เข้ามาเถิดนักเดินทาง ไฟดีๆ มีไว้แบ่งปัน
— WardenWildGreeting |
อย่าได้เอื้อนเอ่ยชื่อเจ้าออกมา นักเดินทาง ในดินแดนนี้ เราอยู่ห่างไกลจากสัจธรรมที่เลี่ยงมิได้อย่างผืนดินหรือท้องฟ้ามาแสนไกล ชื่อมีพลังในที่แห่งนี้ เจ้าเรียกข้าตามสิ่งที่ข้าทำแทนชื่อของข้าได้ ส่วนเจ้า... วิสป์ศักดิ์สิทธิ์เลือกที่จะช่วยเจ้า น่าฉงนนัก...
— แนะนำตัว |
การสอนวิถีของเราให้กับคนนอกนั้นเป็นเรื่องต้องห้าม โดยเฉพาะผู้ที่ทำให้จิตวิญญาณมัวหมองไปด้วยมณีบารมี... แต่พวกเราต่างเคยอะลุ่มอล่วยบางเรื่องในยามที่ต่อกรกับความชั่วใช่ไหมล่ะ? และวิสป์ศักดิ์สิทธิ์ดูจะไม่เกรงกลัวเจ้าด้วย เจ้าอาจคู่ควรกับความลับแห่งมาไจก็เป็นได้
— การสอน |
ความอาจหาญเที่ยงธรรมจักนำทางเจ้า
— WardenBecomeWardenFromNone |
ข้าดีใจที่เจ้าก้าวออกมาจากข้างทางเสียที
— WardenBecomeWardenFromPrimal |
แม้จิตใจที่ดำมืดก็ย่อมกลับใจได้
— WardenBecomeWardenFromBreaker |
ป่าวิเศษยินดีช่วยเหลือเจ้า
— WardenPurchased1 |
ความลับแห่งพงไพร
— WardenPurchased2 |
เครื่องมือต่อกรกับความชั่ว
— WardenPurchased3 |
จงต่อสู้กับความมืดมิดต่อไป จงฝึกปรือสิ่งที่ข้าเคยสอนเจ้า เมื่อเจ้าพร้อม เราจะฝึกฝนกันเพิ่มเติม
— กลับมาใหม่ |
หากเจ้าอยากเป็นผู้คุ้มครองแห่งมาไจจริงๆ เจ้าต้องเข้าใจว่าการต่อกรกับความชั่วนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แม้แต่น้อย เราจะต้องปกป้องทั้งป่าวิเศษ กระทั่งผู้อยู่อาศัยที่หยั่งรากลึกก็ตาม และบางทีมันคือการตัดกิ่งที่ติดโรคออกไป จงแสวงหาพฤกษชนที่ติดโรคต้องสาป ช่วยชีวิตวิสป์สดใสที่พวกมันจับเอาไว้ จงกลับมาหาข้าเมื่อเจ้าทำการเสร็จสิ้น แล้วข้าจะสอนเจ้าเพิ่มเติม
— ช่วยชีวิตที่เจิดจ้า |
เจ้ามีกลิ่นอายพลังงานสดใสอยู่ เจ้าพร้อมเรียนรู้เพิ่มเติมแล้วละ
— ช่วยชีวิตที่เจิดจ้า เสร็จสิ้น |
ข้าเชื่อใจในตัวเจ้าแล้ว แต่การต่อสู้กับความชั่วนั้นไม่มีวันสิ้นสุด ภายในดรีออกต์มีต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์อยู่หลายต้น บางต้นได้ติดโรคต้องสาปไปแม้ข้าจะทำสุดความสามารถแล้วก็ตาม วิญญาณของพฤกษาที่ติดโรคนั้นมุ่งนำฤดูหนาวมาก่อนกาลด้วยความเคืองแค้นต่อจุดประสงค์ดั้งเดิมของมัน และเหมือนกับก่อนหน้านี้ เราจะต้องทำลายส่วนเล็กๆ ที่ติดโรคต้องสาปในป่าวิเศษเพื่อช่วยส่วนที่เหลือเอาไว้ จงตามหาทั้งสามต้นนี้ ขัดขวางพวกมัน แล้วกลับมาหาข้า เจ้าจะสังเกตพวกมันได้จากเปลือกไม้ที่ขาวซีดเยี่ยงกระดูก
— ฤดูหนาวมุ่งร้าย |
ป่าวิเศษเริ่มอุ่นขึ้นหลังจากที่เจ้าเอาชนะพฤกษาทั้งหลายได้สำเร็จ เจ้าคู่ควรกับการศึกษาในวิถีของเราเพิ่มเติม
— ฤดูหนาวมุ่งร้าย เสร็จสิ้น |
ข้ารังเกียจที่จะมอบหมายงานที่อันตรายที่สุดให้กับเจ้า แต่บัดนี้ข้ารู้แล้วว่าเจ้าพร้อม ข้าไม่อาจทิ้งตำแหน่งเฝ้ายามระหว่างชายแดนของทั้งสองดินแดนนี้ได้ แต่ข้าอยากให้เกิดความยุติธรรมแก่ความอยุติธรรมที่ดูดกลืนวิญญาณไปจากป่าวิเศษของเรา เจ้ามีพละกำลัง เจ้ามีคำสอนของหมู่เรา จงตามหาราชันในม่านหมอกแล้วคร่าชีวิตมันเสีย มันจะไม่ทำให้เราชนะสงครามในทันที... แต่มันจะประวิงเวลาให้ป่าวิเศษได้เยียวยาเร็วกว่าที่โรคต้องสาปสามารถลุกลามได้
— สงครามแห่งป่าวิเศษ |
ข้าสัมผัสได้ในห้วงขณะที่เจ้าสยบราชันในม่านหมอก ดรีออกต์ร่ำร้องถึงชัยชนะของเจ้า มัน{จะ}กลับมาแน่... แต่จะต้องใช้เวลาพักใหญ่ เราจึงมีสันติในกาลนี้ ข้าจะสอนให้เจ้าล่วงรู้ความลับสุดท้ายของมาไจ แล้วเจ้าจะได้เป็นผู้แบกรับประเพณีของเรา เราเชื่อใจในตัวเจ้าแล้ว
— สงครามแห่งป่าวิเศษ เสร็จสิ้น |
ข้าตรวจตราไปตามชายแดนของป่าวิเศษ นั่นคือหน้าที่ของข้าในการเป็นผู้คุ้มครองชายป่า ข้าไม่ใช่คนแรกที่ทำหน้าที่นี้และหวังอยู่ว่าจะไม่ใช่คนสุดท้ายเช่นกัน ทางข้าก็ทำสุดความสามารถในการคุ้มครองนักเดินทางที่ร่อนเร่เข้ามา และคอยฆ่าพวกไร้ชื่อหรือสัตว์ร้ายที่ติดโรคต้องสาปที่พยายามเข้าไปในดินแดนของเจ้า
— หน้าที่ |
ข้าได้เรียนรู้มามากมายจากนักเดินทางระหว่างโลกของเรา กลุ่มชนของข้ามีที่มามาจากดินแดนของเจ้าน่ะ บางทีการต่อสู้ของข้าทำให้ข้าได้ไปอยู่ชายแดนอีกฝั่งหนึ่งเป็นบางครั้งบางครา ข้าได้แต่ตกตะลึงไปกับความไม่สมเหตุสมผลและสิ่งมหัศจรรย์ที่ข้าได้พบเห็น 'ท้องฟ้า' ทำให้ข้าเวียนหัว มีแรงบันดาลใจ และเกรงกลัวไปพร้อมกัน ส่วน 'ดวงตะวัน' นั้นงดงาม และข้าไม่เคยสัมผัสไออุ่นใดที่คล้ายคลึงกับสิ่งนี้ แต่ถ้าไม่มี 'ยุง' ของเจ้าก็คงจะดีไม่น้อย สิ่งนั้นย่อมเป็นสิ่งที่สร้างจากเทพเรเวนเจ้าเล่ห์เป็นแน่ เพราะดรีออกต์ไม่มีทางโหดร้ายเช่นนี้หรอก
— โลกเก่า |
อึ้ก! ข้ายังพอเข้าใจผู้ตระบัดสัตย์นะ เขามีศีลธรรมของตัวเองเป็นเครื่องจูงใจ ไม่ว่าศีลธรรมนั้นจะผิดไปเท่าไรก็ตาม แต่นักล่าปฐมกาลกลับใช้ชีวิตอย่างไร้ความหมายหรือจุดประสงค์ใดๆ เราต้องการกำลังของเธอในการต่อกรกับราชันในม่านหมอก แต่เธอกลับไม่ยอมช่วยเหลือเรา ผู้หญิงพรรค์ไหนนิ่งเฉยได้ในยามที่ความชั่วรุกรานบ้านตัวเองเล่า?
— นักล่าปฐมกาล |
อย่าได้พูดถึงผู้ตระบัดสัตย์เลย ฉายาเขาแสดงเห็นให้อย่างเด่นชัดว่าเขาคือคนทรยศ เขาถูกสั่งสอนให้เป็นมาไจเหมือนกับข้า แต่เลือกที่จะทอดทิ้งคำสาบานของเขาไปใช้เวทต้องห้ามแสนชั่วช้า เขามุ่งที่จะสยบราชันในม่านหมอก ซึ่งข้าก็{สามารถ}เห็นดีเห็นชอบได้ แต่หลังจากนั้น... ข้าไม่ไว้ใจเขาเลย ศัตรูของศัตรูข้าเป็นเพื่อนของข้าแค่{ในตอนนี้}เท่านั้น
— ผู้ตระบัดสัตย์ |
ภายใต้ม่านหมอกแห่งประวัติศาสตร์ ดรีออกต์ได้สร้างป่านี้ให้กับเราด้วยการกระทำที่บังเกิดจากการความเลื่อมใสของเรา พวกเราเหล่ามาไจเป็นผู้ถูกเลือกที่แข็งแกร่งที่สุด และเรามาเพื่อเตรียมสถานที่นี้ให้กับกลุ่มชนที่เหลือของเรา ในตอนแรกป่าวิเศษนี้มีไว้เป็นที่หลบภัยจากฤดูหนาวที่ไม่รู้สิ้นและดินแดนที่เต็มไปด้วยอันตราย แต่โชคร้ายที่มีอะไรอย่างอื่นเข้ามาในนี้ด้วย เข้ามาจาก{อีกฝั่งหนึ่ง} มันเป็นภาพสะท้อนที่มองไม่เห็นอยู่ตรงข้ามโลกมนุษย์ สิ่งมีชีวิตเงามืดผ่านเข้ามาในรอยแยกอันมืดมน... แล้วมีผู้หนึ่งที่มุ่งเผยแผ่ศาสนามืดอันมุ่งร้ายอย่างแข็งขัน
เหล่ามาไจได้ออกศึกอันหนาวเหน็บและขมขื่นต่อราชันในม่านหมอกมาหลายต่อหลายชั่วคน เมื่อพ่อแม่ข้าล่วงลับ มีเพียงเราสองคนที่ยังคงอยู่ใกล้กับชายแดนระหว่างดินแดนข้ากับดินแดนเจ้า... แล้วคนนั้นก็ได้ผิดสัตย์มาเนิ่นนาน เหล่ามาไจที่เหลือยังอยู่ในส่วนที่ลึกแสนลึกของป่าวิเศษนี้ แต่ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นตายร้ายดีอย่างไร เพราะข้าต้องอยู่เฝ้ายามต่อไปในตำแหน่งนี้
— ป่าวิเศษ |
ดรีออกต์เคยเป็นเทพีที่คุ้มครองกลุ่มชนของเราในดินแดนเจ้า ท่านมีอยู่สามจิตวิญญาณที่เราเรียกว่าสามพี่น้องสตรี: มาชา, คาธา และมอร์ริแกน มาชาเป็นตัวแทนของธรรมชาติอันได้แก่แผ่นดิน ต้นไม้ สัตว์ รวมถึงชายหญิงด้วย เจ้าถูกห้อมล้อมไปด้วยความเห็นอกเห็นใจของท่านในตอนนี้ การเกลี้ยกล่อมของมาชาทำให้สามพี่น้องสตรีสละตนเอง มอบแก่นแท้ของท่านให้กับทุกส่วนของธรรมชาติไม่ว่าเป็นหรือตาย โดยดรีออกต์นั้นเป็นผลของการเสียสละนั้น พวกท่านสละมากเสียจนไม่เหลืออะไรอยู่อีกต่อไป สละ{มากเสียจน}พวกท่านอยู่รอบตัวเรา ข้างในกายข้าและข้างในกายเจ้าด้วย ข้าสัมผัสได้ถึงเจตจำนงของพวกท่านในตอนนี้ และรู้ดีว่าข้าควรอยู่แห่งหนใด
— ดรีออกต์ |
เทพีดั้งเดิมที่รวมมาจากสามพี่น้องสตรีนั้นไม่เป็นที่รู้จักอีกต่อไปแล้ว พระนามของท่านสาบสูญไปตามกาลเวลา ข้าสงสัยมาตลอดว่าเทพีผู้นี้ชื่ออะไร ท่านเป็นใคร การเสียสละของท่านเป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้ข้าดำรงอยู่ มันเป็นการเสียสละที่ข้ามุ่งที่จะเทิดเกียรตินัก
— เทพี |
จิตวิญญาณที่สองของเทพีดั้งเดิมคือจิตวิญญาณที่เรียกว่าคาธา มันคือสมรภูมิชั่วนิรันดร์ระหว่างความดีกับความชั่ว มันเป็นตัวแทนของคู่ขัดแย้งระหว่างฤดูร้อนกับฤดูหนาว แสงสว่างกับความมืดมิด ที่ใดมีความชั่ว ที่นั่นย่อมมีความดี สมดุลนี้แปลว่าจะมีความหวังอยู่เสมอ
— คาธา |
จิตวิญญาณที่สามของเทพีดั้งเดิม จิตวิญญาณที่เรียกว่ามอร์ริแกน มันคือนกกาผู้นำทาง เสียงเรียกเพื่อเริ่มศึก และความกล้าหาญในใจของมาไจ ท่านบินสูงเหนือกลุ่มชนของเราเพื่อเปิดทาง ที่ใดที่ท่านกระพือปีก ม่านหมอกจะแยกออกเพื่อเปิดทางใหม่ไปสู่อนาคต
— มอร์ริแกน |
เหล่ามาไจได้ต่อสู้กับราชันในม่านหมอกมาหลายต่อหลายชั่วคน พ่อแม่ข้าถูกฆ่าตายในการต่อสู้กับมัน เราควรจะเป็นกลางแล้วต่อสู้กับความชั่วโดยไม่เห็นแก่ตัว แต่จะให้ข้าไม่รู้สึกรู้สมได้อย่างไรเล่า? มันทำร้ายครอบครัวข้าในทางที่ไม่อาจให้อภัยได้ สักวันข้า{จะ}หาทางกุดหัวมันให้ได้
— ราชันในม่านหมอก |
ราชันในม่านหมอกใฝ่หาความเป็นใหญ่ และมันใช้ศาสนาจอมปลอมเป็นเครื่องมือ นักเดินทางตามชายแดนนั้นตกอยู่ในอันตราย ใช่ แต่ไม่ได้เสี่ยงตายแม้แต่น้อย แย่ยิ่งกว่านั้นเสียอีก มันใฝ่หาความเลื่อมใสของพวกเขา มันใฝ่หาศรัทธาของพวกเขา ข้าไม่รู้ว่ามันพูดหรือเกลี้ยกล่อมพวกเขาอย่างไร แต่มันมีพรรคพวกเพิ่มพูนขึ้นในทุกฤดู พวกเขาโง่งมงายกันหมด พวกนี้สัมผัสดรีออกต์ที่อยู่รอบตัวไม่ได้กันรึไง? ทำไมถึงไปสักการะเทวรูปจอมปลอมกันเล่า?
— สาวกลัทธิ |
หากเจ้าพบเจอเธอ {หนีไปเสีย} เสียงร้องของเธอเป็นลางร้าย สัมผัสของเธอคือความตาย เธอเป็นสิ่งที่ชั่วที่สุดในบรรดาเหล่าผู้ไร้ชื่อ แต่เราโชคดีที่ความเดือดดาลของเธอไร้สตินัก หากเธอหลักแหลมเลือดเย็นอย่างราชันในม่านหมอก เราคงจะฉิบหายกันหมด...
— ความระทมเดินดิน |
เราเป็นเพียงกองหน้าให้กับกลุ่มชนของเราที่ยังอยู่ในโลกเก่า เฝ้ารอให้ป่าวิเศษถูกชำระจนไร้ซึ่งความชั่ว เราเป็นกลุ่มที่แข็งแกร่งและปราดเปรื่องที่สุดที่ถูกดรีออกต์เลือกมาทำจุดประสงค์อันชอบธรรมนี้มาเนิ่นนาน มีมาไจหลายต่อหลายคนที่อาศัยอยู่ลึกไปในดินแดนนี้ แต่มีน้อยกว่าที่เคยมีมาก่อน ข้าเป็นเพียงผู้เดียวที่สัญจรอยู่ใกล้กับชายแดนระหว่างดินแดนเรา
— มาไจ |
ข้าไม่รู้ว่าพวกมันเป็นใครและหาได้ใยดีไม่ พวกมันเป็นเงาที่แพร่โรค ความเจ็บปวด ความทุกข์ทรมานไปในป่าวิเศษ พวกมันจะต้องถูกทำลายสิ้น ไม่เช่นนั้นความเน่าเหม็นจะแพร่กระจาย เหล่ามาไจได้ต่อกรกับพวกเขามาตั้งแต่แรกเริ่ม และเราจะต่อกรต่อไปตราบใดที่เรายังไม่สิ้นลม
— ผู้ไร้ชื่อ |
ราชันในม่านหมอกนำพาความมืดมิดที่คืบคลานมายังแดนนี้ ทำให้เป็นอันตรายแก่นักเดินทางและผู้อยู่อาศัย ข้าไม่อาจช่วยเหลือทุกคนที่เร่ร่อนมาได้ ดังนั้นใครก็ตามที่มาถึงที่นี่ย่อมตกอยู่ในอันตรายเป็นแน่ แสงจะกลับมายังป่าวิเศษแห่งนี้ได้ก็ต่อเมื่อเรากระชากหัวใจแห่งความชั่วออกมาเท่านั้น
— โรคต้องสาป |
ดรีออกต์ห้ามไม่ให้เราสัมผัส 'มณีบารมี'... ทว่ายังนำมันมาใช้ได้หากผู้นั้นยอมทำให้เส้นระหว่างความดีกับความชั่วนั้นเลือนราง ตราบใดที่มาไจคนหนึ่งไม่ได้สัมผัสมณีบารมีโดยตรง แต่นำมันไปใส่ไว้ในรูศาสตร์ธรณีภายในเกราะของพวกเขา พวกเขาสามารถทนความเจ็บปวดเพื่อให้เกิดชัยชนะได้ ข้าเคยเห็นชายหนุ่มที่จับมณีด้วยมือเปล่ามาครั้งหนึ่ง... ข้าไม่มีวันทำพลาดแบบนั้นด้วยตัวเองเป็นแน่
— หยาดน้ำตาแห่งมาไจ |
จงจำไว้ หากเจ้ามีลูก จงตั้งชื่อให้กับพวกเขาเสีย จงมอบสันตินั้นให้กับพวกเขา มันมีเหตุผลที่เป็นสิ่งแรกที่พ่อแม่ทำให้กับลูกได้ หากพวกเขาไม่มีชื่อ พวกเขาเสี่ยงที่จะตกเป็นภัยแก่ลูกจำแลง เสี่ยงที่จะถูกลักไปยังดินแดนแห่งเงามืด ด้วยความริษยาและเกลียดชังแก่เหล่าผู้ที่มีบุญที่ได้มีชื่อแท้... เด็กที่ถูกลักไปก่อนที่จะได้ตั้งชื่อนั้นเป็นโอกาสที่ผู้ไร้ชื่อตนหนึ่งจะได้หลบหนีมามีตัวตน
— การตั้งชื่อ |
ข้ารู้จักอดีตของกลุ่มชนข้ามามากพอที่จะรู้ว่ากาลเวลาเคยดำเนินต่างไปสำหรับเรา ป่าวิเศษนี้ไม่มี 'กลางวัน' หรือ 'กลางคืน' อย่างพวกเจ้า เรามีเพียงฤดู เป็นวัฏจักรที่หมุนวนต่อไปโดยไม่ก้าวไปข้างหน้า เรามีอายุมากขึ้น แต่ในที่แห่งนี้ สิ่งที่ถูกเชื่อและให้ภาพนั้นมีอำนาจกว่าพลังอำนาจอื่นใด ข้าไม่เคยรู้จักผู้ใดที่แก่ตาย เพราะมันไม่สามารถจินตนาการการตายได้จริง เราไม่ต้องกลัวเกรงสิ่งใดเว้นแต่การเจ็บและการป่วย... ซึ่งเป็นเหตุที่โรคต้องสาปของราชันในม่านหมอกที่นำพาโรคภัยและความมืดนั้นเป็นภัยแก่เรามาก แม้นมันไม่ต้องการพาพรรคพวกมาเพิ่มเติม เราก็ยังเป็นศัตรูกันต่อไป
— ฤดูกาล |
รูปปั้นของสองพี่น้องสาวนั้นสื่อความที่ผิดไปจากเดิมเล็กน้อย พวกเธอหาได้ต่อกรกันไม่ เป็นเพียงตัวแทนการต่อสู้และความกล้าหาญ คาธาและมอร์ริแกนต่างเป็นสองจิตวิญญาณของเทพีดั้งเดิม มันเป็นความเข้าใจผิดที่เกิดขึ้นง่ายนัก ในเมื่อกาลเวลาได้กัดเซาะเอาบริบททั้งหมดออกไปเสียสิ้น
— สองพี่น้องรบพุ่ง |
เทพเรเวนเจ้าเล่ห์ยังมีผู้สักการะในป่าลึกอยู่บ้าง อย่าได้ใส่ใจพวกเขาเลย เขาถูกจัดการ... มาเนิ่นนานแล้ว
— เทพเรเวนเจ้าเล่ห์ |
เทพีดั้งเดิมยังเป็นที่บูชาสักการะโดยบรรพชนในโลกเก่าของเรา ข้าไม่แปลกใจที่จะเจ้าจะได้เจอแท่นบูชาของท่านอยู่ที่นี่
— รูปปั้นเทพี |
ในเมื่อเจ้าเป็นผู้คุ้มครองแห่งมาไจเต็มตัวแล้ว ข้าสามารถพบกับเจ้าอย่างแท้จริงเสียที กลุ่มชนข้าเรียกข้าว่ากรีนอายส์ กรีนอายส์ ไรอันน์ ข้าตั้งตารอต่อสู้เคียงข้างเจ้านะ
— ทักทายอย่างเป็นทางการ |
— Greeneyes_Greeting_01_01.ogg |
— Greeneyes_Greeting_01_02.ogg |
— Greeneyes_Greeting_01_03.ogg |
— Greeneyes_Greeting_01_04.ogg |
— Greeneyes_Greeting_02_01.ogg |
— Greeneyes_Greeting_02_02.ogg |
— Greeneyes_Greeting_02_03.ogg |
— Greeneyes_Greeting_02_04.ogg |
— Greeneyes_Greeting_03_01.ogg |
— Greeneyes_Greeting_03_02.ogg |
— Greeneyes_Greeting_03_03.ogg |
— Greeneyes_Greeting_03_04.ogg |
— Greeneyes_Greeting_04_01.ogg |
— Greeneyes_Greeting_04_02.ogg |
— Greeneyes_Greeting_04_03.ogg |
— Greeneyes_Greeting_04_04.ogg |
— Greeneyes_Farewell_01_01.ogg |
— Greeneyes_Farewell_01_02.ogg |
— Greeneyes_Farewell_01_03.ogg |
— Greeneyes_Farewell_01_04.ogg |
— Greeneyes_Farewell_02_01.ogg |
— Greeneyes_Farewell_02_02.ogg |
— Greeneyes_Farewell_02_03.ogg |
— Greeneyes_Farewell_02_04.ogg |
— Greeneyes_Farewell_03_01.ogg |
— Greeneyes_Farewell_03_02.ogg |
— Greeneyes_Farewell_03_04.ogg |
— Greeneyes_Farewell_04_01.ogg |
— Greeneyes_Farewell_04_02.ogg |
— Greeneyes_Farewell_04_03.ogg |
— Greeneyes_Farewell_04_04.ogg |
