ข้าเคยเห็นเอ็กไซล์มากมายที่เข้ามาแล้วจากไป ไม่ว่าจะไปสู่ป่าหรือไปสู่ผืนดิน แต่เหมือนว่าเจ้าจะไม่เหมือนใคร ไม่เหมือนในแง่ดีหรือไม่เหมือนในแง่ร้าย ตอนนี้ก็ยังบอกไม่ได้นัก
ข้าชื่อเอระเมียร์ ตอนนี้ข้าจะเชื่อใจเจ้าไปก่อน
— แนะนำตัว |
ชาวแอสเมรี วัฒนธรรมที่เดินทางลงมาจากภูเขาแอสเมรีแล้วก่อตั้งเป็นจักรวรรดินิรันดร์แต่กาลก่อน แต่ก็ใช่ว่าคนพวกนี้เข้าใจอะไรเกี่ยวกับเชื้อสายของตัวเองดอก ประวัติศาสตร์พวกเขา ตัวตนของพวกเขา... ถูกขจัดไปเสียสิ้นในวันมหาภัยพิบัติ
ชาวแอสเมรีเหล่านี้รับบุตรแห่งโอริอาทที่ถูกทอดทิ้ง ให้อาหารกับข้า รักษาข้า เพื่อเป็นการตอบแทนหนี้บุญคุณ ข้าจึงรับบุตรกำพร้าของจักรวรรดิอันไร้ชีพมาเลี้ยงดูเช่นกัน
— แอสเมรี |
เธอมีจิตใจยิ่งใหญ่ แต่มีสำนึกเพียงน้อยนิด ยีนาเล่นกับสิ่งที่เธอไม่ควรจะเล่นด้วย หากเธอไม่ระวังตัวให้ดี สักวันหนึ่งเธออาจได้ไปร่วมกับ 'พระวิญญาณ' ที่เธอหลงใหลนัก
— ยีนา |
กรูสท์เป็นแขนขวาอันแข็งแกร่งของชนเผ่านี้ ไม่มีใครล่าสัตว์เก่งกว่าเขา และไม่ใครทำอะไรได้มากกว่านั้นเพื่อปกป้องคนที่เขารัก
— กรูสท์ |
นิทานและบทเพลงก็เหมือนกับเนื้อและเครื่องดื่มของซิลค์ เขาคงจะเป็นกวีขับลำที่ดีในจักรวรรดิเก่า หากสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นเรื่องจริงแม้แต่น้อยนิด ในเมื่อเรามีซิลค์อยู่ด้วย เราคงไม่ต้องเกรงกลัวต่อโจรหรือสัตว์ร้ายใด
— ซิลค์ |
ข้าได้พูดคุยกับเฮเลน่าเรื่องโดมินัสกับคณะเดินทางของมันแล้ว มันดูจะเป็นไปได้จริงอย่างน่าสะพรึงขวัญ ไม่ว่าเราจะไว้ใจในสิ่งที่เธอพูดได้เต็มปากหรือไม่... กาลเวลาย่อมบ่งบอกว่าเธอจะภักดีกับเราหรือเปล่า
— เฮเลน่า |
การ์ดดำของพวกเทมพลาร์ระดับสูงเนี่ยนะ? พวกมันอยู่ที่นี่ มากระทบบ่ากับพวกเอ็กไซล์อย่างเราเนี่ยนะ? มันช่างเป็นปริศนาเสียจริง แถมยังอยู่ใกล้กับโถงแห่งบาปอีกด้วย ไม่ว่าพวกมันจะต้องการอะไรจากที่นั่น พวกมันคงไม่ได้ทำเพื่อความเจริญของมวลมนุษยชาติแน่ๆ
— การ์ดดำ |
พวกโจรที่เจ้าพบอยู่ภายนอกนั่น... พวกมันคือเศษเดนของโอริอาท และเช่นเดียวกับน้ำแกงใดๆ อันเหม็นเน่า ชิ้นส่วนที่โสมมที่สุดย่อมลอยขึ้นสู่พื้นผิว
จ้าวจอมโจรทั้งสาม... โอ๊ค เครทิน กับอลิร่า... ผู้ตั้งตนเป็นเจ้าแผ่นดินในป่า เครทินอยู่ทางตะวันออก อลิร่าอยู่ทางตะวันตก โอ๊คอยู่ทางเหนือ และหมู่บ้านนี้ ชนเผ่านี้... เราต้องจ่ายภาษีให้กับพวกมัน
ข้าคงไม่กล้าพูดว่าชีวิตในเวร์แคลส์ทนั้นง่ายดาย แต่ถ้าสามคนนั้นจากไป... การใช้ชีวิตที่นี่อาจเป็นไปได้ก็เป็นได้
— กองโจร |
พวกโจรที่เจ้าพบอยู่ภายนอกนั่น... พวกมันคือเศษเดนของโอริอาท และเช่นเดียวกับน้ำแกงใดๆ อันเหม็นเน่า ชิ้นส่วนที่โสมมที่สุดย่อมลอยขึ้นสู่พื้นผิว
จ้าวจอมโจรทั้งสาม... โอ๊ค เครทิน กับอลิร่า... ผู้ตั้งตนเป็นเจ้าแผ่นดินในป่า ต้องขอบคุณที่เจ้าทำให้อลิร่ากับข้ารับใช้ของมันกลายเป็นอาหารต้นไม้ในกาลปัจจุบัน เป็นครั้งเดียวในชีวิตที่พวกมันอุทิศอะไรให้กับชีวิตอื่น ทว่าเครทินยังคงอยู่ในทางตะวันออก โอ๊คก็ยังอยู่ทางเหนือ และหมู่บ้านนี้ ชนเผ่านี้... เราต้องจ่ายภาษีให้กับพวกมันต่อไป
ข้าคงไม่กล้าพูดว่าชีวิตในเวร์แคลส์ทนั้นง่ายดาย แต่ถ้าเครทินกับโอ๊คจากไป... การใช้ชีวิตที่นี่อาจเป็นไปได้ก็เป็นได้
— กองโจร |
พวกโจรที่เจ้าพบอยู่ภายนอกนั่น... พวกมันคือเศษเดนของโอริอาท และเช่นเดียวกับน้ำแกงใดๆ อันเหม็นเน่า ชิ้นส่วนที่โสมมที่สุดย่อมลอยขึ้นสู่พื้นผิว
จ้าวจอมโจรทั้งสาม... โอ๊ค เครทิน กับอลิร่า... ผู้ตั้งตนเป็นเจ้าแผ่นดินในป่า ต้องขอบคุณที่เจ้าทำให้เครทินกับหนูแม่น้ำของมันกลายเป็นอาหารนกกับปลาไหล เป็นครั้งเดียวในชีวิตที่พวกมันอุทิศอะไรให้กับชีวิตอื่น ทว่าอลิร่ายังคงอยู่ในทางตะวันตก โอ๊คก็ยังอยู่ทางเหนือ และหมู่บ้านนี้ ชนเผ่านี้... เราต้องจ่ายภาษีให้กับพวกมันต่อไป
ข้าคงไม่กล้าพูดว่าชีวิตในเวร์แคลส์ทนั้นง่ายดาย แต่ถ้าอลิร่ากับโอ๊คจากไป... การใช้ชีวิตที่นี่อาจเป็นไปได้ก็เป็นได้
— กองโจร |
พวกโจรที่เจ้าพบอยู่ภายนอกนั่น... พวกมันคือเศษเดนของโอริอาท และเช่นเดียวกับน้ำแกงใดๆ อันเหม็นเน่า ชิ้นส่วนที่โสมมที่สุดย่อมลอยขึ้นสู่พื้นผิว
จ้าวจอมโจรทั้งสาม... โอ๊ค เครทิน กับอลิร่า... ผู้ตั้งตนเป็นเจ้าแผ่นดินในป่า ต้องขอบคุณที่เจ้าทำให้อลิร่ากับเครทินสิ้นชีพไปแล้ว กลุ่มโจรของพวกมันถ้าไม่ตายก็แตกกระเจิง ทว่าโอ๊คยังคงอยู่ทางเหนือ และหมู่บ้านนี้ ชนเผ่านี้... เราต้องจ่ายภาษีให้กับมันต่อไป
ข้าคงไม่กล้าพูดว่าชีวิตในเวร์แคลส์ทนั้นง่ายดาย แต่ถ้าโอ๊คจากไป... การใช้ชีวิตที่นี่อาจเป็นไปได้ก็เป็นได้
— กองโจร |
พวกโจรที่เจ้าพบอยู่ภายนอกนั่น... พวกมันคือเศษเดนของโอริอาท และเช่นเดียวกับน้ำแกงใดๆ อันเหม็นเน่า ชิ้นส่วนที่โสมมที่สุดย่อมลอยขึ้นสู่พื้นผิว
จ้าวจอมโจรทั้งสาม... โอ๊ค เครทิน กับอลิร่า... ผู้ตั้งตนเป็นเจ้าแผ่นดินในป่า ต้องขอบคุณที่เจ้าทำให้โอ๊คกับสมุนของมันกลายเป็นอาหารหนอนในกาลปัจจุบัน เป็นครั้งเดียวในชีวิตที่พวกมันอุทิศอะไรให้กับชีวิตอื่น ทว่าเครทินยังคงอยู่ในทางตะวันออก อลิร่าก็ยังอยู่ทางตะวันตก และหมู่บ้านนี้ ชนเผ่านี้... เราต้องจ่ายภาษีให้กับพวกมันต่อไป
ข้าคงไม่กล้าพูดว่าชีวิตในเวร์แคลส์ทนั้นง่ายดาย แต่ถ้าเครทินกับอลิร่าจากไป... การใช้ชีวิตที่นี่อาจเป็นไปได้ก็เป็นได้
— กองโจร |
พวกโจรที่เจ้าพบอยู่ภายนอกนั่น... พวกมันคือเศษเดนของโอริอาท และเช่นเดียวกับน้ำแกงใดๆ อันเหม็นเน่า ชิ้นส่วนที่โสมมที่สุดย่อมลอยขึ้นสู่พื้นผิว
จ้าวจอมโจรทั้งสาม... โอ๊ค เครทิน กับอลิร่า... ผู้ตั้งตนเป็นเจ้าแผ่นดินในป่า ต้องขอบคุณที่เจ้าทำให้โอ๊คกับเครทินสิ้นชีพไปแล้ว กลุ่มโจรของพวกมันถ้าไม่ตายก็แตกกระเจิง ทว่าอลิร่ายังคงอยู่ทางตะวันตก และหมู่บ้านนี้ ชนเผ่านี้... เราต้องจ่ายภาษีให้กับมันต่อไป
ข้าคงไม่กล้าพูดว่าชีวิตในเวร์แคลส์ทนั้นง่ายดาย แต่ถ้าอลิร่าจากไป... การใช้ชีวิตที่นี่อาจเป็นไปได้ก็เป็นได้
— กองโจร |
พวกโจรที่เจ้าพบอยู่ภายนอกนั่น... พวกมันคือเศษเดนของโอริอาท และเช่นเดียวกับน้ำแกงใดๆ อันเหม็นเน่า ชิ้นส่วนที่โสมมที่สุดย่อมลอยขึ้นสู่พื้นผิว
จ้าวจอมโจรทั้งสาม... โอ๊ค เครทิน กับอลิร่า... ผู้ตั้งตนเป็นเจ้าแผ่นดินในป่า ต้องขอบคุณที่เจ้าทำให้อลิร่ากับโอ๊คสิ้นชีพไปแล้ว กลุ่มโจรของพวกมันถ้าไม่ตายก็แตกกระเจิง ทว่าเครทินยังคงอยู่ทางตะวันออก และหมู่บ้านนี้ ชนเผ่านี้... เราต้องจ่ายภาษีให้กับมันต่อไป
ข้าคงไม่กล้าพูดว่าชีวิตในเวร์แคลส์ทนั้นง่ายดาย แต่ถ้าเครทินจากไป... การใช้ชีวิตที่นี่อาจเป็นไปได้ก็เป็นได้
— กองโจร |
เจ้ามีความยิ่งใหญ่อยู่ในตัว เจ้าได้พิสูจน์ให้เห็นเป็นแน่ และไม่ว่าเจ้าจะทำลายพวกโจรเพื่อพวกเราหรือเพื่อประโยชน์ของตนเอง มันไม่สำคัญเลยสักนิด เจ้าได้คืนบ้านกับอนาคตของเราให้กับเราแล้ว
— หัวหน้าโจร |
เจ้าบอกว่าจ้าวจอมโจรทั้งสามคล้องสร้อยพวกนี้รอบคอพวกมันเหรอ? ของโบราณพวกนี้ กับประตูดึกดำบรรพ์สู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือ... ข้าว่าพวกมันคงจะสร้างมาจากมือของพวกเดียวกัน สร้างจากมือของพวกวาล์
และเหมือนว่าของประดับของพวกโจรจะรวมกันเป็นหนึ่งได้ ข้าขอใช้เวลาอยู่กับของพวกนี้สักครู่ ข้าเคยเก่งเรื่องแบบนี้ เหมือนว่าชิ้นนี้จะเข้ากับตรงนี้ได้ดี แล้วชิ้นที่สาม เหมือนว่ามันจะ...
— สร้อยคอโจร |
ขอโทษทีนะเพื่อนยาก เจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ใช่ เหมือนว่าเจ้าจะสภาพดี ซึ่งก็น่าทึ่งในเมื่อ... มีเวลาครู่หนึ่งที่เจ้ากลายเป็นสิ่งอื่นที่ต่างออกไป ข้ากล้ายอมรับออกมาแน่ๆ ว่า... เป็นตัวเจ้าในรูปแบบที่น่าสะพรึงนัก
หากข้าเป็นเจ้า ข้าจะโยนของโบราณนั่นเข้าไปในหลุมลึกที่มืดที่สุดที่ข้าพบเจอ
— สร้อยคอโจร |
มนุษย์ยักษ์นั่นสิ้นชีพไปแล้วเหรอ? ข้าอยากจะพูดเสียจริงว่ามันดีกับพวกเรานัก แต่ในเมื่อโอ๊คจากไป เครทินกับอลิร่าย่อมแข็งแกร่งขึ้นเป็นแน่
— โอ๊ค |
จอมเวทหญิงสิ้นชีพไปแล้วเหรอ? ข้าอยากจะพูดเสียจริงว่ามันดีกับพวกเรานัก แต่ในเมื่ออลิร่าจากไป เครทินกับโอ๊คย่อมแข็งแกร่งขึ้นเป็นแน่
— อลิร่า |
ผู้เปี่ยมแผลเป็นสิ้นชีพไปแล้วเหรอ? ข้าอยากจะพูดเสียจริงว่ามันดีกับพวกเรานัก แต่ในเมื่อเครทินจากไป โอ๊คกับอลิร่าย่อมแข็งแกร่งขึ้นเป็นแน่
— เครทิน |
เจ้าทำในสิ่งที่พวกเราไม่อาจทำได้ แม้กระทั่งกรูสต์ผู้ดุดันก็ตาม ถึงแม้ว่าเราจะซาบซึ้งบุญคุณ แต่เรายังไม่กล้านอนหลับตาทั้งสองข้างเป็นแน่
สมดุลแห่งอำนาจหมดสิ้นไปแล้ว การล้มจ้าวคนหนึ่งกับท่านผู้หญิงคนหนึ่งทำให้เจ้าสร้างโอ๊คผู้เป็นนักเผด็จการขึ้นมา
— โอ๊ค |
เจ้าทำในสิ่งที่พวกเราไม่อาจทำได้ แม้กระทั่งกรูสต์ผู้ดุดันก็ตาม ถึงแม้ว่าเราจะซาบซึ้งบุญคุณ แต่เรายังไม่กล้านอนหลับตาทั้งสองข้างเป็นแน่
สมดุลแห่งอำนาจหมดสิ้นไปแล้ว การล้มจ้าวสองคนทำให้เจ้าสร้างอลิร่าผู้เป็นจักรพรรดินีขึ้นมา
— อลิร่า |
เจ้าทำในสิ่งที่พวกเราไม่อาจทำได้ แม้กระทั่งกรูสต์ผู้ดุดันก็ตาม ถึงแม้ว่าเราจะซาบซึ้งบุญคุณ แต่เรายังไม่กล้านอนหลับตาทั้งสองข้างเป็นแน่
สมดุลแห่งอำนาจหมดสิ้นไปแล้ว การล้มจ้าวคนหนึ่งกับท่านผู้หญิงคนหนึ่งทำให้เจ้าสร้างเครทินผู้เป็นทรราชขึ้นมา
— เครทิน |
เจ้าหายไปในซากปรักหักพังวาล์นั่น แล้วท้องฟ้า แสงสว่าง กับแผ่นดินนี้ก็ป่วยราวกับผู้เป็นโรคเรื้อน ด้วยเหตุบางประการ ไม่ว่าเจ้าจะจงใจหรือว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุ เจ้าเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ บัดนี้เราทุกคนต้องรับผลจากการกระทำของเจ้า
ไม่เหมือนในแง่ดีหรือไม่เหมือนในแง่ร้าย... เรารู้แล้วว่าไม่เหมือนในแง่ไหนกันแน่
— ความมืด |
ไม่ว่าจะเป็นเช่นไร มนุษยชาติก็มีคุณสมบัติที่ดีอย่างหนึ่ง เราเรียนรู้จากความผิดพลาดของตัวเอง แน่นอนว่าตอนนั้นเจ้าทำให้พวกเรากลัวไปเสียหน่อย แต่เหมือนว่าความเสียหายจะไม่อยู่ยืนยาว
ขอบคุณที่เจ้าทำในสิ่งที่ถูก
— แสงสว่าง |
เจ้าเอามณีที่เจ้าหามาจากโถงแห่งบาปมาให้ข้าดูหน่อย มันมีลักษณะเช่นเดียวกับมณีบารมี เหมือนกับมณีที่เจ้าพกพาอยู่ในตอนนี้... แต่แน่นอนว่ามันไม่ได้ถูกทำมาเพื่อใส่เข้ากับอุปกรณ์ทั่วไปของเจ้า
ดูสีนั่นให้ดี สัมผัสถึงพลังงานที่ออกมาจากมณีนั้น มาลิกาโรไม่ได้นึกถึงความบริสุทธิ์แม้แต่น้อยตอนที่เขาสร้างมันขึ้นมา
— อัญมณีมุ่งร้าย |
มันอาจเป็นของแหลมๆ ที่ซิลค์เก็บมาจากบริเวณใกล้กับโถงแห่งบาปนะ แต่ข้ามองว่ามันมีหน้าตาเหมือนวิทยาศาสตร์มืดของมาลิกาโรเสียมากกว่า
หากเจ้าสามารถเกลี้ยกล่อมให้ซิลค์เอามันมาให้เจ้า เจ้าช่วยอะไรประวัติศาสตร์สักหน่อย แล้วโยนลิ่มนั่นลงไปยังก้นแม่น้ำเสียเถิด
— ลิ่มของมาลิกาโร |
อัญมณีแห่งความมุ่งร้ายกับลิ่มของมาลิกาโร ข้ามั่นใจว่าของวิปลาสพวกนี้ถูกออกแบบให้ใช้งานร่วมกันเป็นแน่ ดั่งวิวาห์แห่งความมืดมิด
ถ้าให้ข้าแนะนำน่ะนะ? ส่งพวกมันไปสู่เตียงวิวาห์เถิด: วิวาห์ใต้น้ำน่ะ
— ผลงานของมาลิกาโร |
ประตูโบราณทางตะวันตกเฉียงเหนือนั้นช่างประหลาดนัก มันไม่ได้มาจากจักรวรรดินิรันดร์ แต่อาจมีต้นตอมาจากวาล์... วัฒนธรรมที่ข้าพบว่าถูกพูดถึงเป็นบางครั้งบางคราวในงานเขียนอันโบร่ำโบราณหลายต่อหลายชิ้น
พวกวาล์เป็นพวกที่เริ่มใช้มณีบารมี ใช้มาเนิ่นนานก่อนบรรพชนจักรพรรดิของเราเสียอีก แต่ไม่ค่อยมีใครรู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขา หากข้ายังมีพิพิธพัณฑ์หอจดหมายเหตุแห่งเก่าของข้า ข้าคงจะให้สมมติฐานที่ละเอียดกว่านี้ได้
— ทวารวิถีโบราณ |
เจ้าปลิดชีพต้นลอร์ราต้าเก่าแก่นั่นไปหรือ? เหล่าผู้คนที่คิดสร้างมณีกับเครื่องมือศัลย์มืดนั่นมีจิตใจอันเสื่อมทรามยิ่งนัก แล้วผู้ที่นำของที่พวกเขาสร้างขึ้นมาใช้เพื่อประโยชน์ส่วนตนนั้นมีจิตใจเช่นไรเล่า?
จริงอยู่ที่ข้าเองก็อยากรู้ว่าในสุสานนั้นมีอะไรบ้าง แต่ไม่ใช่ทำด้วยการพรากชีวิตเก่าแก่และยิ่งใหญ่เช่นนี้
— ลอร์ราต้า |
เฟลไชร์นนั้นเป็นเพียงเงาของสิ่งที่เคยดีงามในเวร์แคลส์ท
ตราสัญลักษณ์ที่สลักไปในศิลานั้นหรือ? มันคือตราเทวเนตร ในกาลที่พวกเทมพลาร์เคยยืนหยัดเพื่อบางสิ่งบางอย่างอย่างแท้จริง สำหรับบรรพชนโอริอาทแล้ว ตราเทวเนตรนั้นถือเป็นคบเพลิงริบหรี่ในยามค่ำคืน เป็นบ่อเกิดของแรงบันดาลใจกับความสบายใจก็ว่าได้
แต่คบเพลิงก็น่าเศร้านัก... มันย่อมดับลงเสมอ
— ซากปรักหักพังเฟลไชร์น |
แท่นบูชาที่เจ้าได้พบ... มันเป็นพีระมิดเล็กๆ ที่ขาดส่วนยอดไปใช่ไหม? มันคงจะมีต้นตอมาจากพวกวาล์ และมีเพียงของโบราณเพียงชิ้นเดียวที่ข้าเคยพบเจอที่จะขาดส่วนยอดมันไปได้
อลิร่า เครทิน กับโอ๊ค... พวกมันอยู่กับเรามาไม่นานขณะที่เอาตัวรอดจากชายฝั่งพรายน้ำ พวกมันอยู่ด้วยกันอย่างหัวขโมยเพื่อนยากจนกระทั่งพวกมันพบอะไรบางอย่าง: พีระมิดชิ้นเล็กๆ ที่ถูกสร้างในรูปแบบวาล์ มันมีความสามารถในการเสริมพลังภายในของผู้ใช้ พวกมันแต่ละคนทะเลาะ ต่อสู้กันเพื่อแย่งชิงของชิ้นนี้ พวกมันทำลายส่วนยอดเป็นสามชิ้น... ต่างคนต่างเก็บไปคนละชิ้นแล้วหลบหนีไป
หากเจ้าต้องการปลดล็อกแท่นบูชานั่น ข้าว่ากุญแจของเจ้าอยู่ที่จ้าวจอมโจรทั้งสาม
— แท่นมืดมน |
แม้ว่าเธอจะมีวิถีประหลาดไปบ้าง แต่ข้าเรียนรู้ว่าข้าไม่ควรมองข้ามฝันที่ชัดแจ้งของยีนา เธอเข้าถึงแผ่นดินนี้ในทางที่ข้าทำความเข้าใจได้ยากนัก
ในเรื่องของภูเขา 'คนสร้าง' ที่เธอพูดถึงนั้น ข้าเคยพบเห็นสถานปลูกสร้างเพียงแห่งเดียวที่มีลักษณะนั้น ข้าเคยเห็นภาพร่างในหอจดหมายเหตุธีโอโพลิส เป็นชิ้นส่วนวิศวกรรมวาล์ สถาปัตยกรรมทรงพีระมิด หากอ้างอิงจากเอกสารเหล่านี้ พีระมิดนี้อยู่ทางเหนือของป่าฟรีเชีย ถูกฝังอยู่ภายใต้ชั้นดินที่เป็นรากฐานของซาร์นนั่นเอง
ข้าไม่รู้จริงๆ ว่ามันยังอยู่ไหม หรือว่ามันไม่เคยมีอยู่จริงตั้งแต่แรก แต่ดูจากสภาวะในตอนนี้ จะไปค้นหาสักหน่อยมันก็ไม่เสียอะไรนี่นา ใช่ไหมล่ะ?
— นิมิตของยีนา |
ข้าเคยอ่านเรื่องราวเกี่ยวกับแชฟรอนน์แห่งอัมบรา กับสิ่งที่เธอทำกับพัศดีที่แอ็กเซียมแล้ว เจ้าทำดีแล้วที่จะปลิดชีวิตอันน่าเวทนาของบรูตัส
แต่ว่าด่านกั้นของแชฟรอนน์นั่นเป็นข่าวที่น่าเศร้าเสียจริง ปัจจุบันนี้ที่เวร์แคลส์ทก็มีอิสรภาพอยู่เพียงน้อยนิด แต่การที่ต้องถูกทอดทิ้งอยู่ตรงริมฝั่งอันน่าสิ้นหวังนั่น... ข้าสงสารแทนพวกเอ็กไซล์ที่จะมาถึงในอนาคตจริงๆ
ข้ารู้วิธีปิดด่านกั้นไหม? เกรงว่าไม่ ครั้งสุดท้ายที่ข้าเดินทางผ่านมา ข้าก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรมากนัก ข้าต้องเลี่ยงมนุษย์แพะที่หิวโหยจากฝั่งนั้น กับข้ารับใช้ของอลิร่าจากฝั่งนี้
— เส้นทางที่ถูกปิดกั้น |
โถงแห่งบาปเหรอ? เหมือนว่าหัวหน้าบาทหลวงจฌอฟฟริแห่งฟรีเชียผู้ล่วงลับเป็นผู้ที่ตั้งชื่อให้สถานที่แห่งนั้นเอง มันถูกสร้างขึ้นโดยจักรพรรดิชิตัสให้กับผู้ไต่สวนมาลิกาโรคนนั้นนั่นเอง
ข้ารู้เรื่องนี้ได้ยังไงหรือ? ข้าละอายใจที่ข้าเคยทำงานโสโครกให้กับโดมินัสเพื่อให้เกิดความก้าวหน้าทางวิชาการ ข้าค้นอ่านชิ้นส่วนเอกสารที่แฟร์เกรฟส์นำกลับมา กับดาเรสโซ่ ก่อนที่เขาจะต้อยต่ำ ข้าขุดคุ้ยทุกเรื่องราวเกี่ยวกับเหล่านายชายนายหญิงผู้เชี่ยวชาญมนต์มณีที่มาจากจักรวรรดินิรันดร์ ซึ่งเป็นเรื่องราวที่ได้รับความสนใจเป็นอย่างยิ่งต่อเทมพลาร์ระดับสูงที่อ้างตนว่าเคร่งศาสนายิ่งนัก
หากข้าเป็นเจ้า ข้าจะเลี่ยงสถานทดลองเก่าของมาลิกาโร มันเป็นสถานอันแสนป่วยที่แปดเปื้อนมาจากจิตอันแสนป่วยของคนคนหนึ่ง
— โถงแห่งบาป |
ข้าเปิดอกรับข้อเสนอของเทมพลาร์ระดับสูงโดมินัสในการอุปถัมภ์พิพิธภัณฑ์ของข้าที่ไปได้ไม่รุ่งนัก ข้ารับความช่วยเหลือของเขา แล้วทำการวิจัยให้กับเขาในเรื่องของศาสตร์มนต์มณีที่กระทำกันภายในจักรวรรดินิรันดร์
ตอนนั้นข้าน่าจะรู้ในสิ่งที่ข้ารู้ในตอนนี้ ว่าข้าทำการสานฝันอันฟั่นเฟือนของคนบ้าคนหนึ่งเพียงเท่านั้น
— โดมินัส |
อ้อ ใช่ เจ้าชอบโผล่มาได้จังหวะเหมาะเจาะในยามที่มัน... วิกลนัก
ดูเหมือนพระเจ้าจะทอดทิ้งเราไปแล้ว เทพจอมปลอมจากยุคโบราณฟื้นขึ้นมาเดินดินและทำลายล้าง ขณะที่เทพอินโนเซนทรงโปรดของเรานั้นแน่นิ่งราวกับก้อนหินตรงเท้าข้า โฆษณาชวนเชื่อพวกเทมพลาร์เปล่าประโยชน์แล้วใช่ไหมล่ะ?
ข้าว่าหากเราต้องช่วยเหลือตัวเอง งั้นข้าจะตอบรับการมาถึงอันน่ากังวลของเจ้าด้วยความทุกข์เข็ญของเราที่เร่งด่วนก็แล้วกัน
— ทักทาย |
ใช่ ราลาเคช เทพเจ้าผู้มีใบหน้ามากมาย ข้าเคยอ่านเรื่องเทพองค์นี้ตอนที่ข้าคุมพิพิธภัณฑ์ในธีโอโพลิส มันบอกว่าเขากำลังหมกมุ่นอยู่กับการปกครอง โดยเฉพาะการควบคุมมนุษยชาติผ่านสัญชาตญาณเยี่ยงสัตว์ของเรา เขาขึ้นครองเหนือประชาชนของนครวาล์แห่งหนึ่งที่โชคร้ายนัก อนิจจา ข้าลืมชื่อนครนั้นไปเสียแล้ว
แต่ข้าจำได้ว่าการทดลองของเขาทำให้ประชาชนของเขาเกือบสูญพันธุ์ และเขาถูกบังคับให้จับชาวแอสเมรีดั้งเดิมในสมัยนั้นมาเป็นทาส เพื่อเพิ่มจำนวนประชากรในอาณาเขตของเขานั่นเอง
ถึงแม้การคิดเช่นนี้จะทำให้ข้าเสียขวัญ แต่ข้านึกได้เพียงว่าราลาเคชก็มีแผนการคล้ายๆ กันอยู่
— ราลาเคช |
มันเป็นกรณีน่าสนใจที่ไม่เป็นไปตามธรรมชาติอะไรสักอย่างเลยนะ เวย์แลมเป็นผีดิบแน่ๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่มีอยู่ทั่วเวร์แคลส์ท แต่ผีที่มีความรู้สึกนึกคิด มีเหตุมีผลเนี่ยนะ? เนี่ยแหละ หายากยิ่งนัก
เมื่อเราคุยกัน ข้ารู้สึกเหมือนข้ามองเข้าไปในรอยแยก เป็นพยานต่อในสิ่งที่มนุษย์ไม่ควรรับรู้ ข้ามีสมมติฐานว่าสิ่งใดทำให้วิญญาณของโจรสลัดผู้นี้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง และเขากลับมามีตัวตนบนโลกใบนี้ได้ยังไง ข้าคงจะรวบรวมข้อสังเกตและการคาดคะเนต่างๆ เอาไว้ในหนังสือเล่มเดียว ใช่... เอระเมียร์ไขข้อสงสัยเรื่องอันเดด ชื่อมันก็ดี เจ้าคิดแบบนั้นไหมล่ะ?
— เวย์แลม |
โชคร้ายที่วิหารอาราคาลีอยู่ล่วงเลยไปจากถิ่นของราาลาเคช หากเจ้าอยากเข้าถึงเทพีหลายขา เจ้าจะต้องหาทางออกเรื่องเทพหลายหน้าเสียก่อน
— วิหารอาราคาลี |
เท่าที่ข้าจำได้ อาราคาลีเป็นเทพีวาล์แห่งการเจริญพันธุ์ เป็นการรวมตัวระหว่างเพศและความตายอันน่าสะพรึงยิ่ง ร่างปกติของเธอเป็นแมงมุมยักษ์ แต่อาราคาลีมักแปลงร่างเป็นมนุษย์เป็นประจำ เป็นกลเม็ดเอาไว้ล่อมนุษย์เข้าไปร่วมรัก ทว่าหลักฐานต่างๆ ไม่ได้ระบุเอาไว้ว่าเหยื่อของเธอมีเพศใด
หลังจากร่วมรักจนสุขสม เธอจะดับกระหายอย่างเทพด้วยการดูดดื่มเอาของเหลวทั้งร่างของคู่รักเสียจนแห้ง จากนั้นสาวกของเธอจะเก็บซากแห้งที่เหลือไปประดับในวิหารอันชั่วร้ายของเธอ
ข้ากลัวว่าซิลค์จะไม่รู้จักธาตุแท้ของ 'การแต่งงาน' ที่เขาโหยหาแม้แต่น้อย
— อาราคาลี |
แม้ว่าพวกเขาจะมีเทคโนโลยีอันล้ำสมัย แต่ในแง่ของแบบแผนการปฏิบัติสังคมนั้น พวกวาล์ช่างโหดเหี้ยมนัก มันช่างน่าฉงนนักที่จะนึกว่าพวกวาล์เป็นกลุ่มชนที่เชื่อในวิทยาศาสตร์และความก้าวหน้า แต่ก็ยังสร้างแท่นบูชายัญอันแสนประณีตเอาไว้ตามใจกลางนครของพวกเขา
ดูจากรูปแบบการก่อสร้างของซากปรักหักพังนี้ ข้าบอกได้ว่าเมืองนี้รุ่งเรืองในการปกครองของราชินีเท็ทซลาโพคาล ที่นักวิชาการบางคนเรียกกันว่าเป็น 'หญิงบอบบางผู้ปรารถนาสิ่งที่น่าสะเทือนขวัญ' เธอเป็นผู้ที่บูชาอาราคาลี โดยที่งานเขียนทั้งหลายบอกว่ามีความคลั่งไคล้ความตายกับร่างมนุษย์อันไร้ชีวิตชีวา
ประวัติศาสตร์บ่งบอกว่าราชินีจะขอให้ประชาชนของเธอทิ้งศพของคนรักที่วางวายเอาไว้ที่บันไดพระราชวังของเธอ แล้วศพเหล่านี้ก็จะถูกนำตัวไปข้างในเพื่อใช้ในการ... โชคร้ายที่พอมาถึงจุดนี้ นักวิชาการส่วนใหญ่ต่างคาดเดากันอย่างเสียสติ อย่างน้อยข้าก็หวังว่ามันเป็นการคาดเดานะ
— นครวาล์ |
วัตถุโบราณที่ถูกซัดมายังชายฝั่งแล้วก่อให้เกิดความโกลาหลทั้งหมดนี่ มันถูกปกคลุมไปด้วยคำจารึกวาล์ดึกดำบรรพ์ สัญลักษณ์พวกนั้นถูกกัดเซาะจนเลือน ทำให้มันแปลออกมาได้ยาก แต่ข้าก็ทำสุดความสามารถแล้ว
คำจารึกนั้นพูดถึงเทพองค์หนึ่ง ราลาเคช หากวัตถุนั้นเป็นที่สถิตของอสุรกายหลายหน้านั่น ข้าเกรงว่าเราทุกคนต่างตกอยู่ในอันตราย ราลาเคชนั้นเลื่องชื่อในด้านการควบคุมและกดขี่ ได้โปรด ข้าขอให้เจ้าทำลายเทพองค์นี้ก่อนที่มันจะมีกำลังและมีอำนาจเกินต้านทาน หยุดภัยศักดิ์สิทธิ์นี้ให้สิ้นก่อนที่มันจะลุกลาม
กรูสท์ เพื่อนที่น่าสงสารของเรา คงจะกลายเป็นร่างอวตารของราลาเคชบนโลกใบนี้แล้ว อย่างน้อยพฤติกรรมของเขาในช่วงนี้ก็บ่งบอกไว้แบบนั้น หากเจ้าช่วยให้กรูสท์... ไปจากโลกใบนี้... ราลาเคชจะถูกบีบให้หนีกลับไปที่วัตถุโบราณนั้น หากเจ้าทำลายวัตถุโบราณนั้น เจ้าอาจทำลายเทพองค์นั้นตามไปด้วย
— กรูสท์ |
วัตถุโบราณที่ถูกซัดมายังชายฝั่งแล้วก่อให้เกิดความโกลาหลทั้งหมดนี่ มันถูกปกคลุมไปด้วยคำจารึกวาล์ดึกดำบรรพ์ สัญลักษณ์พวกนั้นถูกกัดเซาะจนเลือน ทำให้มันแปลออกมาได้ยาก แต่ข้าก็ทำสุดความสามารถแล้ว
คำจารึกนั้นพูดถึงเทพองค์หนึ่ง ราลาเคช หากวัตถุนั้นเป็นที่สถิตของอสุรกายหลายหน้านั่น ข้าเกรงว่าเราทุกคนต่างตกอยู่ในอันตราย ราลาเคชนั้นเลื่องชื่อในด้านการควบคุมและกดขี่ ได้โปรด ข้าขอให้เจ้าทำลายเทพองค์นี้ก่อนที่มันจะมีกำลังและมีอำนาจเกินต้านทาน หยุดภัยศักดิ์สิทธิ์นี้ให้สิ้นก่อนที่มันจะลุกลาม
คราวนี้เหมือนว่าโอ๊คนั้นโชคร้ายพอที่จะกลายเป็นร่างอวตารของราลาเคชบนโลกใบนี้แล้ว อย่างน้อยพฤติกรรมของเขาในช่วงนี้ก็บ่งบอกไว้แบบนั้น หากเจ้าช่วยให้โอ๊คไปจากโลกนี้ก่อนเวลาอันควร ราลาเคชจะถูกบีบให้หนีกลับไปที่วัตถุโบราณนั้น หากเจ้าทำลายวัตถุโบราณนั้น เจ้าอาจทำลายเทพองค์นั้นตามไปด้วย
— EramirRalakeshQuestOak |
วัตถุโบราณที่ถูกซัดมายังชายฝั่งแล้วก่อให้เกิดความโกลาหลทั้งหมดนี่ มันถูกปกคลุมไปด้วยคำจารึกวาล์ดึกดำบรรพ์ สัญลักษณ์พวกนั้นถูกกัดเซาะจนเลือน ทำให้มันแปลออกมาได้ยาก แต่ข้าก็ทำสุดความสามารถแล้ว
คำจารึกนั้นพูดถึงเทพองค์หนึ่ง ราลาเคช หากวัตถุนั้นเป็นที่สถิตของอสุรกายหลายหน้านั่น ข้าเกรงว่าเราทุกคนต่างตกอยู่ในอันตราย ราลาเคชนั้นเลื่องชื่อในด้านการควบคุมและกดขี่ ได้โปรด ข้าขอให้เจ้าทำลายเทพองค์นี้ก่อนที่มันจะมีกำลังและมีอำนาจเกินต้านทาน หยุดภัยศักดิ์สิทธิ์นี้ให้สิ้นก่อนที่มันจะลุกลาม
คราวนี้เหมือนว่าเครทินนั้นจะถูกกรรมสนองด้วยการกลายเป็นร่างอวตารของราลาเคชบนโลกใบนี้แล้ว อย่างน้อยพฤติกรรมของเขาในช่วงนี้ก็บ่งบอกไว้แบบนั้น หากเจ้าช่วยให้เครทินตายลงอย่างมีเมตตา ราลาเคชจะถูกบีบให้หนีกลับไปที่วัตถุโบราณนั้น หากเจ้าทำลายวัตถุโบราณนั้น เจ้าอาจทำลายเทพองค์นั้นตามไปด้วย
— EramirRalakeshQuestKraityn |
วัตถุโบราณที่ถูกซัดมายังชายฝั่งแล้วก่อให้เกิดความโกลาหลทั้งหมดนี่ มันถูกปกคลุมไปด้วยคำจารึกวาล์ดึกดำบรรพ์ สัญลักษณ์พวกนั้นถูกกัดเซาะจนเลือน ทำให้มันแปลออกมาได้ยาก แต่ข้าก็ทำสุดความสามารถแล้ว
คำจารึกนั้นพูดถึงเทพองค์หนึ่ง ราลาเคช หากวัตถุนั้นเป็นที่สถิตของอสุรกายหลายหน้านั่น ข้าเกรงว่าเราทุกคนต่างตกอยู่ในอันตราย ราลาเคชนั้นเลื่องชื่อในด้านการควบคุมและกดขี่ ได้โปรด ข้าขอให้เจ้าทำลายเทพองค์นี้ก่อนที่มันจะมีกำลังและมีอำนาจเกินต้านทาน หยุดภัยศักดิ์สิทธิ์นี้ให้สิ้นก่อนที่มันจะลุกลาม
คราวนี้เหมือนว่าอลิร่านั้นจะถูกกลืนกินด้วยอัตตาของราลาเคชไปแล้ว อย่างน้อยพฤติกรรมของเขาในช่วงนี้ก็บ่งบอกไว้แบบนั้น หากเจ้าช่วยให้อลิร่าสิ้นวิญญาณ ราลาเคชจะถูกบีบให้หนีกลับไปที่วัตถุโบราณนั้น หากเจ้าทำลายวัตถุโบราณนั้น เจ้าอาจทำลายเทพองค์นั้นตามไปด้วย
— EramirRalakeshQuestAlira |
เจ้านั้นเป็นวีรชนยุคใหม่เสียจริง เจ้าทำในสิ่งที่พวกวาล์ดึกดำบรรพ์ไม่อาจทำได้เสียด้วยซ้ำ!
ข้าขอพูดเลยว่าข้าโล่งอกนัก ข้ากลัวอยู่พักหนึ่งว่าเราจะได้พบกับระบอบเผด็จการเทวาธิปไตย การเนรเทศทำให้ข้าพ้นจากระบอบนี้ ข้าไม่อยากจะพบกับระบอบนี้ในรูปแบบอื่นอีก
เจ้าควรได้รับรางวัลจากความอุตสาหะของเจ้า นี่ ของที่ทำให้เจ้ารู้จักตนมากขึ้นย่อมมีประโยชน์กับเจ้าเป็นอย่างยิ่ง
— ราลาเคช |
ใช่ ข้ารู้จักกรัธท์คัล มารดาผู้โศกสลด เธอนั้นถูกกล่าวถึงอย่างเด่นชัดในงานเขียนวาล์บางอย่างที่ข้าเคยซ่อมแซม สมัยที่ข้าอยู่ที่พิพิธภัณฑ์ที่ธีโอโพลิสนั่นแหละ
หลังจากที่ลูกหลานของเธอตายสิ้น ราชินีกรัธท์คัลหนีไปทางเหนือ จนกระทั่งได้พบกับผู้ลี้ภัยจากดินแดนของเธอ ทว่าผู้ภักดีเหล่านี้ต่างมองว่าราชินีของพวกเขาเป็นอาวุธ เป็นเครื่องมือในการล้างแค้น พวกเขาบ่มเพาะความเจ็บปวดของเธอ เปลี่ยนความโศกสลดให้กลายเป็นความเกลียดชัง เปลี่ยนความเกลียดชังให้กลายเป็นความรุนแรง กรัทธ์คัลทำตัวเป็นสัตว์เดรัจฉานอันเกรี้ยวกราดดั่งหมีใหญ่ตัวหนึ่ง แต่ว่าผู้ดูแลของเธอนั้นประเมินค่าความทรมานในใจเธอต่ำเกินไป ดั่งหมีที่ติดกับ กรัธท์คัลงัดตัวออกมาเป็นอิสระจากความภักดีต่อความเป็นมนุษย์ แล้วสังหารผู้ติดตามของเธอให้ตายสิ้นจนถึงผู้หญิงกับเด็กคนสุดท้าย การทำลายล้างเช่นนี้ทำให้กรัทธ์คัลยกตนขึ้นเป็นเทพได้สำเร็จ
ความเจ็บปวดของกรัธท์คัลดำรงอยู่มาหลายยุคสมัย และเธอจะระบายความเจ็บปวดแก่ทุกคนที่เธอได้เผชิญ จนกว่าความโศกสลดของเธอนั้นสิ้นลงนั่นเอง
— กรัธท์คัล |
มารดาผู้โศกสลดได้หลับใหลลงอีกครา ข้าสนใจเรื่องราวของเธอขึ้นมาเสียดื้อๆ และการที่เจ้าพิชิตเธอได้นั้นย่อมเป็นจุดสุดยอดของเนื้อเรื่องใช่ไหมล่ะ? ข้าเป็นคนแก่ที่ใช้ชีวิตไปกับการสังเกตมาชั่วชีวิตของเจ้า ในเมื่อประวัติศาสตร์ชอบซ้ำรอยนัก ข้าจะนำไปเขียนเป็นหนังสือ "คำบอกเล่าทางประวัติศาสตร์ของเทพีกรัธท์คัลและวีรชนในตำนานที่สยบเธอ" ใช่ ต้องแก้ชื่อหนังสือสักหน่อย แต่ตอนนี้มันก็ไม่แย่นัก นี่ เอาของรางวัลนี้ไปเป็นการจ่ายส่วนแบ่งล่วงหน้าที่เราย่อมได้รับหลังจากที่เราตีพิมพ์... หากยังเหลือใครในเวร์แคลส์ทที่อ่านหนังสือออกอยู่นะ
— กรัธท์คัล |
มันเริ่มจากการละเมอเพ้อพกในยามหลับ จากนั้นกลายเป็นการเดินย่ำลึกเข้าไปในป่าเพื่อค้นหาวัตถุโบราณที่มีเอกลักษณ์เป็นแมงมุม ตอนแรกข้าก็คิดว่าซิลค์ทำตัวแปลกๆ เช่นเคย แต่แล้วเขาก็ใช้เวลาหลายๆ คืนไปกับการศึกษาวัตถุพวกนั้น ไปกับการท่องอาขยานในภาษาวาล์แปร่งๆ ไปกับพิธีการแปดขั้นหลุดโลก...
แล้วจากนั้นคืนหนึ่ง ซิลค์ก็รวบรวมของสะสมแล้วหายไปในความมืดโดยไม่บอกใคร ซิลค์หลงใหลมัวเมาในเรื่องแต่งมาตลอดอยู่แล้ว ไม่แน่ว่าคราวนี้อาจจะหลุดจนกู่ไม่กลับแล้วก็ได้
— ซิลค์ |
หา? เขาตั้งใจจะแต่งงานกับอาราคาลีเหรอ? ข้าขอบอกเลยนะ นี่มันเป็นเรื่องราวที่เหลือเชื่อ ต่อให้เป็นซิลค์ก็ตาม
ใช่ ข้ารู้จักชื่อนั้นกับสถานที่ที่เกี่ยวข้องกันดี มันเป็นซากวิหารที่อยู่ทางเหนือ หากซิลค์อยากทำพิธีร่วมชีวิตกับอาราคาลีนี้ นั่นเป็นที่ที่เราย่อมตามหามันได้พบ
— ซิลค์ |
ซิลค์ผู้น่าสงสาร ซิลค์ก็เหมือนกับหลายต่อหลายคนก่อนหน้าเขาที่ตายไปด้วยโรคอันเป็นภัยยิ่ง นั่นก็คือความทะยานอยาก ความโหยหาความยิ่งใหญ่นั่นแหละ มันเป็นแรงผลักดันอันไม่อาจต้านทานในการทิ้งรอยไว้ให้กับโลกใบนี้ แต่รอยแบบนั้นก็มีอีกชื่อหนึ่งนะ นั่นก็คือแผลเป็น
— ซิลค์ |
— Eramir_Greet_01.ogg |
— Eramir_Greet_02.ogg |
— Eramir_Greet_03.ogg |
— Eramir_Greet_04.ogg |
— Eramir_Greet_05.ogg |
— Eramir_Greet_07.ogg |
— Eramir_Greet_08.ogg |
— Eramir_Greet_09.ogg |
— E02d_01.ogg |
— E02d_02.ogg |
— E02d_03.ogg |
— E02e_01.ogg |
— E02e_02.ogg |
— E02f_01.ogg |
— E02f_02.ogg |
— E02g_01.ogg |
— E02g_02.ogg |
— E02g_03.ogg |
— E02h_01.ogg |
— E02h_02.ogg |
— E02i_01.ogg |
— E02i_02.ogg |
— E02i_03.ogg |
