เอ็กไซล์ที่กลับมาได้เนี่ยนะ? มันเป็นไปได้ยังไงกัน? แถมยังเป็นนักรบคารุยอีก ลงมาจากท้องฟ้าเพื่อทำลายศัตรูของเราดั่งทูโคฮาม่าในเรื่องราวที่แม่ของข้าเคยเล่าให้ข้าฟัง อย่างน้อย 'การแทรกแซงอันศักดิ์สิทธิ์' ของเจ้าทำให้เรามีโอกาสดึงความสนใจให้เรายึดหอคอยนี้เอาไว้ได้ ฉะนั้นถ้าเจ้าเริ่มทำอะไรแบบนั้น ข้าคงจะต้องกลับไปนับถือพวกเทพเจ้าแล้วกระมัง
— แนะนำตัว |
เอ็กไซล์ที่กลับมาได้เนี่ยนะ? มันเป็นไปได้ยังไงกัน? แถมยังเป็นเทมพลาร์ด้วย ขี่ออกมาจากแสงตะวันเพื่อทำลายล้างศัตรูของเราดั่งรามาโคในเรื่องราวที่แม่ของข้าเคยเล่าให้ข้าฟัง อย่างน้อย 'การแทรกแซงอันศักดิ์สิทธิ์' ของเจ้าทำให้เรามีโอกาสดึงความสนใจให้เรายึดหอคอยนี้เอาไว้ได้ ฉะนั้นถ้าเจ้าเริ่มทำอะไรแบบนั้น ข้าคงจะต้องกลับไปนับถือพวกเทพเจ้าแล้วกระมัง
— แนะนำตัว |
เอ็กไซล์ที่กลับมาได้เนี่ยนะ? มันเป็นไปได้ยังไงกัน? ปรากฏตัวออกมาจากความมืดมิดเพื่อช่วงชิงวิญญาณศัตรูของเราดั่งฮิเนโครา อย่างน้อย 'การแทรกแซงอันศักดิ์สิทธิ์' ของเจ้าทำให้เราโอกาสดึงความสนใจให้เรายึดหอคอยนี้เอาไว้ได้ ฉะนั้นถ้าเจ้าเริ่มทำอะไรแบบนั้น ข้าคงจะต้องกลับไปนับถือพวกเทพเจ้าแล้วกระมัง
— แนะนำตัว |
ข้าขอขอบคุณที่จัดการผู้คุมคนสุดท้ายให้กับพวกเรา ข้าไม่รู้ว่าแม่แบบไหนถึงจะคลอดไอ้วาฬซุ่มซ่ามนั่นขึ้นมาได้ แต่เราโชคดีมากที่เขาไม่อยู่ที่นี่ตอนที่เรายึดหอคอยนี้ ไม่งั้นเขาคงสั่งฆ่าเราจนเลือดเละไปทั่วพื้นราวกับเนยที่เละไปทั่วแผ่นขนมปังนั่นแหละ
นี่ เอาอะไรไปสักอย่าง เป็นค่าตอบแทนที่ช่วยให้เราทำการต่อสู้ในศึกอันสิ้นหวังแบบนี้
— ผู้คุมโครว์ |
ข้าขอบคุณมาก เจ้าได้มอบโอกาสให้เราต่อสู้ได้ด้วยการสังหารแคสติคัส
ส่วนเรื่องลูกตาของเขา... ข้าเสียใจด้วยที่เจ้าต้องทำแบบนั้น ถึงแม้ว่าทางออกของอูทูล่าอาจดูโหดร้ายนัก แต่ข้าเคยเห็นชายชาวคารุยหลายคนถูกเอาเหล็กร้อนจี้ลูกตาจากการดูสตรีโอริอาทนานจนเกินไป ใช่ นี่คือสงคราม... และยังมีการแก้แค้นนิดหน่อยด้วย
เอาอะไรไปสักอย่างเถิด ถือเป็นคำขอบคุณของเรา
— ตุลาการแคสติคัส |
เราวางแผนกันมาหลายต่อหลายเดือนแล้ว แอบส่งข่าวต่อกันไป แอบขโมยอาวุธ หาพรรคพวก อูทูล่ากับผู้ติดตามทำเรื่องส่วนใหญ่ที่คนอื่นไม่อยากทำกัน ข้าแค่แอบส่งต่อข้อความบางอย่างเป็นบางครั้งบางคราวเฉยๆ ข้าน่าจะรู้มาก่อนว่าข้าจะลงเอยแบบนี้ตอนที่เกิดการต่อสู้จริงๆ ขึ้นมา
ในยามที่มืดมิดก่อนอรุณรุ่ง นั่นเป็นตอนที่เราทำลายโซ่ตรวนของเรา และหักคอผู้คุมให้มากที่สุดเท่าที่จะได้ เรายึดเรือนจำนี้ได้สำเร็จเมื่อตะวันฉายเหนือธีโอโพลิส แต่เราก็ทำได้เพียงเท่านั้น เมื่อเจ้าต้องเผชิญกับเหล็กอันเยือกเย็นกับใจอันแข็งกร้าว ความโกรธมันก็ช่วยนำเจ้าไปได้เพียงเท่านั้น
— การก่อการกำเริบ |
มีพวกเราไม่กี่คนหรอกที่จะพูดได้ว่าเราอุทิศจนให้กับสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าตัวเจ้าเอง เจ้าพูดเช่นนั้นได้ไหมเล่า?
ข้าว่าอูทูล่าพูดเช่นนั้นได้ ตั้งแต่วันที่ข้าได้พบกับเขา ข้าไม่เคยเห็นอูทูล่าทำอะไรโดยไม่ได้ทำเพื่อคนของเขาเลย
เขาเป็นคนฉลาด เขาอาจหลบหนีไปก็ได้ เขาสามารถล่องเรือไปยังนามาคานุยแล้วไม่หันกลับมาอีกก็ได้ แต่เขาก็ยังอยู่ตรงนี้ เขาผู้เป็นสาส์นแห่งอิสรภาพ ต่อให้ข้าตายจากแผลนี้ ก็ถือว่าข้าอุทิศได้ไม่ถึงเสี้ยวของอูทูล่าที่ทำตามวิถีคารุยเสียด้วยซ้ำ
— อูทูล่า |
ข้าไม่อาจแยกออกมาเสียด้วยซ้ำว่าอูทูล่าโกหกอะไรกับเราบ้าง แต่ข้ารู้เรื่องจริงเรื่องหนึ่ง อูทูล่ารู้ในทันทีที่เจ้าได้ลงมือเป็นครั้งสุดท้าย ตอนที่เจ้าทำลายพลังของเทมพลาร์ เขาหันมาหาข้าแล้วพูดเช่นนี้
"พระราชาของเราได้กลับมาแล้ว ท่านย่อมหิวโหย หิวโหยเป็นอย่างมาก ข้าจะไปจัดงานเลี้ยงให้พระองค์ท่าน"
แล้วเขาก็รวบรวมผู้ติดตามของเขาออกไปข้างนอก
เขาหายไปไหนเหรอ? จัตุรัสโอริอาท เจ้าไม่ต้องรู้หรอกว่าต้องไปทางไหน ตามเสียงกรีดร้องไปก็พอ
— อูทูล่า |
เจ้าส่งคนทรยศไปหาบรรพชนของเขาแล้วใช่ไหมเล่า? มันคงจะเป็นบทสนทนาที่น่าสนใจน่าดู ถึงแม้ว่าข้าจะไม่ใช่{ฮาทุนโก} แต่ข้าพอเห็นภาพว่าอูทูล่าต้องทดสอบตนเองและทรมานมามากมายถึงจะมิโอกาสได้ร่วมโต๊ะกับบรรพชนของเขา
และดังที่การอูทูล่าเดินทางยังไม่สิ้นลง การเดินทางของเจ้าก็ไม่สิ้นลงเช่นกัน ไปสู่คมเขี้ยวของคิทาวา
ข้าไม่อาจอ้างว่าเข้าใจสมองของพระเจ้าได้ แต่ข้าก็เข้าใจเรื่องบอกเล่าอยู่บ้าง คิทาวานั้นใจเย็น เขารอในหลุมอันแสนลึกของดินแดนฮิเนโครา เขาจะรอเวลาขณะที่ความหิวโหยของเขานั้นแพร่กระจายดั่งโรคระบาด และเมื่อเผ่าของเขาขยายตัวเป็นร้อยเท่า คิทาวาจะฟื้นขึ้นมาอีกครั้งเพื่อทำการสวาปามในงานเลี้ยงที่เขาเริ่มมาแต่แรกให้เสร็จสิ้น โอริอาทนั้นเป็นเพียงของเรียกน้ำย่อย คิทาวายังมีโลกทั้งใบให้ลิ้มรส
เจ้านั้นเป็นที่รู้จักในฐานะวีรชนผู้สามารถฆ่าบุคคลในตำนานได้ มาดูกันเถิดว่าเจ้าจะฆ่าพระเจ้าได้ไหม
— อูทูล่า |
ข้าคงจะตายไปนานแล้วหากไม่มีไวเลนท่า ข้าหวังว่าข้าจะอยู่ได้นานพอที่จะชดใช้บุญคุณของเธอ แล้วข้าจะทำเช่นนั้นได้อย่างไร? ด้วยการเกลี้ยกล่อมไม่ให้อูทูล่ากรีดคอไวเลนท่าเสีย
เท่าที่ข้ารู้ อดีตของเราก็ย่อยยับพอๆ กับโซ่ตรวนของเรานั่นแหละ
— ไวเลนท่า |
แบนนอนนั้น... ไม่เป็นอย่างที่คิด อย่างน้อยเขาก็ไม่ใช่เทมพลาร์แบบที่ข้าเคยพบเจออยู่เป็นประจำ ที่เขาคิดเรื่องอินโนเซนนั้นเกือบจะดูเข้าท่า การที่เขาบูชาอินโนเซนแล้วได้รับพลังกลับมานั้น มันเหมือนราวกับว่าการอุทิศตนของเขาช่วยให้พระเจ้าของเขาประเสริฐยิ่ง
แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน? พระเจ้าก็คือพระเจ้า พวกเขาให้พรกับเรา พวกเขาลงโทษเรา ไม่ใช่ตรงกันข้ามสักหน่อย แต่สำหรับแบนนอนมันก็เหมือนจะ... ต่างออกไป
— แบนนอน |
ตอนที่ข้าเป็นคนที่ส่งจดหมายให้กับบ้านของพ่อ ข้าได้เดินทางผ่านจัตุรัสโบสถ์มาวันละร้อยครั้ง ในวันที่ฟ้าสว่าง จัตุรัสนี้จะเต็มไปด้วยพวกชนชั้นสูงแห่งโอริอาทที่มาอาบแดดและอาบความสูงศักดิ์อันส่องสว่างของกันและกัน มันเป็นภาพที่น่าดู ขึ้นอยู่กับว่าเจ้ายืนอยู่ตรงไหน
— จัตุรัสโอริอาท |
เจ้าควรได้รับการตอบแทนจากสิ่งที่เจ้าได้ทำ เจ้าได้ปลดแอกพวกเราให้หลุดพ้นจากการกดขี่ของพวกเทมพลาร์ แต่ข้าเกรงว่าเจ้าได้ปราบผู้ที่ชั่วช้าน้อยกว่าอีกผู้หนึ่งเท่านั้น
แต่อย่างไรก็ตาม... รับอะไรไปเสียเถิด เจ้าจะต้องใช้มันในอนาคตอันมืดมิดที่จะตามมา
— เทมพลาร์ระดับสูงอาวาริอุส |
พิธีเลี้ยงของราชานั้นเป็นพิธีกรรมโบราณอันบังเกิดมาจากยุคสมัยที่มีการตื่นรู้น้อยกว่าเดิม ก่อนที่ชาวคารุยจะตามวิถีนั้น เผ่าหนึ่งจะครองชัยเหนืออีกเผ่า แล้วก็จะมีการจัดงานเลี้ยงให้กับราชาผู้ครองชัย อาหารจานหลักในงานเลี้ยงจะถูกเลือกเป็นอย่างดี เพื่อให้มันมีรสอันหอมหวาน และมีเนื้อหนังมังสาที่นุ่มลิ้น
คือแบบนี้ เมื่อผู้ปราชัยเติมเต็มกระเพาะของผู้ที่ครองชัย สองเผ่าก็จะรวมกันเป็นหนึ่ง
และนั่นก็คือสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในธีโอโพลิส เผ่าคิทาวากำลังกลืนกินเผ่าโอริอาท และงานเลี้ยงนี้จะไม่สิ้นลงจนกว่าสองเผ่าจะรวมกันเป็นหนึ่ง
— งานเลี้ยงขององค์กษัตริย์ |
จำที่อูทูล่าพูดถึงคิทาวาได้ไหม?
"เขาเป็นผู้ที่ถูกทรมาน มีโชคชะตาที่จะฟื้นขึ้นมาจากความมืดมิด... และเรา บุตรของเขา ย่อมจะฟื้นขึ้นมากับเขาด้วย"
มันอยู่ในนั้นมาตลอด ในดวงตาและรอยยิ้มที่กว้างจนเกินควร ภายใต้หน้ากากของอิสรภาพคือการครองชัยนี่เอง ข้าไม่เห็นภายใต้หน้ากากเพราะว่าข้ามองหาอะไรอย่างอื่นอยู่ นั่นก็คือความหวัง
ลัทธินี้ต้องการแค่สิ่งที่มันต้องการมาโดยตลอด ในการเกิดใหม่ภายใต้ภาพลักษณ์ของบิดานี้ พวกเขาเป็นบุตรของคิทาวา เป็นคนกลุ่มแรกของเผ่าเขา หากเจ้าไม่ทำอะไรสักอย่าง พวกเขาจะไม่ใช่คนกลุ่มแรกเป็นแน่
— ลัทธิบูชา คิทาวา |
เมื่อคิทาวาสวาปามเอาเศษซากเนื้อหนังชาวโอริอาทเสียสิ้น ดูดดื่มไขกระดูกออกจากชาวโอริอาทจนเสียสิ้น เขาจะนำความหิวโหยอันไม่สิ้นมาสู่นามาคานุยกับหมู่เกาะคารุยทั้งหมด
อย่างที่เจ้ารู้ ชาวคารุยจะต่อสู้ พวกเขาจะต่อสู้สุดวิธี แต่พวกเขาจะต้องการความช่วยเหลือเท่าที่จะหาได้ และข้ารู้จักสมบัติสามชิ้นที่อาจช่วยสร้างความแตกต่างได้
สมบัติเหล่านั้นถูกขโมยไปตอนที่พวกเทมพลาร์บุกโจมตีนามาคานุย แส้ที่ถักทอมาจากเส้นผมของฮิเนโครา ฟันที่ทูโคฮาม่าดึงออกมาจากปากของเขา ตะขอตกปลาที่เคยเป็นกระดูกกรามของวาลาโค ทั้งสามชิ้นนี้ถูกเรียกรวมกันว่าเป็น 'วัตถุทารุณของคิทาวา' ซึ่งอยู่ภายในสถานเก็บวัตถุเก่าแก่ที่อยู่ตรงขอบจัตุรัสโอริอาท ข้าได้เห็นของเหล่านั้้นกับตาตอนที่เดินจดหมายไปให้นักวิชาการที่นั่น
ได้โปรด ไปที่สถานเก็บวัตถุเก่าแก่แล้วชิงสมบัติเหล่านั้นมาก่อนที่พวกบุตรคิทาวาจะชิงไปเสีย
— วัตถุทารุณของคิทาวา |
ใช่ว่าทาสทุกคนจะเชื่อในคำโกหกของอูทูล่าเสมอไป บางคนที่ข้ารู้จักได้ขโมยเรือและจะออกเดินทางสู่นามาคานุย เมื่อมีสมบัติอยู่บนเรือ ข้าหวังว่าวาลาโคจะให้พรให้พวกเขาเดินทางอย่างปลอดภัยและพ่นลมเข้าสู่ใบเรือของพวกเขา
ไม่ ข้าจะไม่ไปกับพวกเขา ข้าเป็นผู้ที่มีส่วนร่วมส่งคำสาปไปหาโอริอาท ข้าจึงจะช่วยกอบกู้ในสิ่งที่เหลือให้กอบกู้อยู่บ้าง
นี่ มาเอาอะไรไปสักหน่อย เป็นการขอบคุณการที่เจ้าช่วยรักษาวิถีคารุยเอาไว้
— วัตถุทารุณของคิทาวา |
เจ้ายังไม่ตาย คิทาวาก็เช่นกัน เจ้าจะอยากรู้อะไรอีกเล่า?
ข้าว่าเจ้าจะหาทางออกได้แหละ
— คิทาวา |
ผู้ที่ทอดทิ้งเราไปได้กลับมาแล้ว... เจ้ามีอาวุธมาปลดปล่อยเราไหม? เทพผู้กระหายเนื้อนั่นมีแต่จะหิวมากขึ้นตั้งแต่เจ้าทิ้งเราไป และข้ากลัวว่าเจ้าอาจจะมาไม่ทันการ
คิทาวาปิดฉากพวกเราไปแล้ว สาวกของอูทูล่าผู้ล่วงลับก็ยึดเมืองไปเรียบร้อย ไม่ว่าเราจะย่างกรายไปที่ไหน กรงเล็บของฮิเนโคราก็พร้อมคว้าเราไปหักคอได้ทุกเมื่อ
— ทักทาย |
ข้าเห็นดวงตาเจ้า เอ็กไซล์ เจ้ายังสงสัยว่าทำไมข้าอยู่นี่แทนที่จะเป็นที่หอคอยผู้คุมขัง ข้าจะบอกความจริงอันโหดร้ายให้เจ้า หอคอยมันถูกถล่มไปด้วยน้ำมือของคิทาวา นังแม่มดไวเลนท่านั่นเป็นเหตุ เธอลดบันไดลับลง พาพวกสาวกเข้ามาถึงเตียงเราเสียด้วยซ้ำ
แบนนอนกับข้าเกือบเอาตัวไม่รอด เราพยายามโจมตีฝ่าพวกมันออกมา แต่ไม่ได้ผล พวกมันล้อมเราหมด แบนนอนเบี่ยงเบนความสนใจให้ข้าได้หลบหนี ข้าเห็นเขาล่าสุดตอนที่เขากำลังถ่วงเวลาพวกมันอยู่บนหลังคา แต่ไม่รู้ว่าเขาต้านทานได้นานขนาดไหน
ถ้าเจ้าจะไปทางนั้น ช่วยตามหาเขาแล้วพาเขากลับมาให้ข้าหน่อย ข้านั้น... ชื่นชอบเทมพลาร์คนนั้นนัก เขามีเพลิงของนามาฮูโชติลุกโชนในตัวเขา หากเพลิงนั้นดับลง มันย่อมไม่เป็นผลดีกับเราแน่
— แบนนอน |
แบนนอนยังมีชีวิตอยู่ดี ข้าว่าเจ้าคงช่วยเอาไว้มากเป็นแน่ หากเขาจากโลกนี้ไป ข้าคงจะเสียสติหรือเสียชีวิตไปนานแล้ว เจ้าจงรับสิ่งนี้เป็นสินน้ำใจจากพวกเราเถิด
— แบนนอน |
ข้าว่าไวเลนท่ามิได้มีสติดีสักเท่าไร มันชอบร่ำร้องออกมาในยามหลับ หวาดกลัวบางสิ่งที่มองไม่เห็น ข้าอยากจับมันโยนออกไปนอกท้องถนน แล้วให้พวกสัตว์แห่งเมืองอันล่มสลายแห่งนี้จัดการกับความบ้าคลั่งของมัน แต่แบนนอนไม่ยอมปล่อยมันไป มันคงจะดีนะถ้าเขาฟังข้าบ้าง...
ไวเลนท่าคิดว่าหากเอาเราไปมอบให้กับคิทาวา เทพเจ้าผู้กระหายเนื้อนั่นคงจะจับจ้องมันด้วยความปรานี ดูสารรูปมันตอนนี้เอาแล้วกัน เทพนั่นจับจ้องมันก็จริง แต่การจับจ้องของเทพนั่นกับสิ่งที่มันเป็นนั้นมันก็ฝันร้ายดีๆ นี่เอง หรือว่ามันเป็นฝันร้ายของมันกันแน่?
— ไวเลนท่า |
ในเมื่อเจ้ากลับมาแล้ว แล้วเรามีเวลาได้พักหายใจอีกครั้งบนเรือยิ่งใหญ่ลำนี้ ข้าจะขอร้องเจ้าอีกอย่าง ตามหาอีไวเลนท่าผู้ทรยศนั่นแล้วฆ่ามันให้ตายเสีย ถึงแม้ข้าอยากล้างแค้นให้สาสมโทษฐานที่มันก่อจลาจล แต่ไวเลนท่าผู้เอิบอิ่มการจับจ้องของคิทาวานั้นเลวร้ายไปกว่าเดิมมาก มันต้องถูกหยุดยั้งโดยไว
— ไวเลนท่า |
เจ้าครองชัยกลับมาจากการออกล่า! งั้นไวเลนท่าก็ตายไปแล้ว ข้าอยากจะบอกให้เฉลิมฉลองเหมือนกัน แต่สถานการณ์ตอนนี้ทำให้ข้าเอียนกับงานเลี้ยงงานรื่นเริงจะแย่ เอานี่ไป
— ไวเลนท่า |
ก่อนที่เทพของพวกมันจะผุดขึ้นมาจากเบื้องลึก อูทูล่ากับสาวกของมันมีจุดมุ่งหมาย พวกมันอยากปลดปล่อยคิทาวาเพื่อให้ได้จัดงานฉลองสยองขวัญของเทพนั่น ข้าก็ดันโง่พอที่จะเชื่อการพึมพำเรื่องเทพต่างๆ นั้นเป็นสัญลักษณ์แห่งอิสรภาพของชาวคารุย ในเมื่อคำทำนายมันเป็นจริงขึ้นมา พวกสาวกพวกนั้นก็เสียสติไปแล้ว!
ไม่อยากเชื่อว่าวันสิ้นโลกของศาสนาเราจะมาถึงจริงๆ อย่าว่าแต่จะกินเวลานานไปกว่าสองสามหน้าสุดท้ายของคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์เลย...
— สาวกลัทธิคิทาวา |
หากเป็นโลกอื่น ข้ากับลิลลี่คงจะได้ออกทะเลไปด้วยกัน ข้ายินดีที่มีเธออยู่ใกล้และได้คุยกับเธอ เธอชอบการผจญภัย แถมยังมีการมองโลกในแง่ดีแบบที่ข้าไม่ค่อยได้พบได้เห็น ข้าหวังว่าเราจะได้เป็นเพื่อนกันต่อไปเมื่อเรื่องนี้จบลง
— ลิลลี่ |
ข้าไม่ได้ชอบเวย์แลมอย่างที่ข้าชอบหลานเขา แต่ลิลลี่ยกย่องเขา ข้าก็จะยกย่องเขาเช่นกัน เว้นแต่เขาจะทำอะไรที่เลวร้ายเสียจนข้าไม่อาจรับได้
— เวย์แลม |
แบนนอนเป็นชายที่ข้ายกย่องนัก อาจจะหลงรักด้วย ใจข้าเศร้าโศกเมื่อเขาจากเราไปสู่บ้านของฮิเนโครา ทว่าเขาสละตนเองเพื่อให้พวกเรามีชีวิตอยู่ เขายืนหยัดในความเชื่อมั่นของตนเอง ทว่าเทพเจ้าอินโนเซนผู้เกิดใหม่องค์นี้ทำให้ข้าไม่สบายใจนัก เหมือนว่าเขาจะสำนึกผิดในความผิดอันเก่าก่อน แต่ข้าว่าเขาไม่ควรได้รับการอภัย และเขาไม่ควรอยู่บนโลกนี้นานเกินควร
— อินโนเซน |
เทพบุตรมืดบนไหล่เจ้ากระมัง? หากเป็นยามอื่นเทพนี้คงจะกวนใจข้า อาจจะทำให้ข้ากลัวเสียด้วยซ้ำ แต่ในยามนี้ข้าไม่มีโอกาสประหลาดใจเช่นนั้น หากเขาช่วยเจ้ามามากอย่างที่เจ้าว่า เขาก็ย่อมจะช่วยเจ้าไปจนสุดทาง แบบนั้นก็ดีสำหรับข้าแล้ว
— ซิน |
คิทาวาอยากอาหารมากขึ้นเสียยิ่งกว่าสาวกของเขาคาดคิด บัดนี้มันหิวโหยรวดเร็วเสียจนสาวกไม่อาจตามป้อนได้ทัน ข้าเลยว่าคลองส่งพวกนี้เป็นคำตอบที่เหมาะกระมัง พวกมันเปลี่ยนคลองเหล่านี้ให้เป็นสายส่งอาหารขนาดใหญ่เพื่อให้นำอาหารเข้าสู่ปากของมันได้เร็วกว่าเดิม
— คิทาวา |
แสงแห่งรามาโคทรงโปรด เจ้าทำได้! เจ้าผู้ที่เป็นมนุษย์เดินดินที่ก้าวข้ามความเป็นเทพแล้วโค่นเทพกระหายเนื้อลงได้สิ้น!
ข้าหวังไว้ตลอดว่าเจ้าจะทำได้สำเร็จ แต่ข้าก็ไม่อาจข่มตานอนได้เพราะเกรงว่าความหวังนั้นจะเป็นเพียงฝันอันโง่งม แต่เจ้าทำได้สำเร็จแล้ว! เจ้ามิได้เป็นเอ็กไซล์แล้ว เพื่อนข้า ข้ายกย่องเจ้า และข้าเชื่อว่าคนทั้งโลกย่อมยกย่องเจ้าด้วย
ได้โปรด ข้าเก็บสิ่งนี้ไว้ใช้ในโอกาสพิเศษ มันไม่ได้ล้ำค่ารัก แต่เจ้ารับมันไปเถอะ
— คิทาวา |
— L04a_01.ogg |
— L04a_02.ogg |
— L04a_03.ogg |
— L04b_01.ogg |
— L04b_02.ogg |
— L04c_01.ogg |
— L04c_02.ogg |
— L04d_01.ogg |
— L04d_02.ogg |
— L04d_03.ogg |
— L05a_01.ogg |
— L05a_02.ogg |
— L05a_03.ogg |
— L05b_01.ogg |
— L05b_02.ogg |
— L05b_03.ogg |
