เจ้าคือไอ้เวรที่เรียกตัวข้ามาที่ประภาคารใช่ไหมล่ะ? ปัดโธ่เอ๊ย... กฎมันก็คือกฎ และข้าก็อยู่ใต้อาณัติของเจ้า ข้าผู้เป็นเวย์แลม รอธผู้เป็นตำนาน กัปตันของเรือแบล็คเครสต์ ถูกสาปให้เป็นทาสอันเดดของ... ผู้ถูกเนรเทศชั้นต่ำคนหนึ่ง จากที่ข้าเห็นน่ะ
เจ้ามันไม่มีสมองอยู่ในกะโหลกหนาๆ ของเจ้าหรือไง? แน่นอน ข้าจะขับเรือส่งเจ้าไปที่โขดหินของราชันน้ำเค็มนั่น ข้าก็อยากจะเลิกทำหน้าที่เฮงซวยนี่แล้วกลับไปที่โลกหลังความตายน่ะ มันไม่ถูก ไม่เป็นธรรมชาติเลยที่ได้กลับขึ้นมาอยู่เหนือน้ำทั้งที่ไม่มีหัวใจเต้นอยู่ในอก
ฉะนั้นก็ขึ้นเรือมาแล้วก็รีบไปกันได้แล้ว!
— แนะนำตัว |
เจ้าอย่าได้คิดไปเลยว่าข้าจะจอดเรือรอเจ้าเมื่อเราไปถึงโขดหินนั่นแล้ว
— ออกเรือสู่ โขดหินราชันน้ำเค็ม |
ได้ เชิญจัดการไปเลยก็แล้วกัน เชิญไปขับไล่ประมุขเค็มๆ ออกจากบัลลังก์ได้ตามใจเจ้าเลย ข้าว่ามันเป็นเรื่องเปล่าประโยชน์ พ่อน้ำเค็มเก่าแก่นั่นจะคว้านท้องเจ้าเหมือนกับผ่าท้องปลา แต่อย่างน้อยเมื่อเจ้าตายอยู่ในน้ำ ข้าก็จะเป็นอิสระ ได้ออกเดินทางไปตามใจอยาก ฉะนั้นเชิญไปเถอะพวก
— โขดหินราชันน้ำเค็ม |
พวกเราเคยเรียกมันว่าจ้าวแห่งเกลือกับเปลือกแข็ง พวกเขาว่ากันว่าเมื่อพวกทวยเทพถูกขับไล่จากแผ่นดินของเรา อสุรกายนั่นก็ไปหลับใหลในทะเลลึก มันฝันจนทำให้สิ่งชั่วช้ามีเหงือกปรากฏขึ้นมาจากเบื้องลึก เพื่อตามรังควานและตามล่าพวกเราจากเรื่องที่มันคิดว่าเราทำไว้กับมัน
มีช่วงหนึ่งที่เราได้รับคำสั่งให้ตามล่าพวกมันเสียให้สูญพันธุ์ เพื่อให้เส้นทางค้าขายนั้นปลอดภัยจากการกดขี่ข่มเหงของพ่อน้ำเค็มเก่าแก่นั่น แต่ก็อีก กะลาสีที่มีน้ำยาทุกคนย่อมสังเวยกะลาสีปากเรือไปสักคนสองคนเมื่อเข้าเดือนข้างขึ้น เพื่อให้ไอ้ปูโตเกินขนาดนั่นหลับใหลต่อไปในคูเมืองโอริอาทต่อไป
หากมันฟื้นขึ้นมาใหม่ เราได้ซวยกันหมดแน่ๆ
— ราชันน้ำเค็ม |
ทำได้ยังไง...? เจ้ายังไม่ตายเหรอ? เหลือเชื่อไปเลยโว้ย! เจ้า เพื่อนใหม่ของข้า เจ้าย่อมเป็นตำนานของทะเลสูงเป็นแน่แท้! เอาแบบนี้ไหม ถึงแม้ข้าจะพาเจ้ามาที่นี่ตามหน้าที่ของข้าแล้ว แต่ถ้าเจ้าอยากจะล่องเรือไปที่ฟรีเชีย ข้ากับเรือแบล็คเครสต์ยินดีรับเกียรติในการไปส่งเจ้าที่นั่น
— ราชันน้ำเค็ม |
จับไว้ให้แน่นล่ะพวก! ท้องทะเลที่อยู่ระหว่างที่นี่กับฟรีเชียนั้นช่างเชี่ยวกรากยิ่งกว่าที่ใด ข้าหวังว่าเครื่องในเจ้าจะกล้าแกร่งพอๆ กับใจเจ้านะ
ออกเรือ!
— ออกเรือสู่ ค่ายสะพาน |
คราวนี้ข้าจะทำอะไรเหรอ? สะพานหักแห่งนี้มีค่ากับใจข้ามาก มันเป็นที่ที่ข้าได้พักกระดูกชราของข้าอยู่บ้าง ข้าขอบอกเลยนะ ในเมื่อมีแสงแดดกับอากาศบริสุทธิ์แบบนี้ ข้าสัมผัสได้เลยว่ามีมิวส์แห่งกวีที่เพรียกหาจากภายใต้กางเกงข้า!
มันก็นานแล้วที่ข้ารู้สึกว่าเข็มทิศของข้ามันได้ชี้ไปทางไหนบ้างน่ะ
— สะพานหัก |
บอกตามตรงนะ มันเป็นเรื่องน่าอายสิ้นดี
ข้านึกว่าข้าจะย้อนกลับไปสู่ยุคทองของข้าได้น่ะ เข้าใจนะ? ข้าจะได้เป็นภัยสยองแห่งทะเลสูงเหมือนกับตอนที่ข้ายังหนุ่มแน่น ปัญหาก็คือ ทุกคนลืมข้าไปหมดแล้ว ไอ้พวกกะลาสีหนุ่มๆ ที่ล่องเรือกันไปทุกวันนี้ พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าข้าเป็นใคร! ข้าก็คิดว่า ถ้าข้าทำอะไรยิ่งใหญ่ได้อีกครั้ง อย่างการฆ่านังแพศยาทะเลเมอร์เวลอะไรแบบนี้ มันอาจทำให้ข้าได้รับความเคารพคืนมาบ้าง
อา ข้าคงไม่ต้องบอกเจ้ากระมัง: แม่สาวนั่นแข็งแกร่งกว่าภาพลักษณ์ภายนอกของเธอนัก ข้าแค่เผลอจู่โจมพลาดไปเพียงครั้งเดียว พอรู้ตัวอีกที เรือแบล็คเครสต์ก็อับปางอยู่บนชายฝั่ง ข้าก็ถูกนังแม่มดนั่นจับกินทั้งเป็น
มันเลาะกล้ามเนื้อออกจากกระดูกข้ามากินทีละมัด ข้าขอบอกเลย มันไม่สวยเลยสักนิด
— เมอร์เวล |
ใช่ ข้าก็รู้ว่าลิลลี่คิดถึงข้ามาก ข้าเจ็บปวดนักที่ไม่ได้กลับไปหาหลาน แต่เรื่องก็คือ ข้าว่าหลานข้าควรจดจำข้าในอดีต ไม่ใช่อ้วกอาเจียนกับข้าที่เป็นผีสางอยู่ในตอนนี้ ข้าว่าปล่อยให้ตำนานดำรงอยู่ต่อไปในใจของเธอเสียดีกว่า
— ลิลลี่ |
ยีนาก็เป็นสาวสวยใช่ไหมล่ะ มีหน้าอกที่ทัดเทียมกับดวงตะวันเลยทีเดียว! หากข้าใช้เวลาอยู่ที่นี่สักหน่อย ทำความรู้จักกับแม่สาวนั่นอีกสักนิด ต่อให้เธอยังสาว มีชีวิต และข้าเองก็... อ๊าก แก่และก็ตายไปแล้ว พอเธอได้ยินบทกวีของข้าน่ะนะ รู้ไว้เลยว่าไม่มีสาวคนไหนที่มีชีวิตที่ไม่ต้องการพ่อเฒ่าฟันเน่าเมื่อเขา... หึ เล่นลิ้นแล้วก็... เล่นคำน่ะ!
แต่ก็ใช่ว่าเธอจะสนอกสนใจผีชราอย่างข้าหรอก แต่ก็นะ ใครก็ฝันได้เสมอ ต่อให้เป็นคนที่ตายไปแล้วก็ตาม
— ยีนา |
อา แม่สาวนั่น เธอก็รูปงามนะ แต่เธอเคร่งเครียดไปหน่อย ข้าว่าเธอเป็นคนที่เครียดเกินไปหน่อยนะ
— เฮเลน่า |
เอระเมียร์เหรอ? เขาก็น่าเบื่อพอสมควร ชอบพล่ามไปยืดยาว แต่เขาก็มีเรื่องราวที่น่าสนใจอยู่บ้าง ฉะนั้นการได้คุยกับเขากันยาวๆ เป็นบางครั้งบางคราวก็อาจเป็นเรื่องดีนะ
— เอระเมียร์ |
ถ้าพูดถึงการเดินเรืออะไรแบบนั้นนะ เมื่อนานมาแล้ว ข้าเคยเก็บสะสมทรัพย์สมบัติเอาไว้ในกล่องล็อก แต่ข้าก็ทำตัวโง่ๆ เอากล่องนั่นไปฝังไว้ในยามเย็นเมื่อข้าเมาหนัก ข้าคิดแทบตายก็จำไม่ได้ว่าข้าเอาไปฝังไว้ที่... ข้ารู้แค่ว่ามันอยู่ใกล้กับสะพานหักนั่นแหละ
กล่องนี้มีจี้เงินอยู่ ในนั้นมีภาพของเมเรดิธ ภรรยาข้าผู้ล่วงลับไปแล้ว มันเป็นของชิ้นสุดท้ายบนโลกใบนี้ที่ทำให้ข้าระลึกถึงภรรยาข้าได้ หากเจ้าพบเจอกล่องล็อกในยามที่เจ้าออกเดินทาง ข้าจะขอบคุณเจ้านักที่เอามาคืนได้
— จี้เงิน |
จี้ของข้า! โอ้โฮ! โอ้ ที่รัก แม่เมเรดิธรูปงามของฉัน ฉันคิดถึงอกที่สั่นเทาของเธอนัก ฉันนึกถึงต้นขาของเธอที่สั่นระริก หล่อนมีหัวใจอันเร่าร้อนเสียจนสามารถละลายภูเขาน้ำแข็ง แล้วก็มีหัวนมที่มีขนาด... เอ่อ ยังไงก็ตาม ข้าขอบคุณเจ้ามากนะ
ไม่ว่าเจ้าจะพบอะไรอย่างอื่นในกล่องล็อกนั่น เจ้าหยิบไปได้ตามใจชอบเลยนะ ล็อกเกตชิ้นนี้เป็นสมบัติชิ้นเดียวที่ข้าต้องการ
— จี้เงิน |
ข้าคิดถึงหลานสาวข้าแทบแย่ รู้ไหม ข้าเคยเล่านิทานก่อนนอนให้ลิลลี่ฟังจนหลับในอ้อมแขนข้า หลานข้าชอบเรื่องคิชาร่ามาก เธอเป็นสาววาล์สุดแกร่งที่เลื่องชื่อว่าออกทะเลมาทั่วทุกฝั่ง ทุกถ้ำ ทุกอ่าวของทวีปนี้ด้วย ด้วยความช่วยเหลือของดวงดาวของเธอ ซึ่งเป็นวัตถุโบราณที่เธอไปฉกมาตอนที่เธอออกทะเลเป็นครั้งครั้งแรก ลิลลี่น้อยหลงใหลในดวงดาวของคิชาร่ามากๆ ว่ากันว่ามันมีมนต์มณีฝังอยู่ในนั้น ทำให้สามารถนำทางเจ้าของไปที่ใดก็ได้ที่เธอต้องการ
ข้าคิดว่าหลานข้าคงใฝ่ฝันว่าสักวันเธอจะได้กุมดวงดาวนั่นไว้ในมือ แล้วออกเรือไปจนสุดขอบโลก ข้าอยากพบกับเธออีก แต่ข้าไม่มีทางออกเดินทางไปมือเปล่าเป็นอันขาด ลิลลี่เคารพข้ามาก ฉะนั้น ข้าว่าถ้าข้าเอาดวงดาวไปให้เธอได้ มันคงทำให้หน้างามๆ ของหลานข้ามีรอยยิ้มเป็นแน่ ถ้ามีของขวัญแบบนั้นติดมือไป ข้าก็คงมีหน้าไปเยี่ยมหลานสาวของข้า แทนที่จะนั่งจับเจ่าเป็นผีไม่มีศาลแบบนี้... แต่ก็ต้องมีผู้กล้าที่จิตใจงามไปเอามันมาให้ข้าน่ะนะ
— ดวงดาวของคิชาร่า |
นี่คือดวงดาวเลื่องชื่อของคิชาร่านี่เอง เฮ้อ เป็นอย่างที่ข้าคิด มันจะไม่ชี้ทางข้าไปยังทิศใดทิศหนึ่งเป็นแน่ มันยังตัดสินใจไม่ได้เพราะว่าข้าเองก็ตัดสินใจไม่ได้ ข้ารู้สึกราวกับมีคำทำนายสั่นไหวขึ้นที่กลางใจข้า เหมือนกับมีกะลาสีเรือเพิ่งจะเหยียบหลุมศพข้าอะไรอย่างนั้น หากข้าไปหาลิลลี่ตอนนี้ มันย่อมมีเพียงความผิดหวังกับความเศร้าโศกเพียงเท่านั้น
หากนั่นเป็นสิ่งที่จะตามมาในอนาคต งั้นมันก็เก็บไว้แบบนั้นได้เลย ข้าอยากให้หลานสาวข้ามีชีวิตอันยืนยาวและมีชีวิตชีวา โดยปราศจากปัญหาใดๆ จากโจรสลัดเก่าแก่ไร้ลมหายใจอย่างข้า
— ดวงดาวของคิชาร่า |
ตำนานว่ากันว่าคิชาร่าไปมีปัญหากับราชินีอัถสิริผู้นั้น มันไม่มีรายละเอียดชัดเจนนัก แต่จากคำบอกเล่าทั้งหมดที่ข้ารู้ อัถสิรินั้นไม่ใช่แม่สาวที่เข้าอกเข้าใจคนสักเท่าไร คิชาร่าที่เป็นผู้มีจิตใจใฝ่เสรีก็คงจะเผลอทำตัวเป็นเสี้ยนหนามทิ่มแทงแม่สาวราชวงศ์นั่น คงเป็นเพราะเธอนำเรื่องราวจากโลกภายนอกไปบอกเล่ากระมัง แม่สาวคิชาร่าเกือบหัวหลุดออกจากบ่าเชียวละ อัถสิริยึดเรือของเธอแล้วนำลูกเรือของเธอไปสังเวย ทำให้แม่สาวผู้น่าสงสารนั่นต้องหลบซ่อน
แต่คิชาร่าก็เหลี่ยมจัดไม่ต่างจากข้านั่นแหละ เธอหลบหนีพ้นไปจากอุ้งมือของอัถสิริ แล้วหนีรอดออกไปจากจักรวรรดินั่น แต่ก่อนที่เธอจะจากไป เธอแอบเอาดวงดาวนั่นไปซ่อนไว้ที่ไหนสักแห่งใกล้กับทางยกระดับที่นำไปสู่นครวาล์เก่าแก่ทางเหนือ ข้าว่าเธอคงทำแบบนั้นเผื่อว่าวันหนึ่งเธอถูกจับตัวไปกระมัง หากของแบบนั้นไปอยู่ในมือของทรราชอย่างอัถสิริ... ใครจะรู้ว่าเธอจะใช้มันสร้างปัญหาอะไรขึ้นมาได้บ้าง
— คิชาร่า |
เจ้าลองนึกถึงที่ที่เลวร้ายที่สุดดูนะ นั่นก็คือพอนเดียม คราวนี้เจ้าลองนึกถึงซ่องกะหรี่ที่สร้างความสุขให้กับเจ้าได้มากที่สุด นั่นก็คือพอนเดียม มันเป็น 'สวรรค์ของพวกโจรสลัด' ที่มีร่างมากมายให้แทง มีรูมากมายให้เติมเต็ม และมีสุราประหลาดให้ดื่มด่ำมากมาย
เกาะนั้นมีพวกไบรน์ร็อทคุม พวกเขาทำทุกวิถีทางให้มันคู่ควรกับความคาดหวังอันต่ำเตี้ยเรี่ยดินนั่นแหละ
จากที่ข้าเคยไปที่นั่นมาครั้งที่แล้ว มันคงไม่เปลี่ยนไปนักหรอก แต่มันก็เป็นที่ที่เหมาะกับการสะบัดหัวเข็มขัดทิ้งไปร่วมรักกับแม่สาวต้อยต่ำทรงสะบึมทางหลังร้านบาร์เหล้าน่ะนะ!
— พอนเดียม |
ใช่ พวกไบรน์ร็อทนี่มันช่างเลวนัก พวกมันถูกนำโดยคนที่มีเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวกับข้านี่เอง ลุสซี่ น้องสาวข้าเอง ทุกวันนี้พวกมันเรียกมันว่า "แม่เน่า" ข้าเคยเป็นผู้นำของพวกเขา ในสมัยที่พวกไบรน์ร็อทนั้นมุ่งเน้นการทำเรื่องเดียวเพียงเท่านั้น นั่นก็คือการจู่โจม ปล้นสะดมออกมาด้วยเรือดำเสียให้เต็มที่!
ลุสซี่ผู้เก่าแก่เคยเป็นต้นเรือของข้ามาหลายต่อหลายปี แต่มันสัมผัสถึงอำนาจอันหอมหวานที่มันจะได้จากการเป็นกัปตัน มันก็เลยก่อกบฏกับข้า! น้องสาวแท้ๆ ของข้าเนี่ย! มันทิ้งข้าไว้ที่เกาะร้างที่อยู่ห่างไกลจากชายฝั่งที่ไหนสักแห่ง นังเวรนั่น ข้าต้องใช้เวลาหลายต่อหลายเดือนถึงจะกลับมาสู่แผ่นดินใหญ่ได้
จากนั้นเป็นต้นมากลุ่มไบรน์ร็อทก็เป็นตัวปัญหามาโดยตลอด กลุ่มนี้เคยรักษาเกียรติเยี่ยงโจรสลัดหัวเก่า ตอนนี้กลุ่มนี้กลายเป็นเพียงพวกคลั่งเสียสติที่ใฝ่หาความเกรงกลัวกับความหวาดหวั่นต่อไปอย่างไม่หยุดหย่อน
— ชนเผ่าไบรน์ร็อท |
นี่มันกะลาสีคนโปรดของเรานี่นา! เจ้าไปนั่งทำอะไรในบ่อเลือดนั่นล่ะ?
— WeylamCallOut |
ข้าจะไม่โกหกเจ้าเลยนะ เจ้ามันเละเทะเหมือนขี้เลย! เหมือนอุจจาระที่ออกมาจากก้นแพะแท้ๆ เลย มันเกิดอะไรขึ้นตั้งแต่เราพบกันครั้งสุดท้ายล่ะเนี่ย?
ไม่ต้องกลัวนะ กัปตันคนโปรดของข้า ผู้เฒ่าฟันเน่าผู้นี้มาช่วยเจ้าแล้ว ข้ายังติดหนี้บุญคุณที่เจ้าพาลิลลี่มาเจอกับข้าน่ะ
— การช่วยชีวิต |
อา อย่างที่เจ้าได้เห็น ข้าก็พบดินปืนที่หายไปจากปืนข้าเสียที ข้าหมายถึงความกล้าของข้านั่นแหละ ในที่สุดข้าก็ได้เดินทางไปหาหลานสาวที่ฐานที่มั่นไลออนอายเสียที ข้าไม่รู้ว่าจะตีตนไปก่อนไข้ตั้งนานไปทำไม หลานยอมรับข้าเหมือนปลากลับบ่อน้ำเลย เหมือนไม่มีเวลาผ่านไปเลยสักนิด
เอาเถอะ เจ้าโชคดีแล้วที่เราทำแบบนั้น เพราะเราออกตามหาเจ้าเพื่อขอบคุณเจ้าอยู่ ข้าตามเข็มทิศข้า ฟังเสียงมนต์มณีของเรือข้า พอรู้ตัวอีกทีเราก็ตามรอยเลือดเนื้อมาเจอเจ้าเตะฝุ่นอยู่โลกไหนก็ไม่รู้เนี่ย!
— ลิลลี่ |
ยินดีต้อนรับสู่โอริอาท! สูดกลิ่นอากาศบนดินพวกนั้นสิ อากาศไม่เหมือนในธีโอโพลิสเลยสักนิด ที่นั่นเต็มไปด้วยกลิ่นโลกีย์กลิ่นมลพิษซุกอยู่ใต้ผ้าคลุมของพวกเทมพลาร์ศักดิ์สิทธิ์... เหมือนที่นี่จะเปลี่ยนไปหน่อยตั้งแต่ข้ามาคราวก่อน มีเลือด ไส้นองเต็มไปมากกว่าที่คิด ข้าว่าข้ากับลิลลี่จะอยู่ที่นี่ให้ปลอดภัยเสียก่อน เจ้าเดินทางไปเถอะพวก ลองดูว่าเจ้าจะไปเชือดไอ้หน้าไหนได้อีก
— ยินดีต้อนรับ |
นี่แหละ ผู้หญิงที่ต่อสู้ปกป้องตนเองได้! ดูเธอสิ! เธอเป็นยอดหญิงอันเลอเลิศนัก
อา ทำให้ข้านึกถึงเมเรดิธเลย ที่รักของข้าที่จากไปเนิ่นนาน... ข้าอยากจะมีผู้หญิงแบบนั้นอยู่ข้างกายอีกสักครั้ง เป็นคนที่อยู่หัวเรือมองดูท้องทะเลร่วมกับข้า ทำให้ใจข้าอบอุ่น ทำให้อย่างอื่นของข้าอบอุ่นบนเตียง... มันคงจะเป็นฝันชั้นเลิศไม่น้อย...
— ลานี |
ไอ้พวกการ์ดดำเส็งเคร็ง ข้าออกทะเลมาหลายปี ข้าไม่เคยให้การ์ดดำสักคนได้ขึ้นเรือสักครั้ง หากราชันน้ำเค็มยังอยู่ ข้าบอกเลยว่าไอ้แบนนอนคนนี้จะได้เผชิญหน้ากับจ้าวแห่งเกลือกับเปลือกแข็งแน่ๆ... มันกับคนอย่างมันจับพวกเราแขวนคอฉีกร่างมาเยอะเกินไป ข้าไม่เชื่อใจมัน ไม่เชื่อใจมันสักนิด
— แบนนอน |
ข้าคิดว่าลิลลี่หลงใหลเจ้าการ์ดดำนั่นแล้วละ ข้าจะบอกอะไรให้ ข้าไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนั้นแน่ๆ ดูข้าสิ! ข้าไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นวันที่ข้า ผู้เฒ่าเวย์แลม กลายเป็นปู่จอมเคร่ง แต่ข้าก็เป็นไปแล้ว สำนึกมันจะทำลายชีวิตข้าแน่ๆ
— ลิลลี่ |
เจ้าสนใจดาบสั้นใหม่ๆ หรือของเทือกนั้นไหม? ข้าเพิ่งจะปลดล็อกคลังอาวุธเก่าของเรือแบล็คเครสต์ได้น่ะ เจออาวุธมากมายจากกาลก่อน หากเจ้าต้องการ ข้าก็ยินดีให้เจ้าดูคลังนี้นะ เผื่อว่าเจ้าอยากจะได้อะไรไปบ้าง
— การซื้อขาย |
แต่ก่อนสาวๆ อยากได้ตัวเวย์แลมคนนี้ใจจะขาด แต่ข้าไม่ได้สัมผัสไออุ่นจากอ้อมกอดของสาวๆ มานานแสนนานแล้ว ข้ารู้สึกแย่ยิ่งนัก ในยามที่ข้าออกทะเล ข้าได้ยินเรื่องของราชินีอัถสิริกับการที่เธอชอบใช้แผ่นดินนี้เก็บของดีๆ เอาไว้
ของดีๆ อย่างหนึ่งก็คือยาเสน่ห์อันเลื่องชื่อของเธอ ว่ากันว่ามันจะทำให้คนรักในฝันเข้ามาสู่ตรงหว่างขาของผู้ดื่ม แม้ว่าคนรักผู้นั้นจะอยู่ห่างโพ้นทะเลไปก็ตาม ราชินีอัถสิริเก็บยานี้ไว้ในกะโหลกของคนรักคนโปรดของเธอ
แต่ตอนนี้ไอ้พวกเทมพลาร์เวรนั่นอาจจะไดม้ันไปแล้ว และข้าว่าที่เก็บยาอันแสนประหลาดนั่นทำให้พวกมันโยนกะโหลกนั่นเข้าสู่สถานเก็บกระดูก รวมไปถึงกระดูกที่เหลือที่กองอยู่แถวนั้น
เอ็กไซล์ ข้าขอให้เจ้าเป็นสหายดังที่ข้าคิด ช่วยไปตามหายานั่นมาให้หน่อย ข้าจะได้สัมผัสรักแท้อีกครั้ง
— น้ำยาปลุกเสน่ห์ |
เจ้าเจอมันแล้วรึ! ขอให้เจ้าจงเจริญ เอ็กไซล์! ปัญหาเรื่องสาวๆ ของข้าจะได้จบลงเสียที! เรามาลองดูเสียเถอะ...
อื่ม... อืมมม... ข้าไม่รู้สึกอะไรเลย... ฉิบหายวายป่วงห้วงทะเล! พินาศสิ้นดี! นอนก้นอยู่ในสถานเก็บกระดูกมาหลายต่อหลายปี มนต์รักมันหายไปจากกะโหลกนั่นหมดแล้ว
เอาเถอะ... ลองไว้ก็ไม่เสียหาย เจ้าเอารางวัลเล็กๆ น้อยๆ ไปนะ...
— น้ำยาปลุกเสน่ห์ |
ขอขอบคุณท้องทะเล! ไอ้เทพนั่นตายไปจากโลกของเราสักที! เจ้าไม่รู้หรอกว่าข้าเคยได้ยินไอ้พวกคนเถื่อนคารุยพร่ำบ่นว่ากลัวเทพกินคนนั่นมามากขนาดไหน
แล้วแน่นอนว่าก็มี เอ่อ... ความสยดสยองทั้งหมดพวกนี้ด้วย ใช่แล้ว ไม่ว่าจะชายหญิงหรือลูกเล็กเด็กแดงหน้าไหนก็ย่อมสรรเสริญชื่อเจ้าในวงเหล้าชั้นยอดของค่ำคืนนี้แน่นอน
พอพูดถึงเรื่องนี้ ชายคนหนึ่งจะไปหาเหล้าแรงๆ ได้ที่ไหนในย่านนี้เนี่ย?
— คิทาวา |
— W_08_01.ogg |
— W_08_02.ogg |
— W_08_03.ogg |
— W_08_04.ogg |
— W_08_05.ogg |
— W_08_06.ogg |
— W_08_07.ogg |
— W_08_08.ogg |
— W_08_09.ogg |
— W_08_10.ogg |
— W_08_11.ogg |
— W_08_12.ogg |
— W_08_13.ogg |
— W_08_14.ogg |
— W_08_15.ogg |
— W_09_01.ogg |
— W_09_02.ogg |
— W_09_03.ogg |
— W_09_04.ogg |
— W_09_05.ogg |
— W_09_06.ogg |
— W_09_07.ogg |
— W_09_08.ogg |
— W_09_09.ogg |
— W_09_10.ogg |
— W_09_11.ogg |
— W_09_12.ogg |
— W_09_13.ogg |
— W_09_14.ogg |
