| # | ชื่อ |
|---|
| 1 | ออกเรือจากโอริอาท
ได้เวลาออกเรือจากโอริอาทแล้ว พูดคุยกับลิลลี่เพื่อเดินทางไปสู่บทส่งท้ายพูดคุยกับลิลลี่ รอธแล้วออกเรือจากโอริอาท
Area: ท่าเรือโอริอาทNPC: อัลวา มาสเตอร์แห่งการสำรวจ คิรัค: เขาเป็นคนที่มีมาดผู้บัญชาการจริงๆ นะ เขาเกือบทำให้ข้าเชื่อว่าเราสามารถปกป้องเวร์แคลส์ทจากภัยสยองภายในสมุดแผนที่กับที่อื่นๆ ได้อีก ข้าดีใจนักที่ไม่ต้องมาคอยกังวลเรื่องอนาคต งานของข้าทั้งหมดมันเกี่ยวกับอดีตนี่นา!อัลวา มาสเตอร์แห่งการสำรวจ คิรัค: เขาเป็นคนที่มีมาดผู้บัญชาการจริงๆ นะ เขาเกือบทำให้ข้าเชื่อว่าเราสามารถปกป้องเวร์แคลส์ทจากภัยสยองภายในสมุดแผนที่กับที่อื่นๆ ได้อีก ข้าดีใจนักที่ไม่ต้องมาคอยกังวลเรื่องอนาคต งานของข้าทั้งหมดมันเกี่ยวกับอดีตนี่นา!ผู้ตระบัดสัตย์ สงครามแห่งป่าวิเศษ: เจ้าพร้อมแล้ว ลูกศิษย์ของข้า เราจะต้องเดินหมากที่ดีที่สุด จงตามหาราชันในม่านหมอกแล้วไปเผชิญหน้ากับเขาโดยตรงเสีย เจ้าจะต้องต่อสู้แล้วสยบกายเนื้อของเขาให้จงได้ด้วยวิธีที่เจ้าเห็นควร มันจะไม่ทำให้เขาตายโดยสมบูรณ์ แต่มันจะขับไล่เขาไปชั่วคราว... และจะเปิดโอกาสให้ข้ารับกระแสความเลื่อมใสจากแท่นของเขา ไปเถิด ไปทำตามที่มอบหมายให้เสร็จสิ้น แล้วข้าจะแต่งตั้งให้เจ้าได้เป็นจอมอาคมเต็มตัวผู้ตระบัดสัตย์ ทักทายอย่างเป็นทางการ: เจ้าทำให้ข้าประทับใจเหนือคณานับ และอาจเหนือกว่าข้าในบางอย่างเสียอีก ข้าคิดว่าข้าไว้ใจเจ้าพอที่จะบอกชื่อแท้ของข้าได้แล้ว ข้าชื่อโดรเมียน เลย์ ยินดีที่ได้สอนเจ้านะผู้ตระบัดสัตย์ สงครามแห่งป่าวิเศษ เสร็จสิ้น: หยาดน้ำแห่งชัยชนะนั้นช่างหวานนัก เช่นเดียวกับน้ำแห่งความเลื่อมใสที่ข้ากรีดออกมาจากแท่นของเขา พวกเราได้ร่วมกันนำคำสาปของป่าวิเศษนี้มาใช้เป็นประโยชน์เสียเอง ไม่มีบทเรียนเหลือแล้ว มีเพียงศรัทธาดิบจิบหนึ่งเท่านั้น... ใช่ ดื่มไปเลย ลิ้มรสให้ลุ่มลึก... นี่คือพลังแห่งชีวิตของวิญญาณที่มีชีวิต สารน้ำศักดิ์สิทธิ์อันปรากฏเป็นประจักษ์ ถูกถวายให้โดยเหล่าผู้โง่เขลา... อร่อยใช่ไหมล่ะ? บัดนี้เจ้าได้เป็นจอมอาคมแห่งม่านหมอกโดยสมบูรณ์แล้วดีวีเนีย การปราชัยของคิทาวา: ข้าว่าแล้วว่าทุกอย่างจะลงเอยด้วยดี! ข้าเชื่อมั่นในตัวเจ้ามาตลอดไอนาร์ มาสเตอร์แห่งสรรพสัตว์ คิรัค: ไอนาร์ชอบการออกล่านัก คิรัคเคยขอให้ข้าทำอย่างอื่น แต่จากนั้นข้าไปออกล่าแล้วก็ลืมทำเรื่องพวกนั้นไปหมด! การออกล่าใช้สมาธิเกินไปน่ะ คราวนี้เขาขอให้ไอนาร์ออกล่าเท่านั้น ข้าก็เลยชอบคิรัค!ไอนาร์ มาสเตอร์แห่งสรรพสัตว์ สมุดแผนที่: ไอนาร์ชอบถิ่นออกล่าแห่งใหม่นี่จริงๆ! ถิ่นนี้มันขยายออกไปทั่วทุกทิศทางเลย! มีสัตว์ร้ายมากมายเสียจนอิ่มหนำสำราญ หนึ่งเน็ตก็หนึ่งมื้อ! แต่เจ้าจงระวังให้ดี เอ็กไซล์ เพราะเนื้อนั่น... มีรสชาติประหลาดกว่าที่ควร...ฟาวทัส นักการเงิน การทำลายล้างโอริอาท: ในเมื่อโอริอาทถูกอพยพไปแล้ว ข้าว่าคิงส์มาร์ชคงเป็นที่สุดท้ายที่มีอารยธรรมอยู่ในเวร์แคลส์ทกระมัง โอ้ ข้า{สามารถ}ไปอยู่กับพวกคารุยเหมือนคนอื่นๆ ได้ แต่สายลมไม่ได้พัดพาข้าไปทางนั้นน่ะฟาวทัส นักการเงิน การทำลายล้างโอริอาท: ในเมื่อโอริอาทถูกอพยพไปแล้ว ข้าว่าคิงส์มาร์ชคงเป็นที่สุดท้ายที่มีอารยธรรมอยู่ในเวร์แคลส์ทกระมัง โอ้ ข้า{สามารถ}ไปอยู่กับพวกคารุยเหมือนคนอื่นๆ ได้ แต่สายลมไม่ได้พัดพาข้าไปทางนั้นน่ะฟาวทัส นักการเงิน กษัตริย์: ระวังตัวให้ดีล่ะเอ็กไซล์ มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นอยู่ ข้าสัมผัสได้ว่ามีเงาอัปมงคลอยู่เหนือไหล่ข้า ทอดยาวขึ้นไปทุกเมื่อเชื่อวันฟาวทัส นักการเงิน กษัตริย์: ระวังตัวให้ดีล่ะเอ็กไซล์ มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นอยู่ ข้าสัมผัสได้ว่ามีเงาอัปมงคลอยู่เหนือไหล่ข้า ทอดยาวขึ้นไปทุกเมื่อเชื่อวันอินโนเซน การเนรเทศ: เจ้าได้ยินข้ายอมรับผิดและขออภัยแล้ว แต่ข้าสัมผัสได้ในตาอันคุกรุ่นของเจ้าว่าเจ้าอยากให้ข้าไป ข้าไม่โทษเจ้าหรอก มนุษย์ ข้าไม่ถือโทษเช่นไรด้วยที่เจ้ายังโกรธเคืองข้าเช่นนี้ แม้นว่าบาปที่ข้ากระทำนั้นเลวร้าย แต่การที่ข้ามองโลกใบนี้อย่างภาคภูมิแต่กาลก่อนก็ทำให้มันเลวร้ายยิ่งไปกว่าเดิม
ข้าเห็นด้วยกับการตัดสินของเจ้าและถึงข้าไม่คิดกลับมา ข้าได้สัญญากับซินไว้แล้วว่าสักวันข้าจะกลับมาโลกนี้
แต่จนกว่าถึงวันนั้นจะมาถึง ข้าจะอยู่ใต้สุดของโลก ในสถานแห่งน้ำแข็งและขี้เถ้า ทะเลเดือดและพายุคลั่ง ข้าจะใคร่ครวญถึงความผิดที่ข้ากระทำ จนกว่าข้าจะหาวิธีชนใช้ชีวิตนับล้านที่ข้าสังหารและทำลายไปกับมือได้คาฮูทูรัว การปราชัยของคิทาวา: เจ้าสยบคิทาวาไปรึ? เขาเป็นใครนะ? เทพเจ้าผู้หิวโหย? ไม่ เทพเจ้าแห่งความหิวโหยใช่ไหมล่ะ? เผ่าคารุยมีอยู่ตั้งมากมายแล้วก็มีทวยเทพอยู่มากมาย แถมเราไม่ได้มีเทพเจ้ากลุ่มเดียวกันเสมอไปด้วย มีเผ่าบางเผ่าในนามาคานุยตะวันตกที่เลยออกไปจากเอโซเมียร์ พวกเราส่วนใหญ่ไม่รู้จักทวยเทพเหล่านั้น เผ่าเหล่านั้นประหลาดนัก และเราไม่ไปที่นั่นเลยคาฮูทูรัว การปราชัยของคิทาวา: เจ้าสยบคิทาวาไปรึ? เขาเป็นใครนะ? เทพเจ้าผู้หิวโหย? ไม่ เทพเจ้าแห่งความหิวโหยใช่ไหมล่ะ? เผ่าคารุยมีอยู่ตั้งมากมายแล้วก็มีทวยเทพอยู่มากมาย แถมเราไม่ได้มีเทพเจ้ากลุ่มเดียวกันเสมอไปด้วย มีเผ่าบางเผ่าในนามาคานุยตะวันตกที่เลยออกไปจากเอโซเมียร์ พวกเราส่วนใหญ่ไม่รู้จักทวยเทพเหล่านั้น เผ่าเหล่านั้นประหลาดนัก และเราไม่ไปที่นั่นเลยคาฮูทูรัว การทำลายล้างโอริอาท: โอริอาทได้ครองอำนาจเป็นใหญ่{ไปแล้ว} แล้ว{มันก็ถูกทำลายไปเหมือนกันเหรอ?!} เวร์แคลส์ทนี่มันหายนะสิ้นดี! เหลือใครอยู่อีกเล่า? พวกมาราเค็ทรึ? อย่างน้อยป่าเขาลำธารที่อุดมสมบูรณ์ในภูมิภาคเขียวขจีนั่นคงให้ความงามแก่เวร์แคลส์ทต่อไปได้แน่!คาฮูทูรัว การทำลายล้างโอริอาท: โอริอาทได้ครองอำนาจเป็นใหญ่{ไปแล้ว} แล้ว{มันก็ถูกทำลายไปเหมือนกันเหรอ?!} เวร์แคลส์ทนี่มันหายนะสิ้นดี! เหลือใครอยู่อีกเล่า? พวกมาราเค็ทรึ? อย่างน้อยป่าเขาลำธารที่อุดมสมบูรณ์ในภูมิภาคเขียวขจีนั่นคงให้ความงามแก่เวร์แคลส์ทต่อไปได้แน่!คอมม์ การปราชัยของคิทาวา: ข้าได้ยินมาว่าเจ้า 'สยบ' คิทาวา ไปแล้ว เจ้าควรรู้ว่าเขาเป็นเพียงเด็กตาบอดที่หิวโหยที่เผ่าของอูทูล่าตั้งไว้เป็นหัวโขนและป้อนอาหารให้เพียงเท่านั้น เจ้ากลัวไปใยว่าเขาจักกลืนกินโลกทั้งใบ ในเมื่อเขายังไม่อาจออกจากโบสถ์ที่เป็นเปลของเขาเพียงเท่านั้น? 'ผู้สังหารเทพ' ชัยชนะอันเกรียงไกรของเจ้าหาได้เป็นเรื่องที่น่าภาคภูมิไม่ เราดำรงอยู่ได้แม้นทวยเทพของเรามิได้อยู่กับเรามาหลายพันปี และเราหาได้อ่อนกำลังลงจากการสูญเสียพวกเขาไปไม่ พวกเรามีพละกำลังของเราเองคอมม์ การปราชัยของคิทาวา: ข้าได้ยินมาว่าเจ้า 'สยบ' คิทาวา ไปแล้ว เจ้าควรรู้ว่าเขาเป็นเพียงเด็กตาบอดที่หิวโหยที่เผ่าของอูทูล่าตั้งไว้เป็นหัวโขนและป้อนอาหารให้เพียงเท่านั้น เจ้ากลัวไปใยว่าเขาจักกลืนกินโลกทั้งใบ ในเมื่อเขายังไม่อาจออกจากโบสถ์ที่เป็นเปลของเขาเพียงเท่านั้น? 'ผู้สังหารเทพ' ชัยชนะอันเกรียงไกรของเจ้าหาได้เป็นเรื่องที่น่าภาคภูมิไม่ เราดำรงอยู่ได้แม้นทวยเทพของเรามิได้อยู่กับเรามาหลายพันปี และเราหาได้อ่อนกำลังลงจากการสูญเสียพวกเขาไปไม่ พวกเรามีพละกำลังของเราเองลานี คิทาวา: แสงแห่งรามาโคทรงโปรด เจ้าทำได้! เจ้าผู้ที่เป็นมนุษย์เดินดินที่ก้าวข้ามความเป็นเทพแล้วโค่นเทพกระหายเนื้อลงได้สิ้น!
ข้าหวังไว้ตลอดว่าเจ้าจะทำได้สำเร็จ แต่ข้าก็ไม่อาจข่มตานอนได้เพราะเกรงว่าความหวังนั้นจะเป็นเพียงฝันอันโง่งม แต่เจ้าทำได้สำเร็จแล้ว! เจ้ามิได้เป็นเอ็กไซล์แล้ว เพื่อนข้า ข้ายกย่องเจ้า และข้าเชื่อว่าคนทั้งโลกย่อมยกย่องเจ้าด้วย
ได้โปรด ข้าเก็บสิ่งนี้ไว้ใช้ในโอกาสพิเศษ มันไม่ได้ล้ำค่ารัก แต่เจ้ารับมันไปเถอะลานี คิทาวา: แสงแห่งรามาโคทรงโปรด เจ้าทำได้! เจ้าผู้ที่เป็นมนุษย์เดินดินที่ก้าวข้ามความเป็นเทพแล้วโค่นเทพกระหายเนื้อลงได้สิ้น!
ข้าหวังไว้ตลอดว่าเจ้าจะทำได้สำเร็จ แต่ข้าก็ไม่อาจข่มตานอนได้เพราะเกรงว่าความหวังนั้นจะเป็นเพียงฝันอันโง่งม แต่เจ้าทำได้สำเร็จแล้ว! เจ้ามิได้เป็นเอ็กไซล์แล้ว เพื่อนข้า ข้ายกย่องเจ้า และข้าเชื่อว่าคนทั้งโลกย่อมยกย่องเจ้าด้วย
ได้โปรด ข้าเก็บสิ่งนี้ไว้ใช้ในโอกาสพิเศษ มันไม่ได้ล้ำค่ารัก แต่เจ้ารับมันไปเถอะลิลลี่ รอธ คิทาวา: ทะเลสูงทรงโปรด เจ้าทำได้สำเร็จ! เจ้าชนะการประลองแห่งยุคต่อคิทาวาเอง! นักเดินเรือจะร้องสรรเสริญเจ้าในยามเดินเรือไปหลายต่อหลายรุ่นเป็นแน่
แต่ถ้าข้าได้เรียนรู้อะไรจากเจ้านะ ดูเอลลิสต์ ข้าว่าปล่อยให้พวกเขาอยากแล้วจากไปดีกว่า เราไปหาสุราแก้วใหญ่ๆ ไปเริ่มต้นกันใหม่เถอะ ปล่อยให้การสร้างเมืองใหม่เป็นหน้าที่ของคนอื่นที่เหมาะกว่าเถอะ ไม่ใช่คนเสเพลอย่างเราลิลลี่ รอธ คิทาวา: มันเป็นวันที่หดหู่ ในยามที่ชายคนหนึ่งได้สังหารเทพเจ้าของตน ทูโคฮาม่าผู้เป็นที่รัก คิทาวาผู้เป็นที่ชัง ทั้งคู่ต่างเป็นเทพเจ้าคารุยทั้งนั้น เจ้าเดินทางมาไกลนัก รบมาหนักพอสมควร
เอาแบบนี้ไหมล่ะ มอรอว์เดอร์? หลังจากผ่านเรื่องทั้งหมดนี้ เจ้าได้เวลากลับบ้านหรือยัง? เราสามารถออกเรือไปยังหมู่เกาะได้ทันทีที่เจ้าต้องการ ไว้เราค่อยแวะมาดูคนดีๆ พวกนี้อีกทีหลังจากที่พวกเขามีเวลาจัดการสิ่งต่างๆ ให้เรียบร้อย ลิลลี่ รอธ คิทาวา: เรนเจอร์ มันน่าตลกดีนะที่เจ้าต้องต่อสู้ไปทั่วเวร์แคลส์ทกับโอริอาทเพื่อให้ได้รับสิทธิ์ในการอยู่ตามลำพังเสียที ข้าเองก็ต้องการความเงียบสงบเหมือนกัน เรารีบออกเรือไปจากที่นี่กันเถอะ ก่อนที่พวกเขาจะสั่งให้เราไปช่วยสร้างเมืองใหม่กัน ไว้พวกเขาสร้างเมืองเสร็จเราค่อยกลับมาได้เสมอ
เอาแบบนั้นไหมล่ะ? เจ้าบอกมาได้เลย แล้วเราจะออกเรือกันลิลลี่ รอธ คิทาวา: เจ้ากู้โลกไว้ได้แล้วละมั้ง ข้าไม่เคยสงสัยในตัวเจ้าเลย ไซออน แต่ตอนนี้เจ้าจะไปทำอะไรเล่า? ข้าว่าผู้หญิงอย่างเจ้าชอบการท้าทายนัก ภายนอกนี้มีโลกอยู่ทั้งใบ เจ้าจะไปที่ไหน ไปทำอะไรก็ได้ ข้ากับเรือเก่าๆ ของข้าจะพาเจ้าไปเอง คิดซะว่าเป็นการตอบแทนในฐานะที่เจ้าช่วยชีวิตพวกเราไว้น่ะ
เจ้าบอกมาได้เลย แล้วเราจะออกเรือไปยังอนาคตกันลิลลี่ รอธ คิทาวา: เหมือนว่าเจ้าจะพบกับการนองเลือดมามากเกินพอแล้วนะ อาจได้เวลาที่เจ้าจะก้าวออกจากความมืดมิดไปทำงานใสสะอาดอย่างการปล้นสะดมชาวบ้านแทน
เอายังไงล่ะ ชาโดว์? ไว้เราค่อยกลับมาดูพวกคนดีพวกนี้หลังจากที่พวกเขาจัดการธุระอะไรเรียบร้อยแล้วลิลลี่ รอธ คิทาวา: เทมพลาร์ เจ้าสยบคิทาวา ช่วยชีวิตคนดีทั้งหลายในโอริอาทกับเวร์แคลส์ทได้สำเร็จ แต่มันแลกมากับอะไรเล่า? ข้าได้ยินมาว่าเทพเจ้าของเจ้าจะเนรเทศตัวเองไปในทิศใต้อันหนาวเหน็บ การออกเรือช่วยเจ้าตามหาอินโนเซนมันไม่น่าสนุกนัก มันเหมือนกับการลงทัณฑ์มากกว่า แต่อย่างน้อยข้าก็ช่วยตอบแทนเจ้าได้บ้าง
เราจะไม่พบพระองค์หรอกนะ แต่สำหรับเราแล้ว มันคือเรื่องของการเดินทางมากกว่าปลายทางน่ะ เข้าใจนะ? เราจะเดินทางไปสักปี แล้วกลับมาดูว่าพวกพลเมืองทั่วไปพวกนี้เป็นยังไงกันบ้าง เจ้าบอกมาได้เลย แล้วเราจะออกเรือกันลิลลี่ รอธ คิทาวา: เจ้าชนะในวันนี้ แต่เจ้าดูเหนื่อยล้านัก วิทช์ อาจได้เวลานั่งอ่านตำราต้องห้ามไปสักพัก... ไม่ก็ไปทำอะไรก็ตามที่เจ้าทำเพื่อความสนุก ข้ารู้ว่าคนอย่างเราไม่เหมาะกับการสร้างเมืองใหม่หรือการทำงานที่ใสสะอาดหรอก
เจ้าบอกมาได้เลย แล้วเราจะล่องเรือออกไปจากที่นี่นาวาลี คิทาวา: เราหาได้ชิงชังคิทาวาไม่ เขาเป็นบุตรตาบอดที่ถูกสาปให้หิวโหยไม่รู้สิ้น เขาหาได้รู้ผิดชอบชั่วดีไม่ ฮิเนโคราหยั่งรู้ว่าเขาจักสิ้นลม และเราได้ไว้อาลัยแก่ความตายของเขามานานนัก ฮิเนโครามิได้กระทำสิ่งใดเพื่อกันมิให้เหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้น เพราะเหตุการณ์เหล่านี้ต้องเกิดขึ้นเพื่อนำอนาคตไปสู่เส้นทางหนึ่ง ดังที่พระองค์กล่าวไว้ยามอยู่ในฌานอันเจ็บปวด เวร์แคลส์ทจักรอดได้ก็ต่อเมื่อคิทาวาฉีกยิ้มถึงกระดูก...นาวาลี คิทาวา: เราหาได้ชิงชังคิทาวาไม่ เขาเป็นบุตรตาบอดที่ถูกสาปให้หิวโหยไม่รู้สิ้น เขาหาได้รู้ผิดชอบชั่วดีไม่ ฮิเนโคราหยั่งรู้ว่าเขาจักสิ้นลม และเราได้ไว้อาลัยแก่ความตายของเขามานานนัก ฮิเนโครามิได้กระทำสิ่งใดเพื่อกันมิให้เหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้น เพราะเหตุการณ์เหล่านี้ต้องเกิดขึ้นเพื่อนำอนาคตไปสู่เส้นทางหนึ่ง ดังที่พระองค์กล่าวไว้ยามอยู่ในฌานอันเจ็บปวด เวร์แคลส์ทจักรอดได้ก็ต่อเมื่อคิทาวาฉีกยิ้มถึงกระดูก...นิโค้ มาสเตอร์แห่งเหมืองลึก คิรัค: คิรัคเป็นคนดีนะ อย่าเข้าใจอะไรผิด ข้าแค่คิดว่ามันน่าสงสัยสุดๆ... ไม่ ไม่เลย ข้าอยู่ที่นี่เพราะข้าอยากช่วย ข้าต้องจำให้ดีน่ะ เหะ บางทีก็มีความคิดแย่ๆ ผุดขึ้นมาในหัวข้า ปกติข้าก็แยกเสียงในหัวออกจากความคิดของข้าได้นะ การใช้เวลาในสมุดแผนที่ทำให้อะไรๆ มันเหนือจริงไปหมด ที่ข้ารู้ก็คือที่นี่มีคนดีๆ อยู่ ข้าเองก็อยากร่วมช่วยเหลือ คิรัคใจดีกับข้านักนิโค้ มาสเตอร์แห่งเหมืองลึก คิรัค: คิรัคเป็นคนดีนะ อย่าเข้าใจอะไรผิด ข้าแค่คิดว่ามันน่าสงสัยสุดๆ... ไม่ ไม่เลย ข้าอยู่ที่นี่เพราะข้าอยากช่วย ข้าต้องจำให้ดีน่ะ เหะ บางทีก็มีความคิดแย่ๆ ผุดขึ้นมาในหัวข้า ปกติข้าก็แยกเสียงในหัวออกจากความคิดของข้าได้นะ การใช้เวลาในสมุดแผนที่ทำให้อะไรๆ มันเหนือจริงไปหมด ที่ข้ารู้ก็คือที่นี่มีคนดีๆ อยู่ ข้าเองก็อยากร่วมช่วยเหลือ คิรัคใจดีกับข้านักนิโค้ มาสเตอร์แห่งเหมืองลึก คิรัค: เจ้าเคยสังเกตไหมว่าคิรัคไม่เข้าไปในสมุดแผนที่ด้วยตัวเองแล้ว? เขายินดีส่งเราไปเผชิญกับอันตรายทั้งที่ตัวเองอยู่รอดปลอดภัยในฐานนี้ เขาไม่เคยออกจากฐานเลย เอาจริงๆ ก็นะ เจ้าเคยเห็นวัตถุระเบิดที่อยู่ทั่วที่นั่นไหมล่ะ? ข้าว่าเขาวางแผนอะไรอยู่ ถ้าเราไม่ยอมทำตามคำสั่งของเขา เขาอาจจะระเบิดพวกเราทุกคนให้เป็นจุณก็เป็นได้ โอ้โฮ่โฮ่! ชู่ ชู่ เขาอาจได้ยินเรา... เขาจะรู้ไม่ได้ว่าเรารู้เรื่องเขาดี... ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ เข้าใจไหม? ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เอ็กไซล์...นิโค้ มาสเตอร์แห่งเหมืองลึก คิรัค: เจ้าเคยสังเกตไหมว่าคิรัคไม่เข้าไปในสมุดแผนที่ด้วยตัวเองแล้ว? เขายินดีส่งเราไปเผชิญกับอันตรายทั้งที่ตัวเองอยู่รอดปลอดภัยในฐานนี้ เขาไม่เคยออกจากฐานเลย เอาจริงๆ ก็นะ เจ้าเคยเห็นวัตถุระเบิดที่อยู่ทั่วที่นั่นไหมล่ะ? ข้าว่าเขาวางแผนอะไรอยู่ ถ้าเราไม่ยอมทำตามคำสั่งของเขา เขาอาจจะระเบิดพวกเราทุกคนให้เป็นจุณก็เป็นได้ โอ้โฮ่โฮ่! ชู่ ชู่ เขาอาจได้ยินเรา... เขาจะรู้ไม่ได้ว่าเรารู้เรื่องเขาดี... ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ เข้าใจไหม? ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เอ็กไซล์...นักล่าปฐมกาล สงครามแห่งป่าวิเศษ: ถึงเวลาแล้ว เจ้าพร้อมสำหรับการดิ้นรนครั้งสุดท้ายเสียที เจ้าจะไปถึงยอดได้ก็ต่อเมื่อเจ้าออกล่าผู้ที่ทรงพลังที่สุดในป่าวิเศษ ซึ่งผู้นั้นก็คือ{ข้า} แต่ข้าย่อมไม่อาจต่อสู้กับเจ้าได้อย่างดุดันเต็มเปี่ยม เพราะข้าเริ่มมองว่าเจ้าเป็นเพื่อนข้าเสียแล้ว การต่อสู้นั้นต้องเป็นของจริง ต้องเป็นการต่อสู้ชี้เป็นชี้ตายอย่างแท้จริง และมีเพียงผู้เดียวที่มอบการท้าทายสุดท้ายให้กับเจ้าได้ นั่นก็คือราชันในม่านหมอก จงกลับมาหาข้าเมื่อเจ้าสยบเขาได้สำเร็จ ข้าจะสอนบทเรียนสุดท้ายให้กับเจ้านักล่าปฐมกาล สิ้นสุดการเดินทาง: เราจะได้พบกันใหม่ เพื่อน แต่กาลของข้าผ่านพ้นไปแล้ว แล้วข้าก็จะลดถอยลง... ข้าไม่คิดว่าความตายร่ำรอข้าอยู่ที่ปลายทาง มีเพียงการจางหายไปอย่างช้าๆ เท่านั้น จนกระทั่งทุกคนทุกผู้ที่รู้จักข้าจะสงสัยว่าพวกเขาพบเจอข้าครั้งสุดท้ายมาตอนไหน พวกเขาจะเล่าเรื่องราวช่วงเวลาทั้งดีและร้ายราวกับจะไม่ได้พบเจอข้าอีก เพราะกาลเวลาจะทำให้พวกเขาคลายกังวลก่อนที่เส้นทางของเราจะกลับมาบรรจบกันใหม่ นี่หาใช่การจากลาชั่วนิรันดร์ไม่ แต่เป็นเพียง... การอำลาในครานี้เพียงเท่านั้นนักล่าปฐมกาล ทักทายอย่างเป็นทางการ: อีกเรื่องนึงนะ เพื่อนข้า... ข้าชื่อฟลาเวีย ยินดีที่ได้พบกับเจ้าจริงๆ เสียทีนักล่าปฐมกาล สงครามแห่งป่าวิเศษ เสร็จสิ้น: ป่าวิเศษก้องสะท้อนไปด้วยการพ่ายแพ้ของราชันในม่านหมอกด้วยน้ำมือเจ้า! บทเรียนสุดท้ายนั้นเรียบง่ายนัก จงคิดบทเรียนของเจ้าเอง ข้าให้กับเจ้าได้เพียงความชัดเจน {เจ้า}เป็นยอดนักล่าแล้ว ไม่มีใครในดินแดนนี้ที่ต่อกรกับเจ้าได้อีกต่อไป มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่จะออกตะลุยเป็นอิสระตามธรรมชาติอย่างดุร้ายท่ามกลางม่านหมอกซิน อินโนเซน: ซิน: อินโนเซน เจ้าเห็นแล้วใช่ไหม?
อินโนเซน: น้องข้า... ให้อภัยข้าด้วย มันเหมือนกับข้ามีฝันร้ายอันแสนสยอง... บัดนี้ดวงตาข้าไร้ซึ่งนิทรา ข้าเห็นทุกอย่างชัดแจ้ง... เหล่าทวยเทพ โปรดให้อภัยข้าด้วย...
ซิน: ปัจจุบันนี้มันก็เป็นเช่นในยามเริ่มแรก เจ้ากับข้าต่างมีเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวกัน ออกมาจากท้องเดียวกัน เจ้าขอการอภัยจากข้า ข้ายินดีให้อภัยเจ้าอย่างไร้เงื่อนไข
อินโนเซน: แต่หลายต่อหลายอย่างที่ข้าทำลงไป... ชีวิตนับล้านที่ข้าฆ่าตาย...
ซิน: เจ้าจะมีเวลาคิดเรื่องราวพวกนั้นเสียทีหลัง แต่ตอนนี้ประชาชนของเจ้าต้องการเจ้า โอริอาทต้องการเจ้า...
อินโนเซน: ไม่ ข้าไม่อาจอยู่ท่ามกลางซากปรักหักพังพวกนี้ ศพที่กลาดเกลื่อนไปด้วยน้ำมือของข้า... คนพวกนี้ต้องการเจ้า น้องข้า กับวีรชนของเจ้า ไม่ใช่ข้า
ซิน: แล้วยังไงเล่า? เจ้าจะไปที่ไหน? เจ้าจะไปทำอะไร?
อินโนเซน: ปลีกวิเวก ข้าจะไปทางใต้ ไปให้ไกลที่สุดเท่าที่กายเนื้อจะไปได้ ข้าต้องไปคิดแผนไถ่บาป ถ้าหากสำนึกข้าคิดว่าคู่ควรกับสิ่งนั้น
ซิน: เจ้ายอมกระทั่งไปแสวงการอภัยในน้ำแข็งใต้โลกาหรือ?
อินโนเซน: หากเจ้าอนุญาต ข้าจะทำเช่นนั้น
ซิน: ไปเถิด ไปหาสิ่งที่เจ้าต้องการ ค้นหาตัวเองเสีย ไปจารึกแสวงบุญเถิดพี่ข้า ขอแค่เจ้ากลับมาสักวัน
อินโนเซน: ขอบใจมากน้องข้าอินโนเซน ซิน: ซิน: อินโนเซน เจ้าเห็นแล้วใช่ไหม?
อินโนเซน: น้องข้า... ให้อภัยข้าด้วย มันเหมือนกับข้ามีฝันร้ายอันแสนสยอง... บัดนี้ดวงตาข้าไร้ซึ่งนิทรา ข้าเห็นทุกอย่างชัดแจ้ง... เหล่าทวยเทพ โปรดให้อภัยข้าด้วย...
ซิน: ปัจจุบันนี้มันก็เป็นเช่นในยามเริ่มแรก เจ้ากับข้าต่างมีเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวกัน ออกมาจากท้องเดียวกัน เจ้าขอการอภัยจากข้า ข้ายินดีให้อภัยเจ้าอย่างไร้เงื่อนไข
อินโนเซน: แต่หลายต่อหลายอย่างที่ข้าทำลงไป... ชีวิตนับล้านที่ข้าฆ่าตาย...
ซิน: เจ้าจะมีเวลาคิดเรื่องราวพวกนั้นเสียทีหลัง แต่ตอนนี้ประชาชนของเจ้าต้องการเจ้า โอริอาทต้องการเจ้า...
อินโนเซน: ไม่ ข้าไม่อาจอยู่ท่ามกลางซากปรักหักพังพวกนี้ ศพที่กลาดเกลื่อนไปด้วยน้ำมือของข้า... คนพวกนี้ต้องการเจ้า น้องข้า กับวีรชนของเจ้า ไม่ใช่ข้า
ซิน: แล้วยังไงเล่า? เจ้าจะไปที่ไหน? เจ้าจะไปทำอะไร?
อินโนเซน: ปลีกวิเวก ข้าจะไปทางใต้ ไปให้ไกลที่สุดเท่าที่กายเนื้อจะไปได้ ข้าต้องไปคิดแผนไถ่บาป ถ้าหากสำนึกข้าคิดว่าคู่ควรกับสิ่งนั้น
ซิน: เจ้ายอมกระทั่งไปแสวงการอภัยในน้ำแข็งใต้โลกาหรือ?
อินโนเซน: หากเจ้าอนุญาต ข้าจะทำเช่นนั้น
ซิน: ไปเถิด ไปหาสิ่งที่เจ้าต้องการ ค้นหาตัวเองเสีย ไปจารึกแสวงบุญเถิดพี่ข้า ขอแค่เจ้ากลับมาสักวัน
อินโนเซน: ขอบใจมากน้องข้าทาเน อ็อกเทเวียส ชิ้นส่วนตัวอย่างที่ดียิ่งกว่า: แม้ว่าจะมีอะไรให้ค้นหาจากผู้อยู่อาศัยในเวร์แคลส์ทและโอริอาท แต่ข้าก็อยากจะลองทดสอบสมมติฐานของข้าว่าความมืดมันไม่ได้มาจากสถานที่ที่เราอาศัยเพียงอย่างเดียว
ข้าได้ยินเขาร่ำลือกันมาว่ามันอาจจะมีหนทางให้เราได้สัมผัส... มิติอื่น ข้าไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญทางด้านนั้น แต่ถ้าเจ้ามีแผนที่จะเดินทางไปในแดนอื่น ข้าก็ขอเพียงเจ้าคอยมองหาชิ้นส่วนตัวอย่างให้ข้าด้วย แล้วถ้าเจ้าพบสิ่งที่มีความมืดปริมาณมากแล้วล่ะก็นั่นแหละยิ่งดีใหญ่
หากปราศจากห้องทดลองนี้ ข้าก็ต้องระมัดระวังเวลาปล่อยอสุรกายออกไปด้านนอก แต่ถ้าเป็นที่นี่ มันจะถูกกักขังไว้หรือไม่ก็ควบคุมได้เลยล่ะทาเน อ็อกเทเวียส ห้องทดลองของทาเน: ยินดีต้อนรับ เอ็กไซล์ คฤหาสน์แห่งนี้และสิ่งที่อยู่ภายในเคยเป็นของลูแคน ผู้เป็นอาจารย์ข้า และที่นี่นี่เอง ในห้องทดลองแห่งนี้ ที่เขาได้พบกับชะตากรรมของเขา และที่ข้าได้พบชะตากรรมของข้าเองด้วย
ดูเหมือนว่าในระหว่างที่คิทาวาคืนชีพ สมาชิกในครอบครัวที่เหลือก็เอาตัวไม่รอด โทษทีที่ข้าไม่ได้ไว้ทุกข์ให้แก่ชะตากรรมของครอบครัวเขา เพราะความสัมพันธ์ของพวกเรามัน... ค่อนข้างซับซ้อน
หากจะมีข้อดีเหลืออยู่ในการทำลายล้างโอริอาทของคิทาวา ก็คงเป็นการที่เราสามารถใช้ห้องทดลองนี้ได้นั่นแหละ มันจะทำให้เราทดลองได้กว้างขวางขึ้นเล็กน้อยทาเน อ็อกเทเวียส การทำลายล้างโอริอาท: โอริอาทไม่มีวันอยู่ได้อีกต่อไป ข้าว่ามันสมควรแล้วแหละ ข้ารู้สึกเสียใจกับคนตายไหม? แน่นอน ข้าไม่ใช่ปีศาจนี่นา แต่ความเสียใจกับความขุ่นเคืองมันอยู่ร่วมกันได้ โชคดีที่เราไม่ต้องอยู่ในโอริอาท เราแค่ต้องทำงานที่นั่น และห้องทดลองใต้ดินของเรานั้นก็ไม่มีความเสียหายเลยแม้แต่น้อยทาเน อ็อกเทเวียส การทำลายล้างโอริอาท: โอริอาทไม่มีวันอยู่ได้อีกต่อไป ข้าว่ามันสมควรแล้วแหละ ข้ารู้สึกเสียใจกับคนตายไหม? แน่นอน ข้าไม่ใช่ปีศาจนี่นา แต่ความเสียใจกับความขุ่นเคืองมันอยู่ร่วมกันได้ โชคดีที่เราไม่ต้องอยู่ในโอริอาท เราแค่ต้องทำงานที่นั่น และห้องทดลองใต้ดินของเรานั้นก็ไม่มีความเสียหายเลยแม้แต่น้อยสัปเหร่ออริมอร์ เอ็กไซล์ผู้อื่น: ข้าเองก็มีส่วนร่วมมาหลายต่อหลาย... เรื่อง แต่ข้าระมัดระวังเรื่องการตกลงอยู่เสมอ มีเอ็กไซล์ไม่กี่คนที่ไว้เนื้อเชื่อใจได้จริง มีครั้งหนึ่งที่ทอร์ โอลกอสโซ่ไม่ยอมปล่อยข้าไป ไม่ว่าข้าจะหันไปทางไหน เขาก็อยู่ตรงนั้น! ข้าเลยต้องพูดคุยเรื่องขอบเขตกับเขาให้ดี... ใช่ ขอบเขต... และข้าไม่ชอบใจที่อิกนา ฟีนิกซ์เผลอเผางานของข้าทิ้งเป็นแน่... แต่การทรยศที่สาหัสที่สุด... พูดง่ายๆ ว่าข้ากับอดีตลูกศิษย์จบกันไม่สวยก็แล้วกันสัปเหร่ออริมอร์ เอ็กไซล์ผู้อื่น: ข้าเองก็มีส่วนร่วมมาหลายต่อหลาย... เรื่อง แต่ข้าระมัดระวังเรื่องการตกลงอยู่เสมอ มีเอ็กไซล์ไม่กี่คนที่ไว้เนื้อเชื่อใจได้จริง มีครั้งหนึ่งที่ทอร์ โอลกอสโซ่ไม่ยอมปล่อยข้าไป ไม่ว่าข้าจะหันไปทางไหน เขาก็อยู่ตรงนั้น! ข้าเลยต้องพูดคุยเรื่องขอบเขตกับเขาให้ดี... ใช่ ขอบเขต... และข้าไม่ชอบใจที่อิกนา ฟีนิกซ์เผลอเผางานของข้าทิ้งเป็นแน่... แต่การทรยศที่สาหัสที่สุด... พูดง่ายๆ ว่าข้ากับอดีตลูกศิษย์จบกันไม่สวยก็แล้วกันผู้คุ้มครองชายป่า สงครามแห่งป่าวิเศษ: ข้ารังเกียจที่จะมอบหมายงานที่อันตรายที่สุดให้กับเจ้า แต่บัดนี้ข้ารู้แล้วว่าเจ้าพร้อม ข้าไม่อาจทิ้งตำแหน่งเฝ้ายามระหว่างชายแดนของทั้งสองดินแดนนี้ได้ แต่ข้าอยากให้เกิดความยุติธรรมแก่ความอยุติธรรมที่ดูดกลืนวิญญาณไปจากป่าวิเศษของเรา เจ้ามีพละกำลัง เจ้ามีคำสอนของหมู่เรา จงตามหาราชันในม่านหมอกแล้วคร่าชีวิตมันเสีย มันจะไม่ทำให้เราชนะสงครามในทันที... แต่มันจะประวิงเวลาให้ป่าวิเศษได้เยียวยาเร็วกว่าที่โรคต้องสาปสามารถลุกลามได้ผู้คุ้มครองชายป่า สงครามแห่งป่าวิเศษ เสร็จสิ้น: ข้าสัมผัสได้ในห้วงขณะที่เจ้าสยบราชันในม่านหมอก ดรีออกต์ร่ำร้องถึงชัยชนะของเจ้า มัน{จะ}กลับมาแน่... แต่จะต้องใช้เวลาพักใหญ่ เราจึงมีสันติในกาลนี้ ข้าจะสอนให้เจ้าล่วงรู้ความลับสุดท้ายของมาไจ แล้วเจ้าจะได้เป็นผู้แบกรับประเพณีของเรา เราเชื่อใจในตัวเจ้าแล้วผู้คุ้มครองชายป่า ทักทายอย่างเป็นทางการ: ในเมื่อเจ้าเป็นผู้คุ้มครองแห่งมาไจเต็มตัวแล้ว ข้าสามารถพบกับเจ้าอย่างแท้จริงเสียที กลุ่มชนข้าเรียกข้าว่ากรีนอายส์ กรีนอายส์ ไรอันน์ ข้าตั้งตารอต่อสู้เคียงข้างเจ้านะเวย์แลม รอธ คิทาวา: ขอขอบคุณท้องทะเล! ไอ้เทพนั่นตายไปจากโลกของเราสักที! เจ้าไม่รู้หรอกว่าข้าเคยได้ยินไอ้พวกคนเถื่อนคารุยพร่ำบ่นว่ากลัวเทพกินคนนั่นมามากขนาดไหน
แล้วแน่นอนว่าก็มี เอ่อ... ความสยดสยองทั้งหมดพวกนี้ด้วย ใช่แล้ว ไม่ว่าจะชายหญิงหรือลูกเล็กเด็กแดงหน้าไหนก็ย่อมสรรเสริญชื่อเจ้าในวงเหล้าชั้นยอดของค่ำคืนนี้แน่นอน
พอพูดถึงเรื่องนี้ ชายคนหนึ่งจะไปหาเหล้าแรงๆ ได้ที่ไหนในย่านนี้เนี่ย? |
| 2 |
ภารกิจเสร็จสิ้น - คุณได้ออกเรือจากโอริอาทไปกับลิลลี่ รอธหลังจากที่ได้สยบคิทาวา |
