ฝันร้ายนิรันดร์
Normal
Act: 4
ของรางวัล: หินเสริม
ดิอัลล่ารอคุณอยู่ที่สะพานส่งน้ำ พูดคุยกับเธอเพื่อให้รู้ว่าเธอต้องการอะไร
The Eternal Nightmare
| # | ชื่อ |
|---|---|
| 1 | พูดคุยกับดิอัลล่า ดิอัลล่ารอคุณอยู่ที่สะพานส่งน้ำ พูดคุยกับเธอเพื่อให้รู้ว่าเธอต้องการอะไร Area: สะพานส่งน้ำ |
| 2 | เดินทางไปยังไฮเกท ดิอัลล่าได้ขอให้คุณเดินทางไปยังไฮเกทที่อยู่ทางเหนือของสะพานส่งน้ำ เดินทางไปที่นั่นเพื่อเรียนรู้เรื่องราวเพิ่มเติม Area: ไฮเกท NPC: |
| 3 | พูดคุยกับดิอัลล่า คุณได้มาถึงไฮเกท ค่ายที่มีชาวมาราเค็ทอาศัยอยู่ ดิอัลล่ารอคุณอยู่ที่นี่ พูดคุยกับเธอเพื่อให้รู้ว่าเธอต้องการอะไร Area: ไฮเกท |
| 4 | พูดคุยกับโอยุน ดิอัลล่าต้องการให้คุณทำลายความมืดมิดที่อยู่ภายในภูเขา พูดคุยกับโอยุนเพื่อขอคำปรึกษา Area: ไฮเกท |
| 5 | ดิอัลล่าต้องการให้คุณทำลายบีสต์ที่หลับใหลอยู่ในเหมือง ทว่าทางเข้าเหมืองถูกเซ็คเคมาเดสเชรทใช้คาถาผนึกมาเนิ่นนาน ค้นหาวิธีทำลายคาถาผนึกของเธอเพื่อเปิดทางเข้าไปยังเหมือง Area: เหมือง NPC: ใช่ ปากที่จุมพิตข้าเป็นปากของมาลาไค ใช่ มือที่นำข้ามาสู่เครื่องวินาศนั้นเป็นมือของมาลาไค แต่ว่าไม่ ไม่ และไม่ คำที่นำข้าไปสู่ตรงนั้นเป็นคำของโวลล์ บัดนี้เขาก็เตร็ดเตร่อย่างไร้เนื้อเยื่อ ทรมานจากความล้มเหลวดังที่เขาทรมานจากฝันร้าย |
| 6 | คุณได้ใช้ผืนธงของเดสเชรททำลายคาถาผนึกของเธอที่ปิดเหมืองไม่ให้ใครเข้าออก พูดคุยกับดิอัลล่าเพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมเรื่องภารกิจของเธอ Area: ไฮเกท |
| 7 | ค้นหาเครื่องบังเกิดความวินาศ ดิอัลล่าได้ขอให้คุณค้นหาเครื่องบังเกิดความวินาศแล้วใช้มันสังหารบีสต์ มันซ่อนอยู่ลึกภายในเหมือง Area: สายแร่คริสตัล NPC: ภาชนะนั้นช่างแข็งแกร่งและยินดี แต่ยานั้นช่างอ่อนแอนัก |
| 8 | พูดคุยกับดิอัลล่า คุณได้พบเครื่องบังเกิดความวินาศที่อยู่ลึกไปในสายแร่คริสตัล พูดคุยกับดิอัลล่าที่นั่น Area: สายแร่คริสตัล |
| 9 | ค้นหาดวงตาแห่งโทสะและปรารถนา ดิอัลล่าต้องการแหล่งพลังงานพิเศษสองแหล่งเพื่อเปิดใช้เครื่องบังเกิดความวินาศในการสังหารบีสต์ ค้นหาดวงตาแห่งโทสะและดวงตาแห่งปรารถนาแล้วมอบทั้งสองเม็ดให้กับเธอ Area: สายแร่คริสตัล NPC: ชายคนหนึ่งที่ได้ยินมาว่าตายมาเกินร้อยปี เขามาเป็นกษัตริย์ฝันร้ายที่อยู่ลึกภายในไฮเกทแห่งนี้ได้อย่างไร? มันต่างจากคอมม์ตรงที่ไม่มีร่องรอยว่าเขาเคยเดินทางผ่านที่นี่มาก่อน และเราได้สอดส่องในภูเขานี้กับบริเวณรอบๆ มาทุกก้าวแล้ว ที่นี่ไม่มีทางเข้าทางอื่น ไม่มีทางที่ก้าวเข้ามาได้แม้แต่น้อย เดสเชรท คราวนี้ก็เป็น... ดาเรสโซ่คนนี้ ใช่ มันช่างน่าสะพรึงยิ่งนัก ถึงข้าจะไม่รู้เหตุผล แต่ว่าสี่คำนั้นทำให้ข้าเสียขวัญยิ่งไปกว่าคำใดที่ข้าเคยได้ยินมาตลอดชีวิต ไม่มีดินหรือหินใดที่บ่งบอกว่าคอมม์กลับมา บัดนี้เรารู้สาเหตุแล้ว เขากลายเป็นกษัตริย์แห่งฝันร้าย เหมือนกับโวลล์คนก่อนหน้าเขา เหมือนว่าบีสต์มองว่าผู้ที่มีพรสวรรค์ในการครองชัยนั้นมีประโยชน์ วานยา: เราพูดถึงดาเรสโซ่{ผู้นั้น}เหรอ? ผู้ที่เป็นราชาแห่งคมดาบน่ะนะ? เพทารัส: เหมือนจะเป็นแบบนั้น แต่... เขาเข้าไปในนั้นได้ยังไง? เขาเดินทางออกจากโอริอาทมาประมาณศตวรรษครึ่งเพื่อตามหายารักษาเมอร์เวล ท่านหญิงคนรักของเขา เขาคงจะต้องต่อสู้ฝ่าพวกมาราเค็ทไป แต่... โอยุนไม่เคยพูดถึงเรื่องแบบนั้นมาก่อน วานยา: เขาอาจไม่ได้เข้าไปตอนที่มีชีวิตอยู่ก็ได้ เพทารัส: คุณหมายความว่าอะไร? วานยา: เราอยู่ในแผ่นดินที่คนตายเดินได้ แล้ว{สิ่งมีชีวิต}อย่างดิอัลล่าอยู่มาได้หลายศตวรรษนะ เพทารัส: คุณคิดว่าเขาตายที่อื่น แล้วบีสต์ก็เข้าถึงตัวเขาเหรอ? วานยา: ก็เป็นไปได้ เพทารัส: ถ้าบีสต์มันทำแบบนั้นได้ แล้ว... คาถาผนึกของเดสเชรทมันจะไปมีประโยชน์อะไรกัน? วานยา: ตามนั้นเลย เมื่อเขามีชีวิตอยู่ ดาเรสโซ่ถูกทรมานด้วยความหงุดหงิดและความละอาย ในยามตาย ฝันร้ายได้กำจัดอดีตของเขา และสร้างสรรค์โลกแห่งฝันที่ทำให้ดาเรสโซ่พึงพอใจและเป็นที่รัก แล้วถ้าฝันร้ายทำเช่นนั้นให้กับเราได้ทุกคนเล่า? เราจะต้องการทำลายมันอยู่ไหม? ข้าประทับใจพลังของฝันร้ายในการลวงหลอกวิญญาณมิรู้สิ้น สักวันหนึ่งเจ้าก็อาจเป็นเช่นนั้นก็ได้ หากเจ้ายังไปตามเส้นทางอันมืดมนและคดเคี้ยวต่อไป มันเป็นพระเจ้าอันมืดมนจากการสังเวยแต่โบราณกาล เป็นมิวส์ของผู้ที่เสื่อมทรามและชั่วช้า... บีสต์, ฝันร้าย, หรือความมืด... มนุษย์ทั่วไปตั้งชื่อเหล่านี้ที่คิดดั่งทากที่ติดอยู่ในเปลือกกระดูก ทว่ามีชายผู้หนึ่งที่รู้จักชื่อที่แท้จริงของบีสต์ และเข้าใจธรรมชาติอันมือาจสลายของมันได้ มาลาไค |
| 10 | เครื่องบังเกิดความวินาศได้ดูดกลืนพลังแห่งชีวิตของดิอัลล่ามามากมายแต่ไม่อาจสังหารบีสต์ได้ ทว่าเครื่องนั้นได้เปิดแผลชั้นนอกออกมา เดินทางเข้าไปในตัวบีสต์แล้วสังหารมันจากภายใน Area: ช่องท้องของบีสต์ NPC: ตอนนั้นเขาหักหลังข้า เขาบอกว่าเขารักข้า แล้วเขาก็บอกว่าข้าสมควรตาย บัดนี้เขาหักหลังข้า ทิ้งให้ข้าทรมาน ทิ้งให้ข้าเหี่ยวเฉา ข้าเป็นความผิดพลาดเดียวของเจ้าหรือ มาลาไค? ใช่ นั่นก็คือข้า ดิอัลล่าผู้เป็นราชินีมณีชน ความผิดเล็กน้อยของมาลาไค ทำให้เขาเสียใจกับความผิดของเขาเสีย เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบ ฉีกเอาหัวใจอันดำมืดของบีสต์ออกมา กระชากเอามาลาไคออกมาจากฝันร้ายโสโครกเล็กๆ ของเขา สับเขาเป็นชิ้นๆ บดขยี้เขาให้เละ เผาให้เขามอดไหม้เสียจนไม่มีตัวตน! เขาไม่ควรจะได้ดีไปกว่านี้ และข้าก็ไม่ควรได้อะไรที่แย่ไปกว่านี้แล้ว ข้ามันไร้รักสิ้นดี ไร้รัก ไร้รัก... ไร้รัก... ทางของดิอัลล่าจะนำเราไปสู่วันมหาภัยพิบัติ นับแต่นี้ไปเจ้าควรตามเส้นทางของเจ้าเสีย จากที่ทาซูนีบอกข้า บัดนี้เจ้าสามารถเข้าไปทะลวงเครื่องในของบีสต์ได้แล้ว ดีอัลล่าได้ทำหน้าที่ของเธอแล้ว ได้เวลาที่เจ้าจะทำหน้าที่ของเจ้าเสียที ตามหามาลาไคที่ดิอัลล่าพร่ำบ่นอยู่เป็นนิจเสีย หากข้าเข้าใจถูก เขานั้นเป็นหัวของบีสต์ ฆ่าเขาแล้วร่างกายของฝันร้ายจะตายตามเขาไปด้วย วานยา: ฉันไม่รู้สิ เพทารัส ฉันเคยเห็นผู้คนยอมตายเพื่อกันและกันที่ซาร์น ฉันได้เห็นความกระจ่าง ได้เห็นปณิธานในดวงตาของพวกเขา แต่ในดวงตาของดิอัลล่า... ฉันเห็นเพียงแค่ผี เพทารัส: ดวงตาเหล่านั้นได้เห็นเรื่องสยองขวัญมามากกว่าที่เราคาดคิด วานยา: ก็เป็นไปได้ แต่การ 'เสียสละ' ของเธอน่ะเหรอ? ข้าว่ามันเหมือนกับ{ข้อตกลง}แล้วดิอัลล่าก็ไม่ได้อย่างที่เธอหวังเอาไว้เสียมากกว่า ไม่ว่าเจ้าจะมีประสงค์หรือมีปรารถนาหรือไม่ เจ้าก็ถือเป็นอายุรแพทย์ที่ได้เผยธาตุแท้ที่แท้จริงของดิอัลล่าออกมา พวกเขาถูกจารึกและสลักสร้าง ถูกชักใยด้วยความอัจฉริยะอันมุ่งร้ายให้กลายเป็นทาสของมาลาไค ถูกหล่อหลอมให้กลายเป็นภูติผีแห่งฝันร้ายอันบริสุทธิ์ |
| 11 | เข้าช่องท้องของบีสต์ เครื่องบังเกิดความวินาศได้ดูดกลืนพลังแห่งชีวิตของดิอัลล่ามามากมายแต่ไม่อาจสังหารบีสต์ได้ ทว่าเครื่องนั้นได้เปิดแผลชั้นนอกออกมา เดินทางเข้าไปในตัวบีสต์แล้วสังหารมันจากภายใน Area: ช่องท้องของบีสต์ |
| 12 | เครื่องบังเกิดความวินาศได้ดูดกลืนพลังแห่งชีวิตของดิอัลล่ามามากมายแต่ไม่อาจสังหารบีสต์ได้ ทว่าเครื่องนั้นได้เปิดแผลชั้นนอกออกมา เดินทางเข้าไปในตัวบีสต์แล้วสังหารมันจากภายใน Area: ช่องท้องของบีสต์ |
| 13 | สังหารพายตี้ พายตี้ในร่างฝันร้ายแสนสยองได้กีดขวางไม่ให้คุณเข้าไปในช่องท้องของบีสต์ สังหารเธอแล้วเดินทางต่อไปสังหารบีสต์จากภายใน Area: ช่องท้องของบีสต์ |
| 14 | พูดคุยกับพายตี้ เหมือนว่าพายตี้กลับเข้าสู่ร่างมนุษย์แล้วต้องการเจรจากับคุณ พูดคุยกับเธอภายในช่องท้องของบีสต์ Area: ช่องท้องของบีสต์ NPC: งั้นก็หลอกใช้เธอเสีย ใช้เธอเหมือนกับที่มาลาไคหลอกใช้เธอ เอาความทรยศมาแผดเผาความทรยศเสียให้สิ้น พวกมันทุกคนควรโดนเช่นนั้น! |
| 15 | พายตี้เผยว่ามาลาไคได้ควบคุมบีสต์เอาไว้แล้ว บัดนี้เขาพำนักอยู่ในแก่นอันมืดด้านใน ค้นหาเส้นทางเข้าไปข้างในแล้วสังหารเขา Area: สถานเก็บเกี่ยว NPC: เพทารัส: งั้นมันก็ต้องตายไป{อีกรอบ}... วานยา: ...คราวนี้ก็ควรตายไปอย่าง{ถาวร}ด้วย ข้าไม่รู้ว่าข้ากลัวอะไรมากกว่ากันระหว่างบีสต์หรือนังแม่มดใจมารนั่น! เพทารัส: ทั้งสองอย่างนั่นทำให้ข้ากลัว เจ้าเองก็ควรกลัวเช่นกันนะเอ็กไซล์ ในแง่นี้ข้าคงจะเห็นด้วยกับมาลาไค การปล่อยให้พวกเขาตายนั้นย่อมสูญเปล่า เดสเชรทผู้น่าสงสาร แต่ละคนต่างเล่นงานเธออย่างชั่วช้า พวกเขาต่างสลับกันบังคับให้เธอร่วมกับมลทินร่วมนั้น พวกเขานั้นช่างชาญฉลาดยิ่ง เป็นศิลปินที่แท้จริง หากเดสเชรทได้ครองจินตนาการเอาไว้ พวกเขาคงได้สร้างภูติผีจากตัวเธอได้สำเร็จ แต่โชคดีสำหรับเราที่เดสเชรทมิได้มีศักยภาพเช่นนั้น ข้ามองเห็นเขาในฝันของข้า คิดแบบต่างๆ สร้างอุปกรณ์ของเขาขึ้นมาเอง หล่อหลอมฝันร้ายอันโกลาหลให้กลายเป็นวิสัยทัศน์ เป็นอนาคตที่เจ้ากับข้าย่อมไม่มีวันรู้จัก เป็นอนาคตที่ไม่คู่ควรกับเจ้าหรือข้า เว้นแต่เราจะยอมให้ความมืดมิดเข้าหา นี่เป็นผลงานอันใหญ่ยิ่งของมาลาไค มันเป็นการประดิษฐ์ดังที่ไม่เคยมีมาก่อน หากเขาทำสำเร็จ เขาย่อมปลุกบีสต์ขึ้นมาเป็นแน่ แล้วอย่างไรเล่า? บีสต์นั้นไม่ใช่ความตาย ชีวิตย่อมดำเนินต่อไป ชีวิตอย่างที่เราไม่เคยพบเจอมาก่อน |
| 16 | เข้าแก่นอันมืดดำ พายตี้ได้ใช้อวัยวะของมาลาไคเพื่อเปิดทางไปยังแก่นอันมืดดำและเสนอว่าจะช่วยต่อกรกับเขา เข้าไปข้างในแล้วสังหารมาลาไค Area: สถานเก็บเกี่ยว NPC: ก่อนที่เจ้าจะตัดสายของเขา เจ้าผู้มิใช่แมลงสาบของข้า กรุณาบอกมาลาไคที่ข้ารักว่าเขาได้เล่นบทบาทของเขาได้ดีที่สุดแล้ว บอกเขาว่าข้ารักเขา จากก้นบึ้งของความเกลียดชังของข้า |
| 17 | เข้าแก่นอันมืดดำ คุณได้สังหารองครักษ์ทั้งสามของมาลาไคแล้ว เข้าแก่นอันมืดดำแล้วสังหารมาลาไค Area: สถานเก็บเกี่ยว |
| 18 | สังหารองครักษ์คนสุดท้ายของมาลาไค สังหารองครักษ์คนสุดท้ายของมาลาไคอันได้แก่มาลิกาโร เพื่อเปิดทางเข้าไปยังแก่นอันมืดดำ Area: สถานเก็บเกี่ยว |
| 19 | สังหารองครักษ์คนสุดท้ายของมาลาไค สังหารองครักษ์คนสุดท้ายของมาลาไคอันได้แก่แชฟรอนน์ เพื่อเปิดทางเข้าไปยังแก่นอันมืดดำ Area: สถานเก็บเกี่ยว |
| 20 | สังหารองครักษ์คนสุดท้ายของมาลาไค สังหารองครักษ์คนสุดท้ายของมาลาไคอันได้แก่โดเอดรี เพื่อเปิดทางเข้าไปยังแก่นอันมืดดำ Area: สถานเก็บเกี่ยว |
| 21 | สังหารองครักษ์ที่เหลือของมาลาไค สังหารองครักษ์ที่เหลือของมาลาไคอันได้แก่มาลิกาโรและแชฟรอนน์ เพื่อเปิดทางเข้าไปยังแก่นอันมืดดำ Area: สถานเก็บเกี่ยว |
| 22 | สังหารองครักษ์ที่เหลือของมาลาไค สังหารองครักษ์ที่เหลือของมาลาไคอันได้แก่โดเอดรีและมาลิกาโร เพื่อเปิดทางเข้าไปยังแก่นอันมืดดำ Area: สถานเก็บเกี่ยว |
| 23 | สังหารองครักษ์ที่เหลือของมาลาไค สังหารองครักษ์ที่เหลือของมาลาไคอันได้แก่โดเอดรีและแชฟรอนน์ เพื่อเปิดทางเข้าไปยังแก่นอันมืดดำ Area: สถานเก็บเกี่ยว |
| 24 | สังหารองครักษ์ทั้งสามของมาลาไค สังหารองครักษ์ทั้งสามของมาลาไคอันได้แก่มาลิกาโร, โดเอดรี และแชฟรอนน์ เพื่อเปิดทางเข้าไปยังแก่นอันมืดดำ Area: สถานเก็บเกี่ยว |
| 25 | สังหารมาลาไค พายตี้ได้ช่วยเปิดทางให้คุณเข้าแก่นอันมืดดำ สถานพำนักภายในของมาลาไค สังหารเขาเพื่อทำลายบีสต์ Area: สถานเก็บเกี่ยว |
| 26 | พูดคุยกับทาซูนี ภารกิจเสร็จสิ้น - คุณได้เข้าไปในแก่นอันมืดดำและสังหารมาลาไคแล้ว พูดคุยกับทาซูนีในไฮเกทเสีย Area: ไฮเกท NPC: มาลาไคของข้าตายแล้ว ข้ารู้ ข้าสัมผัส ข้าเข้าใจมันในทันทีที่เจ้าจู่โจมเป็นครั้งสุดท้าย ข้าเป็น ข้าเคยเป็น... ราชินีมณีชน และบัดนี้ราชาของข้าก็ตายไปแล้ว มาลาไคของข้าตายแล้ว ข้ารู้ ข้าสัมผัส ข้าเข้าใจมันในทันทีที่เจ้าจู่โจมเป็นครั้งสุดท้าย ข้าเป็น ข้าเคยเป็น... ราชินีมณีชน และบัดนี้ราชาของข้าก็ตายไปแล้ว มาลาไคของข้าตายแล้ว ข้ารู้ ข้าสัมผัส ข้าเข้าใจมันในทันทีที่เจ้าจู่โจมเป็นครั้งสุดท้าย ข้าเป็น ข้าเคยเป็น... ราชินีมณีชน และบัดนี้ราชาของข้าก็ตายไปแล้ว ทว่าเจ้ากับเขาต่างกันอย่างน้อยนิดเพียงเรื่องเดียว ชิตัสตายอย่างมีเกียรติ แต่เจ้าหาได้เป็นเช่นนั้น และบัดนี้มาลาไคของข้าก็เป็นผู้ที่ตาย ข้ารู้ ข้าสัมผัส ข้าเข้าใจมันในทันทีที่เจ้าจู่โจมเป็นครั้งสุดท้าย ข้าเป็น ข้าเคยเป็น... ราชินีมณีชน และบัดนี้ราชาของข้าก็ตายไปแล้ว แน่นอนว่าเขาไม่เคยพบเจ้ามาก่อน จนถึงตอนนี้ มาลาไคของข้าตายแล้ว ข้ารู้ ข้าสัมผัส ข้าเข้าใจมันในทันทีที่เจ้าจู่โจมเป็นครั้งสุดท้าย ข้าเป็น ข้าเคยเป็น... ราชินีมณีชน และบัดนี้ราชาของข้าก็ตายไปแล้ว ชัยชนะนั้นไม่มีอยู่จริง มันมีเพียงความเหลือรอด มาลาไคของข้าตายแล้ว ข้ารู้ ข้าสัมผัส ข้าเข้าใจมันในทันทีที่เจ้าจู่โจมเป็นครั้งสุดท้าย ข้าเป็น ข้าเคยเป็น... ราชินีมณีชน และบัดนี้ราชาของข้าก็ตายไปแล้ว แล้วมาลาไคของข้าตายแล้วหรือ? ใช่... ข้ารู้ ข้าสัมผัส ข้าเข้าใจมันในทันทีที่เจ้าจู่โจมเป็นครั้งสุดท้าย ข้าเป็น ข้าเคยเป็น... ราชินีมณีชน และบัดนี้ราชาของข้าก็ตายไปแล้ว หันเอาดวงตาเวทนาของเจ้าไปทางอื่นเสีย ก่อนที่ข้าจะควักมันออกมาจากหน้าเจ้า! ข้าไม่อายที่จะพูดเช่นนี้กับเจ้า: ข้ากลัวเจ้า วิทช์ ข้ากังวลนักที่ข้าไม่รู้เหตุผลเหล่านั้น ข้าคงกังวลยิ่งกว่าเดิมหาก{เจ้าเอง}ก็ไม่รู้เหตุผลเช่นกัน จำไว้ให้ดีนะเทมพลาร์ 'ศาสนา' ของเจ้าไม่ได้สังหารฝันร้ายนี้ แต่เป็นเจ้าต่างหาก ในเมื่อตอนนี้เหยื่อของเจ้าตายแล้ว นักล่าผู้ยิ่งใหญ่ เจ้าจะเป็นอะไรกันแน่? ใช่ เจ้าคงจะภูมิใจในตัวเองสิ้นดี เจ้าทำอย่างอื่นได้หรือไม่? หากว่าไม่ แผ่นดินเจ้าคงจะมีอะไรให้กังวลมากไปกว่าเดิมเป็นแน่ เราขอบคุณเจ้า ท่านหญิงแห่งโอริอาท... แต่อย่าคิดว่าพระคุณของเจ้าต่อพวกเรานั้นเป็นหนี้บุญคุณเป็นอันขาด เจ้าทำสำเร็จในสิ่งที่เราล้มเหลว เจ้าได้สังหารสิ่งมีชีวิตที่ผู้ที่มาก่อนเจ้าหลายต่อหลายคนนึกว่าจะอยู่ไปตลอดกาล โวลล์, ดาเรสโซ่, คอมม์, เดสเชรท... เหล่าวีรชนผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เวร์แคลส์ทได้พบเจอมาตลอดสามร้อยปีที่ผ่านมา เจ้ายืนยงในจุดที่พวกเขาแพ้พ่าย บัดนี้เจ้าจึงเป็นวีรชนแห่งวีรชน และเวร์แคลส์ทควรกราบแทบเท้าเจ้าที่เจ้าเป็นพระคุณเช่นนี้ อย่างน้อยเจ้าก็เป็นพระคุณต่อข้า และเป็นพระคุณต่อ{อังคะรา}ของเราเช่นเดียวกัน เราถูกเนรเทศจากแผ่นดินของเราจากความเกรงกลัวและหน้าที่อันหลงผิด บัดนี้เราสามารถกลับไปได้ กลับไปขี่ในที่ที่เราต้องการ ใช้ชีวิตอย่างที่เราต้องการ ผู้สลายคำสาป ผู้มอบอิสรภาพ... เราขอบคุณเจ้า วานยา: ไม่มีใครที่เหมือนเจ้าเลย วิทช์ เพทารัส: บีสต์ได้รู้เรื่องนั้นกับตัวแล้ว... วานยา: ...และไม่ช้าก็เร็ว เรื่องนี้จะเป็นที่รู้กันทั่วทั้งเวร์แคลส์ท ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง เพทารัส: ฉะนั้นนี่ก็เป็นตอนจบของเราที่จะมีความสุขไปตลอดกาล อย่างที่พวกเขาเคยบอกกับเราไว้ในตอนเด็กๆ ใช่ไหมล่ะ วานยา? วานยา: สำหรับเราน่ะนะ แต่สำหรับเวร์แคลส์ท... ก็เป็นไปได้ แล้วเจ้าล่ะ พี่สาว? เจ้ารู้ไหมว่ามันจะเป็นอย่างไรสำหรับเจ้า? เพทารัส: ที่นี่มีความสุขมากมายแล้ว วานยา: เจ้าเองก็ควรได้รับความสุขนั้นเช่นกัน วานยา: ...ไม่มีอะไรที่ทำให้เพทารัสหยุดพูดสรรเสริญเพื่อเป็นเกียรติกับเจ้าได้อีก เพทารัส: ในกรณีนี้ ผมว่าเรายกย่องเขาไปสักหน่อยมันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอคุณ? เรากำลังยืนอยู่ตรงหน้าดูเอลลิสต์ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในปัจจุบันนี้ วานยา: ข้าก็เห็นด้วยกับเขานะ เพทารัส: เจ้าไม่ได้รับเพียงเกียรติยศเท่านั้น เจ้ากอบกู้โลกทั้งใบได้เชียวนะ! วานยา: เราต้องการวีรชน แล้วเจ้าก็มาเป็นวีรชนเสียจริง ข้าขอบคุณมาก วานยา: ข้าขอโทษจริงๆ ข้าควรจะเชื่อมั่นในศาสนามากกว่านี้ ข้าศรัทธาต่อพระเจ้ามาโดยตลอด แต่ว่าข้าแค่ไม่เชื่อว่าเทมพลาร์มีศรัทธาต่อพระเจ้าจนถึงตอนนี้ เพทารัส: บางทีเราก็คงต้องอาศัยปาฏิหาริย์เพื่อพิสูจน์ว่าเราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวในโลกใบนี้น่ะนะ วานยา: ก็จริง ข้าขอบคุณเจ้า เทมพลาร์ ที่ทำให้ข้านึกขึ้นได้ว่าการศรัทธานั้นเป็นเช่นไร มันเป็นอภิสิทธิ์ที่ข้าไม่อาจทำได้มาจนถึงตอนนี้ เพทารัส: ใช่ นี่เป็นเรื่องที่ทั่วทั้งเวร์แคลส์ทจะทำได้แล้ว เพทารัส: และข้าขอโทษ ข้าไม่ควรด่วน... วานยา: ...เหยียดชาติพันธุ์น่ะเหรอ เพทารัส: {ด่วนตัดสิน}น่ะ แต่ถึงแบบนั้น... เวร์แคลส์ทมักทำให้ผู้คนเป็นเช่นนั้น ถ้าไม่ด่วนตัดสินก็ตายไว... มันเป็นแบบนั้นมานานเกินไปแล้ว วานยา: แต่ต้องขอบคุณนักรบของเราคนนี้ที่เรื่องนี้อาจเปลี่ยนไปได้โดยเร็ว เพทารัส: โดมินัสตายไปแล้ว บีสต์ตายไปแล้ว เหมือนว่าเราจะเริ่มต้นกันใหม่ได้สักที วานยา: ไม่ว่าจะเป็นชาวโอริอาทหรือชาวคารุยก็เริ่มต้นกันใหม่ได้ ด้วยฝีมือของเจ้าเอง วานยา: เจ้าเป็นหญิงสูงศักดิ์คนแรกที่ข้าพบที่{ควรค่า}แก่การถูกเรียกว่า 'ท่านหญิง' เพทารัส: วานยา! วานยา: มันจริงนี่นา เธอก็รู้ดี การเป็นผู้นำนั้นไม่ใช่เรื่องของอำนาจ แต่เป็นเรื่องของความรับผิดชอบ และท่านหญิงคนนี้ก็แบกรับภาระเอาไว้จากโลกทั้งใบ เพทารัส: คุณพูดได้ดีนะวานยา! วานยา: มันคงจะดีนักหากเพทารัสเชื่อฟังข้ามากกว่านี้ แต่พอเป็นเรื่องของเจ้า ไซออน ข้าก็ดีใจนักที่เขาไม่ได้ฟังข้า เพทารัส: โอ้ เธอสามารถมาร่วมแคมป์ไฟกับเราได้แล้วใช่ไหมล่ะ? วานยา: เมื่อข้าคิดผิด ข้ายอมรับผิดได้เสมอไปน่า เพทารัส: แหงล่ะ แค่ต้องมีใครไปกอบกู้โลกก่อน คุณถึงจะทำแบบนั้น วานยา: ผู้หญิงแต่ละคนก็ต้องมีมาตรฐานน่ะ เพทารัส เพทารัส: อย่างน้อยมันก็คงจะบอกได้นะวานยา ว่าเรนเจอร์ของเราคนนี้ได้ตั้งมาตรฐานใหม่เอาไว้ เป็นมาตรฐานที่ทั้งเวร์แคลส์ทจะต้องเอาเป็นเยี่ยงอย่าง วานยา: ฉันดีใจจริงๆ ที่จะได้บอกว่าคุณคิดถูกนะ เพทารัส คิดถูกอย่างไม่มีผิดเลยแม้แต่น้อย เพทารัส: ใช่... เป็นไปได้ว่าข้ามองเจ้าผิดไป วานยา: เป็นไปได้เหรอ เพทารัส: ผิดมหันต์ ผิดสิ้นดี ไม่ถูกเลยสักนิด และข้าดีใจนักที่ข้าคิดผิดเช่นนั้น แบบนี้ดีไหม? วานยา: ยอดเยี่ยม เพทารัส: แล้วเจ้าจะทำอะไรต่อไปเล่า ชาโดว์? เจ้าทำการฆาตกรรมครั้งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของเวร์แคลส์ทแล้ว เจ้าจะทำอะไรให้เหนือกว่านั้นได้อีกเล่า? วานยา: เขาเป็นคนที่มีดีน่า เพทารัส เขาย่อมนึกอะไรออกขึ้นมาแน่ ข้ารู้ว่าเจ้าไม่คาดว่าจะได้ยินเรื่องแบบนี้ แต่เรื่องที่คาดไว้นั้นย่อมไม่ใช่เรื่องที่จำเป็นเสมอไป เจ้าได้มาถึงจุดจบของโลก บัดนี้เจ้าต้องกลับไปสู่จุดเริ่มต้น โอริอาท ณ ภูเขาอันสูงส่ง ทางใหม่ได้เปิดขึ้น ทางนี้จะนำเจ้ากลับไปสู่บ้านเกิด เร็วเข้าเถิด เพราะบัดนี้ในยามที่เสียงร้องด้วยมรณะของบีสต์นั้นค่อยๆ ไร้เสียง ข้าก็เห็นว่าทางนั้นปิดลงอย่างช้าๆ จงตามแสงสว่างไปเสีย เงาเป็นเช่นนั้นไม่ใช่หรือ? บัดนี้ยังมีเรื่องหนึ่งที่ต้องคอยดู ความเอาใจใส่ของเจ้า สัมผัสของเจ้า อ้อมอกของเจ้า... ย่อมเป็นหายนะแก่ผู้ที่ถูกรัก โปรดเลือกผู้ที่เจ้ารักอย่างชาญฉลาด ไม่เช่นนั้นเจ้าอาจทำให้โอริอาทใจสลาย ใช่ ถูกแล้ว โอริอาท ณ ภูเขาอันสูงส่ง ทางใหม่ได้เปิดขึ้น ทางนี้จะนำเจ้ากลับไปสู่บ้านเกิด เร็วเข้าเถิด เพราะบัดนี้ในยามที่เสียงร้องด้วยมรณะของบีสต์นั้นค่อยๆ ไร้เสียง ข้าก็เห็นว่าทางนั้นปิดลงอย่างช้าๆ จงตามหัวใจเจ้าไปเสียเถิด วิทช์ ไม่ว่ามันจะมืดดำเช่นไรก็ตาม เอาเถิด เจ้าก็สามารถย่างเท้าหาอาทิตย์อัสดง เข้าสู่มหาลานประลองของเจ้าได้แล้ว ใช่ ถูกแล้ว โอริอาท ณ ภูเขาอันสูงส่ง ทางใหม่ได้เปิดขึ้น ทางนี้จะนำเจ้ากลับไปสู่บ้านเกิด เร็วเข้าเถิด เพราะบัดนี้ในยามที่เสียงร้องด้วยมรณะของบีสต์นั้นค่อยๆ ไร้เสียง ข้าก็เห็นว่าทางนั้นปิดลงอย่างช้าๆ จงตามหาเกียรติยศต่อไปเถิด ดูเอลลิสต์ ไม่เช่นนั้นเจ้าย่อมถูกลืมเป็นแน่ ไม่เลย เทมพลาร์ เจ้าเป็นผู้ลงมือ เจ้าผู้ที่เป็นคนธรรมดา เจ้าผู้นี้ที่จะถูกขนานนามว่าเป็น 'ผู้ถูกเลือก' โดยเหล่าลูกแกะแห่งโอริอาท ใช่ ถูกแล้ว โอริอาท ณ ภูเขาอันสูงส่ง ทางใหม่ได้เปิดขึ้น ทางนี้จะนำเจ้ากลับไปสู่ฝูงแกะของเจ้า เร็วเข้าเถิด เพราะบัดนี้ในยามที่เสียงร้องด้วยมรณะของบีสต์นั้นค่อยๆ ไร้เสียง ข้าก็เห็นว่าทางนั้นปิดลงอย่างช้าๆ จงเชื่อในเรื่องลวงหลอกเช่นนั้นต่อไปเถิด เทมพลาร์ เพราะมันทำให้เจ้าทำได้ดีเช่นนี้มาโดยตลอด มันเป็นเรื่องให้เจ้าเก็บไปคิดระหว่างทางกลับไปที่โอริอาทน่ะ เรนเจอร์ ใช่ ถูกแล้ว โอริอาท ณ ภูเขาอันสูงส่ง ทางใหม่ได้เปิดขึ้น ทางนี้จะนำเจ้ากลับไปสู่บ้านเกิด เร็วเข้าเถิด เพราะบัดนี้ในยามที่เสียงร้องด้วยมรณะของบีสต์นั้นค่อยๆ ไร้เสียง ข้าก็เห็นว่าทางนั้นปิดลงอย่างช้าๆ ไปตามวิถีแห่งป่าเขาของเจ้าเถิด เรนเจอร์ เหมือนวิถีนี้จะมาได้โดย... ธรรมชาติจริงๆ มันช่างเป็นปริศนานัก เก็บไว้คิดระหว่างที่เดินทางกลับไปที่โอริอาทเสียเถิด ใช่ ถูกแล้ว โอริอาท ณ ภูเขาอันสูงส่ง ทางใหม่ได้เปิดขึ้น ทางนี้จะนำเจ้ากลับไปสู่ที่ที่ทุกอย่างเริ่มต้น เร็วเข้าเถิด เพราะบัดนี้ในยามที่เสียงร้องด้วยมรณะของบีสต์นั้นค่อยๆ ไร้เสียง ข้าก็เห็นว่าทางนั้นปิดลงอย่างช้าๆ ไม่มีใครบอกว่าวิถีคารุยนั้นเป็นวิถีที่ง่ายดาย มอรอว์เดอร์ แต่ก็มีคำถามยากรอให้ตอบใช่ไหม? เจ้าเป็นใครมาจากไหน หากทุกอย่างที่เจ้ามีหายไป? คำตอบอาจจะรอเจ้าอยู่ในโอริอาท ใช่ ถูกแล้ว โอริอาท ณ ภูเขาอันสูงส่ง ทางใหม่ได้เปิดขึ้น ทางนี้จะนำเจ้ากลับไปสู่บ้านเกิด เร็วเข้าเถิด เพราะบัดนี้ในยามที่เสียงร้องด้วยมรณะของบีสต์นั้นค่อยๆ ไร้เสียง ข้าก็เห็นว่าทางนั้นปิดลงอย่างช้าๆ มีคำถามมากมาย ไซออน แต่คำตอบย่อมเหมือนกันหมดเป็นอาจิณ ข้าคงจงจะขอให้เจ้าอยู่ต่อ แต่ข้าว่าเราทั้งคู่ก็คงรู้กันดีว่ามันจะนำไปสู่สิ่งใด คติพจน์เก่าแก่นั้นว่ายังไงนะ? อ๋อ ใช่: "ความคุ้นเคยนำมาซึ่งความรังเกียจ และความรังเกียจก็เป็นเมียน้อยของการฆาตกรรม" ข้าขู่เหรอ? ไม่เลยที่รัก มันเป็นเพียงความเป็นจริงเท่านั้น ข้าคงจงจะขอให้เจ้าอยู่ต่อ แต่ข้าว่าเราทั้งคู่ก็คงรู้กันดีว่ามันจะนำไปสู่สิ่งใด คติพจน์เก่าแก่นั้นว่ายังไงนะ? อ๋อ ใช่: "ความคุ้นเคยนำมาซึ่งความรังเกียจ และความรังเกียจก็เป็นเมียน้อยของการฆาตกรรม" ข้าขู่เหรอ? ไม่เลยที่รัก มันเป็นเพียงความเป็นจริงเท่านั้น มันคือกางเขนแห่งนิรันดร์นั่นแหละ หากมันเป็นไปตามตำนาน กางเขนนี้ย่อมมีพลังที่จะชี้เป็นชี้ตายได้... เมื่อทำตามพิธีกรรมแอสเมรีที่ถูกต้อง ข้าเรียนรู้พิธีกรรมนั้นแล้ว ข้าขอเพียงกางเขนแห่งนิรันดร์เพียงเท่านั้น ข้ารู้ว่าข้าสามารถนำโทลแมนกลับมาได้ เจ้าช่วยนำของโบราณนั่นมาให้เราได้ไหม? ยินดีที่ได้ร่วมงานกับเจ้านะพวก ข้าขอให้เจ้าโชคดีในการออกเดินทาง แต่จากที่ข้าเห็นแล้ว เจ้าไม่ต้องใช้โชคหรอก ยินดีที่ได้ร่วมงานกับเจ้านะพวก ข้าขอให้เจ้าโชคดีในการออกเดินทาง แต่จากที่ข้าเห็นแล้ว เจ้าไม่ต้องใช้โชคหรอก เจ้าจงไปตามทางของเจ้าเสียเถิด หาที่ที่เจ้าเรียกว่าเป็นแดนของตนเองที่ไกลจากที่นี่ เจ้าคงรู้แล้วว่าข้ามีความอดทนต่อเพื่อนบ้านเพียงน้อยนิด เจ้าจงไปตามทางของเจ้าเสียเถิด หาที่ที่เจ้าเรียกว่าเป็นแดนของตนเองที่ไกลจากที่นี่ เจ้าคงรู้แล้วว่าข้ามีความอดทนต่อเพื่อนบ้านเพียงน้อยนิด รู้ไหมว่ามันไม่ใช่ 'ตัวประหลาดแห่งฝันร้าย' ทั่วไปที่สร้างตัวข้าในร่างอสุรกายขึ้นมา ร่างที่แกได้ฆ่าทิ้งไปด้วยความเมตตาน่ะ สามศิษย์สามานย์ลงแรงอย่างหนักเพื่อให้ข้ามีรูปลักษณ์... 'พอใช้' พวกเขาก็ไม่ได้นุ่มนวลในเรื่องนี้เลยสักนิด ฉะนั้นก็ไม่ต้องไปอ่อนโยนกับสองคนที่เหลือหรอก เก็บความเมตตาไปมอบให้กับผู้ที่มีเมตตาเสียดีกว่า รู้ไหมว่ามันไม่ใช่ 'ตัวประหลาดแห่งฝันร้าย' ทั่วไปที่สร้างตัวข้าในร่างอสุรกายขึ้นมา ร่างที่แกได้ฆ่าทิ้งไปด้วยความเมตตาน่ะ สามศิษย์สามานย์ลงแรงอย่างหนักเพื่อให้ข้ามีรูปลักษณ์... 'พอใช้' พวกเขาก็ไม่ได้นุ่มนวลในเรื่องนี้เลยสักนิด ฉะนั้นก็ไม่ต้องไปอ่อนโยนกับสองคนที่เหลือหรอก เก็บความเมตตาไปมอบให้กับผู้ที่มีเมตตาเสียดีกว่า รู้ไหม ก่อนที่ข้าจะได้พบกับมาลิกาโร, แชฟรอนน์ กับโดเอรี ข้านับถือพวกเขามากเลยนะ ผลงานของพวกเขา ความสำเร็จของพวกเขา... มันเป็นอัจฉริยะสิ้นดี! แต่กลายเป็นว่าอัจฉริยะนั้นมักดูดีเมื่อถูกชื่นชมจากที่ไกล ฉะนั้นเรามากำจัดอัจฉริยะคนสุดท้ายที่อยู่ในละแวกนี้ไปให้พ้นกันไหมเล่า? รู้ไหม ก่อนที่ข้าจะได้พบกับมาลิกาโร, แชฟรอนน์ กับโดเอรี ข้านับถือพวกเขามากเลยนะ ผลงานของพวกเขา ความสำเร็จของพวกเขา... มันเป็นอัจฉริยะสิ้นดี! แต่กลายเป็นว่าอัจฉริยะนั้นมักดูดีเมื่อถูกชื่นชมจากที่ไกล ฉะนั้นเรามากำจัดอัจฉริยะคนสุดท้ายที่อยู่ในละแวกนี้ไปให้พ้นกันไหมเล่า? รู้ไหม ก่อนที่ข้าจะได้พบกับมาลิกาโร, แชฟรอนน์ กับโดเอรี ข้านับถือพวกเขามากเลยนะ ผลงานของพวกเขา ความสำเร็จของพวกเขา... มันเป็นอัจฉริยะสิ้นดี! แต่กลายเป็นว่าอัจฉริยะนั้นมักดูดีเมื่อถูกชื่นชมจากที่ไกล ฉะนั้นเรามากำจัดอัจฉริยะคนสุดท้ายที่อยู่ในละแวกนี้ไปให้พ้นกันไหมเล่า? |
| 27 | พูดคุยกับทาซูนี ภารกิจเสร็จสิ้น - คุณได้เข้าไปในแก่นอันมืดดำและสังหารมาลาไคแล้ว พูดคุยกับทาซูนีในไฮเกทเสีย Area: ไฮเกท |
| 28 | ภารกิจเสร็จสิ้น - คุณได้เข้าไปในแก่นอันมืดดำและสังหารมาลาไคแล้ว |
| 29 | ภารกิจเสร็จสิ้น - คุณได้เข้าไปในแก่นอันมืดดำและสังหารมาลาไคแล้ว |