ข้าไม่มีเวลามาเลี้ยงเด็กหรอกนะ สตรีผู้มีอายุน้อยที่สุดของเรา แคลร์ริสซา เดินทางไปหาเสบียงกับโทลแมน แฟนหนุ่มอันโง่เง่าของเธอ พวกเขามาช้าเกินกำหนดแล้ว
เจ้าอยากอยู่ที่นี่เหรอ? มาช่วยเราตามหาก่อน ตามหาแคลร์ริสซากับโทลแมนให้เจอก่อนพวกการ์ดดำเสีย
— แคลร์ริสซา |
ยินดีที่ได้พบเจ้า บุตรแห่งนาคูรามาคอย
บางทีข้าก็เคยสงสัยในเหล่าบรรพชนของข้า เหตุใดพวกเขาจึงพาข้ามาที่นี่ มาสู่เวร์แคลส์ท ถิ่นอันแห่งไกลจากสิ่งที่ข้ารักนัก?
การได้พบเจ้าได้พิสูจน์การตัดสินใจของพวกเขาแล้ว มันเป็นเรื่องง่ายที่จะทำตัวเป็นชาวคารุยในยามที่เจ้าถูกรายล้อมไปด้วยชาวคารุย แต่การดำรงวิถีคารุยผ่านอาณาจักรของคิทาวานั้นย่อมเป็นบททดสอบของนักรบตัวจริงเป็นแน่
และในเมื่อมันเป็นโชคชะตาของเรา ชีวิตเราย่อมต้องการหยาดเหงื่อและโลหิตของเราในทุกช่วงขณะของแต่ละวัน สตรีผู้มีอายุน้อยที่สุดของเรา แคลร์ริสซา เดินทางไปหาเสบียงกับโทลแมน แฟนหนุ่มอันโง่เง่าของเธอ พวกเขามาช้าเกินกำหนดแล้ว
ช่วยข้าเถิดญาติเอ๋ย ช่วยข้าตามหาแคลร์ริสซากับโทลแมนให้เจอก่อนพวกการ์ดดำเถิด
— แคลร์ริสซา |
เจ้ามีท่วงท่าในการเดินอันสง่างามเยี่ยงสตรีผู้รู้จักความตายอย่างลึกซึ้ง บุรุษนั้นเกิดมากับความรู้เช่นนั้น แต่พวกเราต้องหาความรู้เช่นนั้นด้วยตัวเอง ใช่ เจ้ากับข้าอาจมีอะไรคุยกันอีกมากมาย แต่นี่ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม สตรีผู้มีอายุน้อยที่สุดของเรา แคลร์ริสซา เดินทางไปหาเสบียงกับโทลแมน แฟนหนุ่มอันโง่เง่าของเธอ พวกเขามาช้าเกินกำหนดแล้ว
เจ้าช่วยข้าได้ไหม เรนเจอร์? ช่วยข้าตามหาแคลร์ริสซากับโทลแมนให้เจอก่อนพวกการ์ดดำได้ไหม?
— แคลร์ริสซา |
โดมินัสกับกองพันไม้มะเกลือของมันเดินทางมาที่นี่มาพักหนึ่งแล้ว แล้วพวกการ์ดดำก็ควานหาไปทั่วซาร์นราวกับเป็นหนอนแมลงที่กัดกินซากศพ พวกมันตามหาอะไรอยู่หรือ? มันคงเป็นสิ่งที่ไม่ควรพบเป็นแน่
— กองพันไม้มะเกลือ |
โทลแมนตายแล้วสินะ เป็นเหยื่ออีกรายต่อความอำมหิตของพายตี้ เขาอาจรอดพ้นไปอย่างไม่ทรมานสักนิด เจ้าลองมองดูกริกอร์ก็คงเห็นว่าชีวิตภายใต้อิทธิพลของพายตี้นั้นเป็นเช่นไร
แต่ยังไม่มีร่องรอยแคลร์ริสซาเหรอ? งั้นเธอก็คงจะหลบการจับตัวได้ หรือไม่งั้นพวกการ์ดดำคงจับตัวเธอไปทำอะไรสักอย่าง ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม แสงอาทิตย์ยังเบิกทางให้เธอเอาตัวรอด จงตามหาเธอให้พบก่อนที่แสงนั้นจะสลายไป
— โทลแมน |
มารามัว พาทัวขอขอบคุณเจ้า เอ็กไซล์ ที่นำตัวแคลร์ริสซากลับมาให้กับเรา เธอเป็นจิตใจอันอ่อนโยนในสถานแห่งนี้ เป็นจิตวิญญาณที่ยังรักได้ ท่ามกลางที่รกร้างที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังแห่งนี้
ทว่าจิตใจอันอ่อนโยนนั้นก็ยังตกอยู่ในอันตราย ถึงแม้โทลแมนจะไม่คู่ควรกับแคลร์ริสซา แต่เธอจะไม่มีวันยิ้มจนกว่าเขาจะอยู่เคียงข้างเธอ
— แคลร์ริสซา |
มารามัว พาทัวขอขอบคุณเจ้า บุตรแห่งนาคูรามาคอย ที่นำตัวแคลร์ริสซากลับมาให้กับเรา เธอเป็นจิตใจอันอ่อนโยนในสถานแห่งนี้ เป็นจิตวิญญาณที่ยังรักได้ ท่ามกลางที่รกร้างที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังแห่งนี้
ทว่าจิตใจอันอ่อนโยนนั้นก็ยังตกอยู่ในอันตราย ถึงแม้โทลแมนจะไม่คู่ควรกับแคลร์ริสซา แต่เธอจะไม่มีวันยิ้มจนกว่าเขาจะอยู่เคียงข้างเธอ
บางทีข้าก็เคยสงสัยในเหล่าบรรพชนของข้า เหตุใดพวกเขาจึงพาข้ามาที่นี่ มาสู่เวร์แคลส์ท ถิ่นอันแห่งไกลจากสิ่งที่ข้ารักนัก?
การได้พบเจ้าได้พิสูจน์การตัดสินใจของพวกเขาแล้ว มันเป็นเรื่องง่ายที่จะทำตัวเป็นชาวคารุยในยามที่เจ้าถูกรายล้อมไปด้วยชาวคารุย แต่การดำรงวิถีคารุยผ่านอาณาจักรของคิทาวานั้นย่อมเป็นบททดสอบของนักรบตัวจริงเป็นแน่
และในเมื่อมันเป็นโชคชะตาของเรา ชีวิตเราย่อมต้องการหยาดเหงื่อและโลหิตของเราในทุกช่วงขณะของแต่ละวัน ช่วยเราเถิดญาติเอ๋ย ช่วยเราตามหาโทลแมนให้เจอเถิด
— แคลร์ริสซา |
มารามัว พาทัวขอขอบคุณที่เจ้านำตัวแคลร์ริสซากลับมาให้กับเรา เธอเป็นจิตใจอันอ่อนโยนในสถานแห่งนี้ เป็นจิตวิญญาณที่ยังรักได้ ท่ามกลางที่รกร้างที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังแห่งนี้
ทว่าจิตใจอันอ่อนโยนนั้นก็ยังตกอยู่ในอันตราย ถึงแม้โทลแมนจะไม่คู่ควรกับแคลร์ริสซา แต่เธอจะไม่มีวันยิ้มจนกว่าเขาจะอยู่เคียงข้างเธอ
เจ้ามีท่วงท่าในการเดินอันสง่างามเยี่ยงสตรีผู้รู้จักความตายอย่างลึกซึ้ง บุรุษนั้นเกิดมากับความรู้เช่นนั้น แต่พวกเราต้องหาความรู้เช่นนั้นด้วยตัวเอง
ข้าขอความช่วยเหลือจากเจ้าในฐานะผู้หญิงด้วยกันนะ เรนเจอร์ ได้โปรดตามหาโทลแมนให้กับเราด้วย
— แคลร์ริสซา |
โทลแมนตายแล้วสินะ เป็นเหยื่ออีกรายต่อความอำมหิตของพายตี้ เขาอาจรอดพ้นไปอย่างไม่ทรมานสักนิด เจ้าลองมองดูกริกอร์ก็คงเห็นว่าชีวิตภายใต้อิทธิพลของพายตี้นั้นเป็นเช่นไร
ข้าขอมอบสิ่งนี้ให้กับเจ้าเพื่อเป็นการตอบแทนที่เจ้าทำให้กับเรา เราจะไว้อาลัยให้กับโทลแมนผู้ล่วงลับ เช่นเดียวกับที่เราจะเห็นคุณค่าชีวิตของแคลร์ริสซา
— แคลร์ริสซา |
แคลร์ริสซาจะร่ำไห้ให้กับโทลแมน เธอต้องทำเช่นนั้น เมฆนั้นย่อมมืดมนก่อนฝนจะตก
— โทลแมน |
ฮาร์แกนนั้นเป็นชายผู้อวดอ้างนานานับประการ และคำอวดอ้างเหล่านั้นก็มักไม่สอดคล้องไปด้วยกัน การโกหกนั้นมีโทษตายในนามาคานุย ข้าจึงถูกเลี้ยงดูให้เป็นบุตรีแห่งความจริง ฮาร์แกนนั้นเป็นบุตรแห่งความเห็นแก่ตัว เขามิใช่นักรบหรือผู้ร่ายร้องซึ่งวิญญาณ เขาเป็น{โคแรงกิ} ข้านึกไม่ออกว่าภาษาโอริอาทนั้นมีคำไหนที่เหมาะ แต่ในภาษาคารุย คำนั้นมีความหมายว่า 'เขาชนะสงครามด้วยสัญญาลวงหลอก'
— ฮาร์แกน |
กริกอร์ยืนคร่อมอยู่ระหว่างสองโลก เท้าข้างหนึ่งเหยียบอยู่บนแผ่นดินนี้ อีกข้างหนึ่งเหยียบอยู่ในดินแห่งวิญญาณและเงา เมื่อเจ้าคุยกับเขา จงรู้ให้ได้ว่าคำพูดเขามาจากโลกใดกันแน่
— กริกอร์ |
เครื่องม้วนแถบผ้านี้... ทำไมการ์ดดำถึงต้องการป้องกันมันจากแม่น้ำฝั่งนี้กันแน่? มันสำคัญอะไรกับพวกมันนัก? ทำไมพวกมันถึงไม่นำเอาเครื่องนี้กลับไปที่ค่ายกันแน่?
ข้ารู้ว่าข้ามีเพียงคำถามให้กับเจ้า เจ้าพบมันใกล้กับวิหารโซลาริสใช่ไหม? นั่นอาจเป็นที่ที่เจ้าควรหาคำตอบ
— ม้วนแถบผ้า |
มันเป็นเรื่องราวที่มักถูกเล่าขานกันในหมู่ชาวคารุย ว่าโวลล์แห่งเธบรัสคุกเข่าให้กับบรรพชนของข้า กษัตริย์คอมม์ สัญญาว่าจะมอบอิสรภาพแลกกับการทำสงคราม เมื่อโวลล์ก่อการปฏิวัติพิสุทธิ์ตรงใจกลางจักรวรรดิ คอมม์นำหัวของนายเหนือหัวไลออนอายและเดินทางไปตามริมฝั่งทางใต้ไปสุดทางของถ้ำพรายน้ำ มันเป็นชัยชนะอันยิ่งใหญ่ที่สุดของชาวคารุย
— การปฏิวัติพิสุทธิ์ |
นายพลกราวิเชียสบังคับให้การ์ดดำทุกคนอยู่ในโอวาทอย่างเคร่งครัด... นั่นแปลว่ารอบกายมันมีแต่พวกตาขาวกับพวกไร้สมองที่ไม่สามารถยกนิ้วได้สักนิดหากไม่ได้รับคำสั่ง
หากเจ้าทำได้ ช่วยเดินทางข้ามแม่น้ำไปสังหารกราวิเชียสในค่ายทหารของเขาเถิด มันจะถือเป็นการควักสมองออกมาจากกะโหลกศัตรูของเราเป็นแน่
— นายพลกราวิเชียส |
เจ้าเป็นจิตวิญญาณอันแท้จริงของ{มาโครู} หรือฉลาม เจ้ามิใช่สัตว์ร้ายขี้ขลาดที่ฝังเขี้ยวเข้าไปยังผู้ว่ายน้ำอยู่เดียวดาย แต่เจ้าจู่โจม{ไวโคมา} หรือเรือแจว พลางส่งบุรุษทั้งหลายให้เป็นที่สวาปามสู่หนองน้ำเบื้องล่าง ผู้ล่ากลายเป็นผู้ถูกล่าที่เจ้าลิ้มรสได้ตามใจอยาก
รับสิ่งนี้ไปเถิด มาโครู
— นายพลกราวิเชียส |
เจ้าเป็นจิตวิญญาณอันแท้จริงของ{มาโครู} หรือฉลาม เจ้ามิใช่สัตว์ร้ายขี้ขลาดที่ฝังเขี้ยวเข้าไปยังผู้ว่ายน้ำอยู่เดียวดาย แต่เจ้าจู่โจม{ไวโคมา} หรือเรือแจว พลางส่งบุรุษทั้งหลายให้เป็นที่สวาปามสู่หนองน้ำเบื้องล่าง ผู้ล่ากลายเป็นผู้ถูกล่าที่เจ้าลิ้มรสได้ตามใจอยาก
— นายพลกราวิเชียส |
พลเมืองแห่งซาร์นในอดีต... พวกไร้มรณานั้นมีชีวิตอยู่มาหลายต่อหลายร้อยปีแล้ว หากปล่อยพวกมันไว้ พวกมันย่อมอยู่ต่อไปได้อีกหลายร้อยปี
แต่ก็ใช่ว่าพวกมันจะรอดพ้นจากความตายเสียทีเดียว พวกมันถูกฆ่าตายได้... แม้จะยากลำบากสักหน่อย
— มนุษย์ไร้มรณา |
หากข้ารู้วิธีข้ามแม่น้ำได้อย่างปลอดภัย ข้าคงติดหัวของกราวิเชียสไว้ตรงเข็มขัดข้าแล้ว
— การข้ามแม่น้ำ |
สัญจรไปทางท่อน้ำทิ้งข้างใต้แม่น้ำ ข้าควรจะนึกเรื่องแบบนั้นออกด้วยตัวเอง แต่ยิ่งเจ้าวาดภาพให้ข้าเรื่องส่วนผสมของพวกไร้มรณา ข้าก็ยิ่งอยากเห็นกับตาน้อยลงไปทุกที
หากเจ้าทำลายมันได้สำเร็จ เจ้าจะได้พบกับมรสุมพวกไร้มรณาเป็นแน่ ความมืดมิดเป็นบ้านของพวกมัน และไม่มีที่ใดที่เป็นบ้านต่อพวกไร้มรณายิ่งไปกว่าท่อน้ำทิ้งข้างใต้แม่น้ำที่ถูกปิดบังโดยสิ้นเชิง
— การข้ามแม่น้ำ |
เจ้าพบทางไปสู่อีกฝั่งหนึ่งแล้ว ดีมาก แต่ได้โปรดอย่ายืนใกล้ข้าไปกว่านี้เลย ท่อน้ำทิ้งระคนกลิ่นพวกไร้มรณาที่ถูกย่างเกรียม... มันช่างเป็นกลิ่นอันทรงพลังนัก หากเจ้าไปถึงค่ายทหาร อย่าลืมยืนอยู่ทางใต้ลมของเต็นท์ของกราวิเชียสด้วย เจ้าคงไม่อยากให้พวกมันได้ตั้งตัวก่อนเป็นแน่
— การข้ามแม่น้ำ |
ภายนอกยังหลงเหลือเหยื่ออยู่ มันคือแม่มดผู้อยู่ไกลเกินขอบเขตตน แม่มดผู้อยู่ไกลเกินปัญญาของตนไปมาก ออกล่าให้สนุกล่ะ มาโครู
— พายตี้ |
เจ้าได้ล่าเหยื่ออันคู่ควรที่สุดแล้วมาโครู พายตี้ นายหญิงแห่งมลทิน ข้าไม่ได้บอกว่าสงครามนั้นจบลงแล้ว แต่เจ้าทำให้เวร์แคลส์ทได้พักอย่างที่มันควรได้พักมาเนิ่นนาน ด้วยฝีมือของเจ้า แผ่นดินนี้จึงมีชีวิตเพื่อรับรุ่งอรุณอีกครา
— พายตี้ |
เจ้าได้ล่าเหยื่ออันคู่ควรที่สุดแล้วมาโครู พายตี้ นายหญิงแห่งมลทิน ข้าไม่ได้บอกว่าสงครามนั้นจบลงแล้ว แต่เจ้าทำให้เวร์แคลส์ทได้พักอย่างที่มันควรได้พักมาเนิ่นนาน ด้วยฝีมือของเจ้า แผ่นดินนี้จึงมีชีวิตเพื่อรับรุ่งอรุณอีกครา
อย่าลืมว่าเจ้าได้คืนความยุติธรรมกลับมาสู่กริกอร์อยู่บ้าง เขาคงอยากคุยกับเจ้า
— พายตี้ |
เจ้าได้ล่าเหยื่ออันคู่ควรที่สุดแล้วมาโครู พายตี้ นายหญิงแห่งมลทิน ข้าไม่ได้บอกว่าสงครามนั้นจบลงแล้ว แต่เจ้าทำให้เวร์แคลส์ทได้พักอย่างที่มันควรได้พักมาเนิ่นนาน ด้วยฝีมือของเจ้า แผ่นดินนี้จึงมีชีวิตเพื่อรับรุ่งอรุณอีกครา
อย่าลืมว่าเจ้าได้คืนความยุติธรรมกลับมาสู่แคลร์ริสซาอยู่บ้าง เธอคงอยากคุยกับเจ้า
— พายตี้ |
เจ้าได้ล่าเหยื่ออันคู่ควรที่สุดแล้วมาโครู พายตี้ นายหญิงแห่งมลทิน ข้าไม่ได้บอกว่าสงครามนั้นจบลงแล้ว แต่เจ้าทำให้เวร์แคลส์ทได้พักอย่างที่มันควรได้พักมาเนิ่นนาน ด้วยฝีมือของเจ้า แผ่นดินนี้จึงมีชีวิตเพื่อรับรุ่งอรุณอีกครา
อย่าลืมว่าเจ้าได้คืนความยุติธรรมกลับมาสู่กริกอร์กับแคลร์ริสซาอยู่บ้าง พวกเขาคงอยากคุยกับเจ้า
— พายตี้ |
การสังหารคนอย่างโดมินัสย่อมเป็นความสำเร็จที่คู่ควรกับคอมม์ บรรพชนผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดของข้า หากเราอยู่ในนามาคานุย ข้าคงจะแต่งตั้งให้เจ้าเป็น {มาคันงา} หรือนักรบผู้มีเกียรติ แต่เราไม่ได้อยู่ที่นามาคานุย เราดำรงอยู่ในนครแห่งความตาย และข้ามอบเกียรติให้เจ้าได้ด้วยความเคารพของข้าเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
— โดมินัส |
เจ้าได้ล่าเหยื่ออันคู่ควรที่สุดแล้วมาโครู พายตี้กับโดมินัส ผู้เบิกทางแก่ฝันร้าย ข้าไม่ได้บอกว่าสงครามนั้นจบลงแล้ว แต่เจ้าทำให้เวร์แคลส์ทได้พักอย่างที่มันควรได้พักมาเนิ่นนาน ด้วยฝีมือของเจ้า แผ่นดินนี้จึงมีชีวิตเพื่อรับรุ่งอรุณอีกครา
อย่าลืมว่าเจ้าได้คืนความยุติธรรมกลับมาสู่กริกอร์กับแคลร์ริสซาอยู่บ้าง พวกเขาคงอยากคุยกับเจ้า
— พายตี้และโดมินัส |
ดีที่ได้พบกับเจ้าที่ซาร์นอีกครั้ง ข้าอยากให้เราได้พบกันในวันที่ท้องฟ้าสดใส ทว่าเมืองนี้ก็ยังถูกบดบังด้วยเมฆหมอกแห่งความขัดแย้งเช่นเคย
ลูนาริส เทพีจันทร์นิรันดร กับพี่สาวของเธอ โซลาริสแห่งตะวัน ต่างได้ฟื้นคืนมาเพื่อครองสิ่งที่เคยเป็นของพวกเธอเอง สองพี่น้องอันมีกำลังเท่าเทียมกัน แม่น้ำแฝดอันยิ่งใหญ่รวมเป็นหนึ่ง กวาดล้างทุกผู้ที่อยู่ตรงหน้าพวกเธอ
เราเป็นเพียงสัตว์ที่ถูกต้อนให้จนมุม รอวันที่สายน้ำท่วมทะลักให้เราจมทั้งเป็น ทว่ามันยังมีทรัพย์สมบัติโบราณคู่หนึ่งอยู่ ลูกแก้วตะวันกับลูกแก้วจันทรา ลูกแก้วสองลูกนี้เป็นความหวังของเรา... เป็นที่พึ่งสุดท้ายของเรา
— โซลาริสและลูนาริส |
ข้าคอยใช้ดวงตานกฮูกอันเฉียบคมในการเฝ้ามองเทพีตะวันมาแต่ไกล ลูกแก้วตะวันอยู่ภายในวิหารของเธอ มันถูกพิทักษ์โดยสาวกอันร้อนแรงที่สุดของเธอ เขาคือเอ็กไซล์ที่บ้าคลั่งเสียจนเรียกตนว่า 'ดอว์น' (รุ่งอรุณ)
ลูกแก้วนั้นเป็นเมล็ดพันธุ์ที่ต้องถูกฉกฉวยมาจากบุตรคนใหม่ของเธอ แล้วนำไปหว่านไว้ตรงเท้าของมารดาผู้ดึกดำบรรพ์ของเขา
— ลูกแก้วตะวัน |
ข้าคอยจับตามองเอ็กไซล์-ผู้กลายเป็น-คนสอพลอที่เรียกตัวเองว่า 'ดัสก์' (ใกล้ค่ำ) ดัสก์นำลูกแก้วจันทราไปไว้ในวิหารลูนาริส และไม่ได้นำมันออกมา เท่าที่ข้าเห็นน่ะ
แน่นอนว่าเขากอดรัดลูกแก้วนั้นเอาไว้ราวกับเป็นเต้านมที่ให้นมของมารดาบุญธรรมของเขาเสียเอง หากเจ้าอยากให้เขาหย่านม แล้วนำลูกแก้วนั้นไปวางไว้ที่มารดาที่เจ้าพรากไป เราอาจได้เห็นจันทราร่วงหล่นเสียเอง
— ลูกแก้วจันทรา |
ด้วยปฐพีกับนภา พลังของเหล่าเทพีอยู่ในมือของเจ้าแล้ว เจ้าจงนำเอาเมล็ดเหล่านี้ไปหว่านไว้ในศิลาอันอุดมสมบูรณ์แทบเท้าพวกเธอเถิด จากที่ข้ารู้ ข้าหวังว่าลูกแก้วเหล่านี้จะบังคับให้โซลาริสกับลูนาริสมีอวัยวะกับเนื้อหนังงอกออกมา เพื่อทำการต่อสู้กับเจ้าจนถึงตาย
ข้าขอให้มันเป็นเช่นนั้น และขอให้เจ้าตัดเหล่าเทพีให้สิ้นเช่นเดียวกับที่พรานจะตัดต้นไม้เก่าแก่ที่ดื้อด้านให้ร่วงลงไป
— ลูกแก้วตะวันและจันทรา |
เจ้าได้มอบอิสรภาพอันเป็นของขวัญอันใหญ่ยิ่งกลับคืนมาให้กับเรา ในเมื่อเหล่าทรราชศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้จากไป เราย่อมมีสิทธิ์ใช้ชีวิตได้ดังที่เราต้องการ ไม่ใช่ใช้ชีวิตตามที่เทพีองค์ใดบันดาล
ทุกคนในซาร์นย่อมขอบคุณเจ้าในไม่ช้าก็เร็ว แต่ในตอนนี้ข้าขอเป็นผู้ขอบคุณเจ้าไปเสียก่อน
— โซลาริสและลูนาริส |
กริกอร์นั้นเป็นผีเสื้อที่เสียปีกของมันให้กับเด็กที่โหดร้าย ที่พักใจแห่งนี้ของเขากลายเป็นกรงของความเจ็บปวด เป็นที่เพาะพันธุ์ความทรงจำอันเลวร้าย เราคุยกันมาก่อน กริกอร์ได้บอกข้าเรื่องการตัดสินใจของเขา เขาไม่อาจทนอยู่กับความทรมานพายตี้ได้ฉีดเข้าไปกลางใจเขาได้อีก
ดั่งกวีนักรบผู้อื่น กริกอร์ได้เดินทางไปสู่ที่ที่ไม่มีใครล่วงรู้ เพื่อหาทางรักษาร่างกายกับจิตใจของเขา หรือไม่ก็ตายขณะที่กำลังดิ้นรน
— กริกอร์ |
คนตายไม่รักคนเป็น และคนเป็นไม่อาจรักคนตายได้ ผู้คนเกรงกลัวในสิ่งที่พวกเขาไม่เข้าใจ ข้าเข้าใจแคลร์ริสซา ข้าไม่ได้กลัวเธอ แต่ข้ากลัวแทนเธอ
— แคลร์ริสซาและโทลแมน |
หากข้าเป็นนกฮูกที่เฝ้าระวัง เจ้านั้นก็เป็นเหยี่ยวอันกล้าหาญที่โฉบมาด้วยกรงเล็บอันแหลมคมเพื่อจิกเอางูออกไปจากคอของเด็กน้อย แคลร์ริสซาจะมีบาดแผลนั้นไปตลอดชีวิต แต่ข้าดีใจที่เจ้าอยู่ช่วยชีวิตเธอที่นั่นไม่ให้เธอตายตามโทลแมนผู้น่าสงสารไป
ในเมื่อแคลร์ริสซาเสียความรักต่อความตายไปแล้ว เธออาจเปิดอกรับชีวิตได้เสียที
— แคลร์ริสซาและโทลแมน |
ตอนนั้นข้าออกล่าสัตว์ให้ค่ายของเราอยู่ดั่งแมวล่าเหยื่อตัวหนึ่ง แต่พอข้าได้เห็นผู้ที่กรีฑาทัพไปทั่วซากปรักหักพังแล้ว ข้ารู้สึกเหมือนหนูตัวจ้อยขึ้นมา
นักรบฝังมณีแพรวพราวกระทืบปฐพี ถูกนำโดยผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเป็นผู้กองนำทัพ... กัปตันผู้หนึ่ง ข้ารู้จักทหารมณีชนพวกนี้มาก่อน ว่าพวกเขาเคยเป็นกองกำลังส่วนตัวของจักรพรรดิชิตัส แต่บัดนี้พวกเขาฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง โดยมีกัปตันผู้นี้นำหน้า ข้าเก็บความกลัวเอาไว้แล้วตามกัปตันไป พบกองทหารรวมตัวกันอยู่ที่ทางผ่านธัญพืช
เอ็กไซล์ ข้ารู้ว่ามันย่อมเป็นการล่วงเกินที่จะถามเจ้า เจ้าทำมาเยอะ แต่หากเจ้าออกไปตามหากัปตันแล้วฆ่ากองทหารพวกนั้นให้หมด ข้าจะให้เกียรติเจ้าอย่างงาม
เมืองกระจ้อยอย่างเราย่อมไม่อาจรอดจากการโจมตีของกัปตันนั่นแน่ๆ
— กองพันมณีชน |
พวกมันเดินดินในยามที่เกิดความขัดแย้งครั้งใหญ่ มันเป็นเงาอันโหดร้ายน่ากลัวที่ทอดผ่านกำแพงอิฐของซากบ้าน จอมเวทมณีมาลาไคปลูกมันขึ้นมาจากความทะยานอยากอันสูญเปล่าจากจินตนาการอันมืดมนนี้
จักรพรรดิชิตัสเชื่อว่าทหารเหล่านี้เป็นของเขา เชื่อว่าเหล่ามณีชนจะเต้นไปตามจังหวะหัวใจคริสตัลของเขาเอง แต่ในยามที่เงาของจักรพรรดินั้นเริ่มร่วงหล่นจากแสงของเหล่ามนุษย์อันสัจจริง ทหารบางคนก็ยังอยู่
วันมหาภัยพิบัติทำให้ทหารเหล่านั้นกลายเป็นเพียงอสุรกาย เป็นเหล่าชายผู้ไร้มรณาอีกกลุ่มหนึ่ง ทว่ากัปตันผู้นี้กลับได้ความสามารถของเขากลับคืนมา ได้รับปัญญานักรบเก่าของเขาคืนมาบางส่วนอีกด้วย
ข้ากังวลแทนทหารของเขาที่เหลืออยู่ กลัวว่าพวกเขาจะเปลี่ยนจากเครื่องจักรสังหารอันไร้สติกลายเป็นสิ่งที่เลวร้ายกว่านั้นมาก
— ทหารกองพันมณีชน |
เหยี่ยวผู้กล้าหาญของข้าได้กำจัดงูอีกตัวไปจากหญ้าสูง ถึงข้าจะมอบรางวัลให้กับเจ้า แต่ใจข้าไม่รู้สึกสงบแม้แต่น้อย แน่นอนว่ากัปตันนั้นนอนตายสนิทจนแมลงวันตอมไปทั่ว แต่ถ้าทหารมณีชนสามารถฟื้นคืนสติได้ แล้วพวกสิ่งชั่วร้ายอย่างพวกไร้มรณาทั้งหมดจะทำเช่นนั้นได้ไหม
ข้านึกกลับไปถึงหลุมและห้องหับภายใต้พื้นดินแห่งซาร์น เป็นไปได้ไหมว่าตอนนี้กำลังมีอารยธรรมอันเดดที่เติบโตและเตรียมตัวอยู่ใต้ดิน? ความคิดนี้ทำให้ข้าหลับไม่ลงแม้แต่น้อย
— กองพันมณีชน |
— M09_Greet_01.ogg |
— M09_Greet_02.ogg |
— M09_Greet_03.ogg |
— M09_Greet_04.ogg |
— M09_Greet_05.ogg |
— M09_Greet_06.ogg |
— M09_Greet_07.ogg |
— M09_Greet_08.ogg |
— M09_Greet_09.ogg |
— M09_Greet_10.ogg |
— M09_Greet_11.ogg |
— M09_Greet_12.ogg |
— M09_Greet_13.ogg |
— M09_Greet_14.ogg |
— M09_Greet_15.ogg |
— M09_Greet_16.ogg |
— M09_Greet_17.ogg |
— M09_Greet_18.ogg |
— M09_Greet_19.ogg |
— M09_Greet_20.ogg |
— M09_Greet_21.ogg |
— M09_Greet_22.ogg |
— M10_Goodbye_01.ogg |
— M10_Goodbye_02.ogg |
— M10_Goodbye_03.ogg |
— M10_Goodbye_04.ogg |
— M10_Goodbye_05.ogg |
— M10_Goodbye_06.ogg |
— M10_Goodbye_07.ogg |
— M10_Goodbye_08.ogg |
— M10_Goodbye_09.ogg |
— M10_Goodbye_10.ogg |
— M10_Goodbye_11.ogg |
— M10_Goodbye_12.ogg |
— M10_Goodbye_13.ogg |
— M10_Goodbye_14.ogg |
— M10_Goodbye_15.ogg |
— M10_Goodbye_16.ogg |
— M10_Goodbye_17.ogg |
— M10_Goodbye_18.ogg |
— M10_Goodbye_19.ogg |
— M10_Goodbye_20.ogg |
— M10_Goodbye_21.ogg |
