ข้าคือยีนา ผู้ดูแลพระวิญญาณ
เจ้าเป็นเอ็กไซล์ใจดีอย่างเอระเมียร์ใช่ไหม? เขาดีกับเรา... ช่วยเราไว้ เจ้าจะอยู่ช่วยเราด้วยใช่ไหม?
— แนะนำตัว |
เอระเมียร์เคยเป็นคนฉลาดที่โอริอาท เขาเป็นคนฉลาดของเราแล้ว ฟังเขาเสีย เจ้าจะเรียนรู้อีกมาก
ถ้าเจ้าไม่ฟัง เจ้าคงจะตาย
— เอระเมียร์ |
กรูสท์ทำในสิ่งที่เขาคิดว่าถูก และในฝันของกรูสท์ เขาย่อมไม่ผิด
— กรูสท์ |
ซิลค์รู้อะไรมากกว่าที่ใครคิด เขามอง เขาเรียนรู้ หากเจ้ามองระหว่างคำ เจ้าย่อมพบความจริงในเรื่องราวของซิลค์
— ซิลค์ |
เฮเลน่ากำลังรักษาตัว ข้าจัดการให้เป็นเช่นนั้น แต่เจ้าสงสัยว่าเธอเชื่อใจได้ไหม? ข้ามองเห็นจิตวิญญาณของเธอ มันเกิดมาเป็นจิตวิญญาณที่ดี และต้องอาศัยความพยายามให้มันดีต่อไป เหมือนกับวิญญาณเจ้า
— เฮเลน่า |
บุตรแห่งป่านั้นป่วย เมื่อก่อนพวกมันดื่มจากผลไม้ กินถั่วกับเบอร์รี่ บัดนี้พวกมันดื่มเลือด กินสมองกับหัวใจ แผ่นดินนี้อยู่ในฝันร้ายที่ไม่มีวันตื่น
— วานรโลหิต |
งูพิษกินลิง ลิงกินงูพิษ ป่านั้นเจ็บปวด สับสน มันต่อสู้กับตนเอง สงครามนี้หาได้มีความสงบสุขให้กับเรา
— งูพิษ |
มีแผ่นดินหนึ่งที่ลืมพระวิญญาณ มีคนเอ่ยถึงฝันอื่นให้กับหินกับน้ำ บัดนี้หินกับน้ำจึงคิดว่าพวกมันเป็นคน
— ธาตุมีชีวิต |
หากที่ซิลค์เล่าเรื่องแม่ของพวกแปดขานั้นจริง งั้นเจ้าควรไปเอาหอกมาจากเธอเสีย
เหล่าเดรัจฉานใกล้โถงแห่งบาปนั้นทุกข์ทรมานจากที่วิญญาณถูกทำให้เสื่อมทราม พวกเขาป่วยและเดือดดาล หากเรื่องนี้จะเกิดขึ้นกับพวกแปดขา เราจะป่วยเป็นไข้ไปกับพวกเขาด้วย
— ลิ่มของมาลิกาโร |
ลอร์ราต้าตายแล้ว มันไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับข้า ป่านั้นร้องออกมาอย่างโศกสลด
เจ้าไม่ต้องรู้สึกผิดดอก มันเป็นเจตนาของลอร์ราต้า ข้าไม่สงสัยเหตุที่เธอยอมให้เจ้าปลิดชีพ ข้ายังเก็บเธอไว้ในฝัน ที่ที่เธออาจยังช่วยเหลือพวกเราต่อไปได้
— ลอร์ราต้า |
หลายคนทำชั่วในโถงแห่งบาป ป่าที่นั่นเจ็บปวด... มันถูกเปลี่ยนแปลง ทั้งสัตว์ทั้งจิตวิญญาณของพวกพ้องเราต่างถูกทำให้น่าเกลียดและโกรธเกรี้ยว ทำไมการมีชีวิตเดียวถึงไม่เพียงพอสำหรับบางคนเล่า?
— โถงแห่งบาป |
สัตว์ร้ายตัวหนึ่งออกล่าพวกเราในฝันของเธอ สัตว์ร้ายขาวผู้ยิ่งใหญ่ ผู้ถูกคนชั่วทั้งหลายทรมานจนเสียสติ คนชั่วเหล่านั้นหายไปนานแสนนานแล้ว
สักคืนหนึ่งเธอจะมาที่นี่ เพื่อฉีกทึ้ง บดขยี้ และกัดกิน ความเจ็บปวดของเธอสั่งให้เธอทำ ตามหาสัตว์ร้ายขาวแล้วคลายความเจ็บปวดของเธอเสีย ก่อนที่เธอจะนำมันมาแบ่งปันให้เราทุกคน
— สัตว์ร้ายสีขาวผู้ยิ่งใหญ่ |
จิตวิญญาณของสัตว์ร้ายขาวไปสู่สุคติ ไม่มีความเจ็บปวดอีกต่อไป จงรับสิ่งนี้ไปเป็นคำขอบคุณจากข้า กับสัตว์ผู้ทรมานที่เจ้าได้ช่วยเอาไว้
— สัตว์ร้ายสีขาวผู้ยิ่งใหญ่ |
จิตวิญญาณในเฟลไชรน์ช่างแข็งแกร่งนัก หากเจ้าสัมผัสหิน เจ้าจะสัมผัสถึงมัน หินพวกนั้น พวกมันคุยกับข้า บอกข้าให้นำแท่นบูชาของพวกมันไป แล้วตามหาหัตถ์ของคนดี เขาอยู่ใน 'โบสถ์' ดังที่พวกเจ้าเรียกมัน แท่นนั้นเป็นของเขา และมันจะตื่นขึ้นเมื่อเขาสัมผัสมันอีกครา
เจ้าช่วยตามหาคนดี แล้วเอาหัตถ์เขามาได้ไหม เมื่อจิตวิญญาณของแท่นบูชานั้นตื่นขึ้น ข้าจะแบ่งปันจิตวิญญาณให้กับเจ้า ข้าสัญญา
— หัตถ์เฟลไชร์น |
เจ้าคือผู้ดูแลฝัน เป็นชื่อใหม่ที่ข้าตั้งให้กับเจ้า สิ่งไม่ดีอยู่รอบตัวเราทุกที่ เจ้านำสิ่งดีๆ มาให้กับเรา
ข้าสัญญาแล้วว่าจะแบ่งปันจิตวิญญาณให้กับเจ้า เรามาปลุกจิตวิญญาณนี้ แล้วนำสิ่งดีๆ เพิ่มเข้ามาในชีวิตกันเถิด
— หัตถ์เฟลไชร์น |
ข้าเคยฝันถึงสิ่งนี้ เดรัจฉานขนาดใหญ่ยักษ์กำเนิดจากเงา ข้าเห็นมันหนีจากคุกดำ ปีนขึ้นไปยังภูเขาคนสร้าง ไถลขึ้นไปสู่ด้านทั้งสี่ราวกับหมอกที่ลอยหาหมู่เมฆ มันไต่ขึ้นไปถึงจุดสูงสุดของภูเขานั้น แล้วกัดกินดวงใจของตะวันจนเสียสิ้น
เจ้ามีกลิ่นของหมอกดำนั้นกับ... อย่างอื่น ความรู้สึกผิด ใช่ มันคือสิ่งนั้น ความรู้สึกผิดเป็นโรคภัยอันร้ายแรง มันกัดกินจิตวิญญาณเจ้าจนไม่เหลือสิ่งใดอีก จนกระทั่งเจ้ากลายเป็นเพียงศพเดินได้ตนหนึ่ง
เจ้าอยากรักษาหรือ? ตามหาภูเขาคนสร้าง ส่งเงากลับสู่บ้าน แล้วบอกให้สัตว์ประหลาดนั่นเอาความรู้สึกผิดของเจ้าไปด้วย
— ความมืด |
ข้าเคยฝันถึงสิ่งนี้ เดรัจฉานขนาดใหญ่ยักษ์กำเนิดมาจากเงา ข้าเห็นมันหนีจากคุกดำ ปีนขึ้นไปยังภูเขาคนสร้าง ไถลขึ้นไปสู่ด้านทั้งสี่ราวกับหมอกที่ลอยหาหมู่เมฆ มันไต่ขึ้นไปถึงจุดสูงสุดของภูเขานั้น แล้วกัดกินดวงใจของตะวันจนเสียสิ้น
เจ้ามีกลิ่นของหมอกดำนั้นกับ... อย่างอื่น ความรู้สึกผิด ใช่ มันคือสิ่งนั้น ความรู้สึกผิดเป็นโรคภัยอันร้ายแรง มันกัดกินจิตวิญญาณเจ้าจนไม่เหลือสิ่งใดอีก จนกระทั่งเจ้ากลายเป็นเพียงศพเดินได้ตนหนึ่ง
— ความมืด |
ข้าไม่แปลกใจ ในยามที่ข้าหลับ ข้าเห็นเจ้าขับไล่ความมืดออกไป
ข้าขอโทษที่ข้าไม่เคยบอกเจ้ามาก่อน สิ่งที่ข้าเห็นนั้นเป็นเพียงสิ่งที่อาจเกิดขึ้น และข้าไม่อยากให้ความมั่นใจกับเจ้าเกินไปจนไม่เป็นผลดี
— แสงสว่าง |
เจ้ามาถึงแล้ว! พระวิญญาณผู้ยิ่งใหญ่ได้บอกกับข้าไว้ในฝัน ท่านบอกข้าว่าแผ่นดินจะจมภายใต้ความมืดมิดอีกครั้ง และเจ้า เอ็กไซล์ จะได้เดินก่อนมาก่อนถึงยามที่ความมืดท่วมทั่วทุกแห่ง
แต่นี่มันอะไรกัน? เจ้าไม่ได้อยู่เพียงลำพัง เหมือนมีเงา มีความทรงจำ ที่แก่กว่ากระทั่ง... ไม่... แก่กว่าพระวิญญาณอีกเหรอ? ความเกรงกลัวกุมลำคอข้า ตัวข้าสั่นไหว แต่พระวิญญาณคลุมผ้าคลุมอัดอบอุ่นไว้บนไหล่ข้า
ผีดึกดำบรรพ์ที่ติดตามเจ้าได้รับความเชื่อใจจากพระวิญญาณ และถ้าพระวิญญาณเชื่อใจ ข้าก็เชื่อใจ
— ทักทาย |
หัวใจของข้าร่ำไห้ถึงบ้านเก่า แต่เราต้องโอบรับในสิ่งที่พระวิญญาณทรงมอบให้ มันย่อมพรากผู้ที่ต้องการในยามที่ต้องการ จะเศร้าไปก็ไม่มีประโยชน์
— ค่ายพงไพร |
ข้าจับตาดูซิลค์มาหลายต่อหลายวัน เขารีบไปหาศิลาวาล์เก่าแก่ รีบไปหาซากซาล์เก่าแก่นั่น เขาพึมพำอยู่ตลอด เขาพูด พูด พูดอยู่เรื่อยไป แต่ข้าไม่ได้ยินคำคำตอบจากผู้ใด พระวิญญาณทรงเตือนข้าไม่ให้อยู่ใกล้เขา ข้าช่างเจ็บปวดนัก ซิลค์เป็นเพื่อนข้า แต่ข้าจำต้องเชื่อฟังพระวิญญาณ ข้ามิได้อยู่เคียงข้างเขา บัดนี้เขาจึงมิได้อยู่เคียงข้างข้าอีกต่อไป
ข้าไม่รู้ว่าซิลค์หายไปไหน แต่ข้ามองเห็นเขาในความฝัน เขาถูกจับในใยแมงมุมอันยิ่งใหญ่ที่ทอดยาวสู่ความมืดมิด ใยแมงมุมนั้นเต็มไปด้วยกระดูก มีกระดูกมากมาย จากผู้คนมากมายยิ่งกว่าที่ข้าเคยพบเคยเห็นมาก่อน
หากเจ้าพบซิลค์ ข้าขอร้อง ปลดปล่อยเขาจากใยนั้นเสียที อย่าให้เขากลายเป็นกระดูกเหมือนกับคนอื่นๆ
— ซิลค์ |
ข้าเข้าใจที่เจ้าเล่าเรื่องซิลค์ให้ข้าฟัง แม้ว่าข้าไม่อยากเข้าใจก็ตาม ข้าสงสัยในการเดินทางของซิลค์มาหลายต่อหลายคืนว่าทำไมเขาถึงได้จรลีห่างไปจากทางของพระวิญญาณ บัดนี้ข้ารู้แล้ว เขาได้เดินเข้าสู่อ้อมแขนทั้งแปดของตัณหาอันมืดบอด อาราคาลี
ซิลค์นั้นเป็นคำเตือนต่อเราทุกคน เขาก้าวเข้าสู่ความยิ่งใหญ่ด้วยการใช้ทางลัด ไปสู่เรื่องราวที่พระวิญญาณได้สร้างขึ้นเพื่อเขา ซิลค์พยายามขโมยเรื่องราวของเขาไป แต่บัดนี้เขามีเพียงคำโกหกอยู่ในมือ
ข้าขอร้อง เจ้าต้องตามหาที่ที่อาราคาลีผู้นี้หลับใหลในใยแมงมุมอันมืดมิดของเธอ เจ้าจะต้องหยุดยั้งซิลค์ก่อนที่เขาจะปลุกเธอให้ตื่นขึ้น มันย่อมเป็นความผิดพลาดที่เราทุกคนต้องเสียใจ พระวิญญาณบอกข้าว่าจะเป็นเช่นนั้น
— ซิลค์ |
ข้าคิดถึงเพื่อนของข้า ซิลค์รู้จักพระวิญญาณไม่ต่างจากข้าเลยสักนิด เราจะพูดคุยกัน เข้าใจมันร่วมกัน บัดนี้ก็มีแต่ข้า ไม่เหลือใคร
— ซิลค์ |
เวร์แคลส์ทเปลี่ยนไปแล้ว เมื่อก่อนข้าเคยรู้ว่าตัวข้าอยู่ตรงจุดไหนในโลกใบนี้ ข้ารู้ว่าข้าอยู่ตรงจุดไหนในพระวิญญาณ บัดนี้ประตูได้เปิดออก ประตูที่ข้าไม่สามารถมองเห็นหรือสัมผัสได้ แต่ผู้ที่ไร้วิญญาณก็ก้าวผ่านประตูนั้นออกมา ผู้ที่ไร้วิญญาณต้องถูกขับไล่ ประตูพวกเขาต้องปิดลง ข้าขอให้พระวิญญาณผู้ยิ่งใหญ่ทรงนำทางของเจ้าในการต่อกรกับเหล่าผู้ดึกดำบรรพ์เหล่านี้ที่ประสงค์ร้ายต่อพวกเรา
— เวร์แคลส์ท |
ข้าเคยถามต่อพระวิญญาณ และท่านได้ตอบข้าด้วยฝันที่ทำให้ข้ากรีดร้องเสียจนตื่น อาราคาลีจะดูดกลืนชีวิตทุกอย่างจากแผ่นดินนี้ เหลือเพียงซากว่างเปล่ากับกระดูกที่ฝุ่นจับเพียงเท่านั้น มันจะไม่มีพระวิญญาณ ไม่มีพวกเรา ไม่มีสิ่งใดให้รักหรือร่วมหัวเราะไปได้อีัก
เหลือเพียงซากกับฝุ่นผง... กับอาราคาลี
— อาราคาลี |
กรูสท์ออกล่าไปไกลจากดินแดนของพระวิญญาณ และตกเป็นเหยื่อของผู้ไร้วิญญาณ ข้าเสียใจที่เขาต้องจากไปเช่นนี้ มันเป็นความตายอันน่าเกลียดนัก แต่ข้าก็ดีใจที่เขาไม่ต้องทรมานอีกต่อไป ดีใจที่เขาพบทางกลับมาสู่พระวิญญาณ ดีใจที่เขาไปสู่สุคติเสียที
— กรูสท์ |
ข้ามิได้เป็นของใครนอกจากพระวิญญาณ ข้าไม่ต้องการคำหวานหรือการกอดรัดจากผี เวย์แลมทำให้ข้าหัวเราะ และเขาเองก็ได้ยินเสียงของพระวิญญาณ แต่ไม่เหมือนกับข้านัก พระวิญญาณของเขาพูดถึงน่านน้ำอันยิ่งใหญ่ที่อยู่ไกลไปจากแผ่นดินนี้ เขารับฟังพระวิญญาณ และพระวิญญาณก็รักที่เขาทำเช่นนั้น แต่ข้าไม่รักเขาแม้แต่น้อย
การได้คุยกับคนตายนั้นย่อมดีกว่าไม่ได้คุยกับผู้ใดเลย เวย์แลมรู้จักพระวิญญาณ แต่เขาจะไม่มีวันรู้จักข้า
— เวย์แลม |
เจ้าพบสถานที่พำนักของอาราคาลีแล้วเหรอ? เยี่ยม แต่พระวิญญาณบอกว่าเราจะไม่สามารถเข้าถึงเธอได้หากไม่มีความช่วยเหลือ เธอถักทอใยของเธอด้วยเยื่อศรัทธากับความเกรงกลัว มันแข็งแกร่งเกินที่จะทำลาย มันแข็งแกร่งเกินที่จะตัดขาด
แต่ก็มียาแอสเมรีอย่างหนึ่งที่เก่าแก่ยิ่งนัก 'น้ำค้างเพลิง' มันอาจเพียงพอต่อการเผาไฟให้บังเกิดทางไปสู่ใจกลางใยแมงมุมนั้น ข้าสามารถต้มให้กับเจ้าได้ แต่ข้าขาดส่วนประกอบไปอย่างหนึ่ง นั่นก็คือเลือดระอุของหิ่งห้อยที่พำนักในป่าชัฏอันแสนสยดสยองยิ่งกว่าถิ่นใด
ข้าจะเดินทางไปสู่อาราคาลี ไปอยู่ตรงหน้าประตูจนกว่าเจ้าจะนำเพลิงทั้งเจ็ดที่บินโฉบและโบยบิน แล้วข้าจะชงน้ำค้างเพลิงให้กับเจ้า แล้วเราทั้งคู่จะร่วมกันเข้าไปพูดคุยกับเจ้าสาวผ้นี้ของซิลค์ผู้โง่เขลา
— หิ่งห้อย |
ใยของเธอด้วยเยื่อศรัทธากับความเกรงกลัว มันแข็งแกร่งเกินที่จะทำลาย มันแข็งแกร่งเกินที่จะตัดขาด
แต่ก็มียาแอสเมรีอย่างหนึ่งที่เก่าแก่ยิ่งนัก 'น้ำค้างเพลิง' มันอาจเพียงพอต่อการเผาไฟให้บังเกิดทางไปสู่ใจกลางใยแมงมุมนั้น ข้าสามารถต้มให้กับเจ้าได้ แต่ข้าขาดส่วนประกอบไปอย่างหนึ่ง นั่นก็คือเลือดระอุของหิ่งห้อยที่พำนักในป่าชัฏอันแสนสยดสยองยิ่งกว่าถิ่นใด
เจ้าจงนำเพลิงทั้งเจ็ดที่บินโฉบและโบยบินมาให้กับข้า แล้วข้าจะชงน้ำค้างเพลิงให้กับเจ้า แล้วเราทั้งคู่จะร่วมกันเข้าไปพูดคุยกับเจ้าสาวผ้นี้ของซิลค์ผู้โง่เขลา
— หิ่งห้อย |
เจ้าเหมือนกบที่จู่โจมแมลงวันได้ไวยิ่งกว่าตาเห็น! ไม่ นำแมลงสว่างของเจ้าไปที่หน้าประตูของอาราคาลีเสีย เราจะไปพบกันที่นั่นแล้วชงน้ำค้างเพลิงไปด้วยกัน ไม่ใช่ที่นี่ ที่นี่มีอะไรให้เผามากเกิน ที่นี่มีคนมากเกินไปที่จะแสบตา!
— วิหารอาราคาลี |
พวกหิ่งห้อย! มันช่างสว่างไสวและชุ่มฉ่ำไปด้วยไฟเพลิง ตอนนี้ก็ได้เวลาการทำพิธี ข้าขอเตือนเจ้า เจ้าจงถอยห่าง อย่าเกรงกลัวในสิ่งที่เจ้าจะได้เห็น อย่าได้เกรงกลัวแทนข้า พระวิญญาณทรงนำทางและคุ้มครอง ถึงแม้ข้าจะเปลี่ยนไป ข้าเป็นยีนาต่อไป และจะเป็นเช่นนั้นไปตลอดกาล
— หิ่งห้อย |
เจ้าได้ยินนั่นไหม? ไม่เหรอ? มันเป็นเสียงร้องเพลงของพระวิญญาณเช่นเดียวกับแมลงวันที่หลบหนีพ้นจากใย ใช่ ท่านพึงพอใจกับเรามาก... พึงพอใจกับเพื่อนประหลาดของเจ้าตรงนั้นด้วย
เขาเป็นเทพ ใช่ ข้าเห็นได้เพียงนั้น แต่ทำไมเขาถึงช่วยเจ้าล่ะ? ในบรรดาคำถามเหล่านั้น เจ้าต้องตอบคำถามนั้นให้จงได้
ตอนนี้ข้าต้องกลับไปที่สะพานหัก... เหนื่อยเหลือเกิน เราจะพูดถึงซิลค์กับความทุกข์ระทมในภายหลัง
— อาราคาลี |
— Y_Greet_01.ogg |
— Y_Greet_02.ogg |
— Y_Greet_03.ogg |
— Y_Greet_04.ogg |
— Y_Greet_05.ogg |
— Y_Greet_06.ogg |
— Y_Greet_07.ogg |
— Y_Greet_08.ogg |
— Y_Greet_09.ogg |
— Y_Greet_10.ogg |
— Y_Greet_11.ogg |
— Y_Greet_12.ogg |
— Y_Greet_13.ogg |
— Y_Greet_14.ogg |
— Y_Greet_15.ogg |
— Y_Greet_16.ogg |
— Y_Greet_17.ogg |
— Y_Greet_18.ogg |
— Y_Greet_19.ogg |
— Y_Greet_20.ogg |
— Y_Greet_21.ogg |
— Y_Greet_22.ogg |
— Y_Bye_01.ogg |
— Y_Bye_02.ogg |
— Y_Bye_03.ogg |
— Y_Bye_04.ogg |
— Y_Bye_05.ogg |
— Y_Bye_06.ogg |
— Y_Bye_07.ogg |
— Y_Bye_08.ogg |
— Y_Bye_09.ogg |
— Y_Bye_10.ogg |
— Y_Bye_11.ogg |
— Y_Bye_12.ogg |
— Y_Bye_13.ogg |
— Y_Bye_14.ogg |
— Y_Bye_15.ogg |
— Y_Bye_16.ogg |
— Y_Bye_17.ogg |
— Y_Bye_18.ogg |
— Y_Bye_19.ogg |
