วิคทาริโอ Topic /15
| NPC | ชื่อ |
|---|---|
| Victario's Acuity | "ขัดเกลาคำพูดของเจ้าให้เป็นความคิดที่เฉียบคม ขัดเกลาความคิดของเจ้าให้เป็นการกระทำที่เฉียบคมที่สุด" - วิคทาริโอ กวีมหาชน |
| Victario's Flight | วิคทาริโอมีชีวิตอยู่ แต่ใช่ว่าไร้บาดแผล เขาหนีไปยามที่เกิดการสังหารอยู่หน้าประตู |
| Victario's Influence | "ทุกชีวิตคือเรื่องราว ถ้าเจ้าไม่เขียนมันด้วยตัวเจ้าเอง ก็รู้ให้ได้ว่าใครเป็นคนเขียนให้เจ้า!" - วิคทาริโอ กวีมหาชน |
| Victario's Charity | ชีวิตของมนุษย์เป็นของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เขาสามารถให้ได้ |
| Replica Victario's Charity | "ใกล้เคียงกับต้นฉบับและอาจมีประโยชน์มากกว่าเดิมด้วยซ้ำ แต่เราไม่ได้ตามหาความใกล้เคียง พยายามต่อไป" - ผู้ดูแลโคทรา |
| Marylene's Fallacy | "แมรีลีนจับเหรียญที่หน้าอกของเธอ ทุกครั้งก่อนการดวลและการทอยเต๋า" - วิคทาริโอ กวีมหาชน |
| The Three Dragons | "น้ำแข็งกัดเท้าที่เปลือยเปล่าของเขา ฟ้าผ่าทำให้หัวใจของเขาหยุดนิ่ง แต่เปลวไฟบนใบหน้าคนรักของเขา ก็ปลุกให้เขาลุกขึ้นมาแก้แค้น" - จาก "มังกรทั้งสาม" โดยวิคทาริโอแห่งซาร์น |
| Tear of Purity | สัญลักษณ์แห่งความบริสุทธิ์อันส่องประกาย กระจ่างราวน้ำใส แต่ข้ารู้ดีกว่าทุกผู้ ว่าความบริสุทธิ์จะพ่ายแก่มลทินได้รวดเร็วเพียงใด ว่าน้ำจะกลายเป็นเลือดได้เร็วเพียงใด - วิคทาริโอ กวีมหาชน |
| Sudden Ignition | หลังจากที่ออกอุบาย บ่อนทำลาย และสังเวยมาหลายต่อหลายปี ซาร์นก็กลายเป็นดินปืนที่รอการปะทุ ท้ายที่สุด วิคทาริโอจุดไม้ขีดไฟ |
| Geofri's Legacy | "แม้สัญญาณไฟของจ็อฟฟริจะดับลง ทว่าเถ้าถ่านของเขายังส่องทาง" - วิคทาริโอ กวีมหาชน |
| Nevalius Inheritance | "ข้าสืบเชื้อสายมาจากสายสกุลเก่าแก่ที่เต็มไปด้วยนักปราชญ์ กวี และศิลปินมากมาย เจ้าคงคิดได้ว่าเรามีอะไรให้ลูกๆ ไม่มากนัก... สิ่งเดียวที่ข้าได้มาจากพ่อก็คือ จะเป็นตายร้ายดีอย่างไร ข้าก็ไม่รู้ว่าควรเลิกล้มในยามใด" - วิคทาริโอ เนวาเลียส กวีมหาชน |
| หน้ากาก Victario | |
| Victarios Acuity ภาพศิลป์พิเศษ | |
| The Brittle Emperor | - วิคทาริโอ กวีมหาชน} |
| The Poet | วิคทาริโอร่ำไห้ พลังมลทินกลืนกินผืนดิน น้ำตาวิคทาริโอกลายเป็นเลือด} |
Victario FlavourText /46
| name | flavour |
|---|---|
| The Brittle Emperor BaseItemTypes | - วิคทาริโอ กวีมหาชน} |
| The Poet BaseItemTypes | วิคทาริโอร่ำไห้ พลังมลทินกลืนกินผืนดิน น้ำตาวิคทาริโอกลายเป็นเลือด} |
| HarganVictarioQuest NPCTextAudio | วิคทาริโอเป็นกวีที่นำการปฏิวัติภายใต้จมูกของจักรพรรดิชิตัส แต่นี่เป็นสิ่งที่ข้าสนใจเป็นอย่างยิ่ง ช่างประดิษฐ์วาทะของเราของเรายังเป็นนักโจรกรรมที่มีพรสวรรค์อีกด้วย เขาเคยลักขโมยครั้งใหญ่ในศตวรรษ แน่นอนว่าทำในนามของปวงประชา เป็นรูปปั้นทองคำขาวสามชิ้นชิตัสสั่งทำไว้เป็นอย่างดีให้กับนายพลคนโปรดทั้งสามของเขา วิคทาริโอกับพรรคพวกของเขากบดานอยู่ในท่อน้ำทิ้ง ในเมื่อตอนนี้เจ้ามีกุญแจของแคลร์ริสซาแล้ว เจ้าคงอยากจะตามหารูปปั้นวีรบุรุษพวกนั้นให้กับข้าด้วย ข้าตอบแทนเจ้าได้อย่างคุ้มค่าแน่ๆ |
| HarganBust2 NPCTextAudio | รูปปั้นสองจากสามรูปงั้นเหรอ คือ มันก็ไม่ใช่รูปปั้นสามรูปใช่ไหมล่ะ? สามเป็นตัวเลขที่เรียบร้อยดีนะ ที่พำนักที่สามและที่สุดท้ายของวิคทาริโอกำลังรอเจ้าอยู่ ผู้ร่วมธุรกิจอันกล้าหาญของข้า |
| HarganBust3 NPCTextAudio | ถึงกวีมหาชนจะสามารถซ่อนสมบัติของเขาให้พ้นตาของชิตัสได้ แต่เขาก็ซ่อนมันจากเราไม่ได้ใช่ไหมล่ะ? ข้าว่าแล้วว่าเจ้าเป็นเอ็กไซล์ที่มีหน่วยก้านเหมาะกับงานนี้จริงๆ ข้ารู้ว่าเจ้าได้รับส่วนแบ่งมาจากคลังของวิคทาริโออยู่แล้ว แต่ข้าขอแถมอะไรให้เจ้าแล้วกัน มันเป็นสิ่งที่ข้าพบใต้เตียงของคนตาย ทำไมเหรอ? ก็ข้าชอบเจ้านี่นา |
| GrigorOnVictario NPCTextAudio | วิคทาริโอ ผู้ที่เป็นนักรบแห่งวาทะเช่นเดียวกับข้า เขาได้เขียนคำขอความช่วยเหลือมากมายแก่ชาวเอโซไมต์ เป็นการขอร้องให้เราช่วยเหลือเทมพลาร์ระดับสูงโวลล์ในการกำจัดจักรพรรดิชิตัส นั่นมันผ่านไปหลายศตวรรษแล้ว ตอนนั้นวาทะของวิคทาริโอช่างทรงพลังนัก ข้าคิดว่าตอนนี้ก็ยังมีพลังอยู่ |
| HelenaOnBalefulGem NPCTextAudio | ตามบันทึกของเขา อัญมณีแห่งความมุ่งร้ายเป็นผลผลิตของความพยายามของมาลิกาโรในการเสริมคุณภาพของมณีบารมีที่ทรงพลังอยู่แล้ว มันเป็นความล้มเหลวเป็นอย่างยิ่ง แต่มาลิกาโรก็ไม่ปล่อยให้ความโหดร้ายของเขานั้นเสียเปล่า ด้วยการการผสมผสานอัญมณีแห่งความมุ่งร้ายเข้ากับพิษจากแมงมุมตัวหนึ่งที่เขาทดลอง เขาได้บ่นอะไรบางอย่างที่เรียกว่า 'ยาดำ' เขาประกาศมันอย่างภาคภูมิใจว่าเป็น 'พิษที่ทรงพลังที่สุดที่มีอยู่' จนกระทั่งมันถูกขโมยไปด้วยน้ำมือของชายผู้หนึ่งที่มีชื่อว่าวิคทาริโอ มันช่างน่าบันเทิงนักที่ได้อ่านสิ่งที่มาลิกาโรอยากกระทำต่อวิคทาริโอเมื่อจับเขาได้... แต่ความสร้างสรรค์ของวิคทาริโอนั้นก็ไร้ที่ติเสียจริง |
| VictarioIntro NPCTextAudio | ความตายเป็นมารดาของชีวิต เราหันหลังให้กับเธอ |
| VictarioSlum NPCTextAudio | The Monkey King has built his throne on your back. A throne of gold and gem, polished with blood and tear. Throw off the Monkey King and his shining privy, before your back is broken. |
| VictarioWarehouse NPCTextAudio | The gemmed genteel are an infestation. They are the Monkey King's fleas that drink of your lifeblood. Crush them in your work-forged hands! |
| VictarioBattlefront NPCTextAudio | The Shadow whispers and simpers at the Monkey King's feet, but when the Monkey King puts his back to the Sun, it's the Shadow that leads the way. |
| VictarioDocks NPCTextAudio | The Monkey King names you 'slave'. No. You are the gems of Wraeclast, not the treacherous stones you dig and die for. It's time to bend the Monkey King's ear. Tell him your true name. |
| VictarioChurch NPCTextAudio | ไม่มีสิ่งใดที่ 'นิรันดร์' ในอาณาจักรของเรานี้ เว้นแต่ชื่อในสมัยของเราที่จะเป็นที่เคารพนับถือหรือถูกดูหมิ่นในศตวรรษต่อๆ ไป |
| VictarioMarketplace NPCTextAudio | I write this now in hope that someone will remain. Someone may remember. The sun is an orb of blood. Twisted twilight shrouds my eyes. The air reeks of anguish. Sarn has plunged into nightmare. The man who served me coffee now writhes on the floor. He rants of visions he alone can see, as writhing red tentacles grow from his face, as if his eyes had been seeds waiting to sprout. He is quiet, now, my waiter. No more cackling and screaming. Dead. Of my fellow patrons, only two live. The others have fallen. Their blood is everywhere. The survivors, Gemlings both... their skin shrivels and greys to the hue of necrosis. Their gems flare with unholy lustre. Their eyes... black as... hatred. A gemling ghoul... it twisted off a corpse's head... gnaws at skull like dog. My head now... visions clawing at me... Thinking burns! I see... horror, envy the mute corpses at my... feet. Words flay me... flee me. All is madness... |
| LibraryGaribaldi1 NPCTextAudio | {Book 1: Embers of Insurrection} "He soared to power on the smoke of burning witches". So the surviving Gemlings whispered of Voll of Thebrus, as he donned the Imperial crown on the 2nd Sacrato of Phreci, 1334 IC. But in truth, he was never the sort of man to set a girl alight for merely reading a palm or remedying a bout of the clap. Righteous and devoted to both faith and country, High Templar Voll struck little hardship in gathering others to his godly cause: Sarn's own Lord Mayor Ondar and Victario, the People's Poet; Archbishop Geofri of Phrecia; Governor Kastov of Stridevolf; and Commander Adus of Highgate. Together, these Warriors of Purity forged an uprising against the Gemling thaumatocracy that Voll hoped would "snatch this empire from the claws of devilry and return it to humanity". { - Garivaldi, Chronicler to the Empire} |
| LibraryGaribaldi2 NPCTextAudio | {Book 2: Bloody Flowers} High Templar Voll had Victario entreat Thane Rigwald of Ezomyr, knowing that a poet would fare far better than any politician in rousing the romantic Ezomytes to rebellion. Stirred by Victario's impassioned words, Rigwald mustered his blood-bound clans, and on the 3rd Fiero of Dirivi 1333 IC, took to the fields of Glarryn in open rebellion against Governor Gaius Sentari. Such was the colourful splendour of a thousand tartans and banners that the Ezomyte uprising became known as "The Bloody Flowers' Rebellion". Though Sentari's Gemling legionnaires slew three Ezomytes for every one of their own fallen, the Bloody Flowers won the day through sheer fury-driven courage. Governor Sentari fled to Sarn, only to return in Astrali with reinforcements drawn from the capital, Vastiri and southern garrisons. Little did Sentari know that, by so weakening those forces, he was playing right into Voll's hands. { - Garivaldi, Chronicler to the Empire} |
| LibraryGaribaldi5 NPCTextAudio | {Book 5: The Emperor is dead. Long live the Emperor!} On the last day of Divini 1333 IC, High Templar Voll laid siege to Sarn, his ranks swelled by Ezomyte, Karui and Maraketh rebels under the respective leaderships of Thane Rigwald, Hyrri of Ngamakanui and Sekhema Deshret. Emperor Chitus rallied his freshly minted Gemling Legionnaires and, for a time, looked set to execute an effective defence of the capital. But his efforts were cut short by his closest advisor and friend, Lord Mayor Ondar. During the celebration of the Night of a Thousand Ribbons, Ondar struck Chitus down with blades tainted with the most virulent of poisons. Yet the emperor's inhuman constitution served him to the very last. Taking up his axe, Chitus cleaved Ondar in twain before expiring himself, in a visceral and calamitous display of thaumaturgy. Malachai, Thaumaturge Laureate, and his gemling consort, Lady Dialla, were captured by Victario Nevalius' citizen revolutionaries shortly thereafter. With their leadership either dead or detained, the gemling aristocracy of Sarn had no choice but to offer the city's surrender. Voll and his Army of Purity marched through the gates of the capital and the following day, the High Templar was crowned Emperor Voll the First. { - Garivaldi, Chronicler to the Empire} |
| LibraryVictario1 NPCTextAudio | {Volume 1: Kalisa Maas} I never really understood Brektov's work. Just a mess of trills and squeaky highs to my commoner ears. But that was before Kalisa Maas. From the very first note, her voice reached into my chest and plucked my beating heart from its cage. By the wide, glistening eyes of my fellow punters, I knew that they felt it too. I've previously stolen a quick nap during the aria that precedes Antonio's disembowelling. Not tonight. The gem at Kalisa's throat sparkled with starlight brilliance as her C sharp shattered every pane of glass in the auditorium. An emergency intermission was called while the stage crew repaired the floods and cans, and a pair of physicians saw to those audience members lacerated by falling splinters. Now, my suspicion of the Virtue Gems is well-documented. Though general and courtier might fall over each other to have Malachai embed them with these miraculous crystals, it is a travesty of justice that the legionnaires and workers of this Empire should have such mutilations foisted upon them. Yet, in Kalisa Maas I've seen how these gems may rend apart our mortal bonds and permit our imaginations and souls to truly shine. I'm adrift in the quandary, no oar in sight. Is Kalisa the Artist or the Art? Is she the same woman I knew before, the young bundle of talent and timidity I had no choice but to adore? Is she still, in fact, a woman at all? { - Victario of Sarn} |
| LibraryVictario2 NPCTextAudio | {Volume 2: The Blackest Monkey} The Monkey King was enjoying an afternoon amble along the riverbank when, upon looking over his hairy shoulder, he noticed the Blackest Monkey he'd ever seen ambling along behind him. "Why do you follow me?" the Monkey King demanded of the Blackest Monkey, for he did not appreciate uninvited followings, especially on his riverbank amblings. "So that I might go where you go, be where you be, my King," answered the Blackest Monkey. "And what if I do not want you to go where I go, be where I be?" clamored the irritated Monkey King with a spit and a gibber. "Wanting and having are not the same, my King," answered the Blackest Monkey in a voice as smooth as banana juice. "I am the Monkey King! I do as I wish!" cried the now furious Monkey King with much shrieking and frothing. "Wishing and doing are not the same, my King," answered the Blackest Monkey in a voice as silken as butterfly wings. Too wild to even spit or gibber, to shriek or froth, the Monkey King took to his heels and ran. Along the riverbank he raced, faster than the water, faster than the wind, faster than thought, for he was the Monkey King, and all know that the Monkey King has the fleetest feet in all the land. He ran to the end of the river, and then to the end of the mountains, and then to the end of the clouds, and then to the End of the World. And who should be there, waiting at his King's feet at the End of the World, but the Blackest Monkey the King had ever seen. "Why do you follow me?" the Monkey King begged of him. "Have you ever been to the End of the World before, my King?" asked the Blackest Monkey. "No, I have not." realised the Monkey King. "There is my reason to go where you go, be where you be, my King," concluded the Blackest Monkey in a voice as warm and welcoming as death. { - Victario of Sarn} |
| LibraryVictario3 NPCTextAudio | {Volume 3: Slaves of Virtue} Another shipment of human picks and shovels, bound for Highgate. Ezomytes mostly, care of Gaius Sentari's "civilisation camps". A few dark skins here and there, Karui and Maraketh. Malachai has had his wicked way with them all. Limbs are stretched, contorted, double and triple jointed. All the better to pluck gems from the cracks and fissures of their home and tomb to be. They squint and cower in the sun, their eyeballs injected with gloom so that they might see in the subterranean night as they would in their warm, homeland day. The shackled slaves shuffle north as the gems they mine tumble south, a glittering landslide of power and privilege for the fairest of our Eternal citizens. Civilisation is bought and paid for with the flesh and blood of the primitive. It is a debt that will one day need to be repaid. { - Victario of Sarn} |
| LibraryVictario4 NPCTextAudio | {Volume 4: A Friend in Need} It's one of those summer days in Sarn, when the sweat dries on your skin the moment it dares slither from your pores. Lorenzi and I are sipping coffees, iced with cubes from the North. There's a tremor in his voice as he announces that he is going to see Malachai tonight, to have a gem implanted in his hand. The palm of his left hand to be exact. Once I have run out of expletives and paused for breath while the waiter wipes spilled coffee from our table, I manage to ask him why. "So that I might have the fastest fingers in the Empire," is his reply. Lorenzi, first violinist of the Sarn Symphonic, and my dear friend, is going to become a Gemling. Ten days pass and Lorenzi's hand is healed. He plays for me, a piece that he has written during his convalescence, something he will debut this evening in God's Theatre. The gem casts a bloody hue over his violin as his fingers fly across the strings. They are an ephemeral blur, too quick for eye or mind to follow. And the music... there's only one experience in my life that compares. The night I had with Marylene before she died. It has been a month now, and once again Lorenzi and I sip iced coffees together in the Perandus Markets. Though we sit only a narrow table apart, Lorenzi is a world away. The nightmares began a couple of weeks back. He toys absently with the vial that I have bought for him from the apothecary, yet I know he won't drink from it. The soothing of his wits will mean the slowing of his fingers. The music is Lorenzi's life, and to Lorenzi, the music and the gem are one and the same. A year has gone, and the day is once again hot enough to dry the sweat on my skin the moment it dares slither from my pores. I sip an iced coffee and think of Lorenzi. He played last night, in God's Theatre. Fleet, furious, and wondrous, he was. We passed in the foyer, and I looked into his grey face, his pale blue eyes. I don't know what he saw, but it wasn't me. I don't know what I saw either, but it wasn't Lorenzi. { - Victario of Sarn} |
| DiallaStartRapture NPCTextAudio | ได้เวลากินแล้ว เจ้าเครื่องวินาศตัวน้อย! {"ท่านเคยไปถึงจุดจบของโลกมาก่อนไหม ท่านพระราชา" ลิงสีดำที่สุดถามขึ้น "ไม่ ข้าไม่เคย" ราชาแห่งลิงทรงตระหนัก "นี่เป็นเหตุที่ข้าจะไปในที่ที่เจ้าไป จงไปที่ที่ท่านไปเสียเถิด ราชาของข้า" ลิงสีดำที่สุดปิดท้ายด้วยเสียงที่อบอุ่นต้อนรับราวกับความตาย} รู้ไหมว่าใครเป็นผู้เขียนคำพูดเหล่านั้น เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ? วิคทาริโอ เนวาเลียส ผู้เป็นกวีมหาชนแห่งซาร์น เขาเคยเป็นเพื่อนของข้า... แล้วข้าก็หักหลังเขา ข้ารับความรักจากเขาแล้วนำมันไปเผาตรงหน้าข้า บัดนี้ข้าก็ถูกหักหลัง ถูกเผาใจให้ดำมืดด้วยน้ำมือของชายคนเดียวที่ข้าเคยรัก... มาลาไค เขาพบหัวใจดวงใหม่แล้วน่ะ หัวใจบีสต์ที่เขาโอบกอดให้อบอุ่นและปลอดภัย ณ จุดจบของโลก วันนี้ข้าจะทำให้มาลาไคหวนนึกถึงการหักหลังของเขา วันนี้มันถึงตาของเขาที่จะมอดไหม้... |
| NavaliOnAncientRivalries NPCTextAudio | เวร์แคลส์ทนั้นพรั่งพรูไปด้วยความทรงจำแห่งอดีตอันรุนแรง ถึงแม้ว่ากายและใจของผู้ที่เคยอยู่ที่นี่ได้จากไปนานแล้ว แต่อารมณ์ของพวกเขาอันได้แก่ความเดือดดาล ความกลัว และความริษยา อารมณ์เหล่านี้ยังแฝงอยู่ในวัตถุโบราณที่พวกเขาได้ทิ้งเอาไว้ โดเอดรี ดาร์กทัง, มาร์เซอัส ไลออนอาย, แชฟรอนน์แห่งอัมบรา, มาลิกาโร, วิคทาริโอ หากชื่อเหล่านี้ไม่มีความหมายกับเจ้าในกาลนี้ มันจะมีความหมายขึ้นมาในไม่ช้า เจ้าลองจับตาดูของของพวกเขาที่สาบสูญไปเนิ่นนาน ของแต่ละชิ้นเก็บความทรงจำแห่งความล้มเหลว ความเศร้าสลด และความปรารถนาในการแก้แค้นอยู่ |
| VenariusSynthMemoryBazaarC NPCTextAudio | Oh, Exile, though I am a mere shade with only figments of memory, I can say with certainty that no man has ever felt the nuances of rage and love so strongly. His was the strongest memory I have ever felt, an imprint of his entire essence. His name... was Victario. |
| ZanaSynthMemoryBazaarC NPCTextAudio | มันมีชีวิตชีวานัก เอ็กไซล์! เหมือนได้เห็นจิตใจและหัวใจของบุคคลอื่นอย่างแท้จริงที่มีชีวิตและหายใจอยู่ที่นี่กับข้า ทำไมความทรงจำของเขาถึงแรงกล้าเหลือเกิน ข้าสัมผัสได้ถึงวิคทาริโอราวกับว่าเขาเพิ่งออกจากห้องไป |
| KuraiVoxTwins NPCTextAudio | ตระกูลวอกซ์ได้เสวยสุขท่ามกลางพวกชนชั้นสูงของโอริอาทมาหลายต่อหลายรุ่น แต่ในไม่กี่ปีที่ผ่านมา วิคทาริโอกับวินเซนต์ วอกซ์อาศัยการขู่เข็ญ แบล็คเมล์ และความรุนแรงเพื่อให้ตระกูลได้เป็นหนึ่งท่ามกลางระบบธุรกิจและสังคมโอริอาท คู่แฝดนี้เสวยสุขไปกับการเป็นบุคคลสาธารณะผู้ประพฤติชอบด้วยกฎหมาย ขณะที่ถลำลึกสู่โลกอาชญากรรมใต้ดินอย่างโงหัวไม่ขึ้น ท่านผู้นำย่อมอยากให้องค์กรอาชญากรรมของพวกวอกซ์ล่มสลายเป็นแน่ ภาคีได้แย่งงานกับพวกตระกูลอาชญากรวอกซ์มามากมาย ทว่าการกำจัดคู่แข่งนั้นถือเป็นเรื่องรองเมื่อเทียบกับการปลดปล่อยครอบครัวที่ทำงานสุจริตให้เป็นอิสระจากภัยที่คุกคามพวกเขามาโดยตลอด ท่านผู้นำนั้นมีเล่ห์เหลี่ยม แต่มิได้เลือดเย็น |
| KuraiContractOne NPCTextAudio | เจ้ามีสัญญาจ้างที่ข้าทำเอาไว้ ข้าขออภัยหากเจ้ารู้จักเรื่องเล่านี้อย่างดิบดี แต่ข้าเชื่อว่าหัวขโมยผู้รอบรู้นั้นย่อมเป็นหัวขโมยที่ดีกว่า เมื่อไม่กี่ร้อยปีก่อน คอมม์ ราชาคารุยผู้มีชื่อได้จอดเรือตรงชายฝั่งเวร์แคลส์ท เขาเริ่มออกพิชิตดินแดนไปทางเหนืออันมีจุดจบไม่สวยนัก เขาได้ทำศึกพิชิตชัยและได้รับชัยชนะต่อชาวนิรันดร์จากการช่วยเหลือของญาติเขา ไฮรี เธอกับหญิงคนอื่นได้จับคันธนูแล้วจู่โจมนายพลไลออนอายขณะที่เขาพ่ายให้กับความอหังการ มันเป็นการแก้ทางข้อห้ามในวิถีคารุยอันชาญฉลาดยิ่ง วิคทาริโอผู้เป็นกวีปรากฏอยู่ในศึกนี้เช่นกัน ภายหลังเขาได้มอบงานชิ้นหนึ่งของเขาอันได้แก่ "นิราศนิรันดร์ชน" ที่มีลายเซ็นของเขาให้กับไฮรี บัดนี้มันอยู่ในห้องเก็บของของขุนนางโอริอาทคนหนึ่ง ข้าอยากให้เจ้านำมันกลับคืนสู่บ้านเกิด งานนี้น่าจะเป็นงานที่ตรงไปตรงมา |
| KuraiContractTwoVicToKuraiFour NPCTextAudio | คูรัย คูรัย คูรัย... แกไม่คิดเหรอว่าแกไม่ยุติธรรมกับข้าเลย? แกบุกรุกเข้ามาในบ้านข้า เอาของที่ข้าหวงแหนไป นิราศนิรันดร์ชน ฉบับแรกด้วย วิคทาริโอเซ็นเล่มนี้เองกับมือ พ่อแม่ของข้า ขอจงไปสู่สุคติแต่โดยดี พวกเขารักงานเขามากเสียจนตั้งชื่อข้าตามเขา! ข้าไม่ควรได้รับ... การชดเชยบ้างหรือ? |
| KuraiContractTwoKuraiToVicEight NPCTextAudio | แกทำให้ข้าหมดทางเลือก ข้าขอโทษเจ้าด้วยนะเอ็กไซล์ วิคทาริโอ วอกซ์... เหมือนว่าเราทั้งสองได้ประกาศสงครามกันแล้ว |
| KuraiContractThreeKuraiToVinnyThree NPCTextAudio | ... ข้าก็มีข้อเสนอเหมือนกัน เอาแบบนี้ไหม พวกข้าจะฆ่าแก วินเซนต์ กับแก วิคทาริโอ หรือจะให้พวกข้าฆ่าพวกแกทั้งคู่กับสมาชิกครอบครัวโสโครกของแกทุกคนให้ตายโหงตายห่าไปพร้อมกัน ชอบข้อเสนอ |
| KuraiContractFourKuraiToVoxOne NPCTextAudio | ไอ้วินเซนต์ และ วิคทาริโอ วอกซ์! |
| CadiroOnVictariosAcuity NPCTextAudio | ความหลักแหลมของวิคทาริโอ (Victario's Acuity) น่ะรึ? เขาอาจมีไหวพริบเฉียบแหลมก็จริง แต่หาได้มีปัญญาเฉียบแหลมพอที่จะหนีจากวันมหาภัยพิบัติไปได้ |
| CadiroOnVollsDevotion NPCTextAudio | ความเลื่อมใสของโวลล์ (Voll's Devotion) เรอะ? หึ! เขาเลื่อมใสในกับอุดมการณ์ที่ไม่ได้บริสุทธิ์อย่างที่วิคทาริโอเขียนไว้หลอกใครต่อใครหรอก |
| CadiroOnVictariosFlight NPCTextAudio | การโบยบินของวิคทาริโอ (Victario's Flight) รึ? เขามีชื่อนักในการใส่ร้ายป้ายสีหลานข้า ยุแยงตะแคงรั่วให้ประชาชนร้าวฉาน เขาไม่อาจบินไปได้ไกลพอ โชคดีนักที่เขามีจุดจบอันขมขื่น |
| AhuanaGossipVictario NPCTextAudio | โอ้ เจ้ารู้จักพ่อข้าเหรอ? ข้าไม่เคยได้พบกับเขาเลย แม่ได้แต่กลอกตาทุกครั้งที่ข้าถามเรื่องพ่อ แม่เคยเล่าเรื่องพ่อให้ฟังเพียงครั้งหนึ่ง ในคืนก่อนที่แม่จะออกไปรบครั้งสุดท้าย แม่บอกว่าพ่อพูดด้วยความสง่าเยี่ยงกวีและสัญญาใหญ่โตเอาไว้มากมายมหาศาล แต่ที่จริงพ่อมีใจให้กับผู้หญิงที่ตายไปแล้ว พ่ออยู่ในซาร์นยามที่แม่พากลุ่มชนของเรากลับบ้าน ดังนั้นพ่อคงจะตายในวันมหาภัยพิบัติ ข้าอยากรู้จักพ่อมากกว่านี้จริงๆ |
| Marylene's Fallacy UniqueItems | "แมรีลีนจับเหรียญที่หน้าอกของเธอ ทุกครั้งก่อนการดวลและการทอยเต๋า" - วิคทาริโอ กวีมหาชน |
| Victario's Acuity UniqueItems | "ขัดเกลาคำพูดของเจ้าให้เป็นความคิดที่เฉียบคม ขัดเกลาความคิดของเจ้าให้เป็นการกระทำที่เฉียบคมที่สุด" - วิคทาริโอ กวีมหาชน |
| Victario's Flight UniqueItems | วิคทาริโอมีชีวิตอยู่ แต่ใช่ว่าไร้บาดแผล เขาหนีไปยามที่เกิดการสังหารอยู่หน้าประตู |
| The Three Dragons UniqueItems | "น้ำแข็งกัดเท้าที่เปลือยเปล่าของเขา ฟ้าผ่าทำให้หัวใจของเขาหยุดนิ่ง แต่เปลวไฟบนใบหน้าคนรักของเขา ก็ปลุกให้เขาลุกขึ้นมาแก้แค้น" - จาก "มังกรทั้งสาม" โดยวิคทาริโอแห่งซาร์น |
| Tear of Purity UniqueItems | สัญลักษณ์แห่งความบริสุทธิ์อันส่องประกาย กระจ่างราวน้ำใส แต่ข้ารู้ดีกว่าทุกผู้ ว่าความบริสุทธิ์จะพ่ายแก่มลทินได้รวดเร็วเพียงใด ว่าน้ำจะกลายเป็นเลือดได้เร็วเพียงใด - วิคทาริโอ กวีมหาชน |
| Victario's Influence UniqueItems | "ทุกชีวิตคือเรื่องราว ถ้าเจ้าไม่เขียนมันด้วยตัวเจ้าเอง ก็รู้ให้ได้ว่าใครเป็นคนเขียนให้เจ้า!" - วิคทาริโอ กวีมหาชน |
| Victario's Charity UniqueItems | ชีวิตของมนุษย์เป็นของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เขาสามารถให้ได้ |
| Sudden Ignition UniqueItems | หลังจากที่ออกอุบาย บ่อนทำลาย และสังเวยมาหลายต่อหลายปี ซาร์นก็กลายเป็นดินปืนที่รอการปะทุ ท้ายที่สุด วิคทาริโอจุดไม้ขีดไฟ |
| Geofri's Legacy UniqueItems | "แม้สัญญาณไฟของจ็อฟฟริจะดับลง ทว่าเถ้าถ่านของเขายังส่องทาง" - วิคทาริโอ กวีมหาชน |
| Replica Victario's Charity UniqueItems | "ใกล้เคียงกับต้นฉบับและอาจมีประโยชน์มากกว่าเดิมด้วยซ้ำ แต่เราไม่ได้ตามหาความใกล้เคียง พยายามต่อไป" - ผู้ดูแลโคทรา |
| Nevalius Inheritance UniqueItems | "ข้าสืบเชื้อสายมาจากสายสกุลเก่าแก่ที่เต็มไปด้วยนักปราชญ์ กวี และศิลปินมากมาย เจ้าคงคิดได้ว่าเรามีอะไรให้ลูกๆ ไม่มากนัก... สิ่งเดียวที่ข้าได้มาจากพ่อก็คือ จะเป็นตายร้ายดีอย่างไร ข้าก็ไม่รู้ว่าควรเลิกล้มในยามใด" - วิคทาริโอ เนวาเลียส กวีมหาชน |
Edit
Wikis Content is available under CC BY-NC-SA 3.0 unless otherwise noted.
Wikis Content is available under CC BY-NC-SA 3.0 unless otherwise noted.