| ชื่อ |
|---|
เจ้าจะเอาหมาป่าตัวหนึ่งไปจากป่า เจ้าจะคล้องคอ ล่ามโซ่มัน เจ้าจะทำให้มันหิวโหย ทุบตีจนกว่ามันจะยอมจำนนได้เสมอ แต่หมาป่านั้นเป็นหมาหรือไม่?
ไม่มีทาง
ชายผู้หนึ่งจะเป็นทาสก็ต่อเมื่อเขายอมให้จิตใจและสมองของเขาถูกครอบงำ เมื่อเขาเชื่อว่าชีวิตของเขาไม่ใช่ชีวิตเขาเอง เมื่อเขาเลือกที่จะทอดสายตาลงไปยังผืนดินไปตลอดกาล
เหมือนกับกษัตริย์ที่เลือกที่จะจูบแทบเท้าของจักรพรรดิ กษัตริย์ที่ชายตามองถ้วยกับจาน อิ่มหนำสำราญในยามที่ประชาชนของเขาอดตายไปตามท้องถนน
บางคนอาจบอกว่าข้าควรผิดในฐานที่ปลงพระชนม์ ผิดในฐานที่ข้าฆ่ากษัตริย์แห่งชาวเอโซไมต์ ใช่ ข้ามอบอาหารให้กษัตริย์สโคธได้ทานเป็นมื้อสุดท้าย เพราะข้ามองไม่เห็นกษัตริย์องค์ใดประทับอยู่ที่โต๊ะนั้น
ข้าเห็นเพียงหมาตัวหนึ่ง
- ริกวอล์ด ราชันหมาป่า
— อ่าน |
ข้าเคยเชื่อมาก่อนว่าดวงตาของเด็กชายคนหนึ่งนั้นเกิดมาอย่างบริสุทธิ์ ไร้ซึ่งความโหดร้ายหรือความมุ่งร้ายใดๆ ข้าเคยเชื่อว่าชีวิตสอนให้คนเกลียดชัง สอนให้จู่โจมผู้อื่นผ่านความโกรธเกรี้ยวและความเกรงกลัว
ทว่าเมื่อข้ามองเข้าไปในตาของไกอัส เซนทารี ข้าไม่พบความโกรธเกรี้ยว ข้าไม่พบความเกลียดชัง ข้าไม่อาจพบความอยุติธรรมใดๆ ที่บังเกิดกับความบริสุทธิ์อันเยาว์วัย ข้าไม่พบกำแพงใดที่ก่อร่างด้วยความทุกข์ระทม
แต่ข้าถูกประพฤติราวกับที่พ่อค้าคนหนึ่งประพฤติต่อสัตว์แบกหามของตนในตลาด ด้วยน้ำมือของข้าหลวงเซนทารี เพื่อนร่วมชาติของข้ากับข้าถูกนับ ถูกชั่งน้ำหนัก ถูกจัดสรร ชายคนนี้ถูกส่งไปที่เหมือง หญิงคนนี้ถูกส่งไปที่โรงสี เด็กคนนี้ถูกส่งไปท้องถนนแห่งนครซาร์นเพื่อให้ทำงานและถูกเฆี่ยนตีจนถึงวันที่เลือดเขาแห้งเหือดไปในท่อน้ำทิ้งของนครอันชั่วช้าแห่งนั้น
และผู้ใดที่ขัดขืน ผู้ใดที่ไม่อยากถูกปฏิบัติเยี่ยงสัตว์ พวกเขาต่างถูกเฉือนชำแหละ ญาติมิตรของเขาก็เช่นกัน
อย่าได้กลัวชายผู้ใดผู้มีตัณหา อย่าได้กลัวชายผู้ใดผู้มีความเกลียดชัง จงกลัวชายผู้ที่ไร้ซึ่งความรู้สึก
- ริกวอล์ด ราชันหมาป่า
— อ่าน |
สีสันกับป้ายธงของกลุ่มนับร้อยกระจัดกระจายราวกับดอกไม้ป่าในฤดูใบไม้ผลิไปทั่วทุ่งหญ้ากลาร์การ์ริน ผู้คนหลายต่อหลายพัน ทั้งชายหญิงที่หิวโหยและยากจนต่างถือขวานขึ้นสนิมกับธนูล่าสัตว์ พวกเขามองข้ามทุ่งนั้นไปสู่กองพันจักรวรรดิที่ตั้งทัพตรงข้ามพวกเขาด้วยความกล้าหาญอย่างจนตรอก
เหล่าทหารที่ส่องประกายด้วยสัมฤทธิ์และเหล็กกล้า พวกชายชาตรีเหล่านี้ต่างได้รับการฝึกฝนและไร้ความรู้สึก โล่ที่ขัดเงาของพวกเขาก่อร่างรวมกันเป็นกำแพงแห่งวินัยและความมุ่งมั่นที่หมายป้องกันการเคลื่อนตัวของมวลชนที่วุ่นวายของข้า
"ข้าร่ำร้อง ข้าพร่ำบ่น ข้าอาละวาด" ข้าพูดกับพวกเขา "แต่ชาวเผ่าทั้งหลาย วันนี้ข้าจะปราศรัยด้วยปลายดาบ"
เราสู้รบกับกองพันนั้นดังคลื่นที่ซัดภูเขา พวกเขาขับไล่เราไปได้ครั้งแล้วครั้งเล่า ทุ่งหญ้าอันเขียวขจีกลายเป็นสีน้ำตาลกับสีแดง เปื้อนโคลนจากการศึก เปื้อนโลหิตแห่งสงคราม
แต่ทาสคนหนึ่งจะทำเช่นไรได้เล่า? จะตายช้าๆ ด้วยการทำเหมืองหรือการเข้าโรงสี หรือจะถวายชีวิตให้กับคนของเจ้าในช่วงเวลาบังเกิดเกียรติอันรุ่งโรจน์?
สำหรับเหล่าชายหญิงที่ร่วมออกศึกไปกับข้า ทางเลือกนี้เป็นทางเลือกอันง่ายดาย
ชาวเอโซไมต์สามคนสิ้นลงต่อชาวนิรันดร์หนึ่งคน ทว่าความกล้าหาญของคนของข้าต่างทุบทำลายกำแพงขัดเงาแห่งนั้นเสียสิ้น พวกเขาตัดแขนจักรวรรดิอันแข็งแกร่งให้ขาดสะบั้นด้วยขวานพรานขึ้นสนิมเพียงเท่านั้น
ไกอัส เซนทารีผู้ชั่วช้าหนีตายอย่างไม่คิดชีวิต
ข้าเพรียกหาองค์หมาป่าให้ช่วยข้า ให้ข้าได้กลิ่นของจิ้งจอกที่หนีตาย ถึงแม้การออกล่าจะกินเวลาเพียงน้อยนิด ข้าก็ยังใช้เวลาสักพักเพื่อให้ไกอัสได้รู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดเพียงน้อยนิดที่เขาได้กระทำกับข้า ก่อนที่ข้าจะตอบรับการขอความเมตตาของเขาอย่างสาสม
- ริกวอล์ด ราชันหมาป่า
— อ่าน |
ข้ายืนหยัดร่วมกับกองทัพพิสุทธิ์แล้วมองไปยังกำแพงนครซาร์นอันยิ่งใหญ่ ข้าเคยสู้รบกับชิตัสกับมณีชนอันวิปลาสของมัน ข้าเคยมองกองทัพอันทรงพลานุภาพของเราที่มีทั้งชาวเอโซไมต์ มาราเค็ท คารุย และเทมพลาร์ ต่างถูกสังหารตายด้วยสิ่งมีชีวิตอันบังเกิดจากมนต์มณี
เราจะต้องใช้อะไรมากไปกว่าชายหญิงผู้แข็งแกร่งในการครองชัยเหนือชิตัส เพราะบัดนี้มันมิใช่สงครามแห่งโคลนกับโลหิตอีกต่อไป เรากำลังเผชิญกับอสุรกาย และหากจะครองชัยเหนือพวกมัน เราก็ต้องมีอสุรกายของเราเอง
บัดนี้ข้ายืนอยู่ท่ามกลางศิลาเหล่านี้ บัดนี้ข้าอุทิศของขวัญแห่งโลหิตและเพลงแห่งเลือดเนื้อและไฟเพลิง บัดนี้ข้าร้องเรียกหาเหล่าเทพผู้บุกเบิก สัตว์ร้ายในตำนาน ความสยองขวัญในฝันของเรา บัดนี้ข้าเห่าหอนหาองค์หมาป่าเสียเอง
หากท่านตอบรับ ข้าก็พร้อมอุทิศในสิ่งที่ท่านย่อมเรียกขอ มันมิได้มากไปกว่าที่ชายคนหนึ่งย่อมอุทิศเพื่อครอบครัวของตัวเอง มันมิได้มากกว่าที่ราชาองค์หนึ่งย่อมอุทิศเพื่อประชาชนของเขา
- ริกวอล์ด ราชันหมาป่า
— อ่าน |
องค์หมาป่ามาหาข้าแล้ว หัวใจท่านเต้นอยู่ในอกข้า ลิ้นของท่านกวัดแกว่งในปากข้า เขี้ยวของท่านประดับกรามข้า ดวงตาของท่านพำนักอยู่ในเบ้าตาข้า
ข้ามิได้เห็นว่ามันผู้ใดเป็นชาวเอโซไมต์หรือชาวนิรันดร์ กษัตริย์หรือปุถุชน นายทาสหรือทาส ข้าเห็นเพียงเหยื่อ
ในโลกของท้องถนนกับทุ่งนา จักรพรรดิได้สิ้นลงแล้ว เหล่าผู้ที่เป็นทาสจะเป็นเสรี
ในโลกของป่ากับเขา เหล่าสัตว์อาวุโสต่างออกล่าและสวาปามดังที่พวกท่านได้ทำมาตั้งแต่อรุณแรก
บัดนี้ข้าจะไม่ยืนเคียงข้างประชาชนของข้าอีกต่อไป เลือดพวกเขาจะไม่เปรอะปากข้า ข้าจะไม่เป็นราชาของพวกเขาอีกต่อไป
บัดนี้ข้าเป็นราชาแห่งหมาป่าแล้ว
- ริกวอล์ด
— อ่าน |
ท่านองค์หมาป่าบังคับให้ข้าลืมตัวตนเก่าของข้า... สอนให้ข้าเป็นอะไรได้มากกว่านั้นอีกมากมาย
ชายผู้หนึ่งเป็นราชาเพื่อให้ปกป้องปวงประชาในวันหนึ่ง ชายผู้หนึ่งเป็นเทพเจ้าเพื่อที่เขาจะปกป้องปวงประชาไปตลอดกาล
จึงเริ่มออกล่าชั่วกาลนาน
ศรัทธาอันเร่าร้อนของเหล่าเทพผู้บุกเบิกยังคงอยู่ ถูกพวกดรูอิดจารึกไว้ในของขลังที่ทำจากฟันและกระดูก, ผิวหนังกับกรงเล็บ ข้ารู้ว่าเครื่องรางอันทรงพลังนั้นถูกหว่านไว้ที่ใดบ้าง ข้าได้กลิ่นของพวกมัน
จึงเริ่มออกล่าชั่วกาลนาน
ข้าจะตามล่าพวกที่ขโมยมรดกดึกดำบรรพ์ไปจากเรา ข้าจะกระชากแย่งเหล่าเทพผู้บุกเบิกจากเหล่าผู้ฉกฉวยและเหล่าผู้มีมลทินเสีย ไม่เช่นนั้นมันจะอิ่มเอิบพลังที่มิใช่ของพวกมันเอง พลังที่ข้าต้องมี พลังที่ข้าต้องใช้ ในนามของทุกสิ่งอันเป็นเอโซเมียร์
จึงเริ่มออกล่าชั่วกาลนาน
- ริกวอล์ด
— อ่าน |
