มาเถิดนักเดินทาง รึจะไม่มาก็เรื่องของเจ้า
— BreakerWildGreeting |
หากเจ้ามีชื่อ อย่าได้พูดออกมา ที่นี่เป็นที่ที่ชื่อต่างมีอำนาจ แม้นเป็นข้าก็ย่อมไม่อาจคุ้มครองเจ้าได้หากเจ้าเผลอบอกชื่อมาอย่างโง่งม จงเรียกแต่ละสิ่งไปตามสิ่งที่มันเป็น และเรียกผู้คนไปตามสิ่งที่พวกเขาทำ แต่โชคร้ายที่แปลว่ามันทำให้ข้าจะถูกเรียกว่าเป็นผู้ตระบัดสัตย์... จะคิดยังไงก็เรื่องของเจ้า แต่ข้าก็ไม่รู้จะเรียกเจ้าว่าอะไรดี แปลกนักที่เจ้ามีวิสป์ศักดิ์สิทธิ์โลดแล่นอยู่รอบตัว...
— แนะนำตัว |
อา เจ้าอยากเดินเส้นทางของจอมเวทม่านหมอก ข้าไม่ติดข้องอะไรที่จะเป็นอาจารย์หรอก ยิ่งมีลูกศิษย์ที่มีวิสป์ศักดิ์สิทธิ์เป็นเกียรติก็ยิ่งแล้วใหญ่ เราจะได้เห็นกันว่าเจ้าทนงานที่ไม่น่าพิสมัยของเราได้หรือไม่
— การสอน |
เจ้าจักเป็นเงาที่ความมืดต้องกลัวเกรง
— BreakerBecomeWarlockFromNone |
พวกมาไจมันโง่งม เจ้าเลือกได้ฉลาดนัก
— BreakerBecomeWarlockFromWarden |
ดีที่ได้เห็นเจ้าเลือกข้างเสียที
— BreakerBecomeWarlockFromPrimal |
ยินดีที่ได้ทำ... ธุรกิจนะ
— BreakerPurchased1 |
ยินดีที่ได้ทำ... ธุรกิจนะ
— BreakerPurchased2 |
ยินดีที่ได้ทำ... ธุรกิจนะ
— BreakerPurchased3 |
อย่าถามล่ะว่าข้าเอามาจากไหน
— BreakerPurchased4 |
อย่าถามล่ะว่าข้าเอามาจากไหน
— BreakerPurchased6 |
ใช้มันให้สนุกล่ะ
— BreakerPurchased7 |
ใช้มันให้สนุกล่ะ
— BreakerPurchased8 |
ใช้มันให้สนุกล่ะ
— BreakerPurchased9 |
มันจักเป็นประโยชน์แก่เจ้าแน่
— BreakerPurchased10 |
มันจักเป็นประโยชน์แก่เจ้าแน่
— BreakerPurchased11 |
มันจักเป็นประโยชน์แก่เจ้าแน่
— BreakerPurchased12 |
เจ้ายังไม่พร้อมเรียนรู้ความลับที่มืดมนกว่านี้ในศาสตร์ของเรา ไปเถิด ไปเรียนรู้เท่าที่ได้ แล้วค่อยกลับมาใหม่เมื่อเจ้าพร้อม ถึงตอนนั้นข้าจะสอนเจ้าเพิ่มเติม
— กลับมาใหม่ |
งานของเจ้าคือการกำจัดอะไรง่ายๆ เพียงเท่านั้น ราชันในม่านหมอกได้ก่อตั้งศาสนาที่ล่อลวงนักเดินทางทั่วทั้งป่าวิเศษ นักเดินทางแสนเขลาเหล่านี้กลายเป็นผู้ติดตามแสนคลั่ง ศรัทธาของพวกเขาก็เป็นเชื้อไฟแก่แผนของเขา จงลดเชื้อไฟนั้นด้วยการกำจัดสาวกเหล่านั้นทิ้ง ทำการนี้เสร็จแล้วค่อยกลับมาหาข้า เราจะมาดูกันเรื่องการฝึกสอนเจ้า
— กวาดล้างสาวก |
อา เจ้าได้เข้ากับพลังงานเกรี้ยวกราดได้ด้วยการแลกเปลี่ยนความตายดังที่ข้าหมายมั่น เจ้าพร้อมเรียนรู้เพิ่มเติมแล้วละ
— กวาดล้างสาวก เสร็จสิ้น |
ถึงเวลาที่เราจะขยายการต่อสู้กับราชันในม่านหมอกแล้วละ กุญแจสำคัญของแผนเขาคือแท่นพิธีกรรมจำนวนมากมายมหาสาลที่เขาได้ตั้งขึ้นมาทั่วทั้งป่า แท่นเหล่านี้เปรียบเป็นตะปูที่ตอกทะลุความหมายสามชั้น: โลกของเจ้า, ป่าวิเศษ และห้วงว่างของผู้ไร้ชื่อ ถึงคราวที่เราจะดัดตะปูให้งอเสียแล้ว
ข้าขอมอบหมายให้เจ้าตามหาราชันในม่านหมอกขณะที่เขาทำพิธีกรรม สร้างความโกลาหลให้เต็มที่ พิธีกรรมที่ถูกขัดขวางอาจก่อให้เกิดความเสียหายกว่าที่เจ้าคาดคิดก็เป็นได้... จงกลับมาหลังจากที่เจ้าก่อความวุ่นวายสำเร็จ แล้วข้าจะสอนเจ้าเพิ่มเติม
— กลายเป็นความมืดมิด |
เป็นอย่างที่ข้าคาดไว้ เมื่อเจ้าหยุดยั้งพิธีกรรมนั้น พลังงานที่เกี่ยวข้องถูกเผากลับมายังแท่นที่มีอยู่ในปัจจุบัน ตัดการเชื่อมต่อของเขาไปกับแท่นหลายแท่น ทำให้แท่นเหล่านี้พร้อมรับนายคนใหม่ เยี่ยม เยี่ยม... มันเป็นกลยุทธ์ที่ให้ผลดีนัก... ถึงคราที่ข้าจะสอนให้เจ้ารู้จักความลับที่มืดมนกว่านี้แล้ว...
— กลายเป็นความมืดมิด เสร็จสิ้น |
เจ้าพร้อมแล้ว ลูกศิษย์ของข้า เราจะต้องเดินหมากที่ดีที่สุด จงตามหาราชันในม่านหมอกแล้วไปเผชิญหน้ากับเขาโดยตรงเสีย เจ้าจะต้องต่อสู้แล้วสยบกายเนื้อของเขาให้จงได้ด้วยวิธีที่เจ้าเห็นควร มันจะไม่ทำให้เขาตายโดยสมบูรณ์ แต่มันจะขับไล่เขาไปชั่วคราว... และจะเปิดโอกาสให้ข้ารับกระแสความเลื่อมใสจากแท่นของเขา ไปเถิด ไปทำตามที่มอบหมายให้เสร็จสิ้น แล้วข้าจะแต่งตั้งให้เจ้าได้เป็นจอมอาคมเต็มตัว
— สงครามแห่งป่าวิเศษ |
หยาดน้ำแห่งชัยชนะนั้นช่างหวานนัก เช่นเดียวกับน้ำแห่งความเลื่อมใสที่ข้ากรีดออกมาจากแท่นของเขา พวกเราได้ร่วมกันนำคำสาปของป่าวิเศษนี้มาใช้เป็นประโยชน์เสียเอง ไม่มีบทเรียนเหลือแล้ว มีเพียงศรัทธาดิบจิบหนึ่งเท่านั้น... ใช่ ดื่มไปเลย ลิ้มรสให้ลุ่มลึก... นี่คือพลังแห่งชีวิตของวิญญาณที่มีชีวิต สารน้ำศักดิ์สิทธิ์อันปรากฏเป็นประจักษ์ ถูกถวายให้โดยเหล่าผู้โง่เขลา... อร่อยใช่ไหมล่ะ? บัดนี้เจ้าได้เป็นจอมอาคมแห่งม่านหมอกโดยสมบูรณ์แล้ว
— สงครามแห่งป่าวิเศษ เสร็จสิ้น |
ภาคีของข้าต่อกรกับราชันในม่านหมอกมาหลายต่อหลายศตวรรษ มาไจทั้งรุ่นอุทิศชีวิตทั้งหมดไปกับการบั่นทอนอำนาจลึกลับของเขา มันเป็นความพยายามที่น่าทึ่งสำหรับปุถุชนชายหญิงทั่วไป แต่ข้าหาได้ต้องการตรากตรำอย่างไร้ประโยชน์ไปกับพวกเขาไม่ ไม่ว่าอย่างไรความดีก็ต้องมีความชั่วเป็นปรปักษ์ มันปรากฏอย่างชัดแจ้งในสมดุลของป่าวิเศษแห่งนี้ และอาจเป็นเฉกเช่นเดียวกันสำหรับโลกใบนี้ก็เป็นได้ สมดุลนี้แปลว่าเราไม่สามารถกำจัดความชั่วไปได้โดยแท้จริง ข้าจึงรู้ว่าต้องทำเช่นไร ข้าจะไม่ทำลายราชันในม่านหมอก... แต่ข้าจะมาแทนเขา
— ตระบัดสัตย์ |
เมื่อ{ข้า}ได้เป็นอำนาจอันมืดมิดในใจกลางป่านี้ ข้าจะบังคับให้ความชั่วในป่าตกอยู่ใต้จริยธรรมของข้า นักเดินทางจะได้เดินทางอย่างปลอดภัยตราบใดที่พวกเขาไม่เที่ยวเตร่ ยิ่งเป็นเด็กยิ่งไม่มีอะไรต้องกลัวเกรง โรคต้องสาปอันมืดมนที่รังควานเราจะดำรงอยู่ภายในขอบเขตของป่าวิเศษนี้ ข้าเชื่อว่าอย่างน้อยข้ายังสามารถบังคับกฎเหล่านั้นได้ คำตอบที่ดีที่สุดนั้นหาใช่การฝักใฝ่เป็นวีรชนไม่... แต่คือการเป็นจ้าวแห่งความมืดที่มีจริยธรรมมากกว่า
— แทนที่ราชัน |
ข้าขออธิบายสถานการณ์ไว้เช่นนี้ ผู้หนึ่งพานพบแท่นหนึ่งในป่าเขา เขาหาได้รู้ว่ามันเป็นแท่นของผู้ใด แต่เขาก็กราบไหว้มันอยู่ดี มันให้ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ไปกับเขา เป็นเพียงเครื่องประดับเท่านั้น เขานึกฝันไปถึงความเป็นไปได้มากมาย นึกฝันไปถึงความมั่งคั่งมั่งมี นับแต่นั้นมาเขาก็ใฝ่หาแท่นเหล่านี้มากขึ้น คอยถวายบรรณาการให้กับผู้ให้ประโยชน์ลึกลับผู้นี้ด้วยความหวังจอมหลอมว่าชีวิตเขาจะเปลี่ยนผัน ไม่ต่างจากศาสนาทั้งหลายเลย เขาเป็นสาวกที่เคร่งครัด แม้เขาจะไม่รู้ตัวก็ตาม ศรัทธาของเขาเป็นเชื้อไฟให้แก่หายนะที่ตามหาเขาอย่างช้าๆ
— แท่นพิธีกรรม |
เฮ้อ คนอย่างเจ้าเป็นทั้งพรและหายนะของข้าจริงๆ ข้าไม่มีพรรคพวกให้พูดคุย เจ้าจึงทำให้ข้าได้รักษาสติเอาไว้ แต่พวกเจ้าส่วนมากก็ตกไปเป็นสาวกให้กับไอ้ราชันในม่านหมอก ข้ารู้ดีว่าควรวางยาพิษให้กับนักเดินทางทุกคนที่พบเจอ แต่ทำแบบนั้นแล้วข้าจะได้นั่งจิบชากับใครเล่า?
— นักเดินทาง |
เขาฉลาดอยู่นะ ข้าให้ตรงนี้เลย เขามีความมุ่งมั่นมากมาย แถมยังอำมหิตพอสมควร แต่ข้ามีปัญหากับจริยธรรมของเขา เขาทำให้ทั้งป่าวิเศษต้องทุกข์ทรมาน จึงสร้างศัตรูโดยไม่จำเป็น ข้าไม่รู้ว่าเขามีเป้าหมายสูงสุดอย่างไร รู้เพียงวิธีการของเขาเท่านั้น... และข้าตั้งใจว่าจะนำแท่นของเขามาใช้ประโยชน์เสียเอง
— ราชันในม่านหมอก |
พวกไร้ชื่อดำรงอยู่ในคำสาปแห่งความมืดมิดที่เกิดจากราชันในม่านหมอก พวกเขาคลานออกมาจากห้วงว่างแห่งความว่างเปล่าในถิ่นที่เขาจากมา แต่ก็ไม่ได้ออกมาเคียงข้างเขาเสมอไป มันยังมีผู้อื่นอย่างราชินีผิวกระเบื้อง ที่ข้าคิดว่ามิได้เป็นพรรคพวกของราชันในม่านหมอก ข้าถูกสอนมาด้วยนิทานที่บอกว่าพวกไร้ชื่อรับใช้{เธอ} แต่เธอจากไปแล้ว บัดนี้พวกเขาโศกสลดจนสิ้นสติไปชั่วนิรันดร์
— ผู้ไร้ชื่อ |
คิดเสียว่าดินแดนนี้เป็นห้องทดลองของข้าก็แล้วกัน ที่นี่เป็นที่ที่ข้าสามารถสำรวจปริศนาลึกล้ำได้มากมายจากภายใน ข้ารู้จักโลกเก่าเป็นอย่างดีและเดินทางไปที่นั่นมาสองหนแล้ว ประชาชนของเจ้านั้นประหลาดและเถรตรงนัก แผ่นดินเจ้าทั้งหนาวเหน็บ เหน็ดเหนื่อย และน่าสังเวชนัก แต่ข้าก็ชอบหิมะอยู่นะ เรามีน้ำแข็งน้ำค้างอยู่ในฤดูหนาว แต่ป่าวิเศษหาได้เปลี่ยนแปลงไปมากไม่ เทียบกับดินแดนของเจ้าเมื่อมีหิมะตกหนัก หากข้ามาแทนที่ราชันในม่านหมอก ข้าอาจนำหิมะที่แท้จริงเข้ามาในป่านี้ก็เป็นได้ ความงามนั้นอาจเปลี่ยนใจกลุ่มชนข้าให้เข้าใจเส้นทางที่เน้นการปฏิบัติจริงของข้าก็เป็นได้
— ป่าวิเศษ |
ชายแดนระหว่างป่าวิเศษและแดนของผู้ไร้ชื่อหาได้มีอยู่จริงไม่ แต่ไม่ใช่ว่ามันจะเข้าถึงไม่ได้เสียเลย มันอยู่{ที่นั่น} หากเจ้ายืดความหมายของคำว่า{ที่นั่น}ได้ เจ้าไม่สามารถเดินไปตามทางเพื่อให้ไปถึงที่นั่นได้ เจ้าจะเข้าไปที่นั่นได้ก็ต่อเมื่อเจ้าไม่อาจดำรงอยู่ แม้แต่การจ้องที่นั่นก็ทำให้ดวงตามนุษย์ร้อนระอุ เพราะเรามิได้มีศักยภาพในการสังเกตเห็นสิ่งที่ไม่อาจเป็น ทุกสิ่งที่เจ้าสัมผัสได้ ไม่ว่าจะเป็นความดี ความชั่ว แสง ความมืด ความเป็น ความตาย หรือสิ่งอื่นๆ ในดรีออกต์ก็ตาม ทุกสิ่งต่างเป็นส่วนหนึ่งของสายใยแห่งความหมายของเราทั้งสิ้น
ดินแดนแห่งผู้ไร้ชื่อนั้นหาได้เป็นใยนั้นไม่ มันไม่อาจเป็นได้ แต่มันก็เป็นเช่นนั้น ข้าพูดมาอาจดูไร้สาระนัก แต่มันเป็นวิธีเดียวที่เราจะพูดถึงสิ่งที่เราไม่อาจเข้าใจได้ ที่จริงในห้วงขณะที่เจ้าเข้าใจบางสิ่งบางอย่างจากดินแดนของผู้ไร้ชื่อ ห้วงขณะที่เจ้านึกถึงมัน เข้าใจมัน ตั้งชื่อให้กับมัน มันก็จะมีความหมายและกลายเป็นส่วนหนึ่งในสายใยของชีวิต การ{ไม่อาจเป็น}จะสิ้นลง พูดแบบเถรตรงก็คือเราไม่อาจเข้าใจความว่างเปล่าได้อย่างถ่องแท้ เพราะถ้าเราเข้าใจ มันก็จะไม่ใช่ความว่างเปล่าอีกต่อไป
— ดินแดนแห่งผู้ไร้ชื่อ |
ข้าหาใช่สัตว์ร้ายไม่ ข้าคิดถึงกลุ่มชนของข้า คิดถึงการพบปะร่วมกับพี่น้องผองมาไจของข้า ทัศนคติของข้าทำให้ข้าตกเป็นคนจรจัดมาหลายฤดู นานพอที่ข้าจะจำพวกเขาได้เพียงเลือนราง ข้าหวังอยู่ว่าพวกเขาจะดำรงอยู่ต่อไปได้ภายในส่วนลึกในป่าวิเศษ แต่ข้ามิได้เห็นแม้แต่ไรผมของพวกเขามาเนิ่นนาน ที่นี่ ในชายแดนระหว่างโลกของเรา ข้ามีเพียงนักเดินทางเป็นเพื่อนเท่านั้น งานหนักอันยาวนานของข้าทำให้ข้าต้องชดใช้มามากมาย แต่ข้ารู้ว่าวิถีของข้าถูกต้อง และข้าจะทำให้ได้อย่างที่พวกมาไจไม่มีทางทำได้มาก่อน
— มาไจ |
สรรพสิ่งมีชีวิตล้วนมีอำนาจอยู่น้อยนิดด้วยความหมาย เราเดินอยู่ท่ามกลางใยแห่งความหมายที่ถักทอขึ้นมาด้วยไหมแห่งการหยั่งรู้ ใยนั้นสั่นไหวไปด้วยการเคลื่อนไหวของความคิดหรือไอเดีย สิ่งมีชีวิตอย่างราชันในม่านหมอกและราชินีผิวกระเบื้องเปรียบเป็นแมงมุมที่ไต่มาตามเส้นใย มุ่งที่จะตรึงกายและดูดพลังไปจากเรา แต่ดรีออกต์ทำให้ข้าฉงน สามพี่น้องสตรีหรือเทพีดั้งเดิม ไม่ว่าท่านจะเป็นใครก็ตาม... ท่านหาได้เห็นแก่ตัวไม่ ท่านถ่อมตน มอบแก่นแท้ของท่านไปให้กับสิ่งมีชีวิตและมอบให้ยิ่งไปกว่านั้นเสียอีก การกระทำนี้อาจตามมาด้วยผลอันลึกซึ้งที่เรายังไม่อาจเข้าใจได้อย่างถ่องแท้ นี่เป็นเหตุที่ข้าศึกษาศพ โดยเฉพาะศพโบราณ โครงกระดูกที่เก่าที่สุดนั้นแตกต่างกันระดับรากฐาน และข้ามุ่งมั่นที่จะไขปริศนาของพวกเขาให้จงได้
— ดรีออกต์ |
เก่าแก่ สดใส เกรี้ยวกราด... ศักดิ์สิทธิ์ สารน้ำทั้งสี่นี้อยู่ภายใต้สายใยแห่งชีวิต แต่ละชนิดต่างเป็นสสารที่โลกธรรมชาติของเราจำเป็นต้องใช้ แต่ละชนิดนั้นสร้างขึ้นจากโลกธรรมชาติและสิ่งมีชีวิตเช่นกัน วัฏจักรนี้ดำรงอยู่ได้ด้วยตัวเอง ตราบใดที่มีการรักษาสมดุลเอาไว้
— สารน้ำทั้งสี่ |
จอมอาคมอย่างข้าทำงานกับสารน้ำเกรี้ยวกราดเป็นหลัก เพราะมันไม่อาจคาดเดาได้ทว่าทรงพลังนัก ผู้ที่มีปัญญาเฉียบแหลมสามารถใช้ประโยชน์จากสารน้ำนี้ได้ แม้ว่ามันจะปะทุง่ายหรือเป็นเพราะมันปะทุง่ายก็ตาม บทเรียนที่ยากที่สุดสำหรับลูกศิษย์คนหนึ่งก็เป็นบทเรียนที่พื้นฐานที่สุด ความเป็นความตายไหลออกมาจากต้นเดียวกัน ศพกลายเป็นถิ่นที่อาศัยสำหรับชีวิตที่เกิด ซึ่งเติบโต ซึ่งถูกกิน มอบชีวิตเพิ่มเติม ซึ่งก็จะตาย... เป็นวัฏจักรที่งดงามทั้งเรียบง่าย ไม่อาจคาดเดา และพึ่งพาได้ในคราวเดียว สารน้ำเกรี้ยวกราดนั้นเปรียบประหนึ่งเลือดหรือกายของธรรมชาตินั่นเอง
— สารน้ำเกรี้ยวกราด |
สารน้ำเก่าแก่หลั่งไหลออกมาจากการที่ชีวิตหนึ่งดิ้นรนให้เป็นใหญ่และก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง เมื่อสิ่งมีชีวิตหลายชั่วรุ่นนั้นเข้ากับถิ่นที่อยู่ของมัน หรือเมื่อผู้แข็งแกร่งต่อสู้เพื่อให้เป็นใหญ่ เจ้าจะได้พบพลังงานเก่าแก่อยู่ที่นั่น
— สารน้ำเก่าแก่ |
สารน้ำสดใสหลั่งไหลออกมาจากการร่วมมือของสิ่งมีชีวิต สารน้ำเก่าแก่นั้นมาจากการแข่งขันและการเปลี่ยนแปลง แต่สารน้ำสดใสนั้นเกิดขึ้นเมื่อสิ่งมีชีวิตที่แตกต่างกันมาร่วมมือกัน ดูอย่างอาร์โกเลธ สัตว์เลื้อยคลานตัวเล็กที่ขี่อยู่บนขนของลิง มันกินของเหลือเป็นอาหารแล้วเคลื่อนที่ได้ง่ายกว่าเดิม แลกกับการที่มันคอยหาปรสิตและทำความสะอาดขนลิง นั่นแหละ สารน้ำสดใสจึงเกิดขึ้น อารยธรรมต่างๆ ก็เป็นแหล่งที่ให้พลังงานสดใสมากมาย... แต่เราไม่ค่อยมี{ของแบบนั้น}อยู่มากนัก
— สารน้ำสดใส |
ข้ายังไม่เข้าใจบ่อเกิดของสารน้ำศักดิ์สิทธิ์อย่างถ่องแท้ พวกมันเกี่ยวข้องกับจิตใจและหัวใจด้วยเหตุบางประการ สิ่งที่เจ้าคิด เชื่อ ถวิลหา... ในแง่หนึ่งมันก็เป็นของเหลว มันหลั่งไหลจากตัวเจ้าเท่ากับแรงปรารถนาของเจ้าเอง ข้าเชื่อว่าในแง่หนึ่งดรีออกต์ก็เป็นการหลั่งไหลของน้ำศักดิ์สิทธิ์หรือมีเจตจำนงของมัน ราชันในม่านหมอกเก็บมันด้วยแท่นอันลวงหลอกของเขา ข้ากล้าพูดว่าความลับของป่าวิเศษนี้เหมือนกับธรรมชาติที่แท้จริงของสารน้ำศักดิ์สิทธิ์ และเราจะพบความจริงทั้งหมดนี้ได้ในไม่ช้าก็เร็ว
— สารน้ำศักดิ์สิทธิ์ |
ลูกศิษย์ เจ้าเดาได้หรือยังว่าพวกมันคืออะไร? ไม่ค่อยมีคนคิดถึงการปรากฏตัวของพวกมันหรือความหมายของพวกมันหรอก พวกมันมีค่าไปกว่าแสงสวยๆ ที่คอยโลดแล่นในความมืดมิด วิสป์ศักดิ์สิทธิ์เลือกเจ้า ช่วยเหลือเจ้า แค่นั้นก็ควรบ่งบอกอะไรบางอย่างให้กับเจ้าได้แล้ว
— วิสป์ |
ข้าหาได้โกรธ{เธอ}ไม่ แต่เธอแค้น{ข้า}จากการที่ข้าทรยศต่อวิถีของมาไจ แต่ข้าทำในสิ่งที่ต้องทำเพื่อเอาชนะสงครามโบราณนี้ เมื่อข้าควบคุมความมืดมิดของป่าวิเศษได้สำเร็จ เธอจะได้เห็นว่าข้ามิใช่ศัตรู
— ผู้คุ้มครองชายป่า |
ปรัชญาของข้าไม่มีที่ให้กับผู้สังเกตการณ์ทั้งสิ้น ขอให้ผู้ที่ยืนดูดายแล้วไม่ทำอะไรจงวินาศ!
— นักล่าปฐมกาล |
เจ้าคงได้เห็นผู้ที่พยายามเก็บเกี่ยวสารน้ำทั้งสี่โดยตรงแล้ว ข้าเองก็ได้เห็นแปลงต้นไม้ประหลาดวิกลอยู่เหมือนกัน เราคงจะควบคุมธรรมชาติได้{หาก}เรารู้วิธีการควบคุมอย่างถูกต้อง แต่วิทยาศาสตร์ของข้านั้นยังอยู่ในช่วงแรกเริ่ม เราคงต้องใช้เครื่องจักรยักษ์ใหญ่ซับซ้อน ความเสี่ยงย่อมมีอยู่มากมาย แต่ความทะยานอยากนั้นคุ้มค่านัก...
— ฮาร์เวสต์ประหลาด |
เจ้าได้เห็นปีศาจผู้รุกรานของเราแล้วกระมัง ข้าไม่รู้ว่าพวกมันมาจากไหน แต่ไม่ได้มีจุดหมายปลายทางที่ป่าวิเศษเป็นแน่ มันไม่เคยเป็นจุดหมายของนักเดินทางใด แล้วปีศาจพวกนี้ก็เป็นนักเดินทางเฉกเช่นผู้อื่น ดรีออกต์เปลี่ยนเส้นทางให้พวกมันมาที่นี่ด้วยเหตุผลที่ข้าไม่อาจล่วงรู้
พวกมันพยายามกินทุกอย่างที่พบเห็น {ทุกอย่าง}จริงๆ เลย แต่การสวาปามอย่างไม่ระมัดระวังในป่าวิเศษนี้เป็นความผิดพลาดที่ไม่มีใครรอดกลับไปทำผิดได้ซ้ำสอง
— มิติอสูร |
เจ้าทำให้ข้าประทับใจเหนือคณานับ และอาจเหนือกว่าข้าในบางอย่างเสียอีก ข้าคิดว่าข้าไว้ใจเจ้าพอที่จะบอกชื่อแท้ของข้าได้แล้ว ข้าชื่อโดรเมียน เลย์ ยินดีที่ได้สอนเจ้านะ
— ทักทายอย่างเป็นทางการ |
— Dromion_Greeting_01_01.ogg |
— Dromion_Greeting_01_02.ogg |
— Dromion_Greeting_01_03.ogg |
— Dromion_Greeting_01_04.ogg |
— Dromion_Greeting_01_05.ogg |
— Dromion_Greeting_02_01.ogg |
— Dromion_Greeting_02_02.ogg |
— Dromion_Greeting_02_03.ogg |
— Dromion_Greeting_02_04.ogg |
— Dromion_Greeting_02_05.ogg |
— Dromion_Greeting_02_06.ogg |
— Dromion_Greeting_03_01.ogg |
— Dromion_Greeting_03_02.ogg |
— Dromion_Greeting_03_03.ogg |
— Dromion_Greeting_03_04.ogg |
— Dromion_Greeting_03_05.ogg |
— Dromion_Greeting_03_06.ogg |
— Dromion_Greeting_04_01.ogg |
— Dromion_Greeting_04_02.ogg |
— Dromion_Greeting_04_03.ogg |
— Dromion_Greeting_04_04.ogg |
— Dromion_Greeting_04_05.ogg |
— Dromion_Greeting_04_06.ogg |
— Dromion_Farewell_01_01.ogg |
— Dromion_Farewell_01_02.ogg |
— Dromion_Farewell_01_03.ogg |
— Dromion_Farewell_01_04.ogg |
— Dromion_Farewell_01_05.ogg |
— Dromion_Farewell_02_01.ogg |
— Dromion_Farewell_02_02.ogg |
— Dromion_Farewell_02_03.ogg |
— Dromion_Farewell_02_04.ogg |
— Dromion_Farewell_02_05.ogg |
— Dromion_Farewell_02_06.ogg |
— Dromion_Farewell_03_02.ogg |
— Dromion_Farewell_03_03.ogg |
— Dromion_Farewell_03_04.ogg |
— Dromion_Farewell_03_05.ogg |
— Dromion_Farewell_03_06.ogg |
— Dromion_Farewell_04_01.ogg |
— Dromion_Farewell_04_02.ogg |
— Dromion_Farewell_04_03.ogg |
— Dromion_Farewell_04_04.ogg |
— Dromion_Farewell_04_05.ogg |
— Dromion_Farewell_04_06.ogg |
