กริกอร์ Topic /9 ⍟
NPCชื่อ
ฮาร์แกนเจ้า​เจอ​กริกอร์​หรือ​ยัง? เจอ​แล้ว​เหรอ? พายตี้​เล่น​งานหมอ​นั่น​จน​ไม่​เหลือ​โฉม​จริงๆ ยัง​ไง​ก็ตาม เขา​อยาก​คุย​กับ​เจ้า เรื่อง​อะไร​สัก​อย่าง​เกี่ยว​กับ '​ราชินี​มณี​ชน'
ฮาร์แกนเจ้า​ได้​พบ​กับ​กวี​ขับ​ลำ​-​ที่มา​-​พำนัก​ของ​เรา​หรือ​ยัง​? ไม่ คง​ไม่​หรอก เขา​เป็น​คน​ที่​ชอบ​เก็บ​ตัว เจ้า​จะ​รู้​เมื่อ​ได้​เจอ​กับ​เขา​เอง ยัง​ไง​ก็ตาม เขา​อยาก​คุย​กับ​เจ้า เห็น​พึมพำ​ว่า​เป็น​เรื่อง​อะไร​สัก​อย่าง​เกี่ยว​กับ '​ราชินี​มณี​ชน​' ไม่​ว่า​มัน​คือ​อะไร​ก็ตาม
ฮาร์แกนข้า​ไม่มี​ทาง​รู้​หรอก​ว่า​หมอ​นั่น​เจอ​อะไร​มา​บ้าง มัน​เป็น​ปาฏิหาริย์​นัก​ที่​กริกอร์​ยัง​ไม่​เสีย​สติ​โดย​สมบูรณ์ ถึง​แม้ว่า​เขา​จะ​หลุดๆ ไป​บ้าง แต่​ก็​ยัง​หลง​เหลือ​สติ​ใน​ส่วน​ที่​น่า​ฟัง​อยู่​ไม่​น้อย
มารามัวกริกอร์​ยืน​คร่อม​อยู่​ระหว่าง​สอง​โลก เท้า​ข้าง​หนึ่ง​เหยียบ​อยู่​บน​แผ่น​ดิน​นี้ อีก​ข้าง​หนึ่ง​เหยียบ​อยู่​ใน​ดิน​แห่ง​วิญญาณ​และ​เงา เมื่อ​เจ้า​คุย​กับ​เขา จง​รู้​ให้​ได้​ว่า​คำ​พูด​เขา​มา​จาก​โลก​ใด​กัน​แน่
แคลร์ริสซาไม่มี​ใคร​ควร​ได้​เผชิญ​อย่าง​ที่​กริกอร์​ต้อง​เผชิญ ข้า​ช่วย​เหลือ​เขา​เท่า​ที่​เขา​จะ​ยอม​ให้​ข้า​ช่วย​เหลือ แต่​เขา​เป็น​คน​ที่​ภาค​ภูมิ​... เขา​ควร​จึง​มี​ความ​ภาค​ภูมิ

เขา​รอด​ชีวิต​จาก​สิ่ง​ที่​ทำลาย​... พวก​เรา​หลาย​ต่อ​หลาย​คน​มา​มากมาย
มารามัวกริกอร์​นั้น​เป็น​ผีเสื้อ​ที่​เสีย​ปีก​ของ​มัน​ให้​กับ​เด็ก​ที่​โหด​ร้าย ที่พัก​ใจ​แห่ง​นี้​ของ​เขา​กลาย​เป็นก​รง​ของ​ความ​เจ็บ​ปวด เป็น​ที่​เพาะ​พันธุ์​ความ​ทรง​จำ​อัน​เลว​ร้าย เรา​คุย​กัน​มา​ก่อน กริกอร์​ได้​บอก​ข้า​เรื่อง​การ​ตัดสิน​ใจ​ของ​เขา เขา​ไม่​อาจ​ทน​อยู่​กับ​ความ​ทรมาน​พาย​ตี้​ได้​ฉีด​เข้าไป​กลาง​ใจ​เขา​ได้​อีก

ดั่ง​กวี​นักรบ​ผู้​อื่น กริกอร์​ได้​เดิน​ทาง​ไป​สู่​ที่​ที่​ไม่มี​ใคร​ล่วง​รู้ เพื่อ​หา​ทาง​รักษา​ร่างกาย​กับ​จิตใจ​ของ​เขา หรือ​ไม่​ก็​ตาย​ขณะ​ที่​กำลัง​ดิ้นรน
แคลร์ริสซาใจ​ข้า​รวด​ร้าว​ให้​กับ​กริกอร์ ข้า​รู้​ว่า​เขา​กำลัง​ต่อสู้​กับ​สิ่ง​ใด​อยู่ มัน​ก็​เหมือน​กับ​สิ่ง​ที่​ข้า​ต่อสู้​นั่น​แหละ มัน​เป็นการ​ต่อสู้​เพื่อ​ทำความ​เข้าใจ​ชีวิต​ใน​ดิน​แดน​ที่​มอง​ว่า​ชีวิต​นั้น​ไร้​ค่า

ข้า​ไม่รู้​ว่า​เขา​ไป​อยู่​ที่ไหน แต่​ข้า​รู้​ว่า​เขา​ออก​ตาม​หา​ตัว​ของ​เขา หา​ตัว​ของ​เขา​ที่แท้​จริง​ดั่ง​ที่​เรา​ทุก​คน​ต้อง​ทำ​นั่นเอง
ฮาร์แกนกริกอร์​จาก​ไป​โดย​ไม่​บอก​อะไร​กับ​ข้า เขา​ช่าง​ไม่​สุภาพ​เอา​เสีย​เลย แต่​ข้า​ว่า​จิต​วิญญาณ​กวี​ของ​เขา​ถูก​ดึงดูด​กลับ​ไป​สู่​บ้าน สู่​เอโซเมียร์ มัน​เป็นการ​เดิน​ทาง​อัน​แสน​ไกล แต่​ก็​ควร​ค่า​แก่​การ​เดิน​ทาง​เพื่อ​พัก​ใจ​ท่า​มาก​ลาง​ฝูง​ชน​ของ​เขา​เอง แน่นอน​ว่า​พวก​เขา​ต้อง​อึ้ง​แน่ๆ เมื่อ​ได้​พบ​กับ​เขา เรา​ทำได้​แต่​หวัง​ว่า​ความ​รัก​ของ​ครอบครัว​นั้น​จะ​มอง​ข้าม​ได้​ทุก​สิ่ง​อย่าง​ที่​ว่า​กัน​น่ะ​นะ​!

แน่นอน​ว่า​กริกอร์​ย่อม​มี​เรื่อง​ราว​ให้​บอก​เล่า​กัน​มากมาย ใน​เมื่อ​ตอน​นี้​โดมินัส​ถูก​โค่น​ลง​มา​แล้ว ยัง​ไง​ก็​ไม่มี​ใคร​มา​ขัด​ขวาง​ไม่​ให้​พวก​เอโซไมต์ได้​เรียน​รู้​อะไร​จาก​เรื่อง​ราว​ของ​กริกอร์​ขึ้น​มา​บ้าง พวก​เขา​อาจ​คิด​ที่​จะ​รุกราน​นคร​อัน​เป็น​มณี​ใน​มงกุฎ​อัน​เสื่อม​เสีย​ของ​เวร์แคลส์ท​น่ะ​นะ ข้า​หวัง​ว่า​พวก​เขา​จะ​คอย​จับตา​ดู​โอกาส​เหล่า​นี้​เอา​ไว้​... การ​ช่วย​ผู้​บุกรุก​เดิน​ทาง​ผ่าน​ซาร์น​กับ​ภัย​ร้าย​ทั้ง​หลาย​นั้น​มัน​ก็​ทำ​เงิน​ก้อน​โต​ให้​ใคร​สัก​คน​ได้​แน่ๆ น่ะ
Grigor's Wall
กริกอร์ Text Audio /37 ⍟
ชื่อ
อย่า​มา​ใกล้​ข้า เอ็กไซล์ ข้า​ชื่อ​กริกอร์ หาก​เจ้า​มอง​รูป​โฉม​อัน​เสื่อมทราม​ของ​ข้า​เสีย​จน​เต็ม​อิ่ม​แล้ว ก็​ช่วย​หัน​ดวงตา​คู่​นั้น​ไป​สอด​ส่องทาง​ตะวัน​ออก​ด้วย

มี​แม่​สาว​หัว​รั้น​กับ​เพื่อนชาย​ของ​เธอ​อยู่​ทาง​นั้น​น่ะ พวก​เขา​กำลัง​ตก​ที่​นั่ง​ลำบาก
แคลร์ริสซา
อย่า​ได้​เข้า​มา​ใกล้​ข้า​แม้แต่​น้อย วิทช์ ข้า​ชื่อ​กริกอร์ และ​อย่าง​ที่​เจ้า​เห็น ข้า​เจอ​คน​อย่าง​เจ้า​มา​มาก​พอแล้ว

ฉะนั้น​หาก​เจ้า​ชื่นชม​ผล​งาน​ของ​พี่​น้อง​ร่วม​สมาคม​ของ​เจ้า​จน​เต็ม​อิ่ม​แล้ว ก็​ช่วย​หัน​ดวงตา​อัน​เยือก​เย็น​ของ​เจ้า​ไป​ทาง​ตะวัน​ออก​ด้วย มี​แม่​สาว​หัว​รั้น​กับ​เพื่อนชายของ​เธอ​อยู่​ทาง​นั้น​น่ะ พวก​เขา​หายตัว​ไป และ​อาจ​ต้องการ​พรสวรรค์​ของ​เจ้า​ใน​ทาง​ที่​มี '​ประโยชน์​' มากกว่า
แคลร์ริสซา
รักษาระยะห่างเถิด เอ็กไซล์ ข้าชื่อกริกอร์ หากเจ้ามองรูปโฉมอันเสื่อมทรามของข้าเสียจนเต็มอิ่มแล้ว ก็ช่วยหันดวงตาคู่นั้นไปสอดส่องทางตะวันออกด้วย

ใช่ เจ้า​พา​แคลร์ริสซา​กลับ​มา​หา​พวก​เรา​แล้ว และ​เธอ​ก็​มา​กวน​ใจ​ข้า​ด้วย​ความ​เวทนา​อีก​ครั้ง ชาย​คน​หนึ่ง​จะ​รับ​น้ำ​แกง​และ​ช่อ​ดอกไม้​ไม่​ได้​เยอะ​นัก​หรอก แม้​จะ​เป็น​อาชญากร แต่​แคลร์ริสซา​ช่าง​มี​หัวใจ​ที่​อ่อน​โยน​อย่าง​ประหลาด

และ​ข้า​ก็​ไม่​อยาก​เห็น​หัวใจ​ของ​เธอ​แข็ง​กระด้าง ลอง​ดู​สิ​ว่า​เจ้า​หา​ตัว​เพื่อน​ชาย​ของ​เธอ​ที่​หายตัว​ไป​ได้​ไหม หาก​เขา​อยู่​แถวนี้ แคลร์ริสซา​ย่อม​ไม่มี​เวลา​มาก​วน​ใจ​ข้า​มาก​ขนาด​นี้​หรอก
แคลร์ริสซา
อย่า​ได้​เข้า​มา​ใกล้​ข้า​แม้แต่​น้อย วิทช์ ข้า​ชื่อ​กริกอร์ และ​อย่าง​ที่​เจ้า​เห็น ข้า​เจอ​คน​อย่าง​เจ้า​มา​มาก​พอแล้ว

ฉะนั้น​หาก​เจ้า​ชื่นชม​ผล​งาน​ของ​พี่​น้อง​ร่วม​สมาคม​ของ​เจ้า​จน​เต็ม​อิ่ม​แล้ว ก็​ช่วย​หัน​ดวงตา​อัน​เยือก​เย็น​ของ​เจ้า​ไป​ทาง​ตะวัน​ออก​ด้วย

ใช่ เจ้า​พา​แคลร์ริสซา​กลับ​มา​หา​พวก​เรา​แล้ว และ​เธอ​ก็​มา​กวน​ใจ​ข้า​ด้วย​ความ​เวทนา​อีก​ครั้ง ชาย​คน​หนึ่ง​จะ​รับ​น้ำ​แกง​และ​ช่อ​ดอกไม้​ไม่​ได้​เยอะ​นัก​เลย แม้​จะ​เป็น​อาชญากร แต่​แคลร์ริสซา​ช่าง​มี​หัวใจ​ที่​อ่อน​โยน​อย่าง​ประหลาด

และ​ข้า​ก็​ไม่​อยาก​เห็น​หัวใจ​ของ​เธอ​แข็ง​กระด้าง ลอง​ใช้​พรสวรรค์​อัน​น่า​กังขา​ของ​เจ้า​ใน​ทาง​ที่​คู่ควร​สัก​หน่อย หา​โทลแมน เพื่อน​ชาย​ของ​เธอ​ให้​เจอ พิสูจน์​ให้​ข้า​เห็น​ที​ว่า​ข้า​คิด​ผิด​เรื่อง​คน​อย่าง​เจ้า
แคลร์ริสซา
ข้า​มิได้​ฝัน​อีก​ต่อ​ไป​ใน​ยาม​นิทรา ข้า​มี​เพียง​ฝัน​ร้าย มี​ฝัน​ร้าย​เช่น​เดิม​ครั้ง​แล้ว​ครั้ง​เล่า ไอ้​กระจก​บาน​นั้น ใน​นั้น​ไม่​เคย​เป็น​ภาพ​สะท้อน​ของ​ข้า​เลย

ครั้ง​แรก​ที่​กระจก​นั่น​ปรากฏ​ให้​ข้า​เห็น ข้า​ได้​เห็น​โคล เขา​เป็น​ผู้​ข่มขืน​จาก​โอริอาท ข้า​โชค​ไม่​ดี​นัก​ที่​ได้​นอน​ร่วม​ห้อง​ขัง​กับ​เขา​ใน​คุก​ทหาร​ของ​แกรวิเชียส พายตี้​จับ​ตัว​เขา​ไป​ทดลอง และ​ใน​คืน​นั้น ข้า​ก็ได้​เห็น​ผล​งาน​ของ​เธอ​ใน​ยาม​ที่​ข้า​ฝัน

คราว​นี้​ก็​เป็น​โทลแมน เนื้อ​หนัง​ถูก​ตาก​แห้ง​จน​หยาบ​กร้าน​เป็น​หนัง​สัตว์ อวัยวะ​ถูก​หด​จน​กลาย​เป็น​ซาก เลือด​หยด​ทะลุ​โครง​กระดูก​ของ​เขา​ราวกับ​ทราย​สี​แดง​ใน​นาฬิกา​ทราย กระจก​นั่น​เป็น​ของ​ขวัญ​ที่​พายตี้​ได้​มอบ​ให้​กับ​ข้า

อย่าง​น้อย​ข้า​ก็​จะ​ไม่​ได้​เห็น​แคลร์ริสซา​ใน​ครั้ง​ต่อ​ไป​ที่​ข้า​ได้​มอง​กระจก​บาน​นั้น อย่า​ให้​ข้า​ได้​พบเห็น​เจ้าใน​กระจก​บาน​นั้น​ด้วย​ล่ะ
โทลแมน
เจ้า​จง​ฟัง​เสีย​ให้​ดี วิทช์ ต้อง​ขอบคุณ​พายตี้ พี่​น้อง​ร่วม​ศาสตร์​ของ​เจ้า ข้าจึงมิได้ฝันอีกต่อไปในยามนิทรา ข้า​มี​เพียง​ฝัน​ร้าย มี​ฝัน​ร้าย​เช่น​เดิม​ครั้ง​แล้ว​ครั้ง​เล่า ไอ้​กระจก​บาน​นั้น ใน​นั้น​ไม่​เคย​เป็น​ภาพ​สะท้อน​ของ​ข้า​เลย

ครั้ง​แรก​ที่​กระจก​บานนั้น​ปรากฏ​ให้​ข้า​เห็น ข้า​ได้​เห็น​โคล เขา​เป็น​ผู้​ข่มขืน​จาก​โอริอาท ข้า​โชค​ไม่​ดี​นัก​ที่​ได้​นอน​ร่วม​ห้อง​ขัง​กับ​เขา​ใน​คุก​ทหาร​ของ​แกรวิเชียส พายตี้​จับ​ตัว​เขา​ไป​ทดลอง และ​ใน​คืน​นั้น ข้า​ก็ได้​เห็น​ผล​งาน​ของ​เธอ​ใน​ยาม​ที่​ข้า​ฝัน

คราว​นี้​ก็​เป็น​โทลแมน เนื้อ​หนัง​ถูก​ตาก​แห้ง​จน​หยาบ​กร้าน​เป็น​หนัง​สัตว์ อวัยวะ​ถูก​หด​จน​กลาย​เป็น​ซาก เลือด​หยด​ทะลุ​โครง​กระดูก​ของ​เขา​ราวกับ​ทราย​สี​แดง​ใน​นาฬิกา​ทราย กระจก​นั่น​เป็น​ของ​ขวัญ​ที่​พายตี้​ได้​มอบ​ให้​กับ​ข้า

อย่าง​น้อย​ข้า​ก็​จะ​ไม่​ได้​เห็น​แคลร์ริสซา​ใน​ครั้ง​ต่อ​ไป​ที่​ข้า​ได้​มอง​กระจก​บาน​นั้น และ​จาก​เรื่อง​นั้น ข้าภาวนา​ว่า​ข้า​จะ​ไม่​ได้พบ​เจ้า​ใน​กระจก​บาน​นั้น​เช่น​เดียวกัน
โทลแมน
มารามัว​มั่น​อก​มั่นใจ​ใน​ตัว​เอง​นัก และ​ความ​มั่นใจ​เช่น​นั้น​จะ​ทำให้​เจ้า​ถูก​ฆ่า​ตาย​ใน​ซาร์น​แห่ง​นี้ เจ้า​กับ​คน​รอบ​ตัว​เจ้า​ก็​ด้วย

ฮาร์แกน​น่ะ​มี​ความ​คิด​ที่​ถูก​แล้ว อย่า​เชื่อ​มั่น​ใน​สิ่ง​ใด​ที่​เจ้า​ไม่​สามารถ​นำ​ไป​แลก​เปลี่ยน​หรือ​รับ​ประทาน​ได้
มารามัว
ข้า​จะ​ไม่​พึ่งพา​ฮาร์แกน​ใน​ยาม​ที่​ต้อง​ต่อสู้ และ​ข้า​ก็​ไม่​ศรัทธา​ใน​สิ่ง​ที่​เขา​พูด แต่​เขา​มี​คุณสมบัติ​อย่าง​หนึ่ง​ที่​มี​ค่า​นัก​: ความ​หมกมุ่น​ใน​การ​เอา​ตัว​รอด หาก​ฮาร์แกน​มอง​ว่า​เจ้า​มี​ประโยชน์​ต่อ​การ​เอา​ตัว​รอด​ของ​เขา เขา​ก็จะ​ยอม​ทำ​แทบ​ทุก​อย่าง​ให้​กับ​เจ้า
ฮาร์แกน
ข้าเดิน​ทาง​มา​ครึ่ง​ทางใน​ทวีป​นี้​เพราะ​บท​กวี​หนึ่ง มัน​มีชื่อ​ว่า {แด่มณี​กับ​นิรันดร}

{​ด้วย​สัญญา​ระยิบ​ระยับ}
{​แด่​มณีกับ​นิรันดร​}
{ราชินี​มณี​ชนจึง​มอบใจเธอ}
{กับ​ร่างกาย​}
{​ให้​กับ​ราชา​แห่ง​เงา}
{เพื่อ​อีก​หนึ่ง​วัน​ใน​ดวงตะวัน​}
{​วัน​สุดท้าย​ใน​ดวงตะวัน}

นั่น​เป็น​เพียง​ส่วน​หนึ่ง​ของ​มหา​กาพย์ "ราชินีมณีชน" คน​นี้​เคย​มี​ชีวิต​อยู่ และ​เธอ​เป็น​ปริศนา​ที่​อยู่​เบื้อง​หลัง​การ​ล่ม​สลาย​ของ​ทั้ง​ชาวเอโซไมต์กับ​ชาวนิรันดร์ ลอง​ดู​ทาง​วิหาร​โซลาริส​ทาง​ตะวัน​ออก​เฉียง​เหนือ จงตาม​หา​ซากศพ​ของ​ราชินี​มณี​ชน​ก่อน​ที่​พายตี้​จะ​พบ​... แล้ว​ทำลาย​มัน​เสีย​
ราชินีมณีชน
{ความ​ตาย​ย่าง​กราย​สู่เมือง}
{ชาวเอโซไมต์​ต่าง​คำราม​ใน​ชุด​แดง}
{แดง​แห่ง​โลหิต}
{แดง​แห่ง​การ​ศึก}

{ความ​ตาย​ย่าง​กราย​สู่​เมือง}
{ชาวเอโซไมต์​ต่าง​ร่ำไห้​ใน​ชุด​ดำ}
{ดำ​แห่ง​โรค​ร้าย}
{ดำ​แห่ง​การ​สิ้น​หวัง}

{ความ​ตาย​ย่าง​กราย​สู่เมือง​}
{ชาว​เอโซไมต์​ต่าง​เงียบ​งัน​ใน​ชุด​เทา}
{เทา​แห่ง​ช่วง​สุดท้าย​}
{เทา​แห่ง​การ​เสื่อม​สลาย}

มี​เพียง​หมู่​เกาะ​ส​โคธ​ที่​รอดพ้น ที่​นั่น​เคย​เป็น​ถิ่น​ชนบท​ของ​อารยธรรม​อัน​เกรียง​ไกร​ของ​ข้า ปัจจุบัน​นี้... ชาวเอโซไมต์เหลือ​เพียง​ถิ่น​นั้น​เพียง​เท่านั้น
ชาวเอโซไมต์
ราชินี​มณี​ชน เธอ... เป็น​ไป​ไม่​ได้​น่า เธอ​รอด​ตาย​มา​ได้​ยัง​ไง? ทำไม​เธอ​ถึง​ไม่​กลาย​เป็น​หนึ่ง​ใน​พวกไร้มรณา? ไม่ ไม่ ช่าง​หัว​คำถาม​พวก​นั้น​ก่อน มี​คำถาม​ที่​น่า​กังวล​กว่า​นั้น เธอ​ปลอดภัย​จาก​กองพันไม้มะเกลือไหม​?
ราชินีมณีชน
เจ้า​ยุ่ง​อยู่​พอ​สมควร​เลย​นะ ใน​เมื่อ​ม้วน​แถบ​ผ้า​นั่น​ไป​อยู่​ใน​ที่​ถูก​ที่​ควร แถบ​ผ้า​ก็​ย่อม​ต้าน​กองพัน​ไม้มะเกลือ​ไว้​ได้​เป็น​แน่ เรา​ต่าง​เคย​เห็น​แล้ว​ว่า​พวก​มัน​ทำ​อะไร​กับ​คน​คน​หนึ่ง​ได้

ไม่​ว่า​เจ้า​จะ​ทำ​เพื่อ​เอา​ตัว​รอด​หรือ​นึกถึง​ผู้​อื่น​อยู่ มัน​ก็​ไม่​สำคัญ​กับ​ข้า​หรอก เจ้า​ทำ​สำเร็จ​ใน​เรื่อง​ที่​ข้า​ล้ม​เหลว เจ้า​ได้​ยืน​อยู่​ตรง​หน้า​ราชินีมณีชน ข้า​ได้​แต่​หวัง​ที่​จะ​พบ​กับ​เธอ​ใน​ฝัน​ร้าย​ของ​ข้า​เพียง​เท่านั้น
ม้วนแถบผ้า
นี่​ย่อม​เป็น​ข่าว​ที่​มืดมน​เป็น​แน่นอน หากกราวิเชียสมี​ม้วน​แถบ​ผ้า ไม่​ช้า​ก็​เร็ว​กองพัน​ไม้มะเกลือ​จะ​ฝ่า​แถบ​ผ้า​เปื้อน​เลือด​พวก​นั้น​ไป​ได้ แล้ว​พวก​มัน​ก็​จะ​ได้​ตัว​ราชินีมณีชน ผู้เป็น​บุคลาทิษฐาน​แห่ง​วัน​มหา​วิบัติ​ที่​มี​ชีวิต​อยู่​จริง​นั่นเอง
ม้วนแถบผ้า
พายตี้​ตาย​ไป​พร้อม​กับ​สิ่ง​ชั่ว​ช้า​ของมัน ฝัน​อัน​ผิด​เพี้ยน​ของ​มัน​จะ​ตาม​สบ​ประมาท​มัน​ไป​ตลอด​กาล ฝัน​ที่​อยู่​ใกล้​เพียง​เงื้อม​มือ​แต่​ไม่มี​วัน​ถึง ใน​ฐานะ​กวี ข้า​รัก​การ​ผดุง​ความ​ยุติธรรม​ใน​ลักษณะ​นั้น​เป็น​อย่าง​มาก

นี่ เพชร​ฆาต​ควร​ได้​รับ​ค่า​ตอบแทน
พายตี้
โชค​ร้าย​ที่​พายตี้​เป็น​เพียง​หุ่น​เชิด​ของ​อำนาจ​ที่​เหนือ​กว่า เจ้า​ได้​ตัด​ใย​ไป​แล้ว แต่​นาย​ผู้​เชิด​หุ่น​ยัง​อยู่​: โดมินัส

กุญแจ​ที่​เจ้า​เอา​มาน่​ะ ข้า​เคย​ได้ยิน​พวก​การ์ดดำ​คุยกัน​เรื่อง​กุญแจ​ดอก​นี้ มัน​เป็น​กุญแจ​สู่พระ​คทา​แห่ง​พระเจ้า อยู่​ทาง​ขอบตอน​เหนือ​ของ​ค่าย​การ์ดดำ มี​เพียง​พายตี้​ที่​ได้​รับ​อนุญาต​ให้​ถือ​กุญแจ​ดอก​นี้

โดมินัส​เข้า​ถึง​ห้อง​ทดลอง​ของ​เขา​ทาง​ยอด​หอคอย​ด้วย​ระบบ​รอก​ที่​ติด​ตั้ง​ไว้​กับ​กำแพง​ภายนอก เจ้า​ไม่​สามารถ​เข้าไป​ทาง​นั้น​ได้ และ​ข้า​ไม่​เคย​ได้ยิน​ว่า​มี​ใคร​ที่​เคย​เดิน​ทาง​เข้า​หรือ​ออก​จาก​ชั้น​ล่าง​มา​ก่อน กระทั่ง​พายตี้​ก็ตาม

จง​เดิน​ทาง​ไป​อย่าง​ระวัง​เถิด เอ็กไซล์ ข้า​ไม่​อาจ​นึก​เสีย​ด้วย​ซ้ำ​ว่า​มี​สิ่ง​ใด​อยู่​ใน​หอคอย​นั้น หาก​กระทั่ง​พายตี้​และ​โดมินัส​ยัง​ไม่​กล้า​ก้าว​เข้าไป​ทาง​บันได​เหล่า​นั้น
หอคอยคทาแห่งพระเจ้า
โชค​ร้าย​ที่​พายตี้​เป็น​เพียง​หุ่น​เชิด​ของ​อำนาจ​ที่​เหนือ​กว่า เจ้า​ได้​ตัด​ใย​ไป​แล้ว แต่​นาย​ผู้​เชิด​หุ่น​ยัง​อยู่​: โดมินัส

เจ้า​มี​กุญแจ​ของ​พายตี้​ไหม? ไม่​เหรอ​? ข้า​เคย​ได้ยิน​พวก​การ์ดดำ​คุยกัน​เรื่อง​กุญแจ​ดอก​นี้ มัน​เป็น​กุญแจ​สู่​พระคทา​แห่ง​พระเจ้า อยู่​ทาง​ขอบตอน​เหนือ​ของ​ค่าย​การ์ดดำ มี​เพียง​พายตี้​ที่​ได้​รับ​อนุญาต​ให้​ถือ​กุญแจ​ดอก​นี้

โดมินัส​เข้า​ถึง​ห้อง​ทดลอง​ของ​เขา​ทาง​ยอด​หอคอย​ด้วย​ระบบ​รอก​ที่​ติด​ตั้ง​ไว้​กับ​กำแพง​ภายนอก เจ้า​ไม่​สามารถ​เข้าไป​ทาง​นั้น​ได้ และ​ข้า​ไม่​เคย​ได้ยิน​ว่า​มี​ใคร​ที่​เคย​เดิน​ทาง​เข้า​หรือ​ออก​จาก​ชั้น​ล่าง​มา​ก่อน กระทั่ง​พายตี้​ก็ตาม

หาก​เจ้า​พบ​กุญแจ​นั้น​ก็​จง​เดิน​ทาง​ไป​อย่าง​ระวัง​เถิด เอ็กไซล์ ข้า​ไม่​อาจ​นึก​เสีย​ด้วย​ซ้ำ​ว่า​มี​สิ่ง​ใด​อยู่​ใน​หอคอย​นั้น หาก​กระทั่ง​พายตี้​และ​โดมินัส​ยัง​ไม่​กล้า​ก้าว​เข้าไป​ทาง​บันได​เหล่า​นั้น
หอคอยคทาแห่งพระเจ้า
วิคทาริโอ ผู้​ที่​เป็น​นักรบ​แห่ง​วาทะ​เช่น​เดียว​กับ​ข้า เขา​ได้​เขียน​คำขอ​ความ​ช่วย​เหลือ​มากมาย​แก่​ชาว​เอโซไมต์ เป็นการ​ขอร้อง​ให้​เรา​ช่วย​เหลือ​เทมพลาร์​ระดับ​สูง​โวลล์​ใน​การ​กำจัด​จักรพรรดิ​ชิตัส

นั่น​มัน​ผ่าน​ไป​หลาย​ศตวรรษ​แล้ว ตอน​นั้น​วาทะ​ของ​วิคทาริโอ​ช่าง​ทรง​พลัง​นัก ข้า​คิด​ว่า​ตอน​นี้​ก็​ยัง​มี​พลัง​อยู่
วิคทาริโอ
พายตี้​เป็น​อัจฉริยะ​ใน​การ​สลัก​ดิน​มนุษย์​ทั่วไป​ให้​กลาย​เป็น​มณี​ชน​อัน "ศักดิ์สิทธิ์" อย่าง​น้อย​นั่น​ก็​เป็น​สิ่ง​ที่​มัน​บอก​ข้า​ตอน​ที่​มัน​ผ่า​ร่าง​ข้า​แล้ว​ฝังมณีบารมีไว้​ใน​เครื่อง​ใน​ของ​ข้า

เมื่อ​หลาย​ศตวรรษ​ก่อน มาลาไค​ก็​ทำ​เช่น​เดียวกัน​ใน​นาม​ของ​จักรพรรดิ มณีชน​ของ​ไชตัส​ยัง​คง​ครอง​ซาร์น​อยู่ ปัจจุบัน​นี้​เรา​เรียก​พวก​มัน​ว่า​พวก​ไร้มรณา
มณีชน
ข้า​พยายาม​ทะลวง​เข้าไป​ใน​วิหารโซลาริส​ใน​ทาง​ตะวัน​ออก​เฉียง​เหนือ ข้า​เกือบ​ถูก​แถบ​ผ้า​พวก​นั้น​ฆ่า​ตาย​แล้ว มัน​เป็น​สิ่ง​ทอ​ลอย​ได้ที่​ประหลาด​เสีย​จริง เป็น​สิ่ง​มี​ชีวิต​ที่​บังเกิด​จาก​ผืน​ผ้า​กับ​มนต์มณี โชค​ดี​ที่​มี​ทหาร​บาง​คน​มา​ขวาง​ทาง ขณะ​ที่​พวก​แถบ​ผ้า​ชำแหละ​พวก​มัน ข้า​หนี​... ไป​เจอ​กับ​กราวิเชียส

เขา​ลาก​ข้า​ข้าม​สะพาน​นั้น​ไป​สู่​วิหารลูนาริส​ใน​ทาง​ตะวัน​ตก แล้ว​ปล่อย​ให้​ข้า​อยู่​ใน "​การ​ดูแล​อัน​อ่อน​โยน​" ของ​พายตี้ ขณะ​นั้น​ก็​ไม่​ได้​พูดจา​อะไร​กับ​ข้า​เลย​แม้แต่​น้อย ข้า​ไม่มี​ค่า​อะไร ไม่​ต่าง​จาก​สมบัติ​ที่​พบ​จาก​สงคราม​ชิ้น​หนึ่ง​เพียง​เท่านั้น
นายพลกราวิเชียส
แม้ว่า​เจ้า​จะ​ทำ​อะไร​มา​มากมาย แต่​ถ้า​พายตี้​ยัง​มี​ชีวิต​อยู่​ต่อ​ไป​แบบ​นี้ มัน​ย่อม​เป็น​ภัย​ต่อ​สิ่ง​มี​ชีวิต​ทั้งหมด​ใน​ทวีป​นี้​เป็น​แน่

ลอง​ไป​ดู​ทาง​ตะวัน​ตก​ของ​ค่าย​ขอ​งกราวิเชียส เจ้า​จะ​พบ​พายตี้​ใน​วิหาร​ลูนาริส มัน​ย่อม​หลบ​หลัง​สถาน​อัน​ชั่ว​ร้าย​ของ​มัน​อยู่​แน่ๆ
พายตี้
ชาวนิรันดร์​นับถือ​ดวงตะวัน​กับ​ดวง​จันทร์​ว่า​เป็น​ดวงตา​เทพเจ้า​ของ​พวก​เขา​ทั้ง​สอง​ข้าง ดวงตา​ขวา โซลาริส​ผู้​พิพากษา ดวงตา​ซ้าย ลูนาริส​ผู้​เมตตา ข้า​ไม่มี​ทาง​นึกออก​เป็น​แน่​ว่า​เทพเจ้า{องค์นั้น}​จะมี​เมตตา​ได้​เกิน​เหตุ เมื่อ​เธอ​รู้​ว่า​พายตี้​ทำ​อะไร​ใน​วิหาร​ของ​เธอ​ไป​บ้าง
วิหารลูนาริส
ตอน​ที่​พายตี้... ทดลอง​กับ​ข้า โชค​ดี​ที่​สติ​ของ​ข้า​ล่อง​ลอย​ไป​เรื่อยๆ และ​ใน​ช่วง​เวลา​ของ​ความ​มืด​มิด​อัน​ไร้​ความ​รู้สึก ข้า​ก็ได้​พบ​กับ​ตัว​ตน​หนึ่ง

มัน​เป็น​ปัญญา พลัง ความ​ยิ่ง​ใหญ่​อัน​เกิน​ขอบเขต​สติ​มนุษย์​อัน​น้อย​นิด​ของ​ข้า ใน​สายตา​ของ​เดรัจฉาน​นี้ ข้า​เป็น​เพียง​หยด​น้ำ​ที่​หยด​ลง​สู่​ทะเล​เพียง​เท่านั้น

ข้า​เคย​ได้ยิน​พายตี้​คุย​กับ​สมุน​เรื่อง '​บีสต์​' มัน​เป็นต้น​กำเนิด​ของมนต์มณี​ของ​เธอ และ​เป็น​เป้า​หมาย​ของ​ความ​มุ่ง​มั่น​ของ​เธอ​นั่นเอง ข้า​เชื่อ​ว่า '​บีสต์​' ที่​พายตี้​พูด​ถึง กับ​ตัว​ตน​อัน​มืด​มิด​นั่น​เป็น​สิ่ง​เดียวกัน

ไม่​ว่า​มัน​จะ​อยู่​ที่ไหน​หรือ​เป็น​อะไร บีสต์​นั่น​เป็นต้น​เหตุ​ของ​การ​ผิด​รูป​ร่าง​ของ​ข้า มัน​ย่อม​มี​เหตุผล​ที่​จะ​คิด​ย​ว่า​บีสต์​นั้น​เป็น​บ่อ​เกิด​ของ​การ​ผิด​รูป​ร่าง​ของ​ทุก​สรรพ​สิ่ง​ใน​เวร์แคลส์ท
บีสต์

Gi6a.ogg

Gi6b.ogg

Gi6c.ogg

Gi6f.ogg

Gi6g.ogg

Gi6h.ogg

Gi6i.ogg

Gi7a1.ogg

Gi7a2.ogg

Gi7a3.ogg

Gi7b.ogg

Gi7c1.ogg

Gi7c2.ogg

Gi7d.ogg

Gi7e.ogg
Edit

Wikis Content is available under CC BY-NC-SA 3.0 unless otherwise noted.