่าง​} ที่​เคลื่อน​ผ่าน​เหตุการณ์​เหล่า​นี้​ไป​โดย​ไม่​ทิ้ง​ร่อง​รอย​อะไร​ไว้... มัน​ทำให้​ข้า​นึก​ขึ้น​ได้​ว่า​เรา​มี​เพียง​เศษ​เสี้ยว​เล็ก​น้อย​ของ​ภาพ​ที่แท้​จริง ประวัติศาสตร์​ของ​เรา​นั้น​มัน​ก็​เป็น​สิ่ง​ที่​เรา​บอก​เล่า​ต่อ​กัน​และ​กัน เรา​ไม่​ได้ขุด​คุ้ย​จน​พบ​ความ​จริง{อันครบถ้วน} แต่​เรา​พบ​เพียง​ความ​จริง{ประการ​เดียว}เท่านั้น ข้า​รู้สึก​สะเทือน​ขวัญ ห่าง​ไกล​จาก​บรรพ​ชน​ของ​ข้า​ยิ่ง​นัก

    เรา​ทำได้​เพียง​ก้าว​ต่อ​ไป​เท่านั้น​แหละ​เพื่อน
  • 7เก็บ​บันทึก​คาลเกอร์​ดึกดำบรรพ์
    เก็บบันทึกคาลเกอร์ดึกดำบรรพ์ แล้วนำมันมาคืนให้กับแดนนิกเพื่อทำการแปล เพื่อ​ให้​คุณ​ทำการ​รวบรวม​เรื่อง​ราว​ของ​ชาว​คาลเกอร์​ให้​ครบถ้วน รวมถึง​เรื่อง​ราว​เบื้่อง​หลัง​การ​ที่​ออลรอธ​ได้​ครอบ​ครอง​เพ​ลิง​ทริส​เกีย​ล​ใน​ตอน​ท้าย​ที่สุด
  • เก็บ​บันทึก​คาลเกอร์​ดึกดำบรรพ์
  • 8กลับไปหาแดนนิกเพื่อรับคำแปล
    คุณ​ได้​พบ​กับ​บันทึกคาลเกอร์​ดึกดำบรรพ์ นำ​มัน​มา​คืนให้​กับ​แดนนิก​เพื่อ​รับ​ฟัง​คำ​แปล​ของ​เนื้อหา​ภายใน​เล่ม​ที่​หาย​สาบสูญ​มา​เนิ่น​นาน
  • กลับ​ไป​หา​แดนนิก​เพื่อ​รับ​ฟัง​คำ​แปล​ของ​บันทึก​คาลเกอร์​ดึกดำบรรพ์​ที่​คุณ​พบ
  • NPC:
  • แดนนิก กวีนักรบ การมาถึง ตอนที่ 1: เท้า​แรก​ที่​เหยียบ​ย่ำ​แผ่น​ดิน​นี้​ถูก​ขย้ำ​ขยี้​ไป​ด้วย​คม​เขี้ยว​ภาย​ใต้​ผืน​ทราย ไม่มี​ลาง​ร้าย​ใด​ที่​เห็น​ได้​ชัด​ไป​กว่า​นี้​อีก​แล้ว เรา​ได้​ฝ่า​เส้น​ทาง​อัน​โหด​เหี้ยม​ไป​ตาม​ผืน​ทราย ขับ​ไล่​เดรัจฉาน​ใต้​น้ำ แต่​กลับ​พบ​ผี​สยอง​ที่​เดิน​ลาก​เท้า​ใน​หมู่​ไม้ เรา​เสีย​เลือด​เนื้อ​ไป​ทุก​ย่าง​ก้าว
  • แดนนิก กวีนักรบ การมาถึง ตอนที่ 2: ใน​คืน​ที่​เจ็ด เมฆ​อัน​มืดมน​นั้น​จาก​ไป แล้ว​ดวงดาว​ทรง​โปรด​ของ​เรา​ก็​ปรากฏ ออลรอธ​ปัก​เพลิง​ทริสเกียล​ไว้​ตรง​กลาง​ปราการ​ของ​เรา พิธีกรรม​ม่าน​พลัง​เสร็จ​สิ้น เรา​รู้สึก​ปลอดภัย​ขึ้น​มา​เล็ก​น้อย จาก​ตรง​นั้น ทุก​อย่าง​ก็​เติบโต เหมือน​กับ​ดอกไม้​ที่​เบ่ง​บาน​ภาย​ใต้​เงา​ไม้​นั่นเอง
  • แดนนิก กวีนักรบ การมาถึง ตอนที่ 3: เมื่อ​กอง​อัศวิน​ดวงตะวัน​เดิน​ทาง​ลึก​เข้าไป​ใน​เกาะ เรา​พบ​ซาก​อารยธรรม​จักรวรรดิ​อัน​ยิ่ง​ใหญ่​ทัดเทียม​กับ​บ้าน​เกิด​ของ​เรา มี​ศพ​มากมาย​ที่​ไหม้​เกรียม แต่​มี​ศพ​อีก​มากมาย​ที่​ไม่​ยอม​ตาย หลาย​ต่อ​หลาย​ศพ​นั้น​ประดับ​ประดา​ไป​ด้วย​มณี​อัน​ส่อง​ประกาย​ที่​ดึงดูด​สายตา​และ​เพรียก​หา​เรา พวก​สิ่ง​ชั่ว​ช้า​เหล่า​นี้​ที่​ยัง​เดิน​ได้​มัก​มี​มณี​เหล่า​นั้น​ฝัง​ใน​อวัยวะ​พวก​เขา เออห์เทร็ด​สังเกต​เห็น จึง​ประกาศ​ว่า​คริสตัล​เหล่า​นี้​เป็น​ของ​ไม่​สะอาด ไม่มี​ใคร​สัก​คนใน​หมู่​พวก​เรา​ที่​ต้องการ​แย้ง
  • แดนนิก กวีนักรบ การมาถึง ตอนที่ 4: กอง​ทอง​เป็น​ภูเขา​กระจัดกระจาย​ไป​ทั่ว​ซาก​จักรวรรดิ โดย​มัก​ถูก​คุ้มครอง​จาก​เหล่า​มณี​ชน​ที่​อันตราย​และ​ประดับ​ประดา​อย่าง​หรูหรา​ยิ่ง แม้​พวก​เขา​จะ​มี​สภาพ​เป็น​อสุรกาย แต่​พวก​ชนชั้น​สูง​กับ​นักบวช​เหล่า​นี้​ยัง​ตระเวน​รอบ​ทรัพย์​สมบัติ​เหล่า​นี้ ไม่​ยอม​ปล่อย​ให้​สิ่ง​ที่​มี​ค่า​กว่า​ชีวิต​ของ​พวก​เขา​หลุด​รอด​ไป​จาก​เงื้อม​มือ​เป็น​อัน​ขาด พวก​เขา​ไม่​ได้​ตาย​ไป​ตาม​ถนน​เหมือน​กับ​เหล่า​ผู้​ที่​พยายาม​หลบ​หนี พวก​เขา​ได้​ล็อก ปิดตาย​วิหาร​ของ​พวก​เขา​เอา​ไว้ ปิดตาย​พวก​เขา​เอา​ไว้​ใน​สุสาน​ของ​ตัว​เอง
  • แดนนิก กวีนักรบ การมาถึง ตอนที่ 5: เหล่า​ชนชั้น​สูง​แห่ง​อัทซาล​ได้​เปิด​ทาง​น้ำ​ของ​พวก​เขา แล้ว​ตั้งใจ​ลง​น้ำ​ให้​จม​น้ำตาย​กัน​ไป​เอง ไม่​ได้​ทำ​ด้วย​ความ​เมตตา​ใดๆ แต่​ทำ​ด้วย​ความ​เย้ย​หยัน​ต่อ​ผู้​ที่​คิด​จะ​ปล้น​สะดม​พวก​เขา​ใน​อนาคต นี่​เป็น​จักรวรรดิ​ที่​ถูก​ปกครอง​โดย​คน​สิ้น​สติ พวก​เขา​เย้ย​หยัน​ได้​สำเร็จ เพราะ​เรา​ไม่​สามารถ​ถ่าย​น้ำ​อัน​แสน​อันตราย​พวก​นี้​ได้ และ​ทรัพย์​สมบัติ​ของ​พวก​เขา​หาย​ไป​ตลอด​กาล แต่​ว่า​เมือ​งอื่นๆ ก็​เป็น​แหล่ง​ความ​มั่งมี​มหาศาล​ที่​หา​ได้​อย่าง​เชื่อง​ช้า​และ​มั่นคง
  • แดนนิก กวีนักรบ ลางร้าย ตอนที่ 1: เรา​ไม่มี​ทาง​ตีความ​ความ​หมาย​ที่แท้​จริง​ของ​ลาง​ร้าย​นั้น​ได้ แต่​ไม่มี​ใคร​ปฏิเสธ​ได้​ว่า​มัน​เคย​เกิด​ขึ้น​มา​ก่อน แผ่น​ดิน​สั่น​สะเทือน เมฆ​ใน​ยาม​ราตรี​จาก​ลา ผู้คน​สั่น​เทา​และ​หลบ​หนี ร่อง​รอย​ดวงดาว​ทอด​ผ่าน​ไป​ทั่ว​ฟาก​ฟ้า ตกลง​มา​เป็น​ไฟ​เผา​ป่า​ของ​เรา แล้ว​ดวงตะวัน​สี​เลือด​ก็​ปรากฏ​บน​ฟาก​ฟ้า มัน​สว่าง​เสีย​จน​ดวง​จันทร์​เสี้ยว​กลาย​เป็น​จันทร์​เต็ม​ดวง​สี​แดง​ก่ำ
  • แดนนิก กวีนักรบ การตั้งรกราก ตอนที่ 1: กษัตริย์​แคดิแกน​ที่​สาม​มอง​ว่า​แผ่น​ดิน​ใหม่​กับ​สมบัติ​ใหม่​นี้​เป็น​รางวัล​สาธารณะ​ที่​ใคร​ก็​เข้า​มา​ครอบ​ครอง​ได้ เหล่า​ช่าง​ฝีมือ​มา​ถึงที่​นี่​ก่อน ตาม​มา​ด้วย​เรือ​ที่​เต็ม​ไป​ด้วย​พ่อค้า​กับ​อิสร​ชน แล้ว​พวก​ผู้​หญิง​กับ​เด็กๆ ก็ตาม​มา พอ​ถึง​ปี​ที่​สาม ก็​เกิด​เป็น​หมู่บ้าน​จัด​ตั้ง​แห่ง​แรก​ขึ้น ทุก​อย่าง​นั้น​รุ่งเรือง​ตราบ​ใด​ที่​เพลิง​ทริสเกียล​เจิด​จ้า แต่​ใน​ไม่​ช้า​ก็​มี​พวก​เรา​มาก​เกิน​กว่า​ที่​มัน​จะ​คุ้มครอง​ได้​หมด
  • แดนนิก กวีนักรบ การตั้งรกราก ตอนที่ 2: เหล่า​ทหาร​รับจ้าง​เคียว​ดำ​ภาย​ใต้​การนำ​ของ​วอราน่า​ได้​คิดค้น​กลยุทธ์​ใน​การ​ปกป้อง​และ​การ​สังหาร ซึ่ง​ช่วย​ขยาย​อาณาเขต​ที่​เรา​สามารถ​คุ้มครอง​ได้ ระยะ​ห่าง​นั้น​ถือ​เป็น​เรื่อง​สำคัญ คน​ของ​เธอ​ถือ​หน้า​ไม้​อยู่​ด้าน​หลัง​กำแพง​อัน​แข็งแกร่ง สังหาร​ภัย​สยอง​ได้ที​ละ​ตัว ฉีก​ทึ้ง​พวก​มัน​เป็น​ชิ้น​เล็ก​ชิ้น​น้อย​จน​ไม่​สามารถ​เคลื่อนไหว​ได้​อีก​ต่อ​ไป เรา​กล้า​ที่​จะ​เชื่อ​ว่า​เรา​สามารถ​คุม​ทวีป​ที่​ถูก​ทอด​ทิ้ง​ได้​ด้วย​วิธี​การ​อัน​ธรรมดา​และ​เรียบ​ง่าย​เช่น​นี้ โดย​มี​การ​จัด​ตั้ง​หมู่บ้าน​อีก​สิบ​แห่ง​ใน​ปี​นั้น
  • แดนนิก กวีนักรบ การตั้งรกราก ตอนที่ 3: เริ่ม​มี​การ​ค้าขาย​กับ​ชาย​เกาะ​กับ​ชาว​เขา​ตาม​เส้น​ทาง​อัน​แสน​ไกล ถึง​แม้​เรา​จะ​ไม่​ใช้​ภาษา​ร่วม​กัน และ​ไม่​สามารถ​เข้า​อก​เข้าใจ​กัน​ได้ แต่​ข้า​ได้​บันทึก​เพลง​ของ​ชาว​เกาะ​เอา​ไว้​เพื่อ​ทำการ​ตีความ​ใน​ภาย​หลัง และ​ข้า​ได้​พบ​กับ​ผู้​รอด​ชีวิต​จาก​จักรวรรดิ​ที่​ล่ม​สลาย​ใน​หมู่​ชาว​เขา​อีก​ด้วย
  • แดนนิก กวีนักรบ การตั้งรกราก ตอนที่ 4: ผู้​รอด​ชีวิต​จาก​จักรวรรดิ​ที่​ล่ม​สลาย​มิได้​มี​มณี​ที่​เรา​ได้​พบ​เจอ​ใน​หมู่​ศพ​เดิน​ลาก​เท้า เมื่อ​ข้า​วาด​รูป​มณี​ลง​ไป​ใน​ดิน ก็​บังเกิด​ความ​แตก​ตื่น​ขึ้น เรา​ถูก​ขับ​ไล่​จาก​ภูเขา เมื่อ​พระองค์​ทรง​ได้ยิน​เช่น​นี้ กษัตริย์​แคดิแกน​ที่​สาม​จึง​สั่ง​ห้าม​คริสตัล​เหล่า​นี้​อย่าง​เป็น​ทางการ และ​ไม่มี​การ​เก็บ​หรือ​ขนส่ง​มณี​เหล่า​นั้น​ไป​ยัง​บ้าน​เกิด​อีก​ต่อ​ไป
  • แดนนิก กวีนักรบ ความมืดมาเยือน ตอนที่ 1: พอ​ถึง​กาล​ที่​กษัตริย์​แค​ดิ​แกน​ที่​สี่​ทรง​ครอง​ราชย์​ใน​บ้าน​เกิด เรา​ก็​มี​หมู่บ้าน​มา​มาก​เกิน​ที่​จะ​นับ เหล่า​ผู้​ขัด​แย้ง ผู้​ที่​สังคม​รังเกียจ ฝ่าย​ศาสนา กับ​กลุ่ม​ชน​ผู้​สาบสูญ​ต่าง​เดิน​ทาง​มาส​ร้าง​ชีวิต​ใหม่​ใน​แผ่น​ดิน​ใหม่​แห่ง​นี้ โดยที่​พวก​เขา​ไม่​ต้องการ​ตอบ​รับ​ต่อ​เหล่า​อัศวิน และ​กลุ่ม​เมือง​ชาย​ขอบ​รอบ​นอก​เหล่า​นั้น​เป็นก​ลุ่ม​แรก​ที่​ได้​พบ​กับ​ภัย​สยอง​ใหม่ พวก​เขา​เผชิญ​กับ​ภัย​เหล่า​นี้​อย่าง​เงียบ​งัน เพราะ​พวก​เขา​ไม่​อาจ​ยอมรับ​ต่อ​คนนอก​ว่า​กำลัง​เผชิญ​กับ​ภยันตราย​ที่​ไม่​อาจ​พิชิต​ได้​ด้วย​ตนเอง
  • แดนนิก กวีนักรบ ความมืดมาเยือน ตอนที่ 2: บุรุษ​สตรี​ที่​ล้ม​ตาย​ตรง​ชาย​ขอบ​กลาย​เป็นเดรัจฉาน​ผู้​คืบ​คลาน​อยู่​ใน​ความ​มืด​มิด เพลิงทริสเกียล​ไม่​ได้​ลบล้าง​คำ​สาป​ออก​ไป​จาก​แผ่น​ดิน​นี้ เพียง​แต่​กำราบ​มัน​ไว้​ชั่วคราว​เท่านั้น ความ​ตาย​ของ​กลุ่ม​ชน​ของ​เรา​ทำให้​คำ​สาป​นั้น​แข็งแกร่ง​ขึ้น
  • แดนนิก กวีนักรบ ความมืดมาเยือน ตอนที่ 3: เหล่า​ผู้​ครอง​มนต์​ธรรมชาติ​ของ​เม็ดเว็ด​ประกาศ​ว่า​พวก​เขา​พบ​ลม​หายใจ​หรือ​ไอ​ที่​ออก​มา​จาก​คน​หนึ่ง​ยาม​วางวาย ซึ่ง​จะ​มอง​เห็น​ก็​ต่อ​เมื่อ​เขา​สิ้นลม​ใกล้​กับ​มณี​ต้อง​ห้าม​เพียง​เท่านั้น ใน​ยาม​ที่​มณี​นั้น​ดึงดูด​ไอ​นั้น​ไป เม็ดเว็ด​ประกาศ​ว่า​ทุก​คน​ย่อม​มี​แก่น​แท้​บาง​อย่าง​ที่​ยัง​ไม่​เป็น​ที่​เข้าใจ ด้วย​เหตุ​นี้ เออห์เทร็ด​จึง​ประกาศ​ว่า​เขา​เป็น​ผู้​นอกรีต และ​ทำการ​เนรเทศ​ภาคี​ของ​เขา​ไป​สู่​ชาย​ขอบ เม็ดเว็ด​ได้​ชดใช้​ด้วย​ทรัพย์​อย่าง​หนัก​เพื่อ​ละเว้น​การ​เนรเทศ​ครั้ง​นี้ ประเด็นนี้​จึง​ถือว่า​จบลง​ด้วย​ดี
  • แดนนิก กวีนักรบ ความมืดมาเยือน ตอนที่ 4: ใน​ฤดู​หนาว​ของ​ปี​นั้น กองคาราวาน​กับ​เหล่า​ผู้​วิ่ง​ที่​ถูก​ส่ง​ไป​สู่​ชาย​ขอบ​นั้น​ไม่​ได้​กลับ​มา​อีก ออลรอธ​ส่ง​กอง​อัศวิน​ดวงตะวัน​ผ่าน​ป่า​และ​ภูเขา​อัน​หนาว​เหน็บ​เพื่อ​ออก​ตาม​หา​พวก​เขา แล้ว​ก็​พบ​ว่า​เหล่า​กลุ่ม​ที่​ออก​ไป​สู่​ชาย​ขอบ​ได้​สูญ​เสียคน​จำนวน​มาก และ​ได้​พบ​กับ​ภัย​สยอง​ที่​ไม่​เคย​พบ​เจอ​มา​ก่อน
  • แดนนิก กวีนักรบ ความมืดมาเยือน ตอนที่ 5: ออลรอธ​กับ​กอง​อัศวิน​ของ​เขา​ได้​ถอย​ออก​มา​จาก​ชาย​ขอบ แล้ว​จุด​ไฟ​สู่​ป่า​แห่ง​นั้น เพลิง​ไฟ​ขนาด​มหาศาล​ได้​ลุกลาม​จาก​แม่น้ำ​ทาง​ตอน​ใต้​ไป​จนถึง​ผืน​ทราย​ทาง​ตอน​เหนือ ไม่มี​ใคร​พูด​ถึง​เหตุผล​ที่​กระทำ​รุนแรง​เช่น​นี้ เมื่อ​เขา​กลับ​มา ออ​ล​รอธ​ได้​ขยาย​อิทธิพล​ของ​เพลิงทริสเกียล ถึง​แม้​ม่าน​พลัง​แสง​ดารา​จะ​อ่อนแอ​กว่า​เดิม​เมื่อ​ปกป้อง​อาณาเขต​ขนาด​ใหญ่ แต่​มัน​ก็​เป็น​เรื่อง​จำเป็น​ใน​การ​ปกป้อง​หมู่บ้าน​เหล่า​นั้น ออลรอธ​ผู้​หาญ​กล้า​ได้​ปลีก​วิเวก​ไป​อย่าง​บ่อย​นัก และ​ถูก​ขนาน​นาม​ว่า​เป็น​ออลรอธ​ผู้​มืดมน
  • แดนนิก กวีนักรบ บันทึกของออลรอธ ตอนที่ 1: นี่​เป็น​ฤดู​ใบไม้​ผลิ​ที่​ชั่ว​ช้า​สิ้น​ดี! ใน​คืน​เดือน​มืด ไอ้​ปีศาจ​ตา​เปล่า​ได้​พราก​คน​ของ​เรา​ไป​อีก​คน คราว​นี้​เป็น​หญิง​สาว​ที่​มี​กำหนด​ว่า​จะ​ฝึก​เป็น​นักรบ​เมื่อ​เธอ​ผ่าน​พิธี​ที่​สอง หลาย​ต่อ​หลาย​คน​ได้​แพ้​พ่าย​ให้​กับ​ภัย​สยอง​ใน​แผ่น​ดิน​ต้อง​สาป​แห่ง​นี้​ใน​ยุค​แรก​เริ่ม แต่​ข้า​เชื่อ​ว่า​เรา​ได้​กำราบ​ความ​มืด​มิด​ได้​ด้วย​พิธี​ชำระ​ล้าง​ของ​เรา​แล้ว

    ข้า​คิด​ผิด การ​ปลูก​อาหาร​ที่​ไม่มี​พิษ​นั้น​ไม่​เหมือน​กับ​การ​รักษา​ความ​ปลอดภัย​ให้​กับ​พวก​พันธุ์​มืด มัน​เหมือน​กับ​ว่า​แผ่น​ดิน​ต้อง​สาป​นี้​เรียน​รู้​จาก​ชัยชนะ​ของ​เรา แล้ว​บิดเบือน​พวก​เดรัจฉาน​ใน​แนว​ทาง​ใหม่ๆ ที่​เอาชนะ​การ​ป้องกัน​ของ​เรา​ได้
  • แดนนิก กวีนักรบ บันทึกของออลรอธ ตอนที่ 2: เม็ดเว็ด​กับ​เหล่า​ผู้​ครอง​มนต์​ธรรมชาติ​ได้​คิดค้น​ยุทธวิธี​การ​ศึก​ใหม่​ขึ้น​มา ซึ่ง​เป็น​กลยุทธ์​ที่​ศาสนา​ของ​เขา​สั่ง​ห้าม​เอา​ไว้ เขา​ได้​สังเกต​ว่า​ภัย​สยอง​เหล่า​นี้​มี​ศักยภาพ​ที่​จะ​เติบโต​และ​เปลี่ยนแปลง​อย่าง​รวดเร็ว​มา​โดย​ตลอด และ​เขา​เสนอ​ว่า​เรา​อาจ​ทำ​พลาด​ใน​การ​ทำ​ภารกิจ​ไม่​เสร็จ​สมบูรณ์

    เมื่อ​เรา​กวาดล้าง​พวก​เวอร์นิคูเลีย​ทั้งหมด เว้น​แต่​พวก​ที่​แข็งแกร่ง​ที่สุด พวก​แข็งแกร่ง​ที่​อยู่​รอด​ก็​ขยาย​พันธุ์​ต่อ​ไป​ได้ พร้อม​สืบทอด​ความ​อันตราย​ของ​มัน​ต่อ​ไป หาก​เรา​จะ​ครอง​ชัยชนะ​อย่าง​แท้จริง​แล้ว​ปกป้อง​หมู่บ้าน​ที่​กระจาย​ตัว​ขึ้น​ไป​ทุกที เรา​จะ​ต้อง​กำจัด​ให้​สิ้น​ไป​ทุก​สาย​พันธุ์ เรา​จะ​ต้อง​ตัด​ชิ้น​ส่วน​หนึ่ง​ของ​อวัยวะ​ออก​ไป​โดย​สิ้น​เชิง หาก​เรา​ทำได้​น้อย​ไป​กว่า​นั้น เรา​ย่อม​เร่ง​ให้​หายนะ​เข้า​ใกล้​ขึ้น​มา​ทุกที
  • แดนนิก กวีนักรบ บันทึกของออลรอธ ตอนที่ 3: พวกวอร์นิคูเลีย​ถูก​ล้าง​บาง​สิ้น​ไป​หมด​แล้ว พวก​มัน​จะ​ไม่​ทำให้​แผ่น​ดิน​นี้​แปด​เปื้อน​ไป​ด้วย​พิษ​ร้าย​ของ​มัน​อีก​ต่อ​ไป ถึง​แม้​จะ​มี​พวก​พันธุ์​มืด​อื่นๆ อีก​มากมาย​ที่​เฝ้า​รอ​ใน​ความ​มืด​ของ​แผ่น​ดิน​ต้อง​สาป​แห่ง​นี้ แต่​ชัยชนะ​เล็ก​น้อย​ก็​ยัง​ถือ​เป็น​ชัยชนะ อัศวิน​ของ​ข้า​กับ​กลุ่ม​คน​ของ​วอราน่า​นั้น​แข็งแกร่ง​พอ​จน​ไม่มี​ใคร​ล้ม​ตาย​ไป​ใน​การ​เผา​ป่า​กับ​พุ่ม​เตี้ย​จน​สิ้น วัน​นี้​เป็น​วัน​ดี​ที่​หา​ยาก เป็น​วัน​ที่​เรา​ไม่มี​เหตุ​ให้​ไว้อาลัย

    ข้า​กลับ​ไป​นึกถึง​หน้าที่​ที่​ยัง​ไม่​เสร็จ​สิ้น ปีศาจ​ตา​เปล่า​ตัว​นั้น​ไม่​เหมือน​กับ​ตัว​อื่น ข้า​จะ​ต้อง​ใช้​คบ​เพลิง​กับ​คม​ดาบ​ขจัด​ให้​มัน​หาย​ไป​จาก​โลก​ใบ​นี้
  • แดนนิก กวีนักรบ บันทึกของออลรอธ ตอนที่ 4: เหล่า​อัศวิน​ดวงตะวัน​ทั้ง​หลาย​ต่าง​ล้ม​ตาย​อยู่​ทั่ว​ป่า​เขา​จาก​การ​ออก​ตาม​หา​ปีศาจ​ตา​เปล่า ข้า​เอา​ดาบ​ฟัน​เข้าไป​ใน​คอ​ของ​มัน แต่​แผล​นั้น​ไม่​ทำให้​มัน​เลือด​ออก มัน​ไม่ใช่​สิ่ง​มี​ชีวิต มัน​กัด​กิน​ด้วย​ซี่​ฟัน​บน​แขน ไม่​ได้​กัด​กิน​เพื่อ​เอา​ตัว​รอด แต่​กัด​กิน​เพื่อ​ลิ้ม​รส​เสียง​กรีด​ร้อง​ของ​เหยื่อ​ของ​มัน ข้า​พบเห็น​ใน​ดวงตา​ทั้ง​สอง​อัน​ว่าง​เปล่า​ที่​อยู่​บน​หน้า​อัน​เน่า​เปื่อย​ของ​มัน มัน​... ยิ้ม​ให้​กับ​ข้า​... ใน​ยาม​ที่​มัน​กัด​กิน​อัศวิน​ลูกมือ​ของ​ข้า​จน​ขาด​เป็น​สอง​ท่อน

    เพลิง​มนุษย์​นั้น​ไม่​ช่วย​อะไร อาวุธ​มนุษย์​ไม่​ช่วย​ให้​เลือด​ออก ข้า​จำ​ต้อง​คิดถึง​ทางออก​ต้อง​ห้าม เม็ดเว็ด​กับ​เหล่า​ผู้​ครอง​มนต์​ธรรมชาติ​ของ​เขา​ต่าง​ทอด​ทิ้งหลัก​การ​อัน​เป็น​แก่น​แท้​ของ​พวก​เขา​เพื่อ​ให้​เอา​ตัว​รอด​ได้ ข้า​เอง​ก็​ต้อง​ทำ​เช่น​กัน เหล่า​ชาว​เขา​เคย​เตือน​ข้า​เรื่อง​มณี​ที่​นำ​มา​ซึ่ง​พลัง แต่​ว่า​ข้า​ไม่มี​ทาง​เลือก​อีก​ต่อ​ไป...
  • แดนนิก กวีนักรบ บันทึกของออลรอธ ตอนที่ 5: ช่าง​เบิก​บาน​! ช่าง​ตรึง​ใจ​ยิ่ง​นัก​! ข้า​เดิน​ทาง​ไป​ใน​ค่ำคืน​เพียง​ลำพัง โดย​ใส่​มณี​ต้อง​ห้าม​ไว้​ใน​ด้าม​ดาบ​ที่​เคย​ไร้​ประโยชน์ คราว​นี้​ข้า​กลับ​มา​พร้อม​กับ​หัว​ปีศาจ​นั่น แม้​มัน​จะ​ตาย​ด้วย​การ​แสยะ​ยิ้ม แต่​มัน​ก็​ถูก​พิชิต​แล้ว มณี​เม็ด​นั้น​ลุก​โชน​ไป​ด้วย​แสง​สว่าง​จาก​โทสะ​ของ​ข้า เสก​เอา​ลำแสง​ดารา​ที่​ทำให้​การ​ฟัน​ที่​คลาด​เป้า​ให้​กลาย​เป็นการ​ฟาด​ฟัน​อัน​สังหาร

    เรา​โง่​มา​ตลอด​ที่​ปฏิเสธ​พลัง​นี้ ความ​ผิด​พลาด​ของ​เรา​ทำให้​กลุ่ม​ชน​ของ​เรา​มากมาย​ต่าง​ต้อง​ทุกข์​ทรมาน เมื่อ​แสง​ตะวัน​ส่อง​มายัง​ยอด​ไม้ ข้า​จะ​สั่ง​ให้​เหล่า​กอง​อัศวิน​ดวงตะวัน​ที่​ยัง​เหลือ​รอด​ออก​ตามหา​มณี​ต้อง​ห้าม​พวก​นี้ มัน​ได้​เวลา​ที่​เรา​จะ​ยึด​แผ่น​ดิน​นี้ ทำให้​มัน​ปลอดภัย​ไป​ตลอด​กาล
  • แดนนิก กวีนักรบ สิ้นวัฏจักร ตอนที่ 1: ใน​ฤดู​ร้อน​ที่​กอง​อัศวิน​ดวงตะวัน​เริ่ม​ฝัง​เอา​มณี​ต้อง​ห้าม​เข้าไป​ใน​อาวุธ​กับ​ชุด​เกราะ​ของ​พวก​เขา เม็ดเว็ด​จาก​คณะ​ดรู​อิด​​วัฏจักร​ได้​ออก​มา​หา​กลุ่ม​ชน "​อดีตอนาคตกาล​นั้น​ถูก​บดบัง​ไป​เสีย​สิ้น บ่อ​มอง​กาล​ใน​แดน​นี้​มัก​จะ​แปด​เปื้อน​ไป​ด้วย​หมอก​สี​เลือด แต่​นี่​เป็น​เรื่อง​ใหม่ ใน​คืน​ที่​ออ​ล​รอธ​ออก​ไป​ตาม​ลำพัง ข้า​ไม่​อาจ​มอง​เห็น​อดีต​ได้​อีก ดัง​นั้น​เรา​จึง​ไม่​อาจ​ล่วง​รู้​ถึง​อนาคต​ได้​อีก​ต่อ​ไป" หลัง​จาก​นั้น ภาคี​ของ​เขา​จึง​ถูก​ขนาน​นาม​ว่า​คณะ​ดรูอิด​สิ้นวัฏจักร
  • แดนนิก กวีนักรบ สิ้นวัฏจักร ตอนที่ 2: ผู้​หญิง​ที่​คลุม​หน้า​ได้​พูด​กับ​เม็ดเว็ด​ใน​จัตุรัส ภาย​ใต้​หอก​ที่​ปัก​ศีรษะ​ของ​ปีศาจ​ตา​เปล่า​เอา​ไว้ "เจ้า​ได้​เสีย​ศรัทธา​ของ​เจ้า​ไป​แล้ว​หรือ ดรู​อิด​ระดับ​สูง"

    เม็ดเว็ด​ตอบ​กลับ "​ผู้​ที่​ไม่​ได้​ศึกษา​อดีต​ย่อม​ไม่​อาจ​รอด​พ้น​จาก​การ​ซ้ำ​รอย​อดีต แต่​ผู้​ที่​ไม่​สามารถ​ศึกษา​อดีต​นั้น​ไม่มี​อนาคต​แม้แต่​น้อย วง​นั้น​ได้​ขาด​แล้ว​"

    ผู้หญิง​คน​นั้น​ได้​ดึง​ผ้า​คลุม​หน้า​ของ​เธอ​ออก​มา เผย​ตน​ว่า​เป็น​วอราน่า ผู้นำ​แห่ง​เคียว​ดำ เธอ​ตอบ "​งั้น​หัน​มา​จับ​อาวุธ​เสีย เรา​จะ​ต่อสู้​ฟันฝ่า​ไป​ใน​ช่วง​เวลา​ระหว่าง​อดีต​กับ​อนาคต"

    เม็ดเว็ด​รับ​ของ​ขวัญ​ของ​เธอ​อัน​ได้แก่​ขวาน​สอง​เล่ม แล้ว​เริ่ม​ฝึก​ภาคี​ของ​เขา​ให้​พร้อม​กับ​การ​ต่อสู้ ขวาน​ทั้ง​สอง​เล่ม​มี​มณี​ใน​ด้าม​ขวาน​อัน​มี​พลัง​มหาศาล
  • แดนนิก กวีนักรบ สิ้นวัฏจักร ตอนที่ 3: คณะ​ดรู​อิด​​สิ้น​วัฏจักร​กับ​กอง​ทหาร​รับจ้าง​เคียว​ดำ​ได้​ส่ง​กอง​กำลัง​ไป​ยัง​บริเวณ​ใกล้​กับ​ชาย​ขอบ​เพื่อ​ช่วย​เหลือ​กอง​อัศวิน​ดวงตะวัน กอง​อัศวิน​นี้​สูญ​เสียคน​ไป​ครึ่ง​หนึ่ง​ใน​การ​ออก​ตาม​ล่า​ปีศาจ​ตา​เปล่า แม้ว่า​ม่าน​พลัง​แสง​ดารา​นั้น​จะ​ถูก​แผ่​ขยาย​และ​อ่อนแอ แต่​เหล่า​นักรบ​ที่​เสริม​กำลัง​มา​ใหม่​ได้​ใช้​พลา​นุ​ภาพ​ของ​มณี​เพื่อ​กัน​ไม่​ให้​ภัย​สยอง​ยาม​ค่ำคืน​เข้า​มา​รุกราน ต่าง​ฝ่าย​ต่าง​คุม​เชิง​กัน​มา​หลาย​ต่อ​หลาย​ฤดูเสีย​จน​บังเกิด​วีรชน​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​หลาย​ต่อ​หลาย​คน​จาก​วีรกรรม​ของ​พวก​เขา แอนเนสต์ บุตร​สาว​ของ​เม็ด​เว็ด​กับ​วอราน่า​ถูก​ส่ง​กลับ​ไป​ยัง​บ้าน​เกิด​เพื่อ​ให้​ถูก​เลี้ยง​ดู​อย่าง​ปลอดภัย ส่วน​บุตร​ของ​ออลรอธ​ที่​เข้าใกล้​พิธี​แรก​ของ​เขา​ได้​เดิน​ทาง​ไป​กับ​เธอ​ใน​ฐานะ​ผู้​ปกครอง
  • แดนนิก กวีนักรบ สิ้นวัฏจักร ตอนที่ 4: ทุก​คน​ต่าง​สะ​พรึง​กลัว​เมื่อ​เกิด​เรื่อง​ที่​เกิน​คาด​คิด​ขึ้น​มา​: มี​หัวหน้า​ภัย​สยอง​​เกิด​ขึ้น​มา ซึ่ง​สามารถ​คิด​และ​ทำ​สิ่ง​ต่างๆ อย่าง​ชาญ​ฉลาด​ได้ พวก​เดรัจฉาน​​เริ่ม​เข้า​จู่โจม​ใน​จุด​ที่​ม่าน​พลัง​แสง​ดารา​นั้น​อ่อนแอ​ที่สุด หรือ​จุด​ที่​กอง​ลาด​ตระเวน​มิได้​สัญจร​ผ่าน เม็ดเว็ด​มี​ความ​คิด​บาง​อย่าง​ที่​ไม่​ได้​บอก​เอา​ไว้ เขา​ส่ง​ผู้​ส่ง​สาร​ไป​ยัง​ความ​มืด​มิด โดยที่​ผู้​ส่ง​สาร​ถูก​ไว้​ชีวิต​ให้​กลับ​มา​พร้อม​กับ​จดหมาย เหมือน​ว่า​คำ​พูด​ใน​นั้น​จะ​ยืนยัน​สิ่ง​ที่​เม็ดเว็ด​เกรง​กลัว​มา​ตลอด เขา​เดิน​ทาง​ไป​ใน​ยาม​ค่ำคืน​เพื่อ​ท้าทาย​หัวหน้า​ศัตรู​คน​ใหม่​ผู้​นี้ เขา​ไม่​ได้​กลับ​มา
  • แดนนิก กวีนักรบ การเดินทาง ตอนที่ 1: เกิด​เรื่อง​ราว​มหัศจรรย์​และ​เลว​ร้าย​ขึ้น กษัตริย์​แคดิแกน​ที่​สาม​จึง​บัญชา​ให้​กอง​เรือ​เดิน​ทาง​ไปยังขอบ​ฟ้า นำ​โดย​เหล่า​นักรบ​ของ​เรา​ผู้ใหญ่​ยิ่ง และ​นำ​เพ​ลิง​ทริส​เกีย​ล​ไป​เพื่อ​เป็นการ​คุ้มครอง ใน​เมื่อ​ข้า​มีหน้า​ที่​ที่​ผูกพัน​กับ​เพลิง​นั้น ข้า​จึง​เข้า​ร่วม​เป็น​หัวหน้า​ผู้​บันทึก​นั่นเอง เรา​ออก​เดิน​ทาง​ภายใน​เดือน​หนึ่ง
  • แดนนิก กวีนักรบ การเดินทาง ตอนที่ 2: การ​เดิน​ทาง​ผ่าน​ทะเล​อัน​ดื้อ​รั้น​และ​โกรธ​เกรี้ยว​ใช้​เวลา​เกือบ​สองฤดู​กาล โดยที่​เรา​แทบ​ไม่​ได้​มอง​เห็น​ท้องฟ้า​ผ่าน​เมฆ​สีดำ เต็ม​ไป​ด้วย​สายฟ้า​สี​เลือด เรา​ไม่​อาจ​ดื่ม​น้ำ​ฝน หรือ​กิน​ปลา​ได้ จนกว่า​เพลิง​นั้น​จะ​ทำให้​น้ำ​สะอาด หรือ​ทำให้​เนื้อ​นั้น​บริสุทธิ์ แต่​ไม่​ว่า​ยัง​ไง​การ​ยังชีพ​ก็​แย่​นัก พอ​ถึง​ยาม​ที่​เรา​เห็น​ชายฝั่ง​มา​แต่​ไกล เสบียง​ของ​เรา​หมด​เกลี้ยง คน​ของ​เรา​หิวโหย
  • แดนนิก กวีนักรบ ผู้สุดท้ายที่วินาศ ตอนที่ 1: ใน​สัปดาห์​ที่​วอราน่า​ได้​ให้​คำมั่น ก็​มี​ผู้นำ​คน​ใหม่​ใน​หมู่​ภัย​สยอง มัน​ถือ​ขวาน​สอง​เล่ม และ​มอง​หา​เหล่า​วีรชน​ที่​ได้​สร้าง​ชื่อ​แก่​ตนเอง โดย​ท้าทาย​ให้​พวก​เขา​ต่อสู้​เป็นการ​ส่วน​ตัว มัน​สังหาร​ไป 42 คน คืน​ละคน เมื่อ​วอราน่า​ได้​เผชิญ​กับ​สิ่ง​ชั่ว​ช้า​เช่น​นี้ เธอ​เข้าใจ​ว่า​มัน​คือ​เม็ดเว็ด ชาย​ที่​เธอ​รัก แต่​เธอ​ไม่​อาจ​เชื่อ​ได้​ลง เธอ​สั่ง​ให้​ถอย​กำลัง และ​ไม่​ยอมรับ​คำ​ท้าทาย​ครั้ง​นี้ มี​สอง​หมู่บ้าน​ที่​ถูก​ทำลาย​สิ้น
  • แดนนิก กวีนักรบ ผู้สุดท้ายที่วินาศ ตอนที่ 2: เมื่อ​เธอ​เข้าใจ​ว่า​เออห์เทร็ด​คิด​ถูก​ที่​พูดจา​เลว​ร้าย​ต่อ​เหล่า​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่ เธอ​ส่ง​คน​เดิน​สาร​ไป​พูด​คุย​กับ​เขา เธอ​คิด​แผนที่​จะ​ปรับ​เพลิง​ทริสเกียล​แล้ว​ดึง​ม่าน​พลัง​แสง​ดารา​กลับ​มา มัน​จะ​ได้​คุ้มครอง​หมู่บ้าน​ไม่​กี่​แห่ง​อย่าง​สมบูรณ์ แทนที่​จะ​คุ้มครอง​ทั้ง​เขต​อย่าง​อ่อนแอ กลุ่ม​ชน​ผู้​รอด​ชีวิต​ถูก​อพยพ​ไป​ยัง​กลาง​แผ่น​ดิน และ​วอราน่า​พบ​พิธีกรรม​ปรับ​เพลิง​ที่​ถูก​ต้อง​ใน​บันทึก​ขอ​งอ​อล​รอธ เธอ​ส่ง​ข้อความ​เหล่า​นี้​ไป​ให้​กับ​เออห์เทร็ด​ผ่าน​ผู้​ส่ง​สาร​ของ​เธอ
  • แดนนิก กวีนักรบ ผู้สุดท้ายที่วินาศ ตอนที่ 3: หมู่บ้าน​ตรง​ใจกลาง​นั้น​แออัด​ไป​ด้วย​ผู้คน​มากมาย ส่วน​เหล่า​นักรบ​จาก​กอง​อัศวิน​ดวงตะวัน เคียว​ดำ และ​สิ้น​วัฏจักร​ที่​ถูก​ล้อม​รับ​ต่าง​ได้​ถอน​ทัพ ทว่า​ม่าน​พลัง​แสง​ดารา​มิได้​หดลง แต่​มัน​กลับ​หาย​ไป วอราน่า​รีบ​วิ่ง​ไป​ยัง​แท่น​ของ​เพลิงทริสเกียล แต่​มัน​หาย​ไป เรือ​ใน​ท่าเรือ​ต่าง​ถูก​เผา​ทำลาย​สิ้น​จน​อับปาง​ไป​ทุก​ลำ เว้น​แต่​ลำ​เดียว​ที่​ได้​ออก​จาก​ท่า

    เธอ​ตะโกน​แก่​ปวง​ประชา​ว่า "เออห์เทร็ด​ผู้​ทรยศ​ได้​ขโมย​เพลิง​ไป​แล้ว!"

    กลุ่ม​ชน​ร้อง​ระงม​อย่าง​สิ้น​หวัง​ใน​ยาม​ที่​ภัย​สยอง​บุก​เข้า​มา​จาก​ทั่ว​สารทิศ ใน​เมื่อ​ไม่มี​ม่าน​พลัง​ดารา ก็​ไม่มี​การ​คุ้มครอง หมู่บ้าน​ใจกลาง​กลาย​เป็น​ปราสาท​สุสาน คุ้ม​ภัย​และ​ห่อ​หุ้ม​ไป​ด้วย​กำแพง​กับ​เหล็ก แต่​ไม่​อาจ​หนี​ได้​พ้น พวก​เรา​หลาย​คน​หลบ​หนี​ไป​ยัง​ที่​ฝัง​ศพ​ขอ​งอ​อล​รอธ พบ​ว่า​โลง​แก้ว​ของ​เขา​แตก​สลาย เขา​ได้​ฟื้น​ขึ้น​มา​แล้ว และ​เรา​ต้อง​เชื่อ​ว่า​เขา​กำลัง​ออก​ไป​ต่อสู้​ใน​ความ​มืด​มิด​เพื่อ​ช่วย​ชีวิต​พวก​เรา ไม่​ว่า​เออห์เทร็ด​ผู้​ทรยศ​จะ​อ้าง​อย่างไร​ก็ตาม
  • แดนนิก กวีนักรบ ผู้สุดท้ายที่วินาศ ตอนที่ 4: วอราน่า​ส่ง​ผู้​ส่ง​สาร​ไป​ยัง​ชาว​เกาะ​กับ​ชาว​เขา​เพื่อ​ขอ​ความ​ช่วย​เหลือ แต่​ไม่มี​ใคร​รู้​ถึง​ชะตา​กรรม​ของ​พวก​เขา ผู้​ป้องกัน​ทั้ง​หลาย​ต่าง​อาจหาญ แต่​ก็​ไม่มี​เพลิง​ที่​จะ​ชำระ​ล้าง​อาหาร​ใหม่ๆ ให้​บริสุทธิ์ ความ​อด​อยาก​คืบ​คลาน​เข้า​มา และ​ฤดู​ต่างๆ ก็​ผ่าน​ไป​อย่าง​ว่องไว​ยิ่ง วอราน่า​ทั้ง​ซูบ​ผอม​และ​อ่อนแอ เธอ​จึง​ตระหนัก​ว่าการ​รอ​คอย​นั้น​คือ​ความ​ตาย เธอ​รู้​ว่า​มี​วิธี​การ​ที่​จะ​เพิ่ม​พละ​กำลัง​ของ​เธอ เธอ​จึง​ทำ​พิธีกรรม​ต้อง​ห้าม แล้ว​ฝัง​มณี​เข้าไป​ใน​กาย​ของ​เธอ
  • แดนนิก กวีนักรบ ผู้สุดท้ายที่วินาศ ตอนที่ 5: กาล​นั้น​เธอ​ลุก​ขึ้น ออก​ไป​จาก​กำแพง เก็บ​เกี่ยว​ความ​ตาย​จาก​พวก​ภัย​สยอง​ยาม​ค่ำคืน​ด้วย​การ​ตวัด​เคียว​ของ​เธอ พวก​มัน​ไม่​อาจ​ต้านทาน​ความ​อาจหาญ​ของ​เธอ​ได้ เธอ​เรียก​หา​พวก​เรา "​ข้า​จะ​ไม่​หยุด​พัก​จนกว่า​ไอ้​พวก​ชั่ว​ช้า​พวก​นี้​จะ​ตาย​สิ้น​!"

    พวก​เรา​บาง​คน​เชื่อ​ว่า​เธอ​สามารถ​ฆ่า​อสุรกาย​ทุก​ตัว​ใน​แผ่น​ดิน​ที่​ถูก​ทอด​ทิ้ง​แห่ง​นี้​ได้ แต่​คน​อื่นๆ ไม่​ได้​มอง​อะไร​ใน​แง่​ดี​เช่น​นั้น หาก​วอราน่า​ไม่​กลับ​มา พวก​เขา​ยัง​มี​ทางออก​อีก​ทาง​หนึ่ง ซึ่ง​เป็น​ทางออก​ที่​พวก​เรา​ไม่​กล้า​ออก​ไป​ตั้งแต่​แรก มัน​เป็น​ทางออก​ที่​แฝง​อยู่​ใต้​แผ่น​ดิน เก่า​แก่​ยิ่ง​กว่า​ผู้​ที่​ชรา​ที่สุด​... เรา​จะ​ต้อง​รักษา​ความ​หวัง​เอา​ไว้ นี่​ไม่ใช่​จุดจบ​ของ​กลุ่ม​ชน​ของ​เรา​ใน​แผ่น​ดิน​นี้ แม้​ราตรี​จะ​บังเกิด แต่​รุ่งอรุณ​ย่อม​ตาม​มา​เสมอ
  • แดนนิก กวีนักรบ คณะนักบวช ตอนที่ 1: เหล่า​นักบวช​มี​หู​ตา​อยู่​ทุก​ที่​ใน​ฤดู​ที่​เม็ดเว็ด​หายตัว​ไป นักบวช​ชั้น​สูง​เออห์เทร็ด​เข้าใจ​ว่า​มี​การ​ทรยศ และ​สั่ง​ให้​ลูก​ศิษย์​สังเกตการณ์​การ​เดิน​ทาง​เข้า​ออก​ของ​ผู้นำ​คน​อื่น​เอา​ไว้ พวก​เขา​พบ​ว่า หลัง​จาก​ที่​ออลรอธ​ผู้​มืดมน​ได้​ใช้​เวลา​แต่ละ​วัน​ทุ่มเท​ไป​กับ​การ​ต่อสู้​เสีย​จน​เหนื่อย​ล้า เขา​จะ​กลับ​ไป​อยู่​เพียง​ลำพัง และ​หลัง​จาก​เวลา​ผ่าน​ไป​พัก​หนึ่ง เขา​จะ​ออก​ไป​ทาง​ประตู​อื่น แอบ​ย่อง​เข้าไป​ใน​ความ​มืด​มิด​โดย​ไม่มี​ผู้​ใด​สังเกต ขณะ​ที่​เขา​ออก​เดิน​ทาง เขา​มัก​ปิด​ตา​ราวกับ​ว่า​กำลัง​หลับ​ใหล
  • แดนนิก กวีนักรบ คณะนักบวช ตอนที่ 2: เออห์เทร็ด​คิด​แผน​หลอก​ลวง​มา​มากมาย ซึ่ง​ขณะ​นั้น​เขา​ส่ง​บุตร​ชาย​ของ​เขา โอเว็น กลับ​ไป​ยัง​บ้าน​เกิด​เพื่อ​เลี่ยง​การ​ลงโทษ ใน​สัปดาห์​หนึ่ง​หลัง​การ​เก็บ​เกี่ยว ใน​ช่วง​เย็น​อัน​เยือก​เย็น นักบวช​สิบ​สอง​คน​เฝ้า​รอ​ออลรอธ​ภายนอก​คุ้ม​ของ​เขา พวก​เขา​ใช้​มีด​ศักดิ์สิทธิ์​เสียบ​แทง​ออลรอธ​ใน​สภาวะ​ที่​เขา​เดิน​ละเมอ เขา​ถูก​แทง​ไป​เสีย 71 แผล​แล้ว​ร่วง​ลง วอราน่า​ปรี่​พุ่ง​มา​ราวกับ​สายลม​สีดำ กุด​หัว​คน​ทั้ง​สิบ​สอง​ใน​การ​ตวัด​อาวุธ​เพียง​ครั้ง​เดียว
  • แดนนิก กวีนักรบ คณะนักบวช ตอนที่ 3: ออลรอธ​ถูก​วาง​ไว้​บน​แคร่ เขา​ถูก​พยาบาล​ไป​ด้วย​ยา ผ้า​พัน​แผล กับ​สมุนไพร​ต่างๆ กลุ่ม​ชน​ต่าง​เรียก​ร้อง​ให้​คณะ​นักบวช​ชดใช้​ด้วย​เลือด แต่​เออห์เทร็ด​อ้าง​ว่า​เขา​ไม่มี​ส่วน​รู้​เห็น​เกี่ยว​กับ​ผู้​ทรยศ​ทั้ง​สิบ​สอง ผู้นำ​ผู้ใหญ่​ยิ่ง​ของ​กลุ่ม​ชน​ใกล้​กับ​ความ​ตาย พวก​เขา​ผนึก​เขา​ไว้​ใน​โลง​แก้ว​เพื่อ​กัน​ไม่​ให้​ลม​หายใจ​ของ​เขา​หลุด​รอด​ออก​ไป
  • แดนนิก กวีนักรบ คณะนักบวช ตอนที่ 4: ผู้หญิงที่คลุมหน้าได้พูดกับเออห์เทร็ดในจัตุรัส ภายใต้หอกที่ปักศีรษะของปีศาจตาเปล่าเอาไว้ "ทำไมเจ้าถึงคิดว่าเหล่านักบวชของเจ้าได้ดักโจมตีออลรอธเช่นนั้นเล่า?"

    เออห์เทร็ดตอบกลับ "ทำไมเจ้าถึงคิดว่าออลรอธหายไปในความมืดมิดเล่า? เขาเป็นหัวหน้าคนใหม่ของภัยสยองอันผิดเพี้ยน เขาต่อสู้ให้กับเราในยามกลางวัน เขาต่อสู้ให้กับพวกมันตอนกลางคืน"

    ผู้หญิงคนนั้นได้ดึงผ้าคลุมหน้าของเธอออกมา เผยตนว่าเป็นวอราน่า ผู้นำแห่งเคียวดำ เธอ​ตอบ "ข้า​ควร​จะ​ฆ่า​เจ้า​ให้​ตาย​จาก​ที่​เจ้า​พูด​ไว้​ตรง​นี้"

    ด้วย​เคียว​ที่​จ่อ​คอหอย​ เออห์เทร็ด​ตอบ "หาก​เจ้า​ต้องการ​ฆ่า​ข้า ก็​เชิญ​ฆ่า​ใน​หนึ่ง​สัปดาห์ หาก​ศัตรู​ของ​เรา​นั้น​ไร้​ระเบียบ​ไร้​ชีวิต​ชีวา​ใน​ยาม​ที่​ออ​ล​รอธ​อยู่​ใน​โลง​กระจก เจ้า​จะ​รู้​ว่าที่​ข้า​พูด​นั้น​เป็น​เรื่อง​จริง​"

    วอราน่า​ให้​คำมั่น "​หาก​เจ้า​คิด​ผิด ข้า​จะ​เอา​หัว​เจ้า​ไป​ป้อน​ให้​กับ​ปีศาจ​ตา​เปล่า​ตรง​นี้​ด้วย​ตัว​เอง"

    แล้ว​เธอ​ก็​จาก​ไป ใน​สัปดาห์​นั้น​ศัตรู​มิได้​ไร้​ระเบียบ​หรือ​ไร้​ชีวิต​ชีวา​แม้แต่​น้อย เออห์เทร็ด​หนี​เข้าไป​หลบ​ซ่อน​ใน​สถาน​ที่​ดึกดำบรรพ์​อัน​ทรง​พลัง​แห่ง​หนึ่ง​
  • 9ภารกิจ​เสร็จ​สิ้น
    ภารกิจ​เสร็จสิ้น - คุณได้ค้นพบเรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวกับชาวคาลเกอร์ดึกดำบรรพ์ในเวร์แคลส์ท และ​ได้​พบ​ตำแหน่ง​ของ​เพลิง​ทริสเกียล​แล้ว โชค​ร้าย​ที่​มัน​ต้อง​ถูก​ทำลาย​เพื่อ​ให้​สามารถ​สยบ​ออลรอธ​ได้