อย่ามาใกล้ข้า เอ็กไซล์ ข้าชื่อกริกอร์ หากเจ้ามองรูปโฉมอันเสื่อมทรามของข้าเสียจนเต็มอิ่มแล้ว ก็ช่วยหันดวงตาคู่นั้นไปสอดส่องทางตะวันออกด้วย
มีแม่สาวหัวรั้นกับเพื่อนชายของเธออยู่ทางนั้นน่ะ พวกเขากำลังตกที่นั่งลำบาก
— แคลร์ริสซา |
อย่าได้เข้ามาใกล้ข้าแม้แต่น้อย วิทช์ ข้าชื่อกริกอร์ และอย่างที่เจ้าเห็น ข้าเจอคนอย่างเจ้ามามากพอแล้ว
ฉะนั้นหากเจ้าชื่นชมผลงานของพี่น้องร่วมสมาคมของเจ้าจนเต็มอิ่มแล้ว ก็ช่วยหันดวงตาอันเยือกเย็นของเจ้าไปทางตะวันออกด้วย มีแม่สาวหัวรั้นกับเพื่อนชายของเธออยู่ทางนั้นน่ะ พวกเขาหายตัวไป และอาจต้องการพรสวรรค์ของเจ้าในทางที่มี 'ประโยชน์' มากกว่า
— แคลร์ริสซา |
รักษาระยะห่างเถิด เอ็กไซล์ ข้าชื่อกริกอร์ หากเจ้ามองรูปโฉมอันเสื่อมทรามของข้าเสียจนเต็มอิ่มแล้ว ก็ช่วยหันดวงตาคู่นั้นไปสอดส่องทางตะวันออกด้วย
ใช่ เจ้าพาแคลร์ริสซากลับมาหาพวกเราแล้ว และเธอก็มากวนใจข้าด้วยความเวทนาอีกครั้ง ชายคนหนึ่งจะรับน้ำแกงและช่อดอกไม้ไม่ได้เยอะนักหรอก แม้จะเป็นอาชญากร แต่แคลร์ริสซาช่างมีหัวใจที่อ่อนโยนอย่างประหลาด
และข้าก็ไม่อยากเห็นหัวใจของเธอแข็งกระด้าง ลองดูสิว่าเจ้าหาตัวเพื่อนชายของเธอที่หายตัวไปได้ไหม หากเขาอยู่แถวนี้ แคลร์ริสซาย่อมไม่มีเวลามากวนใจข้ามากขนาดนี้หรอก
— แคลร์ริสซา |
อย่าได้เข้ามาใกล้ข้าแม้แต่น้อย วิทช์ ข้าชื่อกริกอร์ และอย่างที่เจ้าเห็น ข้าเจอคนอย่างเจ้ามามากพอแล้ว
ฉะนั้นหากเจ้าชื่นชมผลงานของพี่น้องร่วมสมาคมของเจ้าจนเต็มอิ่มแล้ว ก็ช่วยหันดวงตาอันเยือกเย็นของเจ้าไปทางตะวันออกด้วย
ใช่ เจ้าพาแคลร์ริสซากลับมาหาพวกเราแล้ว และเธอก็มากวนใจข้าด้วยความเวทนาอีกครั้ง ชายคนหนึ่งจะรับน้ำแกงและช่อดอกไม้ไม่ได้เยอะนักเลย แม้จะเป็นอาชญากร แต่แคลร์ริสซาช่างมีหัวใจที่อ่อนโยนอย่างประหลาด
และข้าก็ไม่อยากเห็นหัวใจของเธอแข็งกระด้าง ลองใช้พรสวรรค์อันน่ากังขาของเจ้าในทางที่คู่ควรสักหน่อย หาโทลแมน เพื่อนชายของเธอให้เจอ พิสูจน์ให้ข้าเห็นทีว่าข้าคิดผิดเรื่องคนอย่างเจ้า
— แคลร์ริสซา |
ข้ามิได้ฝันอีกต่อไปในยามนิทรา ข้ามีเพียงฝันร้าย มีฝันร้ายเช่นเดิมครั้งแล้วครั้งเล่า ไอ้กระจกบานนั้น ในนั้นไม่เคยเป็นภาพสะท้อนของข้าเลย
ครั้งแรกที่กระจกนั่นปรากฏให้ข้าเห็น ข้าได้เห็นโคล เขาเป็นผู้ข่มขืนจากโอริอาท ข้าโชคไม่ดีนักที่ได้นอนร่วมห้องขังกับเขาในคุกทหารของแกรวิเชียส พายตี้จับตัวเขาไปทดลอง และในคืนนั้น ข้าก็ได้เห็นผลงานของเธอในยามที่ข้าฝัน
คราวนี้ก็เป็นโทลแมน เนื้อหนังถูกตากแห้งจนหยาบกร้านเป็นหนังสัตว์ อวัยวะถูกหดจนกลายเป็นซาก เลือดหยดทะลุโครงกระดูกของเขาราวกับทรายสีแดงในนาฬิกาทราย กระจกนั่นเป็นของขวัญที่พายตี้ได้มอบให้กับข้า
อย่างน้อยข้าก็จะไม่ได้เห็นแคลร์ริสซาในครั้งต่อไปที่ข้าได้มองกระจกบานนั้น อย่าให้ข้าได้พบเห็นเจ้าในกระจกบานนั้นด้วยล่ะ
— โทลแมน |
เจ้าจงฟังเสียให้ดี วิทช์ ต้องขอบคุณพายตี้ พี่น้องร่วมศาสตร์ของเจ้า ข้าจึงมิได้ฝันอีกต่อไปในยามนิทรา ข้ามีเพียงฝันร้าย มีฝันร้ายเช่นเดิมครั้งแล้วครั้งเล่า ไอ้กระจกบานนั้น ในนั้นไม่เคยเป็นภาพสะท้อนของข้าเลย
ครั้งแรกที่กระจกบานนั้นปรากฏให้ข้าเห็น ข้าได้เห็นโคล เขาเป็นผู้ข่มขืนจากโอริอาท ข้าโชคไม่ดีนักที่ได้นอนร่วมห้องขังกับเขาในคุกทหารของแกรวิเชียส พายตี้จับตัวเขาไปทดลอง และในคืนนั้น ข้าก็ได้เห็นผลงานของเธอในยามที่ข้าฝัน
คราวนี้ก็เป็นโทลแมน เนื้อหนังถูกตากแห้งจนหยาบกร้านเป็นหนังสัตว์ อวัยวะถูกหดจนกลายเป็นซาก เลือดหยดทะลุโครงกระดูกของเขาราวกับทรายสีแดงในนาฬิกาทราย กระจกนั่นเป็นของขวัญที่พายตี้ได้มอบให้กับข้า
อย่างน้อยข้าก็จะไม่ได้เห็นแคลร์ริสซาในครั้งต่อไปที่ข้าได้มองกระจกบานนั้น และจากเรื่องนั้น ข้าภาวนาว่าข้าจะไม่ได้พบเจ้าในกระจกบานนั้นเช่นเดียวกัน
— โทลแมน |
มารามัวมั่นอกมั่นใจในตัวเองนัก และความมั่นใจเช่นนั้นจะทำให้เจ้าถูกฆ่าตายในซาร์นแห่งนี้ เจ้ากับคนรอบตัวเจ้าก็ด้วย
ฮาร์แกนน่ะมีความคิดที่ถูกแล้ว อย่าเชื่อมั่นในสิ่งใดที่เจ้าไม่สามารถนำไปแลกเปลี่ยนหรือรับประทานได้
— มารามัว |
ข้าจะไม่พึ่งพาฮาร์แกนในยามที่ต้องต่อสู้ และข้าก็ไม่ศรัทธาในสิ่งที่เขาพูด แต่เขามีคุณสมบัติอย่างหนึ่งที่มีค่านัก: ความหมกมุ่นในการเอาตัวรอด หากฮาร์แกนมองว่าเจ้ามีประโยชน์ต่อการเอาตัวรอดของเขา เขาก็จะยอมทำแทบทุกอย่างให้กับเจ้า
— ฮาร์แกน |
ข้าเดินทางมาครึ่งทางในทวีปนี้เพราะบทกวีหนึ่ง มันมีชื่อว่า {แด่มณีกับนิรันดร}
{ด้วยสัญญาระยิบระยับ}
{แด่มณีกับนิรันดร}
{ราชินีมณีชนจึงมอบใจเธอ}
{กับร่างกาย}
{ให้กับราชาแห่งเงา}
{เพื่ออีกหนึ่งวันในดวงตะวัน}
{วันสุดท้ายในดวงตะวัน}
นั่นเป็นเพียงส่วนหนึ่งของมหากาพย์ "ราชินีมณีชน" คนนี้เคยมีชีวิตอยู่ และเธอเป็นปริศนาที่อยู่เบื้องหลังการล่มสลายของทั้งชาวเอโซไมต์กับชาวนิรันดร์ ลองดูทางวิหารโซลาริสทางตะวันออกเฉียงเหนือ จงตามหาซากศพของราชินีมณีชนก่อนที่พายตี้จะพบ... แล้วทำลายมันเสีย
— ราชินีมณีชน |
{ความตายย่างกรายสู่เมือง}
{ชาวเอโซไมต์ต่างคำรามในชุดแดง}
{แดงแห่งโลหิต}
{แดงแห่งการศึก}
{ความตายย่างกรายสู่เมือง}
{ชาวเอโซไมต์ต่างร่ำไห้ในชุดดำ}
{ดำแห่งโรคร้าย}
{ดำแห่งการสิ้นหวัง}
{ความตายย่างกรายสู่เมือง}
{ชาวเอโซไมต์ต่างเงียบงันในชุดเทา}
{เทาแห่งช่วงสุดท้าย}
{เทาแห่งการเสื่อมสลาย}
มีเพียงหมู่เกาะสโคธที่รอดพ้น ที่นั่นเคยเป็นถิ่นชนบทของอารยธรรมอันเกรียงไกรของข้า ปัจจุบันนี้... ชาวเอโซไมต์เหลือเพียงถิ่นนั้นเพียงเท่านั้น
— ชาวเอโซไมต์ |
ราชินีมณีชน เธอ... เป็นไปไม่ได้น่า เธอรอดตายมาได้ยังไง? ทำไมเธอถึงไม่กลายเป็นหนึ่งในพวกไร้มรณา? ไม่ ไม่ ช่างหัวคำถามพวกนั้นก่อน มีคำถามที่น่ากังวลกว่านั้น เธอปลอดภัยจากกองพันไม้มะเกลือไหม?
— ราชินีมณีชน |
เจ้ายุ่งอยู่พอสมควรเลยนะ ในเมื่อม้วนแถบผ้านั่นไปอยู่ในที่ถูกที่ควร แถบผ้าก็ย่อมต้านกองพันไม้มะเกลือไว้ได้เป็นแน่ เราต่างเคยเห็นแล้วว่าพวกมันทำอะไรกับคนคนหนึ่งได้
ไม่ว่าเจ้าจะทำเพื่อเอาตัวรอดหรือนึกถึงผู้อื่นอยู่ มันก็ไม่สำคัญกับข้าหรอก เจ้าทำสำเร็จในเรื่องที่ข้าล้มเหลว เจ้าได้ยืนอยู่ตรงหน้าราชินีมณีชน ข้าได้แต่หวังที่จะพบกับเธอในฝันร้ายของข้าเพียงเท่านั้น
— ม้วนแถบผ้า |
นี่ย่อมเป็นข่าวที่มืดมนเป็นแน่นอน หากกราวิเชียสมีม้วนแถบผ้า ไม่ช้าก็เร็วกองพันไม้มะเกลือจะฝ่าแถบผ้าเปื้อนเลือดพวกนั้นไปได้ แล้วพวกมันก็จะได้ตัวราชินีมณีชน ผู้เป็นบุคลาทิษฐานแห่งวันมหาวิบัติที่มีชีวิตอยู่จริงนั่นเอง
— ม้วนแถบผ้า |
พายตี้ตายไปพร้อมกับสิ่งชั่วช้าของมัน ฝันอันผิดเพี้ยนของมันจะตามสบประมาทมันไปตลอดกาล ฝันที่อยู่ใกล้เพียงเงื้อมมือแต่ไม่มีวันถึง ในฐานะกวี ข้ารักการผดุงความยุติธรรมในลักษณะนั้นเป็นอย่างมาก
นี่ เพชรฆาตควรได้รับค่าตอบแทน
— พายตี้ |
โชคร้ายที่พายตี้เป็นเพียงหุ่นเชิดของอำนาจที่เหนือกว่า เจ้าได้ตัดใยไปแล้ว แต่นายผู้เชิดหุ่นยังอยู่: โดมินัส
กุญแจที่เจ้าเอามาน่ะ ข้าเคยได้ยินพวกการ์ดดำคุยกันเรื่องกุญแจดอกนี้ มันเป็นกุญแจสู่พระคทาแห่งพระเจ้า อยู่ทางขอบตอนเหนือของค่ายการ์ดดำ มีเพียงพายตี้ที่ได้รับอนุญาตให้ถือกุญแจดอกนี้
โดมินัสเข้าถึงห้องทดลองของเขาทางยอดหอคอยด้วยระบบรอกที่ติดตั้งไว้กับกำแพงภายนอก เจ้าไม่สามารถเข้าไปทางนั้นได้ และข้าไม่เคยได้ยินว่ามีใครที่เคยเดินทางเข้าหรือออกจากชั้นล่างมาก่อน กระทั่งพายตี้ก็ตาม
จงเดินทางไปอย่างระวังเถิด เอ็กไซล์ ข้าไม่อาจนึกเสียด้วยซ้ำว่ามีสิ่งใดอยู่ในหอคอยนั้น หากกระทั่งพายตี้และโดมินัสยังไม่กล้าก้าวเข้าไปทางบันไดเหล่านั้น
— หอคอยคทาแห่งพระเจ้า |
โชคร้ายที่พายตี้เป็นเพียงหุ่นเชิดของอำนาจที่เหนือกว่า เจ้าได้ตัดใยไปแล้ว แต่นายผู้เชิดหุ่นยังอยู่: โดมินัส
เจ้ามีกุญแจของพายตี้ไหม? ไม่เหรอ? ข้าเคยได้ยินพวกการ์ดดำคุยกันเรื่องกุญแจดอกนี้ มันเป็นกุญแจสู่พระคทาแห่งพระเจ้า อยู่ทางขอบตอนเหนือของค่ายการ์ดดำ มีเพียงพายตี้ที่ได้รับอนุญาตให้ถือกุญแจดอกนี้
โดมินัสเข้าถึงห้องทดลองของเขาทางยอดหอคอยด้วยระบบรอกที่ติดตั้งไว้กับกำแพงภายนอก เจ้าไม่สามารถเข้าไปทางนั้นได้ และข้าไม่เคยได้ยินว่ามีใครที่เคยเดินทางเข้าหรือออกจากชั้นล่างมาก่อน กระทั่งพายตี้ก็ตาม
หากเจ้าพบกุญแจนั้นก็จงเดินทางไปอย่างระวังเถิด เอ็กไซล์ ข้าไม่อาจนึกเสียด้วยซ้ำว่ามีสิ่งใดอยู่ในหอคอยนั้น หากกระทั่งพายตี้และโดมินัสยังไม่กล้าก้าวเข้าไปทางบันไดเหล่านั้น
— หอคอยคทาแห่งพระเจ้า |
วิคทาริโอ ผู้ที่เป็นนักรบแห่งวาทะเช่นเดียวกับข้า เขาได้เขียนคำขอความช่วยเหลือมากมายแก่ชาวเอโซไมต์ เป็นการขอร้องให้เราช่วยเหลือเทมพลาร์ระดับสูงโวลล์ในการกำจัดจักรพรรดิชิตัส
นั่นมันผ่านไปหลายศตวรรษแล้ว ตอนนั้นวาทะของวิคทาริโอช่างทรงพลังนัก ข้าคิดว่าตอนนี้ก็ยังมีพลังอยู่
— วิคทาริโอ |
พายตี้เป็นอัจฉริยะในการสลักดินมนุษย์ทั่วไปให้กลายเป็นมณีชนอัน "ศักดิ์สิทธิ์" อย่างน้อยนั่นก็เป็นสิ่งที่มันบอกข้าตอนที่มันผ่าร่างข้าแล้วฝังมณีบารมีไว้ในเครื่องในของข้า
เมื่อหลายศตวรรษก่อน มาลาไคก็ทำเช่นเดียวกันในนามของจักรพรรดิ มณีชนของไชตัสยังคงครองซาร์นอยู่ ปัจจุบันนี้เราเรียกพวกมันว่าพวกไร้มรณา
— มณีชน |
ข้าพยายามทะลวงเข้าไปในวิหารโซลาริสในทางตะวันออกเฉียงเหนือ ข้าเกือบถูกแถบผ้าพวกนั้นฆ่าตายแล้ว มันเป็นสิ่งทอลอยได้ที่ประหลาดเสียจริง เป็นสิ่งมีชีวิตที่บังเกิดจากผืนผ้ากับมนต์มณี โชคดีที่มีทหารบางคนมาขวางทาง ขณะที่พวกแถบผ้าชำแหละพวกมัน ข้าหนี... ไปเจอกับกราวิเชียส
เขาลากข้าข้ามสะพานนั้นไปสู่วิหารลูนาริสในทางตะวันตก แล้วปล่อยให้ข้าอยู่ใน "การดูแลอันอ่อนโยน" ของพายตี้ ขณะนั้นก็ไม่ได้พูดจาอะไรกับข้าเลยแม้แต่น้อย ข้าไม่มีค่าอะไร ไม่ต่างจากสมบัติที่พบจากสงครามชิ้นหนึ่งเพียงเท่านั้น
— นายพลกราวิเชียส |
แม้ว่าเจ้าจะทำอะไรมามากมาย แต่ถ้าพายตี้ยังมีชีวิตอยู่ต่อไปแบบนี้ มันย่อมเป็นภัยต่อสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในทวีปนี้เป็นแน่
ลองไปดูทางตะวันตกของค่ายของกราวิเชียส เจ้าจะพบพายตี้ในวิหารลูนาริส มันย่อมหลบหลังสถานอันชั่วร้ายของมันอยู่แน่ๆ
— พายตี้ |
ชาวนิรันดร์นับถือดวงตะวันกับดวงจันทร์ว่าเป็นดวงตาเทพเจ้าของพวกเขาทั้งสองข้าง ดวงตาขวา โซลาริสผู้พิพากษา ดวงตาซ้าย ลูนาริสผู้เมตตา ข้าไม่มีทางนึกออกเป็นแน่ว่าเทพเจ้า{องค์นั้น}จะมีเมตตาได้เกินเหตุ เมื่อเธอรู้ว่าพายตี้ทำอะไรในวิหารของเธอไปบ้าง
— วิหารลูนาริส |
ตอนที่พายตี้... ทดลองกับข้า โชคดีที่สติของข้าล่องลอยไปเรื่อยๆ และในช่วงเวลาของความมืดมิดอันไร้ความรู้สึก ข้าก็ได้พบกับตัวตนหนึ่ง
มันเป็นปัญญา พลัง ความยิ่งใหญ่อันเกินขอบเขตสติมนุษย์อันน้อยนิดของข้า ในสายตาของเดรัจฉานนี้ ข้าเป็นเพียงหยดน้ำที่หยดลงสู่ทะเลเพียงเท่านั้น
ข้าเคยได้ยินพายตี้คุยกับสมุนเรื่อง 'บีสต์' มันเป็นต้นกำเนิดของมนต์มณีของเธอ และเป็นเป้าหมายของความมุ่งมั่นของเธอนั่นเอง ข้าเชื่อว่า 'บีสต์' ที่พายตี้พูดถึง กับตัวตนอันมืดมิดนั่นเป็นสิ่งเดียวกัน
ไม่ว่ามันจะอยู่ที่ไหนหรือเป็นอะไร บีสต์นั่นเป็นต้นเหตุของการผิดรูปร่างของข้า มันย่อมมีเหตุผลที่จะคิดยว่าบีสต์นั้นเป็นบ่อเกิดของการผิดรูปร่างของทุกสรรพสิ่งในเวร์แคลส์ท
— บีสต์ |
— Gi6a.ogg |
— Gi6b.ogg |
— Gi6c.ogg |
— Gi6f.ogg |
— Gi6g.ogg |
— Gi6h.ogg |
— Gi6i.ogg |
— Gi7a1.ogg |
— Gi7a2.ogg |
— Gi7a3.ogg |
— Gi7b.ogg |
— Gi7c1.ogg |
— Gi7c2.ogg |
— Gi7d.ogg |
— Gi7e.ogg |
